Op deze pagina staan mijn meningen en belevenissen uit 2010. Bijdragen uit dit jaar vind je in het aktuele
log.
Bye Bye Daddy Cool
IJsselstein - 30 december 2010 - Zingen kon hij niet, toch was het een geweldige zanger. Vannacht is hij van
ons heengegaan: Bobby Farrell, de zanger van Boney M.
Frank Farian had de ambitie
om wereldhits te scoren, maar echt lukken deed dat niet. Hij besloot daarom maar liedjes onder een andere naam
uit te brengen, Boney M. Dit bleek zo succesvol, dat er een zanger en zangeressen bijgezocht moesten worden. Die
zanger werd Bobby Farrell, een in 1949 op Aruba geboren zanger met veel borsthaar en hele rare danspasjes. De rest
is geschiedenis. Frank Farian wordt steenrijk en Bobby Farrell wereldberoemd. Zo een vijf jaar lang scoorde ze hit
na hit, o.a. Daddy Cool, Rivers of Babylon en Ma Baker. In de jaren '80 ging het minder. Uiteindelijk viel de band
eind jaren '80 uit elkaar, waarna Bobby Farrell in 1990 verder ging met andere zangeressen. Daarmee tourde hij nog
steeds de hele wereld rond. Gisterenavond trad hij nog op in Sint Petersburg, waar hij vannacht in een hotelkamer is
overleden.
Zelf heb ik één keer een optreden van Boney M mee mogen maken, april jl. in het MECC te Maastricht. Om me heen
stonden mannen in grijze pakken, het was de feestavond van een congres voor SAP-gebruikers. Drie zangeressen zongen
de discoklassiekers van weleer, de mannen in grijze pakken dansten en zongen volop mee. De show werd echter gestolen
door een mompelende, oude, fragiele neger in een bodystocking en doorzichtinge broek. Het was Bobby Farrell zelf,
dansend zoals alleen hij dat kon. Op zijn website schreef hij daarover het volgende: "I like to look good on stage
and to release all my energy in my shows." Eigenlijk maakte het allemaal niet uit. Hij kon doen wat hij wilde, hij
was Bobby Farrell en omdat hij dat was maakte hij de show. Die show is over, we zullen hem missen.
IJsselstein - 27 december 2010 - Het zit er weer op. Gisterenmorgen ben ik vertrokken uit Harrachov,
momenteel zit ik weer thuis achter mijn eigen pc.
De
reis begon gisterenmorgen met een korte busrit naar het treinstation van Harrachov. Op dit ijskoude station
waren de ruiten bevroren, zowel aan binnen- al;s buitenzijde. Ook in de trein bleek dat zo te zijn. Het was mijn
redding op het toilet. Vlak nadat ik dat bezocht had, stopte de trein op een station. Naar beneden kijkend, zal ik
nog net de rand van het perron. Ik was blij dat de ruit op dat moment nog ondoorzichtig bevroren was! De volgende
trein bleek luxer, deze had geen last van bevroren ruiten. Bestemming was in Liberec, vanaf waar we een boemeltje
naar Decin hadden. Nog nooit heb ik zo genoten in zo een langzame trein. Over schitterende besneeuwde bergtoppen
met ultieme uitzichten reed de trein langzaam van station naar station. Hierbij moet wel vermeld worden dat het
Tsjechische begrip van station anders is dan het Nederlandse. Ook een kippenhok is in Tsjechië een goede reden voor
een station. Tijd hadden we echter toch genoeg en de panorama's maakten werkelijk alles goed.
De overstap op de nachttrein had ik in Decin. Deze plaats zou ik niet aanraden voor een stedentripje. Ik had gepland
er een uitgebreid diner te nemen, maar dat ging niet door. Op het station waren alle horecagelegenheden gesloten. Er
stonden twee zeer aanlokkelijke apparaten van Douwe Egberts, deze waren beide defect. Gelukkig waren de radiatoren in
de stationshal dat niet, dat maakte het wachten nog doenlijk. Gegeten heb ik bij het einige restaurant in de directe
omgeving wat open was, een vage Turkse pizzzeria. Ik kreeg nog een groen heet drankje aangeboden onder de noemer Turkse
appelthee, maar dat heb ik na een beleefd slokje maar gelaten voor wat het was. Om acht uur 's avonds vertrok de trein
zonder vertraging, welke me snel door Duitsland bracht. We leken vanmorgen op tijd in Emmerich aan te komen, daar kwam
een Nederlandse locomotief voor de trein. Uiteindelijk kwam ik rond tien uur met een half uur vertraging aan op Utrecht
Centraal, een geslaagde vakantie zat er weer op.
Had jij ook een geslaagde kerstvakantie? Email mij!
Kerst in Tjechië
Harrachov - 25 december 2010 - In Nederland is het eerste kerstdag, ook hier is het kerst. Gisterenavond
werd kerstavond gevierd met cadeautjes onder de kerstboom, vandaag is een rustige dag. Voor we de Tsjechische
kerstavond zijn gaan beleven, zijn we met de bus de omgeving in geweest.
Overdag zijn
we naar Tanvald geweest. Het is een wat grotere plaats op elf kilometer van Harrachov. In de zestiende eeuw
waren er de eerste tekenen van leven, daarna heeft de stad zich tot industriestad ontwikkeld. Met name
textielindustrie heeft er veel gezeten. Bestuurlijk is het in de geschiedenis heen en weer geslingerd
tussen de verschillende regio's in de omgeving, wat een grotendeels Duitse bevolking opleverde. Na de tweede
wereldoorlog veranderde dit rap, sindsdien wonen er voornamelijk Tsjechen. Na de revolutie in 1989 werd de
industrie geprivatiseerd, waarna lang niet alle bedrijven levensvatbaar bleken. Tegenwoordig is er weinig
industrie meer. Wel is er een station gekomen. Daarmee profiteert het van het verkeer van en naar de
toeristische streken in de directe omgeving. Lopend door de stad, kwam het op mij echter toch over als vergane
glorie. Het was netjes en modern, maar de landhuizen in de bergen om Tanvald heen straalden vele malen meer
klasse uit dan de stad ooit nog zal krijgen.
Gisterenavond in het hotel werden we verrast met een kerstbuffet. Het restaurant was aangekleed met
kerstversiering, voor kinderen lagen er cadeautjes onder de kerstboom en de receptioniste droeg een kerstmuts.
Buiten was het koud en ijzelde het, waardoor iedereen binnen bleef. Het droeg allemaal bij aan een gezellige
Tsjechische kerstsfeer. Vandaag is echt een rustdag. Veel is gesloten, alleen de skipistes en restaurants
zijn geopend in het dorp. Zelf hebben we er dus ook maar een rustdag van gemaakt, om vanavond de koffers
weer te pakken. Morgen overdag gaan we met de trein naar Decin, om daar weer op de nachttrein naar Utrecht
te stappen. Ik ben benieuwd of we minder vertraging hebben dan op de heenweg. Gelukkig kunnen de Tsjechische
spoorwegen wel omgaan met een metertje sneeuw meer of minder, dat geeft in ieder geval meer vertrouwen dan
de Nederlandse Spoorwegen.
Harrachov - 23 december 2010 - Afgelopen zondag schreef ik dat enkele jaren terug de ober van hotel
Karolina nog van het terras af roggelde. Hoewel het terras nu gesloten is, verwacht ik dat dit nu niet meer
zal gebeuren. Wel heeft het hotel nog drie bijzondere horecagelegenheden.
Ontbijt en diner
worden geserveerd in het restaurant. Het ontbijt staat klaar in buffetform en is wat men verwacht in een
middelgroot hotel. Brood, toast, jam, eieren, gebakken spek, koude vleeswaren en yoghurt vullen het buffet.
Het diner bestaat uit een door het hotel uitgekozen voor- en nagerecht plus een hoofdgerecht waarbij uit drie
gerechten gekozen kan worden. De menukaart is in het Tsjechisch en het Duits. Het Tsjechisch is uiteraard
geheel onbegrijpelijk. Het Duits geeft enige richting aan, maar blijft vaak een gok. Gelukkig is het een
goede keuken, de Tsjechische gerechten smaken allemaal uitstekend. Na keuze van het menu gaat het diner in
onnavolgbaar tempo. Het is in Oost Europa onbeleefd een leeg bord op tafel te laten staan, lege borden worden
daarom na de laatste hap onmiddelijk weggenomen. De volgende gang volgt per definitie razendsnel daarna. Als
één bord op tafel leeg is, wordt het nagerecht al geserveerd. Of anderen aan tafel ook het bord leeg hebben,
lijkt daarbij niet van belang.
Behalve een restaurant, zijn er twee cafés. Eén café bevindt zich achter het restaurant, bij de ingang vanf
het terras. Misschien is het 's zomers druk als het terras ook geopend is, nu zit er vrijwel nooit iemand. Dat
is ook niet zo gek, want de drank is duurder dan in de bierstube. Zoals ik maandag al schreef, komt daar ook
veel lokale bevolking. Het is een gezellig drank- en rookhol waar de barkeepster inmiddels onze voorkeur voor
rode wijn kent. Ruimte voor alle gasten is er niet altijd, vaak schuiven we aan bij Tsjechen. Tot een gesprek
komt dat zelden, daarvoor is de taal te ingewikkeld. Gezellig is het toch wel, ook zonder woorden kan men
gastvrij zijn. Ook vanavond was er geen tafel meer vrij toen we binnen kwamen. Er was nog ruimte bij twee mannen
aan tafel, die het geen enkel probleem vonden dat we aanschoven. Zij dronken halve liters bier en vodka, wij
rode wijn. Schijnbaar moet men van bier met vodka snel naar het toilet, want de heren moesten meerdere malen.
Het enige wat me niet duidelijk werd, is waarom ze altijd samen moesten.
Harrachov - 22 december 2010 - Een week wintersport kan natuurlijk niet zonder lange latten onder. Vandaag
heb ik daarom een poging tot langlaufen ondernomen. Het langlaufen ging wel goed, stilstaan op de lange
latten kostte wat meer moeite.
Langlaufski's waren zo
gehuurd, bij skicentrum Harrachov aan de piste in het centrum. Vanaf daar lopen diverse loipes de omgeving
in, waarvan ik er meerdere genomen heb. Heuvel op vroeg wat van de spieren, heuvel af van het evenwicht.
Verleerd bleek ik het echter niet, het ging nog prima. Meer moeite had ik met stilstaan. Terwijl ik een
stapje opzij wilde zetten, struikelde ik over de stokken. Resultaat was een pijnlijke pols. Later heb ik de
lokale arts er even naar laten kijken. Een flinke rekening én twee mooie röntgenfoto's later wist hij me te
vertellen dat het een verrekte polsband betrof. Niks ergs, hoewel hij nog wel een indrukwekkend verbandje
om mijn pols deed.
Na de wachtkamer was het tijd voor restaurant La Gondola. Het is een klein restaurantje met Tsjechische
gerechten waar we de laatste dagen vaker geluncht hebben. De gerechten smaken altijd naar meer, dus dat is
een goede reden er iedere dag weer terug te komen. Het ligt naast café Amsterdam. Dat lijkt me een bevestiging
dat hier veel Nederlanders komen, maar verder geen aanrader voor de betere Tsjechische keuken. Schijnbaar
denken meer Nederlanders er zo over, de meeste gasten bij La Gondola zijn Nederlands. Af en toe is het prettig
herkenbaar, soms wat minder. Vandaag liep iemand binnen met de woorden "goeiesmiddags!". "Dobri den" lijkt mij
toepasselijker in dit land. Ik vrees echter dat de betreffende Nederlander dat nog minder snel leert dan ik
zal leren stilstaan op een paar langlauflatten.
Harrachov - 21 december 2010 - Gisteren hadden we Harrachov verkend, vandaag hebben we winterwandelingen
in de omgeving gemaakt.
De bestemming van vanmorgen was
de Mumlava waterval. Deze ligt enkele kilometers ten noord oosten van Harrachov. De weg er naartoe was
een stevige klim door de sneeuw waar inmiddels een meter van ligt. Boven aangekomen, werd de klim beloond met
schitterend uitzicht. De waterval was grotendeels bevroren, het water stroomde onder het ijs door naar beneden.
Alleen in enkele wakken was dit zichtbaar. Terug ging uiteraard sneller, dalen kost minder moeite dan stijgen.
Eenmaal beneden aangekomen, vonden we het tijd voor een kop koffie. Na één van de eerste hotels in het dorp
binnen gegaan te zijn, werd de koffie snel geserveerd door en vriendelijke jongedame achter de bar. Om ons heen
kijkend, genoten we van het uitzicht op de keuken. De kok proefde de soep. Ook de hond liep in de keuken. Deze
verdween niet in de pan, maar kreeg net als wij wat lekkkers van de vriendelijke jongedame. Hij genoot er
zichtbaar van. Dat deden wij ook, om even later onze weg door de sneeuw te vervolgen. De hond speelde
inmiddels ook weer buiten. Terwijl wij verder wandelden, genoot ook hij met gevulde maag van het winter
wonderland.
Harrachov - 20 december 2010 - Zoals gisteren al verteld, verblijf ik in hotel Karolina te Harrachov.
Het blijkt een sfeervol hotel in een mooie wintersportplaats. Hoewel Tsjechië de laatste jaren behoorlijk
ontwikkeld is, heeft het nog wel wat eigenaardigheden.
Vanmorgen hebben we de camping bezocht waar ik twaalf jaar terug in de zomer met een tentje stond. De
camping was open, er stonden caravans en campers. Comfortabel leek het me niet. Caravans waren
ondergesneeuwd, Nederlanders stonden hun campers uit te graven. Het was wel leuk om weer terug te zien.
Na deze camping weer verlaten te hebben, zijn we naar het centrum van Harrachov gewandeld. Hotels, winkels,
restaurantjes en skipistes maken het tot een gezellig geheel. De lunch hebben we genuttigd in een typisch
Tjechisch restaurantje. Het smaakte uitstekend.
Van het avondeten genieten we in het hotel. Voor- en nagerecht worden door het hotel ingevuld, voor het
hoofdgerecht is er iedere avond keuze uit drie gerechten. Vanavond was de menukaart niet te begrijpen. Het op
de gok bestelde gerecht smaakte echter prima, het bleek een soort brood met zuurkool en gekruid rundvlees
te zijn. Voor het eten was ik naar de sauna in het hotel geweest. Deze is klein, maar heeft alles om even goed
te ontspannen. Op het moment dat ik binnen kwam, werd ik welkom geheten door een vrouw achter de balie. Eén
gast genoot in de whirlpool. Zelf ging ik de sauna in, om daarna bij te komen in de whirlpool. De andere man
kleedde zich aan in kleding van het hotel en nam een biertje achter de balie, de vrouw achter de balie vertrok.
Ik bleek dus de enige gast, pas op het moment van mijn vertrek kwamen er weer andere gasten binnen. Druk is het
ook niet in het hotel, op de gang is het rustig. Gelukkig komt er 's avonds ook wat lokale bevolking naar
de bierstube. Net zoals enkele jaren terug in Nederland, wordt er volop gedronken én gerookt. Asbakken staan op
tafel, de wanden zijn geel. Enig contact in het Tjechisch is geheel onmogelijk, maar gezellig is het wel.
Kan jij ook genieten in een ouderwetste bierstube? Email mij!
Treinen in wintertijd
Harrachov - 19 december 2010 - Twaalf jaar geleden vierde ik vakantie op een camping in Harrachov.
Vlakbij de camping was een hotel waar we zo af en toe het terras bezochten. Met name de ober maakte
indruk. Zo stelde hij bij een bestelling van rode wijn de vraag of deze zoet of droog moest zijn en
roggelde hij ongegeneerd over het hekje voor het terras. Een mooiere bestemming voor een romantische
wintersport konden we niet bedenken, we zijn in hotel Karolina te Tsjechië.
Gisterenavond
ruim op tijd waren we op Utrecht Centraal. Er lag een flink pak sneeuw, dus we waren bijtijds weggegaan. Na
wat gedronken te hebben in de stationsrestauratie, kwam er 'meer dan 60 minuten vertraging' op het grote bord
te staan. Dat gaf niet zo gek veel informatie, bij de balie van NS Highspeed kon met vertellen dat 1 uur en 5
minuten vertraging op de digitale borden stond. Later werden alle krantenberichten over communicatie door NS
bevestigd. "Het is een City Night Line, daarover kunnen we u geen informatie geven", was het enige wat de
lokettiste verder kon vertellen. Na een uur verdween de trein van alle borden, maar wist een medewerker in de
hal te vertellen dat de vertraging 150 minuten was geworden. Na die 150 minuten klonk het eerste omroepbericht
over onze trein. Twintig minuten later zou deze er zijn. Uiteindelijk verlieten we Utrecht Centraal drie uur
later dan gepland.
Meest hilarisch was een NS medewerkster die de wachtruimte voor de kaartverkoop binnen kwam lopen.
Aangezien dit de enige ruimte was waar het niet vroor, hadden vele wachtenden zich daar verzameld.
"Wilt u deze ruimte verlaten?", vroeg ze, "Deze ruimte moet vrij blijven om kaartjes te verkopen."
Nadat één van de wachtenden opmerkte dat daarvoor nog voldoende ruimte was, bleek dat opeens niet meer
belangrijk: "Daar gaat het niet om. Ik ga helemaal niet in discussie, u moet in de hal gaan wachten."
Twee meisjes waren zo gek de kou in te gaan. De overige wachtenden bleven staan, terwijl de medewerkster
vriendelijk doch resoluut werd weggevoerd door een collega. Deze kwam even later met twee anderen terug
om met afzetlint wat ruimte te maken, een praktische oplossing waar niemand problemen mee had. Die
problemen hadden we de rest van de reis ook niet meer. Comfortabel bereikten we Decin in Tsjechië, waarna
we met nog twee op tijd door pakken sneeuw rijdende lokale treinen Harrachov bereikte. Daar stond een bus
te wachten, om ons enkele minuten later recht voor het hotel af te zetten.
Ben jij ook zo onder de indruk van de Nederlandse Spoorwegen? Email mij!
De grootste kerstboom
IJsselstein - 12 december 2010 - Enkele weken terug stond op de voorpagina van de lokale krant dat 'de
grootste kerstboom' dit jaar niet aan zou gaan. Er was geen geld. Zoals ieder jaar was het afgelopen vrijdag
zo ver, de lampjes branden weer.
Dit jaar was de ontsteking voor
het eerst live in het NOS journaal. Om deze reden was het wat later op de avond dan voorheen. Wel werd de
ontsteking traditioneel voorafgegaan door een lampionnenoptocht door IJsselstein en werd één en ander muzikaal
omlijst op evenemententerrein Het Podium. De onsteking werd gedaan door een sponsor en de zangeres Do, die
daarna ook optrad. In het voorprogramma stond een lokale band waarvan de naam me ontschoten is. Opvallend was
wel dat deze band het publiek meer mee kreeg dan Do. Misschien past Do beter bij de zomer, afgelopen vrijdag
zong ze in ieder geval het terrein vakkundig leeg.
Zaterdag werd de ontsteking in IJsselstein gevierd met een kerstmarkt. Tot in de avond was de historische
binnenstad gevuld met kraampjes. Prullaria, etenskraampjes en andere kerststalletjes trokken zoveel mensen
dat ik 's middags het genoegen had lopend in de file te staan. Het mocht de pret niet drukken. Kinderen keken
vol bewondering naar een kameel in een soort van levende kerststal, zelf genoot ik meer van de mosselen bij
de visboer. Laatstgenoemden leefden uiteraard niet meer, maar smaakten prima. Ondertussen liepen diverse bandjes
tussen het winkelend publiek. Zo bekend als Do waren ze geen van alleen, maar geluid maakten ze des te meer.
Sfeerverhogend waren ze in meer en mindere mate. Zoveel indruk als Do maakte ze echter geen van allen, de markt
bleef druk tot het einde.
Geniet jij ook van de grootste kerstboom? Email mij!
Bingo!
IJsselstein - 5 december 2010 - Als klein kind vond ik bingo een leuk spelletje. Het zegt iets over het
niveau van het spel. Toch heb ik afgelopen vrijdag nog veel plezier beleefd aan het kinderlijk eenvoudige
spelletje. Henk Westbroek speelde bingo in het Fulco Theater.
Henk Westbroek is bekend
geworden als één van de zangers van Het Goede Doel. In de jaren '80 was deze band razend populair met nummers
als Gijzelaar, België en Vriendschap. Eindeloos zijn de verhalen over de vriendschap tussen Henk Westbroek en
Henk Temming, de andere zanger van Het Goede Doel. Inmiddels lijkt het weer op echte vriendschap en treden ze
ook weer samen op. Ondertussen heeft Henk Westbroek ook vele andere verschijningsvormen. Zo is hij kroegbaas en
radiopresentator, heeft hij een eigen televisieprogramma, maakt hij solo muziek en tourt hij door het land met
zijn eigen theaterprogramma.
Afgelopen vrijdag lagen de bingokaarten reeds klaar op de stoelen. Henk vulde het podium met een pianist, een
gitarist, een bingomolen en een reeks lullige prijzen. Nummer 1 t/m 25 in de bingo stonden voor een nummer wat
gespeeld werd. Hogere nummers telden wel mee voor het bingospel, maar hadden geen muzikale invulling. De formule
bleek ideaal voor een avond vol humor, improvisatie én goede muziek. Goede doel klassiekers werden afgewisseld met
onbekender nummers, waardoor een mooi evenwicht ontstond. Tussendoor werden prijzen uitgedeeld aan het publiek,
varierend van een vogelkooi tot een fles vodka. Af en toe had Henk zijn stem het er wat moeilijk mee, dat loste
hij op met een glas water en een glas cognac. In de tweede helft kwam ook een tapdanseres erbij. "Leuk gedaan, kan
je het ook topless?", was het commentaar van Henk Westbroek. Dat deed ze maar niet, ook zo was ze al een genot om
naar te kijken. Ondertussen lag de pianist letterlijk onder de piano van het lachen. De toegift werd niet door de
bingomolen bepaald, maar door de aktualiteit. "Sinterklaas, wie kent hem niet", zong de gehele zaal terwijl Henk
Westbroek nog wat kriebelhoest wegwerkte.
IJsselstein - 5 december 2010 - Maandagavond half vijf, ik loop naar buiten en zie de file beginnen op het
dak van de parkeergarage. Een uur later is de file wat afgenomen en besluit ik te vertrekken. Het is het begin
van een week welke bepaald wordt door sneeuw.
Maandagavond was
ik uiteindelijk kwart over zeven thuis. Na rond half zes in de auto gestapt te zijn, sluitte ik na het verlaten
van de parkeergarage alsnog in de file aan. Een uur later was ik enkele honderden meters verder, alle wegen
op de Uithof stonden vol met stilstaand blik. Na de Uithof verlaten te hebben, kon ik langzaam rijdend mijn
weg richting huis vervolgen. Vrijdag genoot ik van een vrije dag, maar begon de echte sneeuw. Het autoverkeer
scheen inmiddels gewend te zijn, wat zaterdag ook nog zo was. Ondanks forse buien kon ik aardig doorrijden. Ik
ben slechts één automobilist tegengekomen die niet begreep dat vorst tot gladde wegen leidt. Hij reed vlak achter
me en hield vrijwel geen afstand. Gevolg was dat ik mijn snelheid aanpaste aan zijn afstand. De hint kwam niet
door, uiteindelijk reden we met tien kilometer per uur over de Beneluxbrug in IJsselstein.
Het openbaar vervoer had zaterdag meer last. Op Schiphol hebben enkele honderden mensen overnacht omdat
vliegtuigen niet konden vertrekken. De spoorwegen hadden besloten het spoorboekje te laten voor wat het was en
reden enkel de ritten die nog begaanbaar waren. De sneeuw leidde tot te veel belemmeringen op het spoor. Dit
laatste is ook doorgedrongen in Den Haag, GroenLinks heeft een spoeddebat aangevaagd. Hoewel men daar de groene
natuur lief heeft, weigert men de witte verschijnselen der natuur te accepteren. Dat afgeven op ProRail en de
Nederlandse Spoorwegen veel makkelijker is dan begrijpen dat sneeuwval tot problemen kan leiden, zal toeval zijn.
Vandaag is de dooi alweer ingevallen. Tijdens het spoeddebat zullen de treinen ongetwijfeld weer volgens het
spoorboekje rijden, zodat iedereen op tijd aanwezig kan zijn om te verkondigen dat dit nooit meer mag gebeuren.
Wanneer verwacht jij de volgende sneeuwbui? Email mij!
BTW op Volendamse cultuur
IJsselstein - 20 november 2010 - Het nieuwe kabinet is enkele weken aan het werk en de eerste maatregelen
worden zichtbaar. Vandaag protesteert de cultuursector tegen de verhoging van de btw op podiumkunsten.
In tijden van tekorten heeft de
overheid een beperkt aantal mogelijkheden. Het verhogen van de belastingen is er daar één van. Dit kan door
het verhogen van belastingen op inkomsten, maar ook door het verhogen van de btw. Ondanks dat de huidige
coalitiepartners belastingverhoging ten tijde van verkiezingen als schrikbeeld neerzetten, is er nu toch gekozen
voor verhoging van de btw op podiumkunsten. Het wordt verkocht als bezuiniging op cultuur, waarbij niet geheel
duidelijk is waarom het alleen podiumkunsten betreft. Dierentuinen, kermissen, musea, circussen en bioscopen
blijven van het lagere btw-tarief profiteren. Een vechtfilm over de escapades van Marcial Hermandez zou dus in
het lage btw-tarief blijven vallen, terwijl toeschouwers van een erotisch toneelstuk over de belevenissen van
Eric Lucassen het hoge btw-tarief zouden moeten betalen. Willekeur lijkt hier dus inzet van beleid.
Ook in Volendam is het nieuws ingeslagen. Men heeft massaal PVV gestemd in de wetenschap dat bezuinigingen op
cultuur het Noord-Hollandse vissersdorp niet zullen raken. Nu blijkt echter dat Annie Schilder en Nick en Simon
fiscaal ook als cultuur worden aangemerkt. Sterker nog, het betreft podiumkunst waarvan de btw 13% omhoog gaat. Jaap
Buijs, manager van Volendam Music, vertolkt de mening van zijn dorpsgenoten: "Politici zijn niet goed bij hun hoofd.
De consument is het slachtoffer. De PVV flikt ons echt een geintje hier." Mij lijkt deze Volendamse ontdekking een
schitterend thema voor een real-life soap. Voorlopig kan de TROS nog subsidiegelden aanwenden om de produktie te
betalen, zodat het de consument geen geld hoeft te kosten. Ik ben benieuwd of men zich in Volendam realiseert dat
ook deze subsidie ter discussie staat.
IJsselstein - 13 november 2010 - De voorpagina van het AD meldt vandaag dat veel van de Poolse arbeiders in
Nederland willen blijven. De geschiedenis lijkt zich daarmee te herhalen.
Vorige week nog verklaarde
minister Piet Hein Donner dat hij verwacht dat Polen na enkele jaren geld verdienen weer massaal naar huis zullen
gaan. Anders dan Spanjaarden, Italianen, Grieken, Turken en Marokkanen zouden de Poolse werknemers hier weinig
rechten opbouwen, waardoor het aanlokkelijk zou zijn om weer terug te gaan naar het geboorteland. Het zou daarom
niet nodig zijn om voor deze groep te werken aan integratie. Het verzorgen van fatsoenlijke huisvesting, taalles
en kennis van de Nederlandse cultuur gebeurt daarom vrijwel niet. Schijnbaar is het de minister daarbij ontgaan dat
mensen behalve rechten ook binding kunnen opbouwen. Werk, inkomen en sociale contacten zijn immers veel betere
redenen om ergens te blijven dan de waarde van de toekomstige pensioenuitkering. Uit het onderzoek van het AD blijkt
dit inderdaad zo te zijn, minimaal een kwart van de Poolse arbeiders is van plan hier een toekomst op te bouwen.
De signalen van overlast zijn inmiddels duidelijk hoorbaar. Zelfs werkloze Polen gaan niet weg, maar zwerven dakloos
door de grote steden. In woonwijken waar veel Poolse werknemers bij elkaar wonen, ontstaan problemen met alcohol. Bovendien
is het voor bestaande bewoners onaangenaam om in één wijk te wonen met grote groepen arbeiders die taal en cultuur niet kennen.
Het lijkt weer een perfecte voedingsbodem voor integratieproblematiek zoals we kennen uit wijken als Kanaleneiland.
Uitzendbureau's verdienen geen geld aan integratie en besteden er dus geen aandacht aan. De minister gaat rustig slapen met
het idee dat de Polen over enkele jaren weer massaal vertrekken. In werkelijkheid zullen deze mensen nooit vertrekken. Ze
willen niet terug en zijn binnen vijf jaar hard nodig om de AOW van de babyboomers te verdienen. Twintig jaar daarna zal
Nederland uitgestorven zijn zonder immigranten, de Nederlandse bevolking krimpt immers. Tegen die tijd stemmen trekken met
het zwart maken van Polen is echter makkelijker dan nu beleid maken om Nederland voor te bereiden op nog meer culturen in
ons kleine land. Ik ben benieuwd of het vandaag gepubliceerde onderzoek daar verandering in brengt.
IJsselstein - 12 november 2010 - Vandaag was ik in Den Haag. Terwijl politici zich druk maken over de toekomst
die voor of achter hun ligt, gingen de dagelijkse beslommeringen in de stad gewoon door.
Binnen het CDA heeft men
nagedacht over de verkiezingsnederlaag en het nieuws naar buiten gebracht dat Jan Peter Balkenende eigenlijk geen
lijsttrekker wilde worden. Het partijbestuur vond hem echter de enige geschikte kandidaat, nadat Jan Peter Balkendende
ze zelf had vertelt dat Camiel Eurlings niet wilde. Laatstgenoemde nam een week daarna het besluit de politiek te
verlaten en de rest is geschiedenis. De partij is gehalveerd, de door het partijbestuur ongeschikt bevonden Maxime
Verhagen is inmiddels vice premier en partijleider. Over de oorzaken van het debacle tast men binnen de partij nog in
het duister, terwijl de rest van Nederland met bewondering de prestaties van de rat gadeslaat.
Ondertussen heeft Geert Wilders een probleem binnen zijn eigen partij op te lossen. Terwijl hij op zoek is naar
onkreukbare kandidaten voor de Provinciale Staten, heeft RTL Nieuws ontdekt dat één van de PVV-kamerleden de vrijheid
heeft genomen zijn buren te terroriseren en in het verleden is veroordeeld vanwege ontucht. Dit gedrag past niet binnen
het veiligheidsprogramma van Geert Wilders, dus de vraag is wat er nu gebeurt. Mocht het kamerlid uit de fractie stappen
en in de kamer blijven, is het kabinet zijn meerderheid in de Tweede Kamer kwijt. Het zou zo maar kunnen dat alle partijen
dan weer op zoek moeten naar een nieuwe lijsttrekker.
In de straten van Den Haag was er weinig van de politieke perikelen te merken. Op het binnenhof werden foto's genomen
door toeristen, in de winkelstraten hoorde ik gezelligs Haags om me heen. Een toevallige passante dacht te horen dat ik
niet uit Den Haag kwam. Dat had ze goed gehoord, even later stond ik op een stoep nabij het Spui tussen een grote groep
mannen die ook geen Haags praatten. Wel waren ze allemaal met hun schoenen bezig. Verbaasd keek ik om me heen en zag dat ik
voor de uitgang van een moskee liep. Even verderop kwamen kletsende vrouwen met hoofddoeken naar buiten lopen. Waarschijnlijk
waren ze naar het vrijdagmiddaggebed geweest, uiteraard zonder gedoogsteun van PVV of SGP. Ik ben benieuwd of Mark Rutte en
Maxime Verhagen volgende week hetzelfde lot treft.
Ben jij ook afhankelijk van gedoogsteun? Email mij!
Telefoon...
IJsselstein - 6 november 2010 - Donderdagavond, net na etenstijd. Het is weer zo ver, de telefoon gaat.
Ik neem de telefoon op:
"Goedenavond, Edwin van Stralen"
Na enkele tellen stilte hoor ik in gebrekkig Nederlands het volgende: "Spreek ik met meneer of mevrouw Van Stralen?"
"Ja, dat heeft u goed gehoord"
"Is goed meneer. U heeft nu een belbasis abonnenement en gaat twintig euro minder betalen voor uw telefoonabonnement. Het
verschil is...."
Ik reageer wat verbaasd: "Ook goedenavond. Voor u verder gaat, met wie spreek ik?"
"Eh, oh, u spreekt met Pretium Telecommmunicatie meneer. U gaat echt veel geld besparen."
"Dat zou mooi zijn. Kunt u me de informatie over uw aanbieding opsturen, zodat ik het eens rustig door kan lezen?"
"Ja, dat kan altijd. Ik stuur u de informatie toe en dan heeft u nog zeven dagen om op te zeggen."
"Ik geloof niet dat we elkaar begrijpen. Ik vraag u om mij informatie op te sturen. Ik neem geen abonnement bij u als
ik nog niet weet wat het inhoudt."
"Zo werken wij meneer. Dat is echt geen probleem."
"Dat denk ik ook niet, ik leg u uit hoe ik werk. Als u mij wat wilt verkopen, zult u mij eerst informatie moeten toesturen."
Schijnbaar werd het de verkoper nu te veel: "U krijgt een bandje van het bel me niet register en wens u nog een prettige avond"
"Ook een prettige avond"
Wordt jij ook weleens gebeld voor aanbiedingen? Email mij!
Nationaal Historisch Museum Historie?
IJsselstein - 29 oktober 2010 - "Een nationaal historisch museum dat onze geschiedenis in samenhang toont, is er ook al
niet. Als we hier geen verandering in brengen zal het historisch besef in onze moderne samenleving steeds verder achter de
horizon verdwijnen." Jan Marijnissen en Maxime Verhagen, destijds beide fractievoorzitters in de Tweede Kamer, schreven het
op 15 mei 2006 in Trouw.
Vandaag is door de
regering besloten de subsidie voor de bouw van het museum in te trekken. Het lijkt de zoveelste episode in een soap die zijn
weerga niet kent. Als eerste was er de discussie over het museum zelf. Dat leek nog inhoudelijk, namelijk over de vraag of
de canon van Nederland leidend moet zijn voor de opzet van het museum. Vervolgens werd de lokatie onderwerp van discussie.
Arnhem of Den Haag leken de meest logische plaatsen, hoewel ook Soestdijk in beeld is geweest. Nadat tot Arnhem was besloten,
begon het gedoe over de lokatie pas echt. De directie en minister Plasterk wilde het museum bij de John Frostbrug huisvesten,
de Tweede Kamer en de gemeente Arnhem nabij het Openlucht Museum. Na eindeloze discussies zwichtte de minister voor de wil
van de Tweede Kamer. Zijn opvolger is nog geen week actief en het hele gebouw wordt uit de begroting geschrapt. Slechts wat
subsidie voor reizende tentoonstellingen blijft. De directie van het museum laat in een reactie weten zich niet gewonnen te
geven en gaat op zoek naar alternatieve financieringsbronnen. Ook de gemeente Arnhem heeft gereageerd, de burgemeester wil
een gesprek over het besluit.
Jan Marijnissen heeft de politieke arena inmiddels verlaten, Maxime Verhagen zat in zijn rol van vice-premier vandaag voor
het eerst de ministerraad voor. Juist in deze ministerraad is het besluit tot intrekken van de subsidie bekrachtigd. Als motivatie
wordt gegeven dat het onverantwoord is om op cultuur te bezuinigen en tegelijkertijd vijftig miljoen uit te geven aan een nieuw
museum. Dat klinkt niet onlogisch, hoewel ik me afvraag of we vier jaar geleden niet met dezelfde schaarste aan middelen voor
cultuur te maken hadden. Emile Roemer, opvolger van Jan Marijnissen als fractievoorzitter voor de SP, reageert teleurgesteld:
"Dit kabinet schept er genoegen in om alles wat van het volk is, af te breken." Mij persoonlijk lijkt deze reactie getuigen
van weinig historisch besef. Er is immers heel veel van het volk, maar een niet bestaand museum kan daar toch niet bijhoren.
Mocht het er ooit nog komen, hoop ik dat Maxime Verhagen het officieel mag openen. Een vice-premier die een door hemzelf
bedacht én wegbezuinigd museum opent, cynischer historie lijkt mij niet te schrijven.
IJsselstein - 22 oktober 2010 - Gisterenmorgen half acht, de ochtendspits is in volle gang. Vol verbazing sta ik stil.
Op de afrit van de Waterlinieweg in Utrecht naar
het Herculesplein kom ik stil te staan. Voor en achter me staan auto's. Na enige tijd kan ik enkele meters
doorrijden, tot de auto voor me weer moet stoppen voor het rode stoplicht. Van links komt geen enkele auto, van rechts ook
niet. Het regent, dus op het plein loopt ook niemand. Bij het tankstation staat een enkele auto te tanken. In mijn
binnenspiegel zie ik de rij auto's achter me groeien. Op de radio vertelt een vrolijke mevrouw dat ze in de file staan zo
een leuke Nederlandse traditie vindt. Ik vraag me spontaan af wat de definitie van traditie is en besluit onmiddelijk dat
ik het in ieder geval geen leuke traditie vindt. Zo te zien zijn de bestuurders van de auto's om me heen het met me eens.
Nog steeds staat het stoplicht op rood, nog steeds komt er geen verkeer van links en geen verkeer van rechts. Langzaam begin
ik me af te vragen of het groene licht het nog wel doet, er zijn immers al bijna vijf minuten verstreken. De automobilist
voor me wordt het ook zat, zijn auto rolt een klein stukje naar voren. Op dat moment springt het stoplicht op groen. Snel
rij ik door, om bij het volgende stoplicht weer stil te gaan staan. Gelukkig komt daar wel verkeer van links, dat voelt
een stuk minder zinloos.
Verwonder jij je ook weleens bij het stoplicht? Email mij!
Culinair België
IJsselstein - 18 oktober 2010 - Een weekend België betekende voor mij een bezoek aan meerdere eetgelegenheden. Het
vooroordeel over België als patatland is weer helemaal bevestigd.
Nadat ik vrijdagmiddag de
snelweg verlaten had, was 'Friterie Chantal' het eerste wat ik zag staan. Het was een typisch Belgisch frietkot, de geur
dreef over de weg. Ik heb het gelaten voor wat het was, 's avonds had ik mijn eerste friet met vette mayonaise te pakken
bij de gebakken forel. Om toch eens wat anders te eten, bestelde ik zaterdag aardappelkroketjes bij mijn diner. Het mocht
niet baten, patat werd geserveerd. Na nog drie keer om aardappelkroketjes gevraagd te hebben, werden deze wel nagebracht.
Als toet smaakte ze niet onaardig, maar een deel van de patat had ik inmiddels met de salade achter de kiezen.
Bij de lunch ging het beter. Omelet wordt in Nederland traditioneel met brood geserveerd, in België is er de keuze tussen
patat en brood. Gelukkig begreep de serveerster in de lunchgelegenheid mij beter. Toch was ik zondagavond wel klaar met de
patat. Ik koos daarom voor een Italiaans restaurant in Stavelot. De serveerster aldaar was het type waar Walen om bekend staan.
Mijn bestelling werd beantwoord met "ne pas". Enig doorvragen leerde me dat mijn keuze niet meer verkrijgbaar was, waarna ik een
andere pizza bestelde. Deze kon wel bereid worden en smaakte gelukkig uitstekend. Naast me was ondertussen een Nederlands
gezin met kinderen neergestreken. Snel na mij kregen zij hun maaltijd geserveerd. Even keek ik naar links om te zien wat zij
besteld hadden. De kinderen hadden ieder een halve pizza, gevuld met....patat!
Kan jij ook niet kiezen tussen pizza en patat? Email mij!
Nieuws in België
Stavelot - 17 oktober 2010 - In het buitenland vind ik het altijd aardig om te ontdekken wat daar in het nieuws is.
In België is dat redelijk eenvoudig, met Nederlandstalige kranten in de kiosken. Snelwegverlichting, de kabinetsformatie,
de parachutemoord en de mening van aartsbisschop Léonard blijken het nieuws te domineren.
Net als in Nederland, betreft het dus
voornamelijk nationale aangelegenheden welke de kranten vullen. De discussie rondom de aartsbisschop blijkt zelf typisch
Vlaams, deze is losgebarsten n.a.v. een Nederlandstalige vertaling van een jaren geleden geschreven Franstalig boek. In dat
boek geeft de aartsbisschop zijn typisch katholieke visie op de samenleving. Zo schrijft hij dat homofilie niet verkeerd is,
alleen het seksueel gedrag van homo's. Daar gaat de discussie in België echter niet om, die gaat erom dat de aartsbisschop
aids een soort van gerechtigheid noemt. Half België, waaronder allerlei maatschappelijke organisaties, andere bisschoppen en
de premier, vallen hierover.
In Het laatste nieuws krijgt de aartsbisschop de kans zijn meningen toe te lichten. Hij zegt nog volledig achter zijn
boek te staan, maar legt wel uit wat hij in zijn boek geschreven heeft. Bijvoorbeeld kinderen welke geboren worden met
aids noemt hij geen gerechtigheid, het gaat hem om mensen die doelbewust risico's opzoeken. Hij maakt daarin het vergelijk
met mensen die roken en longkanker krijgen. Hoewel zijn timing en woordkeuze ongelukkig gekozen zijn, vraag ik me af of de
reactie op zijn boek niet hypocrieter is dan de mening van de aartsbisschop. Ook ik denk dat mensen met onbeschermde sex
in de darkroom vragen om aids. Daar medelijden mee hebben, lijkt me weinig reden voor. Hoewel ik weinig meningen van de
aartsbisschop deel, lijkt dit me een genuanceerd standpunt. Het lijkt me zelfs goed om een discussie te voeren over kosten
van gezondheidszorg voor mensen die hun ziekte zelf opgezocht hebben. Pas echt choquerend vind ik het dat Vlamingen nu zo
heftig reageren. Het boek lag in Wallonië immers al jarenlang in de winkel en de echt intolerante meningen in het boek wordt
geen woord aan vuil gemaakt.
Stavelot - 16 oktober 2010 - Een weekend Ardennen betekent uiteraard ook plaatsen in de omgeving bezoeken. Vanmorgen
was ik in Stavelot, vanmiddag in Spa.
In Stavelot heb ik in de abdij bezocht. Het bleek
een modern gebouw op de plaats waar vroeger een abdij gestaan heeft, resten waren zichtbaar in de directe omgeving. Binnen
was het ingericht als museum, met een vijftal tentoonstellingen. De kelder was geweid aan het circuit van Spa Francourchamps,
met oude racewagens en motoren. Op de begane grond werd de historie van de abdij in beeld gebracht. Zelf vond ik dat minder
interessant, mede omdat dit deel uitsluitend in de Franse taal werd toegelicht. Elders op de begane grond werd uitleg gegeven
over de historie van jongens- en meisjesonderwijs in België. Dit sloot aan bij de thematiek op de tweede verdieping, namelijk
de rolverdeling tussen man en vrouw door de jaren heen. Het ging in op emancipatie in België, met nadruk op de gelijkheid
van man en vrouw. Zelf vond ik het erg gericht op die gelijkheid, miste de nuance van gelijkwaardigheid ondanks verschillen.
Toch was het wel aandoenlijk om te zien hoe Belgen, ongetwijfeld net als Nederlanders, tot voor kort omgingen met de
rolverdeling tussen man en vrouw. De vijfde tentoonstelling betrof kunst waar ik persoonlijk helemaal niets van begreep.
Gezien de geringe belangstelling voor dat deel van het museum, zal ik daarin niet de enige geweest zijn.
Vanmiddag heb ik Spa bezocht. Deze plaats staat bekend om water en deed zijn naam alle eer aan. Het kwam met bakken
uit de lucht. Lang ben ik er daarom niet gebleven, na een kopje thee ben ik snel weer in de auto gestapt. Via de nodige
haarspeldbochten en andere mooie bergwegen ben ik teruggereden naar Domaine Long Pré, om daar vanavond te kunnen genieten
van de culinaire verassingen in het restaurant.
Stavelot - 15 oktober 2010 - België heeft twee toeristisch interessante gebieden: de Vlaamse kust en de Ardennen.
In beide gebieden kom ik graag, hoewel mijn laatste bezoek aan de Ardennen alweer acht jaar geleden was. Vandaag ben
ik er daarom weer naartoe gegaan, voor een lang weekend in Domaine Long Pré.
Domaine Long Pré ligt langs de Amblève,
tussen Stavelot en Trois Ponts. Het is ongeveer drie uur met de auto vanaf IJsselstein. Hier in de buurt aangekomen, ben
ik eerst naar Malmedy gereden. Het is één van de bekendere toeristische plaatsjes hier in de omgeving, aan de voet van de
Hoge Venen. Ik heb er geluncht in een restaurantje waar ik tijdens mijn vakantie acht jaar geleden ook eens gegeten had.
Er was niets veranderd. Dat geldt eigenlijk voor de gehele omgeving. Hier en daar zijn wat extra borden met verwijzingen
naar het circuit van Francourchamps geplaatst, verder lijkt alles nog exact hetzelfde.
Ook vanavond heb ik gegeten in een restaurant waar ik goede herinneringen aan had. Het is in Coo, nabij de bekende
watervallen. Ik kon me herinneren daar ooit eens een overheerlijke in de knoflook gebakken forel te hebben gegeten. Het
restaurant leek ongewijzigd, gelukkig gold dat ook voor de menukaart. Het hoofdgerecht hoefde ik dan ook niet lang over
na te denken, anders was dat met het voorgerecht. De reputatie van Walen kennende, vroeg ik in mijn beste Frans: "Qu'est
que la crème du jour?". Het antwoord was duidelijk: "Groentesoep", in goed verstaanbaar Nederlands. De rest van de
avond sprak de serveerster Frans, zelf deed ik daar maar niet zoveel moeite meer voor.
IJsselstein - 10 oktober 2010 - Zoals elders op deze website te lezen is, werk ik in het UMC Utrecht. Veel schrijf
ik daar niet over, ik houd werk en privé graag gescheiden. Deze keer maak ik graag een uitzondering, gisteren was er
open dag in het UMC Utrecht.
Met het
Facilitair Bedrijf hadden we stands in de studentenfoyer, dat is een grote ruimte nabij het gebouw van de medische
faculteit. Als cluster Logistiek verzorgen we ook patiëntenvervoer, voor de open dag konden gasten zich als patiënt
in een bed laten vervoeren. Met name kinderen vonden het geweldig om in een bed rond gereden te worden. Dat het voor
deze dag met schoenen aan mocht, maakte voor veel kinderen nog feestelijker. Tegenover ons stonden de collega's van
fotografie. Ook zij hadden het druk. Wie vind het nou niet leuk om gratis doch professioneel op de foto gezet te worden?
Zelf vond ik het vooral leuk om de collega's eens op een andere manier mee te maken. De samenwerking op een open dag is
ontspannender dan de reguliere samenwerking. Daarnaast kwamen veel familieleden en diverse oud-collega's een kijkje nemen.
Het ontmoeten van familie kan zomaar een heel ander beeld geven van mensen, los van de ontdekking dat enkele collega's
leuke partners en kinderen blijken te hebben.
Uiteraard was het Facilitair Bedrijf niet het hoogtepunt van de open dag. Facilitaire dienstverlening wordt overal
gegeven, de meeste bezoekers komen voor de ziekenhuisspecifieke afdelingen. Bij de kramen van de medische divisies was
het continue een drukte van belang. Ook enkele open lezingen van hoogleraren werden druk bezocht. De grootste drukte
was echter in het kinderziekenhuis. Het gipsen van kinderarmen en opereren van teddyberen bleken razendpopulair. Op het
buitenterrein was een gezellige drukte. De buren van het Centraal Militair Hospitaal hadden een veldhospitaal staan.
Verder eindigde een optocht met oude en hypermoderne ambulances op het buitenterrein. Ook deze waren het bekijken waard.
Zelf had ik nog nooit een ambulance van binnen bekeken en had ik op geen enkele manier de ambitie om dat te veranderen.
Nu de gelegenheid zich voordeed om dit in gezonde staat te doen, heb ik toch de kans genomen. Het verschil tussen oud en
nieuw was duidelijk. Mocht ik ooit eens een ambulance nodig hebben, mag de moderne voor komen rijden. Mooi waren echter de
oude exemplaren, gezond van lijf en leden hadden die dan ook de voorkeur van verreweg het meeste publiek.
IJsselstein - 2 oktober 2010 - Afgelopen week was het zo ver, onderhandelaars van VVD, PVV en CDA hadden twee
akkoorden bereikt. Vandaag beslist het CDA of deze partij hier verantwoordelijkheid voor wil nemen.
Zowel het regeerakkoord als
het gedoogakkoord zijn weinig schokkend. Er staat slechts één paragraaf in waarbij men streeft naar minder rechten
voor buitenlanders. In dezelfde paragraaf wordt echter al gesteld dat dit in Europees verband waarschijnlijk onmogelijk
blijft en dan niet uitgevoerd kan worden. Als meer dan een pleidooi voor vasthouden aan Europese normen en waarden kan
ik het niet lezen. Het probleem zit meer in zaken die er niet in staan. Mooie voornemens worden niet gevolgd door
financiële consequenties, bezuinigingen worden grotendeels bereikt met voornemens die nog nooit tot daadwerkelijke
besparingen geleid hebben. De woningmarkt en de arbeidsmarkt worden niet ingrijpend aangepakt, het mobiliteitsbeleid
beperkt zich tot enkele mooie woorden. Al met al kunnen de akkoorden gelezen worden als een conservatief programma zonder
grote hervormingen. De bekentenis van Rutte dat de koopzondagen niet uitgebreid worden om de SGP tegemoet te komen, zijn
daarin niet meer dan een toefje bedorven slagroom op de verzuurde taart.
Een oud spreekwoord zegt dat de toon de muziek maakt. Het is vooral die toon die tot discussie leidt. De PVV van
Geert Wilders is erg goed in het benoemen van problemen die mensen ervaren. Dat spreekt grote groepen kiezers aan, maar
benoemen is wat anders dan oplossen. In de gemaakte afspraken worden ministers van VVD en CDA benoemd om problemen
op te lossen. Dit betekent voornamelijk maatregelen nemen die niet voor iedereeen even leuk zijn. Ongetwijfeld zullen
er resultaten komen, net zoals zeker is dat niet alle problemen opgelost kunnen worden. Dit blijft de PVV de gelegenheid
geven om deze problemen uit te vergroten en te koppelen aan individuele eigenschappen als herkomst en religie. Dat de
toon van de PVV hierbij weinig verzoenend zal zijn, lijkt een gegeven. Ik ben benieuwd in hoeverre het CDA dit vandaag
accepteert omwille het kunnen uitvoeren van de conservatieve agenda.
IJsselstein - 25 september 2010 - Vanmiddag twaalf uur op het radionieuws: "Ondanks de vele wegwerkzaamheden,
valt het met de drukte erg mee." Ik hoorde het in de file, alle snelwegen ten zuiden en oosten van Utrecht
stonden muurvast.
Ongetwijfeld is er achter en bureau goed
nagedacht over de planning en communicatie rondom de vele wegwerkzaamheden. Zelf verwacht ik dat in de planning
stond om aan het einde van de ochtend een persbericht uit te doen dat het ontzettend meevalt met de drukte.
Kritiekloos hebben de nieuwsdiensten het persbericht opgenomen in hun nieuwsbulletins, om daarna vol verbazing
de verkeersinformatie voor te kunnen lezen. In latere bulletins was de berichtgeving gewijzigd, het was ook wel
heel erg ongeloofwaardig geworden om over meevallende drukte te praten. Zaterdagavond half acht stond er nog
twintig kilometer.
Volgens Rijkswaterstaat was het niet mogelijk om het anders aan te pakken: "We hebben al een volle planning en
naar mate je later in het jaar gaat zitten, gaat het slechte weer ons tegenzitten. Als het hard regent, kun je niet
goed asfalteren." Ik hoop dat het goed gekomen is, er vielen behoorlijke buien vandaag. De propagandamachine
draait echter vrolijk voort: "We moeten extra rij- en spitsstroken aanleggen. Dat betekent nu even doorbijten, maar
straks weer extra capaciteit. Er komt dit jaar 300 kilometer asfalt bij, dus we zijn straks sneller thuis en op ons
werk." Ondertussen vraag ik me af hoeveel dit gaat helpen. Ongetwijfeld kan extra asfalt op sommige plaatsen voor
verlichting zorgen, maar vaak leidt het tot niet meer dan verplaatsing van de dagelijkse file. Andere oplossingen,
zoals variabele beprijzing, gespreider werken, thuis werken, een beter secundair wegennet en aantrekkelijker openbaar
vervoer lijken mij beter werken. Dat is echter een politiek ingewikkeld verhaal, dus voorlopig zullen we nog wel in de
file staan bij wegwerkzaamheden.
IJsselstein - 22 september 2010 - Verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd leidt momenteel tot stevige
discussies. Gisteren zag ik wat de gevolgen kunnen zijn.
Via
internet had ik kaarten besteld bij een handelsdrukkerij en kantoorboekhandel. Bij de balie in de winkel werd ik
naar de eerste verdieping verwezen. Een oudere dame zat achter een bureau en heette me welkom. "Neemt u plaats",
zei ze, waarna ze zelf opstond, haar rollator pakte en ook aan tafel aanschoof. Blikken van verbazing waren mijn
deel nadat ik had uitgelegd dat ik via internet besteld had en een mail met aanvullende vragen had ontvangen.
"Via internet? Kan dat?", vroeg ze. Een collega uit een andere hoek riep dat er tegenwoordig ook bestellingen
via mail binnen komen. "Eh, ik zal even kijken of we al een map hebben." Ze stond op, pakte wederom haar rollator
en zocht wat in papieren. Vervolgens kwam ze terug met een mapje plus een doordrukformulier: "We werken hier met
formulieren. Die gaan van bakje naar bakje, dat gaat altijd goed." Gelukkig bleken in het mapje wat prints van mijn
order te zitten. Ik overhandigde haar mijn document met antwoord op de aanvullende vragen, plus een print van de
mail die ik ter bevestiging van haar collega had ontvangen. Na haar bril nog even goed gezet te hebben, schreef ze
wat informatie van de mail van haar collega over op het doordrukformulier. Hierna bleek alles geregeld: "Sorry dat
het in het begin wat moeilijk ging hoor, maar volgende week krijgt u de drukproef. Eh, ik denk dat u die via mail
krijgt." Dat laatste leverde bij mij een blik van verbazing op, waarna we beiden opstonden. Ik liep de trap af
richting uitgang, zij pakte de papieren en schoof met rollator terug richting bureau.
IJsselstein - 20 september 2010 - Zondagmiddag vijf uur, ik hoor luid applaus en gejoel vanuit de theaterzaal.
Even later komt het razendenthousiaste publiek binnen, om drank te bestellen, indrukken te delen en gewoon gezellig
na te praten. Ik zit in de foyer van theater Pantalone, waar Kwibus momenteel Fulco de Minstreel op de planken brengt.
Fulco
de Minstreel is een boek van C. Joh. Kieviet en speelt zich af in en rond IJsselstein. Schildknaap jonker Jan van Asperen
en jonkvrouw Bertha van Arkel moeten het kasteel IJsselstein verdedigen tegen het leger van de zwarte ridder Hendrik van
Vianen, als ridder Gijsbrecht van IJsselstein, net getrouwd met jonkvrouw Bertha, op verraderlijke wijze in de vijandelijke
kerkers is beland. Zijn zestienjarige knecht Fulco is slim en dapper. Hij heeft een plan bedacht om zijn heer te bevrijden.
Dan duikt het verhaal in de donkere duistere middeleeuwen met mooie jonkvrouwen en dappere ridders, met enge heksen en
woedende wolven. Uiteindelijk worden Gijsbrecht en Bertha weer hereniogd, maar ten koste waarvan? Het toneelstuk zit vol
heldenmoed, mooie muziek, romantische liefdesverhalen en spectaculaire zwaardgevechten met paarden en alles wat daarbij hoort.
Delen van het verhaal berusten op waarheid, hoewel het grootste deel ongetwijfeld fictie is. Feit is dat Fulco in
IJsselstein een held is. Eén van de theaters is naar Fulco vernoemd en op de hoek van de Schuttersgracht in de historische
binnenstad staat een standbeeld van hem. Het zevenhonderd jarig bestaan van de stad IJsselstein was voor Kwibus een goede
reden om het verhaal op de planken te brengen. Afgelopen weekend waren de eerste vier voorstellingen, komende drie weekenden
zijn er ook nog twaalf voorstellingen. Reserveren kan via theater
Pantalone.
Wanneer zie ik jou in theater Pantalone? Email mij!
Dam tot dam
IJsselstein - 19 september 2010 - Afgelopen voorjaar heb ik de Vierdaagse van Alkmaar gelopen. Tijdens deze
vierdaagse werd reclame gemaakt voor de Dam tot Dam wandeltocht, van Amsterdam naar Zaandam. Afgelopen zaterdag
was het zo ver en heb ik deze ook meegelopen.
De start was zaterdagmorgen
vroeg op de Dam in Amsterdam. Ik had een hotel op vijf minuten loopafstand en was er rond acht uur. Het was al flink
druk, maar het stempelen en starten verliep vlot. Vijf minuten later wandelde ik de Damstraat door, om via Amsterdam
Noord naar Zaandam te lopen. Er kon gekozen worden voor meerdere afstanden, ik had de 25 kilometer gekozen. Via diverse
bruggen over het IJ, parken en straten in Amsterdam Noord en een bedrijventerrein in Zaamdam liep de tocht naar de finish
bij het centrum van Zaandam. Zelf vond ik vooral Amsterdam Noord leuk wandelen. Tot nu toe had ik dit stadsdeel alleen
over de snelweg gepasseerd, maar het bleek een buitengewoon mooi gebied. Hoewel Amsterdam één van de grootste steden
van Nederland is en het centrum en zuid behoorlijk stedelijk gebouwd zijn, bleek het noorden dorps aan te doen. Ik zag
er vrijwel uitsluitend laagbouw en liep door wijken met heel veel groen. Het bedrijventerrein van Zaamdam was zoals
bedrijventerreinen zijn, noodzakelijk kwaad op een wandelroute. Het centrum had daartentegen het nodige leven te bieden,
met leuke terrassen en live muziek.
Het aantal deelnemers lag rond de vijftienduizend. Bij start en finish leverde dat een gezellige drukte op, tijdens
het wandelen was het wisselend. Het eerste en laatste deel was gezellig druk, met deelnemers van meerdere afstanden
bij elkaar. Daartussen was het rustig wandelen. Tegen half één was ik bij de finish in Zaandam. Na in het centrum
op een terras nog even naar andere wandelaars gekeken te hebben, heb ik de trein terug genomen naar Amsterdam Centraal.
Mijn bagage stond nog in het hotel, dus ik moest even terug. Op de Dam herinnerde weinig aan de wandeltocht, druk
was het vooral met winkelend publiek. Een meisje met een 'stop aids now' t-shirt vroeg me of ze even met me mocht
praten. Mijn antwoord was dat dit goed was, maar ik geen geld had. "Eh, oh, daar komt het wel op neer ja", was haar
antwoord, waarna ze onmiddelijk haar interesse in mij verloor. Eerlijk was het in ieder geval wel. Omdat ik na 25
kilometer wandelen snel naar mijn eigen douche wilde, vond ik het ook allesbehalve vervelend.
IJsselstein - 14 september 2010 - Boodschappen doen. Voor velen is het een vervelende verplichting, ik vind
het een aangename afwisseling van de dag.
IJsselstein heeft
meerdere supermarkten. De C1000 heeft twee lokaties, in Achterveld en IJsselveld. Beide zijn supermarkten in
wijkwinkelcentra. De C1000 IJsselveld heb ik jarenlang vlakbij gewoond, ook de jaren daarna heb ik er nog vaak
boodschappen gehaald. Na enkele keren wat missers met het vlees gehad te hebben, kom ik er niet meer zo vaak. Pas
nieuw is de Jumbo. Ook deze zit op IJsselveld, op een aparte lokatie. Ik ben er nog nooit geweest. Zenderpark is
een Plus rijk. Het is een mooie ruime supermarkt met het prijsniveau van Albert Heijn, het assortiment is echter
net wat minder uitgebreid. Nabij het centrum zit de Albert Heijn, ook in IJsselstein de supermarkt der supermarkten.
Zowel in oppervlakte als in assortiment is het de meest uitgebreide, tegenwoordig koop ik er verreweg mijn meeste
boodschappen.
Zelf mag ik graag in de supermarkt bepalen wat ik eet en drink. Rustig de schappen langs, tussendoor een menu
bedenken, ontspannender kan weinig zijn. Daarnaast dient de supermarkt als alternatief ontmoetingscentrum. Bejaarden
drinken er hun kopje koffie, zelf kom ik er vaak bekenden tegen. Behalve bekenden zijn er ook altijd mensen die
schijnbaar hetzelfde dagritme hebben. Zonder te weten wie het zijn of wat ze doen, ontmoeten we elkaar dagelijks.
Gedag zeggen is er niet bij, tot iemand eens in een andere omgeving opduikt. Dat geldt ook voor winkelpersoneel.
Uit commerciële overwegingen behoort gedag zeggen daar wel tot het dagelijks ritueel, tot een gesprek komt het
zelden. Toch heb ik ook vandaag weer genoten bij de kassa. Voor me was een meisje met nectarines en anderhalve
euro. Uiteraard was het te weinig, crediteren ging echter alleen als de weegschaal hetzelfde gewicht aangaf. Met
haar volle gewicht probeerde een collega van de cassière dit te bereiken, wat uiteraard niet lukte. De rij nam toe,
uiteindelijk lukte annuleren wel. De kassa ernaast ging open om de ontstane rij weg te werken. De cassière verkocht
de nectarines vervolgens per stuk, het meisje kon de zaak verlaten met een lege portemonnee en vier overheerlijke
nectarines. Ze zal er ongetwijfeld van genoten hebben, net als ik dus.
IJsselstein - 13 september 2010 - Gisteren was ik in een sauna. Behalve een heerlijk ontspannende, is het
uiteraard ook een niets verhullende omgeving. Zoals vaker, verbaasde ik me over het grote aantal tatoeages.
Tatoeëren gebeurde al in de tijd van de
Egyptenaren. Sindsdien is het eigenlijk nooit verdwenen. Bij de Grieken was het een teken van adel, Chinezen
kenmerkten hun gevangenen ermee. In West Europa werd het tatoeëren herontdekt in de gouden eeuw, toen de Oost
en de West verkend werden. De beroemde ontdekkingsreiziger en schrijver Captain Cook beschreef zijn bevindingen,
o.a. na zijn ontdekking van Tahiti in 1769. Men beschouwde aanvankelijk deze bevolking als de bron van het
tatoeëren, dat "ta-tau" werd genoemd. Zo ontstond de naam tatoeëren. Later bleek dat veel meer inheemse volkeren
tatoeages hadden. In 1891 werd de tatoeërmachine uitgevonden, met een roterende elektromotor. Tien jaar later werd
deze verbeterd met een vibrerende motor. Dat is nog steeds de standaardmachine voor bijna alle tatoeëerders.
Ondanks deze lange traditie, hebben tatoeages een bedenkelijk imago. Slechts weinig bedrijven zullen mensen met
zichtbare tatoeages aannemen voor een representatieve functie. Afgelopen zomer zat ik aan de bar met een graag
provocerende voetballer. Hij vertelde me dat hij getaoeërde tegenstanders altijd vroeg of ze veel kauwgom aten. Als
vervolgens werd gevraagd waarom, verwees hij naar de gratis plakplaatjes bij kauwgom. De antwoorden en gevolgen laten
zich raden, het gaat hier over een doelgroep die met tatoeages probeert te imponeren. Om deze reden wordt vaker getatoeërd,
o.a. door de criminele Yakuza in Japan. Het bedenkelijke imago wordt mede hierdoor veroorzaakt. Anderen laten een tatoeage
zetten om onschuldiger redenen, zoals herkenning. O.a. bij zeelui komt dat veel voor. De meestvoorkomende reden schijnt
echter esthetisch te zijn. Zelf vraag ik me daarbij altijd af hoe mensen zo zeker weten dat ze het mooi blijven vinden.
Tatoeages zijn immers voor het leven en smaak is aan verandering onderhevig. Wansmaak is dat ongetwijfeld ook, persoonlijk
vind ik tatoeages niets meer dan dat.
Vind jij tatoeages wel getuigen van goede smaak? Email mij!
Internet en de wet
IJsselstein - 7 september 2010 - Terwijl in Den Haag kamerleden zich uitsluitend nog druk maken over de formatie,
regeert het demissionaire kabinet rustig verder. Momenteel wordt beleid gemaakt om te voorkomen dat tere kinderzieltjes
schade oplopen op Uitzendinggemist.nl.
Op televisie houden de omroepen zich aan de kijkwijzer. Dat houdt in dat uitzendingen welke geschikt zijn voor
twaalf jaar en ouder niet voor acht uur 's avonds uitgezonden worden. Pas na tien uur worden beelden uitgezonden
welke geschikt zijn voor zestien jaar en ouder. Op internet geldt dit niet, op ieder moment van de dag kunnen alle
programma's bekeken worden. Het Commissariaat van de Media stelt nu dat als gevolg van een Europese richtlijn de
beperkingen op televisie ook moeten gelden op de websites van de Publieke Omroep. In Duitsland is de richtlijn ingevoerd
door een pincode op de sites te introduceren, in Nederland wordt nu gedacht aan het invoeren van een tijdslot op websites.
Net als op televisie worden schadelijke programma's dan pas 's avonds uitgezonden.
De richtlijn geldt niet voor commerciële omroepen en websites zonder redaktionele inhoud. Dat betekent dat programma's
als Spuiten en Slikken geweerd zullen worden, terwijl op sites als Youtube zonder belemmeringen naar harde pornofilms
gekeken kan worden. Zinlozer wetgeving lijkt onbestaanbaar, het is immers een illusie om te denken dat wetgeving voor
enkele websites enig effect heeft op het wereldwijze web. Tere kinderzieltjes zullen er niet mee beschermd worden, die
surfen geroutineerd naar ongecensureerde websites. Desalniettemin is het Commissariaat van de Media druk doende de
wetgeving voor te bereiden. De NOS vind het onzin: "Het is alsof je het model van de oude media, waarbij dit al langer
wordt gedaan, gewoon toepast op nieuwe media." Beter kan ik het niet formuleren, de wetgeving was op het moment van
bedenken al ingehaald door de techniek. Betuttelend is het wel, wat dat betreft lijkt het een mooi afscheidscadeau van
ons demissionaire kabinet.
IJsselstein - 28 augustus 2010 - Op 9 juni waren de verkiezingen. Inmiddels staat vast dat we drie maanden later
nog geen nieuwe regering zullen hebben. Wel worden dagelijks de krantenkolommen gevuld met protesten vanuit het CDA.
Ieder verstandig
mens begrijpt dat een regering van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV niet goed is voor Nederland. Geen land is ooit
beter geworden van een beleid wat gebaseerd is op achterdocht. Buitenlands beleid zal uitermate ingewikkeld worden, met
alle mogelijke economische gevolgen die daarbij horen. Tegelijkertijd lijkt een constructie met gedoogsteun van de PVV
een recept voor instabiliteit. Die partij is immers vooral sterk in het onorthodox benoemen van zaken die de massa niet
aanstaat. Aangezien een regering altijd met ontwikkelingen wordt geconfronteerd die niet leuk zijn voor kiezers, is nu al
te voorspellen dat dit tot spanningen binnen de coalitie gaat leiden. Dit wordt versterkt door het stringente financiële
beleid wat geëist wordt door de VVD. Grote bezuinigingen vragen om breed draagvlak. Steun van werkgevers, werknemers en
andere maatschappelijke organisaties is daarbij onontbeerlijk. Aangezien de belangen van deze groeperingen met regelmaat
haaks staan op de standpunten van met name de PVV, lijkt ook dit het regeren buitengewoon complex te maken.
Inmiddels is dit ook ontdekt door oud-bestuurders van het CDA. Hoewel men in het verleden geen enkele moeite had met
uitvoering van beleid dat slecht was voor Nederland, maakt men zich nu en masse zorgen over de lopende onderhandelingen.
Zijn reputatie als rat waar makende, was Maxime Verhagen de partijprominenten aanvankelijk te slim af door Ruud Lubbers
het slechte nieuws te laten vertellen. Als grootste verliezer van de verkiezingen vervult hij nu een sleutelrol in de
onderhandelingen over nieuw beleid. Mark Rutte wil als leider van de minst kleine partij niets anders en Geert Wilders
zou wel knettergek zijn als hij deze kans niet pakte. Laatstgenoemde heeft echter een serie standpunten die allesbehalve
overeen komen met de door het CDA gekoesterde normen en waarden. Partijprominenten vrezen dan ook dat zelfs de laatste
kiezers weglopen op het moment dat CDA ministers het PVV beleid gaan uitvoeren. Onder dit mom verschijnen dagelijks
stukken in de krant met angstvisioenen die zijn weerga niet kennen. Hoewel ik verrast wordt door verstandige standpunten
die enkele CDA prominenten opeens blijken te hebben, mis ik in al die stukken de vraag waarom CDA kiezers massaal zijn
overgelopen naar de PVV. Zolang geen enkele CDA prominent het antwoord op die vraag durft te benoemen, zal men blij
moeten zijn met rattenstreken om de macht te behouden. Stemmen trekken met de inhoud blijft dan voltooid verleden tijd.
IJsselstein - 22 augustus 2010 - Het is alweer enkele weken terug dat mijn vakantie erop zat. Ik vond het daarom
hoog tijd voor een weekendje weg. Als bestemming heb ik gekozen voor zon, zee en strand in Renesse.
Renesse ligt op het
Zeeuwse Schouwen-Duiveland, vlakbij de Noordzeekust. Het heeft zo een veertienhonderd inwoners, maar 's zomers staat
er een veelvoud aan tenten, caravans en strandhuisjes. Het centrum is niet groot. Het omvat een pleintje rondom de
plaatselijke kerk plus enkele straten eromheen. Vrijwel heel Nederland heeft nachtelijke jeugdherinneringen aan die
straten eromheen en wellicht ook aan de nabijgelegen duinen en stranden. Nog steeds is het aantal terrassen, café's
en discotheken beduidend hoger dan het aantal winkels. Ik had dit weekend besloten geen onderdeel van het feestgedruis
op de campings te zijn, maar in een heerlijk rustig hotel te verblijven. Voor eeneider die dat ook wil, kan ik Hampshire
Inn hotel ArcHotelZeeland aanraden. Het ligt tussen het centrum en de zee, heerlijk rustig in de duinen. De opzet is
kleinschalig, met slechts 48 kamers. Zoals in alle Hampshire hotels is het restaurant bovengemiddeld, zonder het
informele karakter te verliezen.
Gisterenmiddag scheen de zon en waaide het licht, ideaal weer voor een strandwandeling. Vanaf het hotel was het
een half uurtje lopen naar het strand, alwaar iedere oprit van een strandtent voorzien bleek. Opvallend vond ik de
breedte van het strand, aandoenlijk de zeehonden die voor de kust in het water spartelde. Voor de terugweg besloot
ik gebruik te maken van de gratis pendelbus. Na een half uur te laat aangekomen te zijn bij het strand, vertrok deze
overvol richting campings en station. De chauffeur zei niet veel, tot hij een spiegel van een tegenligger raakte. "Kut",
was aanvankelijk zijn enige commentaar. Na buiten de bus wat gebeld te hebben, vervolgde hij zijn weg. Twee haltes later
riep hij toch maar een keer wat naar achteren: "Ik mag met deze bus niet in de berm komen, vandaar." Aangekomen op het
busstation, werden we lachend verwelkomd door zijn collega's. Ik besloot er ook maar om te lachen en was de vanmorgen
erg blij dat ik hem met mijn eigen auto niet tegenkwam.
IJsselstein - 15 augustus 2010 - Enkele jaren terug hebben we een boekenkast gekocht. We hadden geen ruimte meer
voor alle boeken die we verzameld hadden. Inmiddels is die boekenkast overvol, in andere kasten moet weer ruimte
vrijgemaakt worden.
Als kind scheen ik al boeken te
verslinden. Literatuurles op de middelbare school heeft tijdelijk zijn werk gedaan, maar in de jaren daarna heb ik het
genot van het boeken lezen weer ontdekt. Het is niet dat ik iedere dag of week een boek opensla, maar op rustige dagen
kan ik echt genieten van een goed boek. Daarbij is niet alleen het lezen van een boek een genot, het begint al met het
uitzoeken. Afgelopen donderdag was ik bij De Slegte in Utrecht. Hoewel de nieuwste aanwinsten van de Nederlandse literatuur
er niet verkrijgbaar zijn, is het een heerlijke winkel om rustig rond te kijken. Kijkers zijn er dan ook altijd volop, door
de lage prijzen doen velen ook gelijk een aanschaf. Zelf heb ik er ook weer drie boeken voor tien euro gekocht. Tijd om ze
te lezen heb ik voorlopig niet, maar het uitzoeken was de moeite al waard.
Tijdens mijn vakantie was ik bij Selexyz in Nijmegen. Ik stond boeken door te nemen bij de tafel met aanbiedingen,
gelijkertijd met een jong stel naast me: "Dit boek moet je niet kopen, het is echt smerig. Ik heb het helemaal gelezen,
het lijkt soms wel porno. Kom, we gaan gauw ergens anders kijken." Gedesillusioneerd volgde een jongen zijn vriendin
naar buiten, het was duidelijk dat hij het door hem gewenste boek niet mocht kopen. Zelf vond ik haar verhaal wel een
goede aanbeveling, het bleek over het boek 'Vochtige streken' van Charlotte Roche te gaan. Voor mensen zonder humor is
het inderdaad een smerig boek. Het gaat over een onhygiënisch meisje wat aan haar achterste geopereerd moet worden. Ze
ligt daarvoor in het ziekenhuis, alwaar ze er van droomt dat haar gescheiden ouders aan haar bed weer samen komen. Voor
mensen met humor en een stevige maag is het uitermate vermakelijk. Ook de jongen die het boek niet mocht kopen kan ik het
aanraden, het lezen lijkt me aangenamer tijdverdrijf dan de verboden van zijn vriendin.
IJsselstein - 14 augustus 2010 - Vandaag was ik in Schoonhoven, zilverstad van Nederland.
In Schoonhoven wonen
11.984 mensen en het heeft een oppervlakte van 6,96 m2. Daarmee is het de kleinste gemeente van Nederland. Het ligt
aan de rivier De Lek, ongeveer 25 kilometer van Rotterdam en 30 kilometer van Utrecht. Echt grote steden zijn er dus
niet in de buurt, waardoor het toch nog een redelijk winkelbestand heeft. In veel van de winkels worden zilveren
produkten verkocht, zoals sieraden en horloges. In de stad staat ook de enige Nederladse school voor goud- en
zilversmeden en horlogemakers. Vrijwel alle Nederlandse juweliers hebben hun studietijd daarom in Schoonhoven
doorgebracht.
Bereikbaar is Schoonhoven over de N210 en de N216. Laatstgenoemde weg begint in Schoonhoven met een veerverbinding
naar Nieuwpoort, aan de andere zijde van de Lek. Het was er druk vanmiddag. Fietsers, motorrijders en automobilisten
pakten de boot, velen namen gelijk een versnapering bij de snackbar aan de oever. Ook de bankjes in het naastgelegen
park waren volop bezet. Ik heb er even in de zon gezeten. Vrachtschepen, jachten en een enkele waterscooter passeerden
in oostelijke en westelijke richting, de veerboot vaarde er tussendoor. Heen en weer, meer richtingen kent de boot niet.
Een rustgevend uitzicht is het wel, dat maakt het een heerlijke plaats voor een vrije zaterdagmiddag.
Wat doe jij op een vrije zaterdagmiddag? Email mij!
Hoek van Holland
IJsselstein - 8 augustus 2010 - "Hé, ga je mee, naar Zandvoort aan de zee. Katwijk is leuk en Hoek van Holland
is fijn." Het is de songtekst van het bekende zomerhitje "Zandvoort aan de zee". Afgelopen vrijdagavond hoorde ik
het liedje weer. Het bracht mij op het idee om naar Hoek van Holland te gaan.
Hoek van Holland is een
deelgemeente van Rotterdam, hoewel het 25 kilometer westelijker ligt dan de andere delen van Rotterdam. Het gebied
Hoek van Holland is ontstaan als zandplaat in de monding van de Maas, toen deze na de Sint Elisabethsvloed in 1421
steeds verder verzandde. Die verzanding was een probleem voor de bereikbaarheid van de Rotterdamse haven. Diverse
plannen werden daarom gemaakt om de vaargeul naar Rotterdam te verbeteren. Uiteindelijk werd in 1863 besloten tot
aanleg van de Nieuwe Waterweg, welke tussen 1866 en 1868 werd gegraven. Het tracé liep door Hoek van Holland, daar
ontstond een primitieve nederzetting, de "Oude Hoek". Deze was onderdeel van de gemeente 's Gravenzande. De inwoners
van Hoek van Holland waren daar niet gelukkig mee en wilden zelf een gemeente vormen. Dat is nooit gelukt, wel raakte
's Gravenzande op 1 januari 1914 het grondgebied kwijt. Sindsdien is het onderdeel van Rotterdam.
Tegenwoordig is Hoek van Holland vooral bekend als opstapplaats voor de boot naar Harwich. De reclame van Stena Line
zorgt er wel voor dat iedereen het kent. Daarnaast is het een gezellige badplaats, met uitzicht op zee, duinen en de
Maasvlakte aan de overzijde van de Nieuwe Waterweg. Het komen en gaan van zeeschepen geeft de plaats een charme die
maar weinig badplaatsen hebben. Ik ben vandaag de pier opgelopen om zee, strand en zeeschepen te bewonderen. Het is
geen pier met commercieel vermaak zoals in Scheveningen. Passerende boten, vissers en andere bezoekers vormen echter voldoende
vertier. Terwijl ik van de pier terug liep richting strand, vertrok een ferry van Stena Line. De grootte van de boot
maakte indruk bij het publiek. Even later liep een moeder met twee dochters me tegemoet. "Niet op de rand lopen", riep
de moeder. Ze had gelijk, de rand van de pier ligt maar één misstap verwijderd van het diepe water. Haar dochter stapte
dan ook onmiddelijk van de rand af. De andere dochter stapte er gelijkertijd op, wat een reactie ontlokte die zich laat
raden. Gelukkig gleed geen van beide uit. Even later zag ik ze weer vrolijk voorbij lopen, terwijl ik op het strand genoot
van de zon en een heerlijk verkoelend drankje.
IJsselstein - 31 juli 2010 - Mark Rutte, Maxime Verhagen en Geert Wilders hebben gisteren hun ideeën
over de kabinetsformatie besproken met Ruud Lubbers, die op zijn beurt vanmorgen de koningin heeft bijgepraat.
De persoonlijke belangen lijken veilig gesteld. Of dat ook geld voor lands- en partijbelangen, is de vraag.
Na
alle mislukte onderhandelingen van afgelopen maanden, is nu het idee ontstaan een minderheidskabinet te vormen
van VVD en CDA. De PVV zou hier dan gedoogsteun aan geven, zodat het kabinet toch met steun van een parlementaire
meerderheid kan werken. Mark Rutte kan premier worden, Maxime Verhagen mag minister van buitenlandse zaken blijven
en Geert Wilders behoudt de gelegenheid Achmed en alleman te beledigen. Voor de drie onderhandelaars is er dus
geen vuiltje aan de lucht. Op korte termijn is het ook een goed plan voor de drie partijen. De VVD kan zijn
bezuinigingen doorvoeren en het CDA blijft in het centrum van de macht. De PVV kan weliswaar geen ministers
leveren, maar is dan ook niet gebonden aan de besluiten van die ministers. Er kan gepronkt worden met de resultaten
van populair beleid, terwijl impopulaire maatregelen eindeloos bekritiseerd kunnen worden. Het lijkt een garantie
op zetelwinst bij de volgende verkiezingen. Daarin zit ook het gevaar voor VVD en CDA, de voor de PVV naderende
zetelwinst kan zomaar ten koste gaan van deze coalitiepartners. Waarschijnlijk is het de reden dat binnen het CDA
nog wel getwijfeld wordt of nu daadwerkelijk de juiste weg wordt bewandeld.
Nederland heeft een kabinet nodig en met de hopeloos verdeelde verkiezingsuitslag zijn voor de hand liggende
coalities niet mogelijk. De financiële piketpaaltjes van de VVD konden de PvdA niet bekoren, alle opties met CDA en
PvdA in één kabinet zijn na het debacle van afgelopen jaren onmogelijk en CDA en PVV samen in een meerderheidskabinet
is inhoudelijk een brug te ver. Een minderheidskabinet van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV lijkt dan een mooi
Lubberiaans compromis voor de patstelling die ontstaan is. Tegelijkertijd leidt het echter tot een kabinet wat in
werkelijkheid maar steun heeft van 52 kamerleden. De PVV bindt zich wel aan het regeerakkoord of een deel daarvan,
maar de praktijk heeft geleerd dat al binnen een jaar nieuwe onderwerpen zich aandienen. Economische groei of krimp,
internationale ontwikkelingen en waan van de dag zijn immers niet afhankelijk van een regeerakkoord. Voor al die zaken
die zich nog aan gaan dienen, zal het kabinet op zoek moeten naar een meerderheid. Als dat al niet lukt in
kabinetsonderhandelingen, zal het zeker niet lukken in een Tweede Kamer vol partijbelangen. Het is te hopen dat
enkele politici zich dat nog realiseren voor ze het bordes van Beatrix beklimmen. Misschien komen er dan toch nog
kansen voor een meerderheidskabinet dat niet alle verkiezingsbeloftes waarmaakt, maar wel Nederland regeerbaar houdt.
IJsselstein - 30 juli 2010 - Vandaag zag ik dat zelfs de lokale groenteboer zijn deuren gesloten heeft. Het
is weer echt komkommertijd.
Nieuws is er bijna niet. Er
zou dit jaar nieuws uit Den Haag kunnen komen, maar de journalisten die dat uit kunnen vissen zijn ook op vakantie.
Het heeft ook weinig zin. Ondanks dat het internet het Nederlandse nieuws wereldwijd bereikbaar maakt, zullen de
meeste lezers zich beperken tot het weerbericht. Veel meer is niet van belang in de vakantietijd. Komkommers zijn
er echter ook niet in grote aantallen. Het koude voorjaar in combinatie met de hete zomer maakt het teelttechnisch
een moeilijk jaar. Gewassen komen door de kou laat in produktie, maar door de hitte ook erg snel. Wat er is, komt
dus in een paar weken. Het zou zomaar symbolisch kunnen zijn voor de figuurlijke komkommertijd. Deze is immers
nog maar pas begonnen, maar dreigt met ontwikkelingen in politiek en economie ook al weer snel over te zijn.
Ondertussen zijn er natuurlijk wel voldoende komkommers verkrijgbaar in de supermarkten. Een leuk weetje
daarbij is dat dit allemaal onbevruchte vrouwelijke vruchten zijn. Komkommers zijn parthenocarp. Dit betekent
dat de vrucht uitgroeit tot een echte komkommer zonder dat bevruchting nodig is. Dat wil ook niemand, want
bevruchte komkommers zijn groot, dik, zwaar, vaak lichter groen en gevuld met dikke volle zaden. Ze zijn niet
giftig, maar wel droog en bitter. Inmiddels zijn de meeste komkommerrassen zo doorgekweekt dat er alleen maar
vrouwelijke vruchten aan groeien. De planten zijn eenjarig, na één oogst moet er alweer opnieuw aangeplant
worden. Voor dit doel is uiteraard wel komkommerzaad van bevruchte komkommers verkrijgbaar. Ook hier zullen
echter slechts weinigen zich druk over maken in de komkommertijd. Het naar binnen werken als dorstlesser of
opfrisser van salades zal het meest gebeuren. Daarnaast schijnen sommige vrouwen deze vrouwelijke vruchten ook
nog op andere wijze te waarderen, maar voor informatie daarover zijn andere sites vele malen geschikter. Eet smakelijk!
IJsselstein - 29 juli 2010 - Sommige ouders hebben er moeite mee als hun veertienjarige dochter een nachtje
weg wil blijven. De ouders van Laura Dekker, beter bekend als het zeilmeisje, denken daar anders over. Ze
steunen het plan van Laura om alleen de wereld rond te zeilen.
Medio vorig jaar kwam ze voor het
eerst in het nieuws. Ze was toen dertien jaar en wilde een record vestigen door als jongste zeilster ooit de
wereld rond de zeilen. De kranten stonden er vol van, met name op de opiniepagina's werden lange stukken over
Laura gepubliceerd. Sommigen roemden haar wilskracht en moed, anderen vonden het absurd om een veertienjarig
meisje alleen op pad te sturen. Ook de Kinderbescherming was die mening toegedaan en zorgde er via een rechtszaak
voor dat Laura onder toezicht van Jeugdzorg kwam te staan. Haar ouders verloren daarmee de zeggenschap over
hun dochter. Jeugdzorg scheen het toezicht grondig aan te pakken. Laura zelf voelde zich behandeld als een
crimineel. Met praktijken als het controleren van e-mail en afluisteren van haar telefoon is dat ook wel voor te
stellen. Afgelopen dinsdag was er een rechtszaak waarin de vraag centraal stond of het toezicht verlengd moest worden.
De Kinderbescherming vond van wel, Jeugdzorg achtte het niet nodig. De rechter sprak twijfels uit, maar oordeelde
toch dat de ouders weer volledige zeggenschap over hun dochter krijgen. Daarmee staat Laura niets meer in de weg
om aan haar zeiltocht te beginnen. Binnen twee weken zal ze vanaf Lissabon het ruime sop kiezen, om vervolgens de
oceanen te trotseren.
Als jongste meisje de wereld rondzeilen is natuurlijk een zinloos record. Het is buitengewoon knap om solo de
wereldzeeën te bevaren en ongetwijfeld een ervaring voor het leven. Een wedstrijd om dat zo jong mogelijk te doen,
lijkt echter een heilloze weg. Bij een meisje van veertien is het misschien discutabel, meisjes van acht zou ik nog
niet alleen het IJsselmeer over laten gaan. Toch lijkt mij het besluit van de rechter terecht. Instanties als
Jeugdzorg kunnen hun tijd beter besteden aan meisjes die geen dromen kunnen waarmaken. Het is wel te hopen dat ze dat
anders aanpakken als bij Laura. Met zulk toezicht zou waarschijnlijk iedereen de behoefte krijgen om twee jaar alleen
op pad te gaan. Daarnaast is er vorig jaar afgesproken dat ze mocht gaan als aan een aantal eisen is voldaan. Die heeft
ze gerealiseerd. Zo is onderwijs geregeld, evenals een veiligheidsplan en een team dat haar begeleid. Eerst eisen
stellen en vervolgens nee zeggen als daar aan is voldaan, kan natuurlijk niet. Het is nu te hopen dat ze de reis zonder
averij en onwelkome bezoekjes van piraten gaat voltooien. Ongetwijfeld keert ze dan over een jaar of twee terug in het
nieuws met haar verhaal over de zeiltocht. Tot die tijd kunnen liefhebbers over haar lezen op lauradekker.nl of in het boek van haar oma, die geld zag in het verhaal over haar kleindochter. De
kans dat voor die tijd de krantenkoppen alweer gevuld zijn met een hevig teleurgestelde Laura lijkt mij echter minstens
zo groot. Ik ben benieuwd!
Plasmolen - 17 juli 2010 - Het warme zomerweer brengt in Nederland vaak enige ongemakken met zich mee. Eén
daarvan is de ontlading in onweersbuien.
Vorig weekend was het al
raak geweest in de Achterhoek, waar diverse tenten de lucht in waren gegaan en een kerktoren juist uit de lucht was
gevallen. Voor woensdag was weer een weeralarm afgegeven door het KNMI. Deze worden met enige regelmaat gegeven, het
is altijd afwachten wat het wordt. Overdag leek de schade zich te beperken tot de kustgebieden, maar later op de
middag was ook het oosten van het land aan de beurt. Ik zat bij mijn caravan, toen een aparte wolkenlucht in zicht
kwam. Langzaam maar zeker kwam deze donkere lucht richting camping. Daarachter leek het weer licht. De wolken passeerde,
er gebeurde weinig. Even later kwam het met bakken uit de lucht, zo af en toe rukte een windstoot aan de luifel. De
wind maakte dat de regen ook onder de luifel sloeg, voor mij een signaal om in de caravan de bui af te wachten. Vlak
daarna werd de regen even wat minder, om vervolgens weer op volle kracht terug te komen. Een straffe wind trok aan de
luifel, maar deze kon het goed hebben. De haringen en scheerlijnen gaven geen krimp. Niet lang daarna namen wind en
regen namen weer af, om de rest van de avond niet meer terug te komen.
De volgende ochtend stonden op de voorpagina's van alle kranten foto's van weggewaaide caravans. De grootste schade
was weer in de vlakbij gelegen Achterhoek en ook in Zuid Limburg viel het nodige te noteren. In de verhalen in de krant
las ik dat caravans met inzittenden erin over een meer geblazen waren. Vliegen in een vliegtuig vind ik al niet het
meest confortabele, maar het lijkt me paradijselijk vergeleken met een vlucht in een caravan. Het was duidelijk dat we
hier geluk gehad hebben. Inmiddels is het ook weer heerlijk zomerweer. Vakantie, geluk en mooi weer, veel beter kan ik
het niet treffen!
Plasmolen - 13 juli 2010 - Zojuist liep ik de caravan in en vond het koel aanvoelen. De thermometer gaf
28 graden aan. Het is duidelijk hoogzomer, de kou van het voorjaar is definitief verdwenen. Om vakantie te
vieren is dat alles behalve erg. Ondanks dat de hitte enige inspanning onmogelijk maakt, vermaak ik me prima
in deze prachtige omgeving.
Plasmolen
ligt vlakbij het Duitse Kleve, een bekende bestemming voor vele Nederlandse koopjesjagers. Afgelopen zondag waren
er geen koopjes te vinden, wel was er kermis. In het grootste deel van Nederland bestaat kermis uit een verzameling
misselijkmakende attracties en meer onschuldige kraampjes voor kinderen. In enkele dorpen bestaat kermis uit niet
meer dan een feesttent met een bierpomp. De Duitse kermis heeft daar een middenweg in, met attracties en daartussen
eet- en drinktentjes met de bekende lange tafels en banken. Het leuke daarvan is dat met een koel drankje bij de
hand gekeken kan worden naar het publiek dat zich aan achtbanen, draaimolens en waarzegsters waagt. Mijn zondagmiddag
vloog voorbij met een koele cola en zicht op alle soorten en maten Duitsers.
Vandaag vond ik het weer tijd
voor een mooie wandeling richting het Brabantse Cuijk. Daarvoor moet vanaf hier een pont over de Maas genomen worden.
Enige tijd voor mij had een automobilist dat in omgekeerde richting gedaan. Na in Limburg de boot verlaten te hebben,
was de hoge nood daar. Hij stapte uit om daar een einde aan te maken, doch vergat de handrem. Op het moment dat ik aan
kwam lopen, moest ik even wachten op de pont. Deze voer korte tijd niet omdat de auto van de ongelukkige automobilist
uit het water getakeld moest worden. Duidelijk was dat hij zich flink lullig voelde. Of dit gevoel voor of na het doen
van de plas kwam, heb ik niet kunnen ontdekken.
Voel jij je ook weleens lullig na een plas en een plons? Email mij!
Zo, nu eerst een Bavariameisje
Plasmolen - 6 juli 2010 - Flappie is alweer met de noorderzon, maar mijn vakantie gaat vrolijk verder. De
zon schijnt volop, ondertussen ontmoet ik her en der bijzondere mensen.
Maandag
heb ik doorgebracht in Goch Ness, een saunacomplex over de grens bij Goch. Het is gelegen aan een meer, waar ook
in gezwommen kan worden. Er zijn meerdere sauna's, een zwembad, een Turks stoombad, voetenbaden, een uitgebreide
ligweide en een restaurant met biergarten. Rond lunchtijd wilde ik een hapje eten in de biergarten, maar deze was
i.v.m. verwachte regen gesloten. Een Nederlandse dame bij de balie was het er niet mee eens: "Ik wil een biertje
met een sigaretje! Nu dit niet kan, wil ik mijn geld terug." Het antwoord was kort doch duidelijk: "Ich verstehe
kein Niederlandisch." Haar man keek het tafereel bedenkelijk aan, even later zaten ze samen in het rookvrije
restaurant.
Op de terugweg ben ik voor de noodzakelijke boodschappen gestopt bij de SuperCoop in Gennep. Er stond een
lange rij voor de kassa. Een vlotte jongedame achter de kassa riep de hulp van haar collega in en meldde dat
kassa één ook openging. Snel switchte ik van rij, hoewel de cassière daar wat minder vlot was. Na enige minuten
uitsluitend gebeld te hebben, besloot ze al bellend de rij weg te werken: "Nee, ik kan niet sluiten. Ik heb dat
nog nooit gedaan. Ja, maar na drie keer sluiten kan ik dat echt nog niet alleen." Gelukkig kon ze met haar niet
bellende hand de kassa bedienen, waardoor ik toch nog af kon rekenen.
Vandaag heb ik een heerlijke wandeling gemaakt, waarna ik zin had in een pizza calzone. Een welkomsbord stond
voor de deur van de lokale pizzeria, de menukaart zag er goed uit. Helaas was de deur op slot. 's Middags had ik
wat gedronken op het terras van restaurant De Loopplank, ik besloot daar ook maar te gaan eten. Allervriendelijkst
werd ik welkom geheten door Bavariameisjes die de bediening deden. Als nagerecht bestelde ik koffie met likeur.
Dat kostte een blond Bavariameisje wat moeite. Haar collega keek even mee: "Haha, je tikt twintigduizendvijftig
in. Als de code tweehonderdvijftig is, moet je niet eerst tweehonderd en dan vijftig intikken, maar gewoon twee
vijf nul." Even later kwam ze verlegen lachend de koffie met likeur brengen. Deze smaakte uitstekend, mijn avond
kon niet meer stuk.
Plasmolen - 4 juli 2010 - Voor het tiende jaar achter elkaar sta ik op Camping De Geuldert in Plasmolen.
Het voelt inmiddels als thuis komen, toch is het voor mij het ultieme vakantiegevoel.
Plasmolen ligt in het noordelijkste
puntje van Limburg, vlakbij de grens met Brabant, Gelderland en Duitsland. Groot is het dorp niet, het heeft
slechts enkele honderden inwoners. Gelegenheden voor toeristen zijn er des te meer. Bugalowparken, jachthavens,
een appartementencomplex en twee campings huisvesten een veelvoud aan toeristen. Deze vermaken zich met fietsen
en wandelen in de omgeving, met o.a. de Jansberg en de Mookerheide. Daarnaast is er volop gelegenheid voor
watersport op de Grote Siep, een recreatieplas langs de Maas.
Camping De Geuldert is een rustige, maar gezellige camping aan de voet van de Jansberg. Vol staat de camping
eigenlijk alleen met de vierdaagse van Nijmegen. Het is voorzien van net sanitair, een speeltuin, een jeu de
boulesbaan, een kleine winkel, een snackbar en een kantine. De laatste fungeert tevens als stamkroeg voor de
lokale bevolking, wat het een gezellig middelpunt van de omgeving maakt. De dorpse roddels komen me na al die
jaren bekend voor, ik vind ze vele malen vermakelijker dan de nepnieuwtjes in rubrieken als RTL Boulevard en
SBS Shownieuws. Druk is het nog niet op de camping. Op het veld stonden we gisteren alleen, met uitsluitend
gezelschap van een konijn. Ongetwijfeld heet hij Flappie, dan kan niet anders met zulke oren. Hij ziet er echter
uit alsof hij al meerdere malen de kerst heeft overleefd. Dat is ook niet verwonderlijk. Het konijn is tam en
nodigt uit tot aaien, zelfs de grootste konijnenliefhebber zal hem niet willen jagen. Hij loopt gezellig om de
caravan heen, knabbelend aan de laatste restjes groen gras. Ik blijf drie weken en ben benieuwd of Flappie het
hier ook nog zo lang uithoudt.
IJsselstein - 28 juni 2010 - Nog enkele dagen, dan begint voor midden Nederland de zomervakantie. Snel
daarna zullen andere regio's volgen. Het belooft een hete zomer te worden.
Terwijl half Nederland herrie
maakt met vuvuzela's, heeft de andere helft van Nederland met verbazing het nieuws over Bavaria jurkjes gevolgd.
De dames met de oranje jurkjes zijn inmiddels weer op vrije voeten, na enkele dagen in een Zuidafrikaanse cel
doorgebracht te hebben. Het dragen van een jurkje van Bavaria was voor de Fifa voldoende reden de dames aan te
klagen. Er stond weliswaar geen reclame op, maar de aandacht voor Bavaria i.p.v. sponsor Budweiser stond de
voetbalbond niet aan. Het meest verbazingwekkend was dat de Zuidafrikaanse overheid zich aan de kant van de Fifa
schaarde en de dames vast zette. Ook het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken stelde zich op het
standpunt dat het niet verboden kan zijn om in een oranje jurkje te lopen. Ondertussen is in Rotterdam op verzoek
van de Tour de France een verbod op flyeren door anderen dan sponsors van de tour afgekondigd. Ik ben benieuwd wat
het ministerie van Buitenlandse Zaken gaat antwoorden als daar vanuit het buitenland vragen over komen.
Niet alleen de sportevenementen brengen leven in de 's zomerse brouwerij, ook het weer werkt goed mee. Na een
witte winter en een koud voorjaar is de eerste hittegolf aangebroken. Het Nationale Hitteplan is daarom vandaag
in werking gesteld. Wat het exact inhoudt, is niet helemaal duidelijk. Het is afgekondigd door het RIVM en leidt
ertoe dat GGD's mensen vragen genoeg water te drinken. Het plan is in 2007 opgesteld n.a.v. de toenemende vergrijzing
in combinatie met een verwachte klimaatverandering. Ook speelde mee dat tijdens de hittegolf in 2003 meer mensen zijn
gestorven dan tijdens normale zomers. Behalve genoeg water drinken, adviseert het RIVM ook om weinig alcohol te
drinken en 's middags niets te doen. Het laatste heb ik uiteraard geen moeite mee. Vandaag heb ik het al in praktijk
gebracht, op het terras van pizzeria Tricolore op de Uithof. Terwijl universitaire ambtenaren hun rondjes liepen,
bevolkten kortgerokte studentes en andere jonge mensen de bankjes en stoeltjes op het plein. Het advies om geen
alcohol te drinken, werd niet door iedereen opgevolgd. De sfeer was er niet minder om. De hete zomer was voelbaar
en zichtbaar, maar het Nationale Hitteplan leek heel ver weg.
IJsselstein - 20 juni 2010 - Na vanmorgen uigecheckt te zijn in het hotel, wilde ik nog een kopje koffie.
Dit heb ik genomen op een terras in Egmond aan Zee. Ik kreeg er een koekje bij, maar daar had ik niet zoveel
zin in. Ik had het ontbijt net achter de kiezen. De aanwezige huismussen dachten er anders over. Drie kwamen
gezellig aan tafel, de vierde vloog er met het koekje vandoor.
Egmond aan Zee - 19 juni 2010 - Het is gelukt! De medaille is binnen, vandaag heb ik de vierde dag van de
Vierdaagse van Alkmaar uitgelopen.
De start was
vanmorgen bij sportcentrum Oosterhout aan de Vondelstraat. Het regende even, maar op het moment van starten
klaarde het alweer op. Later op de dag zouden nog enkele buitjes vallen. Het was echter overwegend droog. In de
middag kwam de zon zelfs in beeld. Vanaf het sportcentrum ging de route richting het noorden, dwars door het centrum
en de buitenwijken van Alkmaar. Boven Alkmaar ging het richting camping Molengroet, langs een meer waar komend
weekend het dance festival Indian Summer gehouden wordt. Vanaf daar ging het naar Koedijk, waar ik het tijd vond
voor broodje. Helaas smaakte het alsof het ook al een vierdagse had afgelegd. Vanaf daar ging het terug naar Alkmaar,
alwaar de finish voor het publiek op het Waagplein was. De auto stond echter nog bij het sportcentrum, zodat ik nog
een kilometer extra moest voor mijn eigen finish.
Het resultaat van vier dagen wandelen is een blarenbal bij de kleine teen van mijn rechtervoet. Verder valt het
mee. De protesten van mijn knie waren vandaag zeer beperkt, de spierpijn mag geen naam hebben. Vanavond was er alle
reden voor een feestje, wat we gevierd hebben bij restaurant Het Wapen van Egmond. Het ligt vlakbij het hotel, aan
het Pompplein hier in Egmond. Het terras beviel van de week al, ook het eten bleek prima. De gerechten waren net wat
anders dan gemiddeld, de smaak uitstekend en de bediening vlot en vriendelijk. Mocht je nog eens in Egmond aan Zee
komen, is het zeker een aanrader. Zelf ga ik voorlopig andere oorden opzoeken, waar ik eens rustig na kan denken of
ik volgend jaar weer een vierdaagse ga lopen.
Egmond aan Zee - 18 juni 2010 - De derde dag zit erop, het einde is in zicht. Nog eenmaal 25 kilometer
lopen, dan heb ik de Vierdaagse van Alkmaar voltooid.
De route van vandaag begon
en eindigde in het stadion van AZ. Vanaf daar ging het naar Akersloot, om via Limmen en Heiloo weer terug te
gaan. Met name in Heiloo had men er een feestje van gemaakt. Er zaten twee winkelcentra in de route, in beide
werd muziek gespeeld. Bij het tweede winkelcentrum was ook een stempelpost en de nodige horeca. Ik heb er een
ouderwets broodje bal genomen, welke ondanks de drukte razendsnel op tafel stond. De yoghurtshake die ik erbij
besteld had kwam wat later, maar voor ik de bal achter de kiezen had. Dat was dus nog prima op tijd.
Gisteren schreef ik over protestacties van mijn rechterknie. De rust van vannacht zal goed gedaan hebben,
want ik had vandaag minder last dan gisteren. Momenteel voel ik vrijwel niets meer, dus dat geeft goede hoop
voor morgen. Het zal nodig zijn, want ik zag in de routebeschrijving dat er weer een grasdijk op het programma
staat. Verder zal morgen de dag van de intocht zijn, met een flink stuk wandelen door de stad. Ik heb geen idee
hoe feestelijk Alkmaar dan is. Morgen zal ik het beleven en er hier over berichten.
Egmond aan Zee - 17 juni 2010 - Het is donderdagavond, de tweede dag van de Vierdaagse van Alkmaar zit er
weer op. Nog twee dagen, dan hoop ik te kunnen schrijven dat ik het gehaald heb.
De route van vandaag
liep ten noordwesten van Alkmaar. Vanuit Alkmaar ging de route naar het dorpje Overleek, om vervolgens via
Heerhugowaard naar Broek op Langedijk te lopen. Vanaf daar ging het via Sint Pancras weer terug naar Alkmaar.
Ik vond de route mooier dan gisteren. De weidse uizichten met water, molens en polder spreken mij meer aan dan
de bossen rondom Bergen. De paden waren over het algemeen ook goed te lopen, alleen voor Broek op Langedijk
ging de route een deel over een smalle, onverharde dijk. Deze was te smal voor de grootte van de groep,
bovendien vroeg het ongelijke pad veel van de gewrichten. Mijn rechterknie protesteert nog steeds, ik hoop
dat dit vanavond en vannacht met rust overgaat. Ik was er wel op tijd. Zoals op bijgaande foto is te zien,
stonden mensen vlak na mij in de file.
Eergisteren schreef ik dat Hotel Zuiderduin me twee jaar terug erg goed bevallen is. Of mijn herinnering is
vertekend, of de kwaliteit is de afgelopen tijd toch verminderd. Het hotel is niet slecht, maar middelmatig wil
ik het wel noemen. De kamers zijn ruim, maar ook warm, licht en gehorig. De gordijnen zijn zo oud dat de gaten
zichtbaar worden. De keuken is ook niet slecht, maar allesbehalve verfijnd. Gerechten als kibbeling, shoarma en
varkenslapjes is niks mis mee, maar in een goed hotel verwacht ik anders. Gisteren schreef ik al wat over het
parkeren. Vandaag had ik gelukkig wel een plekje, maar andere gasten hoorde ik weer over het gebrek aan plaatsen.
Op het moment dat iemand bij de receptie vraagt naar alternatieven, is het antwoord dat Zuiderduin ook niets kan
doen aan de beperkte parkeergelegenheid. Ben jij zo dom of ik zo intelligent, is de gedachte die dan in mij opkomt.
Jammer is dat de receptionistes dezelfde gedachte uitstralen. Desalniettemin blijft de ligging prachtig en zijn
de voorzieningen goed op orde. De komende dagen zal ik daar zeker nog van genieten.
Egmond aan Zee - 16 juni 2010 - Vanmorgen even na half negen was het zo ver. Een startschot klonk en ik kon
beginnen met de eerste dag.
De route slingerde
vandaag door de duinen, als eerste van Alkmaar naar Egmond aan Zee. Daar ging de route tot mijn verbazing door
mijn hotel, om even verderop het strand op te gaan. Bij Bergen aan Zee konden we het strand weer af. Volgende
plaats was Bergen, met een stempelpost in de ruïnekerk. Vanaf daar was het nog slechts zes kilometer terug naar
Alkmaar.
Het lopen op het strand viel me niet tegen. Ik had mul zand verwacht, maar gelukkig was het eb. Lopen kon op
een brede strook langs de vloedlijn, waar het zand licht vochtig en hard was. Van Bergen aan Zee tot Bergen ging de
route eerst over een smal pad, vervolgens door het bos. Het liep niet veel lichter dan het strand. Gelukkig bood
Bergen de broodnodige eetgelegenheden, alwaar ik dan ook van een lunch genoten heb. Vanaf Bergen liep het over brede
asfaltpaden terug naar Alkmaar, wat me met gevulde maag weinig moeite kostte. In Alkmaar aangekomen, leek het verlaten
van de parkeerplaats de langste etappe te worden. Er stond een lange rij, maar tot mijn verassing ging ook dat snel.
Terug in het hotel, bleek daar de parkeerplaats vol. Ondanks dat hotel Zuiderduin gratis parkeergelegenheid zegt te
bieden, was de overzijde van de straat à €1,55 per uur de enige mogelijkheid. Gelukkig waren de terrassen in de
Dorpsstraat net wat minder vol, zodat ik daar onder het genot van een hapje en een drankje kon bijkomen van de eerste
wandeldag.
Vind jij wandelen ook aangenamer dan parkeren? Email mij!
Op tijd in Alkmaar
Egmond aan Zee - 15 juni 2010 - Vorig jaar heb ik de Vechtdal wandelvierdaagse gelopen. Dat is goed bevallen, dit
jaar loop ik weer een vierdaagse. Deze keer heb ik echter gekozen voor de Vierdaagse van Alkmaar.
De vierdaagse start morgen,
zaterdag is de laatste dag. Iedere dag is de start op een andere lokatie in Alkmaar, waarna ik 25 kilometer wandel
naar de finish. Er zijn ook langere en minder lange afstanden te lopen, maar deze afstand vind ik prettig. Er hoeft
niet overmatig veel voor getraind te worden en honderd kilometer in vier dagen vind ik toch nog een prestatie.
Overnachten doe ik in Egmond aan Zee. Hotel Zuiderduin aldaar had een arrangement voor de vierdaagse. Een kleine
twee jaar terug is een weekend in dit hotel me uitstekend bevallen, dus de keuze was snel gemaakt.
Vanmiddag kon het startbewijs opgehaald worden op het Waagplein in Alkmaar. Op de oerhollandse lokatie stonden
kramen waar voor iedere wandelaar een routekaart, krantje, stempelkaart en veterchip klaar lag. Waarom met een veterchip
ook nog een stempelkaart nodig is, is mij niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk wordt de techniek nog onvoldoende
vertrouwd door de organisatie. Ik was rond kwart voor vijf op het plein, een kwartier voor de kramen open gingen.
Dat bleek het goede moment. Ik kon aansluiten in een korte rij, welke binnen de kortste keren verdrievoudigd was. Om me
heen kijkend, voelde ik me weer jong. In tegenstelling tot andere wandeltochten die ik de afgelopen jaren gelopen heb,
was het publiek hier voornamelijk ouder. Ik ben benieuwd of morgen met wandelen het beeld hetzelfde is. Rond vijf over
vijf had ik mijn spullen, waarna ik weer richting Egmond aan Zee vertrokken ben. Mijn timing bleek goed geweest, ik hoop
dat dit de komende dagen zo blijft.
Oosterhout - 13 juni 2010 - Met enige regelmaat bezoek ik de stad Nijmegen. Ik parkeer dan meestal in parkeergarage
Kelfkensbos. Het is een ruime, gunstig gelegen garage. De laatste tijd levert betalen echter wat problemen op.
Betalen ging altijd
snel en gemakkelijk. Weliswaar was in- en uitrijden met creditcard niet mogelijk, maar de betaalautomaten werkten goed
en boden de mogelijkheid om met pin, creditcard, chipknip en contant geld te betalen. Ondanks dat er af en toe lange
rijen stonden, was wachttijd beperkt en altijd overzichtelijk. Enkele weken terug is dit veranderd. De vier betaalautomaten
bij de ingang zijn vervangen door twee automaten. Op lagere verdiepingen zijn ook automaten geplaatst, maar deze zijn
niet zichtbaar vanaf de ingang. Dat veroorzaakt dus lange rijen bij de ingang, wat versterkt wordt doordat snel betalen
met creditcard niet meer mogelijk is. Daarnaast werkt de pinautomaat zo slecht dat betalen met pin welhaast onmogelijk is,
wat zowel ergenis als rijen veroorzaakt.
Nadat mij dit was opgevallen, mailde ik mijn constateringen naar de gemeente Nijmegen als beheerder van de parkeergarage.
Het antwoord was dat de rijen zullen afnemen, omdat er in totaal meer automaten staan. Tevens werd in de mail vanuit de
gemeente geconcludeerd dat het betaalgemak toegenomen is, omdat betaling met papiergeld voortaan mogelijk is. Het was
duidelijk dat de ambtenaar voor zijn klanten had besloten dat deze ouderwetse, tijdrovende belaalwijze het summum van
klantvriendelijkheid was. Op mijn klacht over de slechte werking van de pin werd niet ingegaan. Wel werd nog vermeld dat
programmeren van systemen tijd kost. Na mijn vraag wat hiermee bedoeld werd, kwam het antwoord dat op termijn betalen met
creditcard weer mogelijk wordt. Plannen van veranderingen is moeilijk, concludeerde ik zelf maar.
Gisteren had ik er weer eens geparkeerd. Op het moment dat ik wegging, stond men buiten al in de rij voor de betaalautomaten.
Gelukkig was mijn veronderstelling dat men de andere automaten niet gezien had juist, beneden stond niemand. Betalen met
creditcard was nog steeds niet mogelijk, dus ik probeerde de pin. Op het moment dat ik bij het betalen voor de tweede keer de
melding "pas ongeschikt" op het scherm kreeg, kwam een andere parkeerder aanlopen. "Wat een gekut hier," zei hij me in plat
Nijmeegs, "Ik heb hier maar even gestaan, maar kon die €1,20 ook niet pinnen. Contant geld had ik niet, dus ik moest naar buiten.
Daar stond natuurlijk een rij van hier tot Tokio, dus ik zal nu wel het dubbele kwijt zijn." Ik gaf de man gelijk en heb vervolgens
met papiergeld betaald. Het duurde even door de automaat mijn parkeerkaart teruggaf, maar deze oude, niet meer zo vertrouwde manier
van betalen werkte wel.
Zouden alle Nijmeegse ambtenaren achteruitgang als vooruitgang zien? Email mij!
Stemmen geteld
Oosterhout - 12 juni 2010 - De verkiezingen zijn geweest, het demissionaire kabinet is nogmaals duidelijk
gemaakt dat het beleid van de afgelopen jaren niet gewaardeerd werd. De VVD is de grootste partij geworden. Dat
is niet omdat daar zo veel meer mensen op hebben gestemd, de reden is dat er zo weinig op de opponenten is gestemd.
Nooit eerder was het parlement zo verdeeld.
Hét drama van afgelopen woensdagavond
was het aftreden van Jan Peter Balkenende. Hij had gevochten als een leeuw, maar geen van zijn vertrouwelingen had hem
verteld dat hij dat deed met de kansen van een welpje. Zelfs zijn grootste tegenstanders werden geraakt door zijn laatste
gevecht, het gevecht tegen de tranen. Maxime Verhagen heeft zijn rol als fractievoorzitter van het CDA overgenomen. Dat de
gekwiekste Limburger het beter zou hebben gedaan als lijsttrekker, zal bij het CDA worden gezien als de kennis van vandaag.
Bij de PvdA had men sneller door dat een gezicht van mislukt beleid geen stemmen trekt. In een fotofinish heeft de PvdA met
Job Cohen net een zetel minder behaald dan Mark Rutte's VVD. De verassing van de avond was de PVV. Het was bekend dat Geert
Wilders een grote aanhang heeft, maar dat xenofoob Nederland zo groot was had niemand verwacht. D66 en GroenLinks konden
ook zetelwinst inboeken, maar dat was niet anders dan verwacht. Bij de SP vierde men feest omdat men na vier jaar oppositie
de schade heeft weten te beperken. Het lijkt historisch, tot nu toe vierden alleen regeringspartijen dit soort "verliezen
met een gouden randje".
Vandaag heeft de koningin VVD-er Uri Rosenthal benoemd tot informateur, met het verzoek de mogelijkheden te onderzoeken
voor een kabinet "waarvan de grootste partij en de grootste winnaar deel uitmaken". De opdracht komt tegemoet aan de politieke
wens om grote winnaars voor te laten gaan, stemmen op winnende partijen lijken vaak meer waard dan zetels van verliezende
partijen. In dit geval lijkt het vooral politiek. De enige optie voor een regering met VVD en PVV is samenwerking met het CDA.
Bij het CDA koestert men echter geen warme herinneringen aan samenwerking met liberalen en populisten in één regering, bovendien
heeft de VVD de verkiezingen gewonnen met een economisch programma dat tegengesteld is aan dat van de PVV. Geert Wilders wil
echter niets liever. Met de uitslag van de SP als onheilspellend voorbeeld, zal hij er alles aan doen om in de regering te komen.
Ondertussen loopt men zich bij PvdA, D66 en GroenLinks al warm voor onderhandelingen over paars plus. De grote vraag is of Mark
Rutte ook warme gevoelens voor zo een coalitie heeft. Eerst is het aan Uri Rosenthal om te onderzoeken of Rutte er uit kan komen
met Wilders en Verhagen. De Limburgers spelen daarmee een belangrijke rol in Den Haag. In hoeverre dat Limburg weer trots maakt
op Nederland, is misschien een goede vraag voor een volgende opiniepeiling.
Wat vind jij van politiek met een zachte g? Email mij!
Neuk narcotica
IJsselstein - 7 juni 2010 - Nog een dag, dan is de campagne voor de verkiezingen weer voorbij. Overmorgenavond
zullen we weten in hoeverre de opiniepeilers gelijk hebben gekregen.
Voorspeld werd dat een strijd
tussen VVD en PvdA het beste uit zou pakken voor beide partijen. Kiezers switchen niet zo snel tussen deze partijen,
maar in de strijd worden de standpunten van beiden duidelijk. Bijkomend voordeel is dat zo een strijd publiciteit
genereert die dan niet naar andere partijen gaat. Het lijkt erop dat de strategie van de kemphanen geholpen heeft. De
VVD dreigt de grootste partij te worden en de PvdA verliest een stuk minder zetels dan oud-coalitiepartner CDA. Enkele
kleine partijen stijgen, maar geen van die partijen staat op meer dan twintig zetels in de peilingen. De grote vraag
hierbij is nartuurlijk wat er na de verkiezingen gaat gebeuren. Als VVD en PvdA net zo goed samen kunnen formeren als
campagne voeren, kan de uitslag van de formatie voor velen verassender zijn dan de verkiezingsuitslag.
Bij het CDA ziet men het allemaal met lede ogen aan. Enkele uren na de val van het kabinet had men Jan Peter
Balkenende alweer tot lijsttrekker benoemd, maar ook hier bleek haastige spoed niet goed. Na in acht jaar vier
kabinetten tot een minder fraai einde te hebben geleid, wordt het campagne voeren ook te moeilijk. De politieke
voelsprieten van Jack de Vries liggen onder de lakens van een adjudante, zijn vrienden Klink en Verhagen uit het
kabinet schijnen de posities na de verkiezingen al aan het verdelen te zijn. Ondertussen blijft Balkenende op alle
manieren vechten voor zijn politieke leven. Na acht jaar normen en waarden gepredikt te hebben, stond hij afgelopen
weekend op de foto met het opschrift "fuck drugs" op zijn t-shirt. Neuk narcotia, betekent dat in het Nederlands.
Hoe we dat motto moeten zien in relatie tot het blikje bier, wil waarschijnlijk niemand weten. Na acht jaar premier
geweest te zijn, rest echter weinig meer dan dit soort acties om de voorpagina's te halen. Dramatischer kan het niet,
hoe bewonderenswaardig de strijdlust ook mag zijn.
IJsselstein - 6 juni 2010 - April, mei en juni zijn de maanden van de muziekfestivals. Ook IJsselstein heeft in
deze periode zijn eigen muziekfestival, het Podiumfestival. Ik was er afgelopen zaterdagavond.
Het Podiumfestival bestaat
sinds 2003 en wordt sindsdien jaarlijks gehouden. Lokatie is het IJsselsteinse Podium, een evenemententerrein dat
is aangelegd tussen de binnenstad en de nieuwbouwwijk Zenderpark. De keuze van artiesten valt samen te vatten als
feest. Dit jaar begon het festival op vrijdagavond met een volksfeest ter ere van het zevenhonderd jarig bestaan
van IJsselstein. Er waren optreden van lokale acts, met als finale een optreden van de Volendamse BZN coryfeeën
Jan Keizer en Anny Schilder. Op de zaterdagavond stonden de grote Nederlandse namen geprogrammeerd.
Even na zeven uur 's avonds mocht Thomas Berge het publiek opwarmen. Na enkele van zijn eigen singles gezongen te
hebben, ging hij over op covers van o.a. Robbie Williams. Dat laatste werd hij zelf enthousiaster van, het publiek
moest er nog even inkomen. Een uurtje later klonken de gitaren van Van Dik Hout. Na enkele klanken stond de tent
bomvol, IJsselstein was een uur lang overgeleverd aan de klassiekers van Martin Buitenhuis en consorten. Lesley Willams
en Centerfold mochten daarna het podium vullen. Geen van beiden kreeg de tent vol. Bij Lesley Williams wilden mensen
nog wel meezingen met de overbekende Hazes nummers, bij Centerfold ging het enkel nog om de schaarse kleding van de
dames. Wat daarmee niet lukte, presteerden twee lelijke kerels in de slotact wel. Binnen enkele seconden na hun komst
veranderde het festivalterrein in één grote kolkende mensenmassa. Nummers werden van begin tot eind meegelald, in
polonaise of op andere ongepaste wijze danste het publiek door de gehele tent. De Gebroeders Ko stonden op het podium,
het festival was feest geworden. Na een uur hielden ze het voor gezien, wat ook voor mij het teken was het festival te
verlaten. Op het moment dat ik de weg overstak, passeerden de Gebroeders Ko me. Het feest zat erop, de nacht wachtte op
wat niet meer komen zou.
IJsselstein - 1 juni 2010 - Nog ruim een week, dan liggen de rode potloden weer klaar. De discussies gaan
inmiddels nog maar beperkt over de inhoud, de mogelijke coalities hebben alle aandacht van journalistiek Nederland.
De VVD dreigt de
grootste partij te worden en vindt een coalitie met CDA en PVV de meest logische. Bij een stem op Mark Rutte, krijgt
men Maxime Verhagen en Geert Wilders er dus gratis bij. De PVV ziet het wel zitten, het CDA blijkt opeens een voorkeur
ontwikkeld te hebben voor samenwerking met progressief liberalen. Hoewel zijn beleid in de afgelopen jaren sterk behoudend
was, stelt Jan Peter Balkenende in de verkiezingscampagne dat het tijd is voor radicale veranderingen. D66 en GroenLinks
zijn serieuze kandidaten voor hem, ondanks dat zijn breekpunten in de programma's van betreffende partijen staan. D66 en
GroenLinks zien samenwerking met elkaar wel zitten, maar reageren beide liever met de PvdA. Een vierde partij zal echter
nodig zijn om in deze combinatie tot een meerderheid te komen, wat het realiteitsgehalte wat laag maakt. De PvdA wil een
zo progressief mogelijke coalitie. Welke partijen daar in moeten, hebben we nog niet mogen horen. De SP wil dat ook,
hoewel geen conservatiever programma als dat van de SP te vinden is. Men is daar echter wel duidelijk over de partnerkeuze,
die is namelijk gevallen op PvdA, Groen Links en D66.
De ChristenUnie staat niet meer in de lijstjes met mogelijkheden, men maakt zich daar op een andere wijze druk over
partnerkeuze. D66 heeft een wetsvoorstel ingediend waarbij het voor christelijke scholen onmogelijk wordt om docenten
te ontslaan vanwege een homosexuele voorkeur. VVD, SP, GroenLinks en de PvdA zijn voor, ondanks dat PvdA-minister Plasterk
zich tijdens zijn kabinetsperiode niet uitsprak over een ontslag om deze reden. André Rouvoet noemt het standpunt van de
PvdA een verbazingwekkende omslag. Hij stelt dat deze wet aan de fundamenten van de rechtstaat komt. Onze demissionaire
vice-premier ziet het als een grondrecht om met de bijbel in de hand homo's te mogen discrimineren. Zijn argument is dat
vrijheid van godsdienst en verbod op discriminatie gelijkwaardige rechten zijn. Hoe hij met dit argument tot zijn conclusie
komt, is geheel onduidelijk. In het wetsvoorstel wordt de vrijheid van godsdienst immers niet ingeperkt, alleen het verbod
op discriminatie verder ingevuld. Wat door deze discussie wel duidelijk wordt, is dat de ChristenUnie met deze visie op
partnerkeuze niet meer snel op lijstjes met mogelijke coalitiepartners zal verschijnen.
Welke partnerkeuze heeft jouw voorkeur? Email mij!
Politieke tranen
Oosterhout - 28 mei 2010 - Afgelopen weken steeg de VVD als een komeet in de peilingen. Mark Rutte hoefde
weinig meer te doen dan lachend in beeld te komen. De EO heeft daar gisteren tranen aan toegevoegd.
Bij alle verkiezingen
berekent het CPB de effecten van de verschillende verkiezingsprogramma's door. Hoewel dit gebaseerd is op modellen
die nooit volledig de werkelijkheid weergeven, bestaat er consensus over de omgang met deze cijfers. Ze worden voor
waar aangenomen. Ook dit jaar is dat weer gedaan, alleen in mindere mate. I.v.m. de vervroegde verkiezingen heeft
het CPB geen tijd gehad om de effecten voor de verschillende bevolkingsgroepen door te rekenen. Het gevolg is dat
anderen dat wel doen en discussie ontstaat over de verschillende uitkomsten. Ook de EO heeft zich dit jaar in deze
discussie gemengd, het heeft de gevolgen van het VVD verkiezingsprogramma doorgerekend.
Jan Peter Balkenende van het CDA was één van de eersten die de gevolgen van het VVD verkiezingsprogramma voor de lage
inkomens aankaartte. De VVD wordt door hem neergezet als een kille en asociale partij. Hij heeft er reden voor, het kan
immers kiezers doen overstappen van VVD naar CDA. Gehoor kreeg hij echter niet, de journalistiek richtte zich op het
gekrakeel tussen VVD en PvdA. De EO heeft dat gisteren radicaal veranderd. Bij Netwerk kwam een huilende bijstandsmoeder
in beeld die geconfronteerd werd met de gevolgen van het VVD verkiezingsprogramma voor haar eigen portemonnee. Niets
scoort beter dan huilende moeders, dus de VVD is woedend. Volgens de VVD kloppen de cijfers niet en zou de bijstandsmoeder
er vele malen minder op achteruit gaan. Wie gelijk heeft, doet er echter niet meer toe. Het beeld van een een kille VVD
staat. Dat dat beeld van de EO in het verkiezingsprogramma van het CDA er beter vanaf komt dan bij de VVD, zullen slechts
weinigen opmerken.
Vind jij de Publieke Omroep ook zo onafhankelijk? Email mij!
Kronenburgerpark
Oosterhout - 23 mei 2010 - "Ik weet niet, wat jou zo ver heeft gebracht. Als ik jou zie, 's avonds bij het park."
Frank Boeijen zong het in 1985, sindsdien is het Nijmeegse Kronenburgerpark wereldberoemd in heel Nederland.
Frank Boeijen bezong in zijn lied een hoer. Zoals meer nummers van hem, was het een maatschappelijke
aanklacht. Het Kronenburgerpark was een tippelzone en had last van alle randverschijnselen die daarbij horen. Middels
zijn muziek vroeg Frank Boeijen aandacht voor die situatie. Inmiddels is die veranderd. De tippelzone en bijbehorende
overlast zijn gemarginaliseerd op de verderop gelegen Nieuwe Markstraat, het park is opgeknapt. Het behoort tot de
mooiste stadsparken van Nederland, met ruime grasvelden, mooi onderhouden begroeiïng, een dierenweide en natuurlijk de
schitterende Kruittoren. Laatstgenoemde is een restant van de omwalling van de stad. Overdag is het park een sfeervolle
oase van rust voor toeristen, stadsbewoners, in de binnenstad winkelend publiek en leerlingen van het nabijgelegen
Stedelijk Gymnasium.
Ik liep laatst op een koopavond door het park, in de veronderstelling er de sfeer te vinden die zo kenmerkend is
voor stadsparken. Bovenin het park, ter hoogte van de Parkdwarsstraat, bleek het echter ook koopavond. Dealers handelde
volop in verdovende middelen. In het park waren de bankjes bezet door blowende klanten van die dealers. De lucht was
wee. Rust was er zeker, maar met een geheel andere sfeer dan ik me had voorgesteld. Snel liep ik het park door, onderwijl
denkend aan de eerste zin van Frank Boeijen's Kronenburgerpark. Even voorbij het park nam ik de roltrap naar de brug,
op weg naar mijn geparkeerde auto in Lent. Twee fietsende agenten op zoek naar onraad kruisten mij. Ze lieten het park
links liggen, rustig om zich heen kijkend fietsten ze richting Nieuwe Marktstaat.
IJsselstein - 17 mei 2010 - Mannen of vrouwen, ondanks alle emancipatie blijft het verschil maken. Soms kan
ik dat zeer waarderen, af en toe kan ik er ook buitengewoon verbaasd over zijn.
Afgelopen zondag
was ik bij de Marikenloop. Het is een hardloopwedstrijd voor uitsluitend vrouwen. In de sport is een onderscheid
tussen mannen en vrouwen vrij gebruikelijk. Korfbal is de enige sport waar geen onderscheid gemaakt wordt. Bij
hardlopen zijn wedstrijden over het algemeen gemengd, maar uitslagen gesplitst. De laatste jaren komen er echter
steeds meer 'ladyruns', wedstrijden waar uitsluitend vrouwen aan mee mogen doen. De Marikenloop is één van de
grootste in zijn soort en wordt jaarlijks gehouden op het Nijmeegse universiteitsterrein. Er zijn afstanden van
5 en van 10 kilometer, in totaal waren er 8209 deelneemsters. Winnares op de 5 kilometer was Lornah Kiplagat, op
de 10 kilometer Marlies Overbeeke. Ik heb even gekeken bij de 10 kilometer. Wat opviel was het grote aantal
deelneemsters en de enorme drukte rond start en finish. Verder was het een wedstrijd zoals alle andere, het publiek
was net zo gemengd als bij een willekeurige andere wedstrijd.
Zaterdag heb ik Bocholt bezocht. Het is een middelgrote stad in het Duitse Noord-Rijnland-Westfalen. De ligging
en het grote winkelbestand maken het een populaire winkelstad voor Nederlanders, met name vanuit de Achterhoek. Een
opvallend gebouw is het in de Nederlandse baksteenrenaissance gebouwde historische stadhuis. Het ligt midden in het
centrum, waar zich ook nog enkele traditionele winkelstraten en een modern overdekt winkelcentrum bevinden. Mijn
auto had ik geparkeerd onder dat winkelcentrum. Bij het weglopen zag ik dat mijn auto op een vrouwenparkeerplaats
stond. Omdat er meer auto's stonden, heb ik het zo gelaten. Wat het verschil was met andere delen van de garage,
ontging mij geheel. Later las ik dat het initiatief voor het creëren van vrouwenparkeerplaatsen in Duitsland is
genomen om vrouwen een veiliger gevoel te geven. De plaatsen dienen als dusdanig gemarkeerd te zijn en moeten in
de nabijheid van de entree liggen. Feitelijk zijn het dezelfde richtlijnen als in Nederland gelden voor
invalidenparkeerplaatsen, met twee verschillen. Het eerste verschil is dat er geen aparte vergunning voor nodig
is, vrouwelijkheid is voldoende om er gebruik van te kunnen maken. Het tweede verschil is dat de plaatsen niet extra
groot zijn. Hierbij schijnt het zo te zijn dat bij mannen het eerste vooral gevoelens van herkenbaarheid oproept,
het tweede slechts onbegrip.
IJsselstein - 16 mei 2010 - Nog drie weken, dan zijn de stemlokalen weer geopend. Op het internet zijn weer
volop stemadviezen te krijgen, affaires binnen politieke partijen behalen het nieuws. Van echte campagnes is
nog niet veel te merken, partijen gaan voor een eindspurt.
Voor zo ver er al
wat van campagnes was te merken, is het de afgelopen dagen nog rustiger geworden. N.a.v. de vliegramp in Tripoli
hebben partijen besloten enkele dagen geen campagne te voeren. Zelf denk ik niet dat het verdriet er minder om wordt,
maar misschien zijn er mensen die het waarderen. Het geeft de kranten de gelegenheid om de vliegramp op de voorpagina
te houden en de politieke pagina's te vullen met Jack de Vries. De CDA spindoctor en staatssecretaris van defensie
was met zijn adjudante tussen de lakens gedoken. Dat dit niet geheel aan de normen en waarden van de hoeksteen van
zijn eigen samenleving voldeed, laat zich raden. Pikanter is dat Jack de Vries de bedenker is van de normen en waarden
campagne en binnen defensie de gedragsregel had opgesteld dat relaties op het werk gemeld moeten worden. Uiteraard had
hij zelf niet onmiddelijk de minister geïnformeerd over zijn sexuele escapades. Voor Jack de Vries rest weinig meer
dan de troost van zijn adjudante. Vrouw, partij en ministerie hebben gepast afscheid genomen, Balkenende moet op zoek
naar een nieuwe souffleur in campagnetijd.
Vlak voor de campagnestop was met de nodige publiciteit de stemwijzer weer opgestart. Na het reageren op een aantal
stellingen, geeft de site een stemadvies. In mijn geval was dat GroenLinks. Vlak daarvoor had ik KiesKompas ingevuld.
Daaruit bleek dat ik progessief rechts ben. Uiteraard past daar niet het advies voor GroenLinks bij, D66 werd op deze
site als stemadvies gegeven. Bij alletwee de sites viel het me op dat het advies gebaseerd werd op een beperkt aantal
stellingen welke redelijk aktueel, doch ook vrij ongenuanceerd waren. Standpunten over minder aktuele en meer principiële
kwesties miste ik op beide. Het past in de trend om verkiezingsuitslagen te duiden met de krantekoppen van één dag, maar
leidt dus ook tot tegenstrijdige adviezen. Stemmen doe ik daarom op basis van uitgangspunten. Deze staan zelden in de
krant, maar zijn gelukkig bij de meeste politieke partijen langer houdbaar dan de verkiezingscampagne.
Oosterhout - 6 mei 2010 - Gisteren werd in het gehele land vrijheid gevierd. Het begrip vrijheid is voor
velen verbonden met het woord veiligheid. Hoe kan iemand zich immers vrij voelen als hij zich niet veilig
voelt?
Ondanks dit, blijken vrijheid en
veiligheid vaak tegenstrijdige begrippen. Zo leiden maatregelen ter bevordering van de veiligheid vaak tot
een afname van vrijheid. Voorbeelden zijn de legitimatieplicht, preventief fouilleren en bagagecontroles. Ook
in Amsterdam waren afgelopen dinsdagavond veligheidsmaatregelen genomen die de vrijheid inperkte. De gemeente
had de omgeving van het oorlogsmonument tot veiligheidsgebied verklaard, waardoor de politie extra bevoegdheden
had. Zo werden bewoners door de politie van en naar hun woningen in het gebied geleid. Geholpen heeft het niet.
Paniek ontstond op het moment dat één man in het publiek het zonder reden op een schreeuwen zette, wat leidde
tot tientallen gewonden. De angst had het gewonnen van de rust.
Ook in Rotterdam lijkt de angst gewonnen te hebben van de rust. Afgelopen zomer is een festival in Hoek van
Holland flink uit de hand gelopen, sindsdien is men op zoek naar nieuw evenwicht. Vandaag wordt in De Kuip de
bekerfinale gespeeld. Besloten is daarom de verkoop van alcohol in het centrum van Rotterdam te verbieden.
Een zakenman die vanavond een whiskey in de hotelbar bestelt, zal deze niet krijgen. Ook een wijntje bij het eten
in een restaurant is ten strengste verboden. Burgemeester Aboutaleb verwacht daarmee problemen met hooligans te
voorkomen. Dat zij de alcohol zelden ter plekke en al helemaal niet in hotels en restaurants halen, lijkt bijzaak.
De Rotterdamse horeca heeft het verbod aangevochten bij de rechter, maar kreeg nul op request. De rechter gaf de
horeca inhoudelijk gelijk, maar oordeelde dat een bezwaarschrift bij de gemeente moest worden ingediend. Dit gaat
niet meer lukken, waardoor veel horecagelegenheden vanavond de deuren zullen sluiten. De vrijheid om een feestje
te vieren, is weer ten onder gegaan aan de veiligheidsillusie van een politicus in paniek.
Oosterhout - 5 mei 2010 - Het is vandaag 65 jaar geleden dat in Hotel De Wereld te Wageningen een einde
kwam aan de Duitse bezetting van Nederland. Ik was vandaag in datzelfde Wageningen, waar nu één van de
bevrijdingsfestivals werd gehouden.
Nationaal bekend is het bevrijdingsfestival in Wageningen vanwege het defilé van veteranen, in het verleden
altijd in aanwezigheid van Prins Bernhard. Het defilé is echter maar een klein onderdeel van het festival. Op
twintig plaatsen in de stad staan podia of vinden andere festiviteiten plaats. Iedereen kan er wat vinden. Zo
zijn er een kinderfestival, een tent voor ouderen, een hardrockpodium, een alternatief danceplein, een cultuurpark
en diverse podia met voor grote groepen aansprekende optredens. Bekende namen die optraden waren o.a. Ali B,
Di-rect, Imca Marina, Peter Koelewijn en het One Two Trio. Ongeveer 120.000 mensen wisten het festival vandaag te
vinden, wat het gezellig druk maakte.
Zelf heb ik diverse optredens gezien, welke ook heel divers waren. Ali B. maakte indruk op het kerkplein. Een
album van hem zou ik zelfs niet downloaden, maar optreden kan hij. Terwijl op de schermen de vraag verscheen wie
er door de band heen rapte, wist hij het hele plein mee te krijgen. Even later was ik in het park bij Loriën. Het
zijn twee zusjes met een harp, een gitaar en zelf geschreven sfeerliedjes. Zo groot als het optreden van Ali B. was,
zo klein was dit. Op eenzame hoogte stond Maling. In programmaboekjes was dit duo niet te vinden. Vanaf een balkon
lukte het ze de passanten enthousiast mee te laten zingen. Als laatste zag ik Pure Ellende. Deze Utrechtse studentenband
speelde het stationsplein met Wagenings studentenpubliek plat. De muziek varieerde van Coldplay tot Hazes. Voor de
sfeer maakte het niet uit. Alles was mee te brullen en het bier deed de rest, zowel op het podium als ervoor. Een
oudere man waggelde ondertussen langs bar en publiek met een leeg glas, in de hoop er een slokje in te krijgen. Dat
lukte niet, wat zijn staat van dronkenschap tot echte ellende maakte. De andere aanwezigen lieten zich er weinig aan
gelegen liggen, zij feestten in gepaste dronkenschap mee met Pure Ellende.
Heb jij bevrijdingsdag ook in gepaste dronkenschap gevierd? Email mij!
Wandelen in de Ooijpolder
Oosterhout - 1 mei 2010 - Terwijl in grote delen van het land de regen met bakken naar beneden kwam, scheen
hier vanmorgen de zon. Het was perfect weer voor een wandeltocht in de Ooijpolder.
Twintig jaar geleden is
begonnen met natuurontwikkeling in de Ooijpolder. Landbouwgronden werden opgegeven om de natuur een kans te geven.
Paarden en galloway runderen houden het gras bij, bevers maken het landschap gevarieerd en het water creëert
duinen en polders. Uiteraard wordt niet alles aan de natuur overgelaten. Dijken beschermen de dorpen en wegen,
fiets- en wandelpaden worden gewoon onderhouden. Aanvankelijk werd dit beleid gezien als kapitaalvernietiging.
Veel landbouwgrond verdween immers. Inmiddels is duidelijk dat het tegengestelde bereikt is. Fietsers, wandelaars,
skaters, vissers en zwemliefhebbers weten het gebied massaal te vinden, wat heeft geleid tot een geweldige impuls
voor de regio.
Vanuit Nijmegen ben ik eerst via Persingen naar Leuth gelopen. Persingen is een klein, romantisch kerkdorpje
tussen Beek, Nijmegen en Ooij. Meer dan een oud kerkje met enkele boerderijen er omheen is het niet. De ligging
in de polder met uitzicht op de heuvels van Beek maakt het on-Nederlands mooi. Vanaf Leuth ben ik over de dijk
langs Erlicom en Ooij naar Oortjeshekken gelopen. Het kleine hotel dient als huiskamer voor de recreanten in de
Ooijpolder en presenteert zich ook als dusdanig. Voor het terras was het wat te fris, binnen zat het dan ook flink
vol. Zoals altijd stonden verse gerechten op de kaart, deze keer lente-ui kerriesoep en broodjes met tonijnsalade.
Vanaf Oortjeshekken was het over de dijk nog een een uur terug wandelen naar Nijmegen. Precies op tijd was ik weer
terug in de parkeergarage. Toen ik eruit reed, had ook de regen Nijmegen bereikt.
Oosterhout - 30 april 2010 - Zo zwoel als Koninginnenacht was, zo kil was Koninginnedag. De temperatuur
wilde maar niet toenemen, de hoeveelheid vocht wel. Ik was in Nijmegen. Ondanks de regen, wa de sfeer niet
verkeerd.
Het
centrum van Koninginnedag in de Nijmeegse binnenstad was op de Markt. Voor De Waag stond een podium waar de
Nijmeegse talentenjacht plaats vond. Diverse onbekende talenten lieten hun kunsten zien, tussendoor waren
er optredens van de band Niet Verkeerd. Een groot publiek trok de mengeling van evergreens en Nederlandse
feestnummers niet, daarvoor was het te nat. Een enkeling waagde een dansje onder de paraplu, iets meer mensen
stonden onder afdakjes en parasols te kijken. De sfeer was er niet minder om, ook in de regen wist Niet Verkeerd
de stemming erin te houden.
Later op de middag werd het droger en ook wat drukker. Het lukte Niet Verkeerd de voetjes van enkele minder
mooi opgedroogde dames van de vloer te krijgen, terwijl jonger Nijmegen geamuseerd bleef toekijken. Voor de uitslag
van de Nijmeegse talentenjacht bekend gemaakt zou worden, trad de winnares van vorig jaar op. Ze heette Cheyenne.
Het was haar stem die indruk maakte. Ondanks het lange haar en korte rokje, behoorde met flair op een podium staan
niet tot de kwaliteiten. Net als de deelnemers aan de talentenjacht mocht ze twee nummers zingen, om vervolgens
haar oordeel over de anderen te geven in de jury. Dit heb ik niet afgewacht. Muziek in de buitenlucht hoort bij
Koninginnedag, de uitslag van een talentenjacht blijft zelfs op een live podium niets meer dan een zappmoment.
Oosterhout - 29 april 2010 - Koninginnedag is voor Nederland de nationale feestdag, met feesten in het
gehele land. In diverse steden barst dat feest de avond ervoor al los, sinds enkele jaren ook in Arnhem. Ik
was vanavond bij een optreden van Ilse de Lange aldaar.
Het optreden zou rond
half tien beginnen, vijf minuten later kwam ik het plein op lopen. Er was nog een d.j. actief, die verschillende
keren vroeg of het publiek "er klaar voor was". Zo een goede d.j. was het niet, dus het publiek was er vooral
klaar mee. Om tien voor tien betrad Ilse de Lange het podium. Achteraan hoorde ik alleen maar bas. Vooraan was
iets meer te horen, gelukkig kon ik daar nog een plekje vinden. Enkele nummers later werd het geluid wat beter,
zodat Incredible perfect te beluisteren was. Ook de nummers daarna klonken goed, het was een prettige mengeling
van onbekend werk, eigen hits en covers. Hoewel ze niet echt feestmuziek voor op een plein speelt, kreeg ze het
publiek vooraan behoorlijk mee.
Bij Ilse de Lange is het niet alleen goed luisteren, ook de ogen kunnen zich vermaken. Vanavond was dat niet
alleen op het podium, ook om me heen was het nodige te zien. Naast me had een boom een innige relatie met een
licht aangeschoten jongen. De boom was zo lief hem te redden toen hij bijna viel, de jongen bleef daarna enige
tijd tegen de boom aan staan. Een met moeite aangestoken sigaret werkte schijnbaar ontnuchterend, want na het
oproken daarvan kon de jongen weer verder strompelen. De boom en ik kregen vervolgens gezelschap van een groepje
meiden met een jongen. De jongen keek eens goed naar het oranje gestreepte truitje van zijn vriendin en vertelde
haar dat ze het andersom aan had. Even twijfelde ze, daarna ging het resoluut uit. Pijlsnel daarna trok ze het
shirt weer goed aan. Een enkeling keek vanuit zijn ooghoeken even van het podium af. Meer dan een hemd en een
b.h.-bandje was echter niet te zien, zodat de mannelijke ogen weer snel op Ilse gericht waren.
Waar kijk jij naar tijdens Koninginnenacht? Email mij!
Arnhem
Oosterhout - 24 april 2010 - Oosterhout ligt tussen Arnhem en Nijmegen, iets dichterbij Nijmegen dan bij
Arnhem. Als ik vanaf hier de stad in ga, is dat meestal Nijmegen. Vandaag heb ik het eens anders gedaan en
heb ik Arnhem bezocht.
Arnhem is de hoofdstad van de provincie
Gelderland en heeft een kleine 150.000 inwoners. De sporen in de geschiedenisboekjes gaan terug tot 893, maar
waarschijnlijk was er al leven in de steentijd. Het ligt tegenwoordig aan twee zijden van de Rijn. De stad is
echter ontstaan aan de noordelijker gelegen Sint Jansebeek, op een kruispunt van wegen tussen Nijmegen, Zutphen
en Utrecht. Later is de stad in zuidelijke richting uitgebreid tot wat het nu is. In de recente geschiedenis
speelt met name de Tweede Wereldoorlog een prominente rol. Tijdens de Slag om Arnhem tussen 17 en 26 september
1944 werd een groot deel van de stad verwoest en werden de bewoners geëvacueerd. Bij terugkomst troffen zij
een geplunderde stad aan. Na de oorlog is hard gewerkt aan wederopbouw, waar een kleine twintig jaar voor
nodig was. Opvallend daarbij was dat het tramnet vervangen werd voor trolleybussen, tot op de dag van vandaag
een voor Nederland unieke wijze van openbaar vervoer.
Ik was niet met de bus, maar met de auto. Meer mensen waren op dat idee gekomen. Terwijl de trolleybus
me passeerde, stond ik in de file op de John Frostbrug. Even later kon ik mijn auto toch een parkeergarage in
sturen en ben ik het centrum in gelopen. De terrassen zaten vol, ook in de winkelstraten was het druk. Het
opvallende van Arnhem is dat alle grote ketens in één brede hoofdstraat gevestigd zijn. In de smalle straatjes
er omheen zitten de lokale winkels, varierend van aparte kledingboetiekjes tot coffeeshops en piercingstudio's.
Zelf vind ik het een minpunt dat een rondje lopen bijna niet mogelijk is. Ook mis ik de verbinding met de rivier
die in steden als Nijmegen, Maastricht en Rotterdam zo duidelijk aanwezig is. Hier wordt echter aan gewerkt,
politiek Arnhem is stevig in discussie over de wijze waarop dat moet gaan gebeuren. Pluspunten vind ik dat de
pleinen goed voorzien zijn van horeca. De Korenmarkt is wereldberoemd in geheel Oost Nederland, maar de Jansplaats
heeft mijn persoonlijke voorkeur. Ook overdag zijn hier alle horecagelegenheden geopend en er passeert meer
winkelend publiek. Op één van de terrassen aldaar heb ik een kopje thee genomen, ondertussen kijkend naar dat
winkelende publiek. Een enkeling kwam langs in jas, trui of met dikke shawl, terwijl anderen al in topjes voorbij
paradeerden. Warm had vrijwel iedereen het, daarvoor was het voorjaar in deze historische stad.
Oosterhout - 23 april 2010 - Afgelopen weekend scheen de zon uitbundig, zondag liep de temperatuur bijna
naar de twintig graden. Ik moest denken aan Martin Bril. Als hij nog had geleefd, hadden we maandag wellicht
kunnen genieten van een artikel over rokjesdag.
De rok is een kledingstuk wat al
sinds mensenheugenis bestaat. Hoewel in sommige traditionele culturen ook mannen het dragen, is het toch vooral
een vrouwelijk kledingstuk. De lengte bepaalt de uitstraling van de vrouw. De lange rok heeft een asexuele
uitstraling en is vooral populair in gereformeerde kringen. Middellang kleedt af en wordt o.a. onder mantelpakjes
gedragen. Het is vooral netjes. Dat kan niet gezegd worden van de minirok. Deze variant is in 1965 geïntroduceerd
door de Engelse ontwerpster Mary Quant. De minirok werd zó snel populair dat de kledinghandel in de eerste maanden
de vraag niet kon bijbenen. Inmiddels is de minirok gemeengoed geworden en wordt deze met 's zomerse temperaturen
veel gedragen. De uitstraling blijft ondeugend, het is de minirok die Martin Bril zo treffend beschreef in zijn
collumns over rokjesdag.
Zonder het oordeel van de bedenker zelf, is onmogelijk vast te stellen wat dit jaar de echte rokjesdag was.
Gisteren was het een jaar geleden dat Martin Bril is overleden, deze dag is daarom uitgeroepen tot Nationale
Rokjesdag. Op de klanken van Walking on Sunshine van Katrina and the Waves dansten dertig vrouwen een dansje op het
Koningsplein te Amsterdam. Allen droegen daarbij rokjes met daaronder blote benen. Na afloop kregen de dames een
spontaan applaus. Het was echter niet het weer voor een echte rokjesdag. Zaterdag had er één kunnen zijn, vanaf
het terras zag ik de eerste rokjes verschijnen. Ook zondag had gekund, het was nog wat warmer. Of er meer rokjes
in het straatbeeld verschenen, heb ik niet gezien. Ik was die dag in de sauna, waar rokjes en blote benen op een
heel andere manier worden beleefd. Ook vandaag was het een dag die Martin Bril gekozen zou kunnen hebben. Hoewel ik
vanmiddag weinig rokjes zag, hing de belofte van het voorjaar in de lucht. Welke dag het echt geworden zou zijn,
zullen we nooit meer weten. Met Nationale Rokjesdag leeft de herinnering aan de scherpe observaties voort, de echte
rokjesdag zal echter nooit meer worden dan die herinnering.
Oosterhout - 17 april 2010 - "Het is de mooiste dag van het jaar", hoorde ik zojuist op de camping. Als
het weer daar bepalend voor is, klopt de uitspraak zeker voor 2010. Ik was al van plan om vandaag een langere
afstand te wandelen en trof ook daar schitterend weer voor.
Mijn tocht van
vandaag bestond uit een rondje Waal. Vanaf Oosterhout ben ik naar de brug bij Ewijk gelopen, die ik overgestoken
ben. Aan de andere zijde van de Waal heb ik mijn route vervolgd over de dijk naar Nijmegen. Daar ben ik de spoor-
annex fietsbrug overgelopen, om via de dijk van Lent naar Oosterhout terug te wandelen. Hoewel het veel dijken
lopen is, is het toch een afwisselende route. Op grote delen is vrijwel geen autoverkeer en met name aan de
overzijde van de Waal is de natuur in de uiterwaarden schitterend. Het deel door Nijmegen bestaat voornamelijk
uit industrieterrein. De brug naar Lent ligt echter vlakbij de binnenstad, waar op een zomerse dag de terrassen
lonken.
Voor mijn lunch ben ik neergestreken op het terras van stadscafé Staps langs de Hezelstraat. Wind stond er
niet, de zon scheen volop. Het terras zat dan ook behoorlijk vol en er passeerde voldoende 's zomers publiek om
het uitzicht leuk te maken. Na mijn bestelling opgegeven te hebben, stond de ice-tea snel op tafel. De sandwiches
duurde wat lang, die bleken aanvankelijk vergeten. Als excuus werd een extra drankje aangeboden. Hoewel het prettig
is als een lunch snel geserveerd wordt, vond ik de onbedoeld lange pauze bepaald geen straf. Na het nuttigen
van de sandwich en de tweede ice-tea ben ik toch maar verder gelopen. Vanaf de brug zag ik al mensen op het
waalstrand bij Lent liggen. Hoewel de bikini's nog ontbraken, vingen de eerste blote buiken al zonnestralen op.
Een uur later was ik weer op de camping, waar ik het goede voorbeeld gevolgd heb en nog even heerlijk in de zon
gezeten heb.
IJsselstein - 13 april 2010 - Kinderen doen het goed op de televisie. Henny Huisman scoorde jaren terug
al met de miniplaybackshow, maar ook minder onschuldig vermaak trekt drommen kijkers. Ellende met kinderen
vindt niemand leuk, maar de kijkcijfers zijn altijd goed. Peter R. de Vries weet er alles van.
De laatste weken
gaat geen dag voorbij of kindermisbruik is in het nieuws. Zwemleraar Benno L. bijtte het spits af, op de voet
gevolgd door de broeders en zusters in de katholieke internaten. Tussendoor was er nog een moordzaak in Dordrecht
die dagenlang het nieuws beheerst heeft. Uiteraard is dit allemaal vreselijk. Niemand wil dat zijn kind, neefje
of nichtje wat overkomt, de kwetsbaarheid van kinderen vertedert per definitie. De mate waarin de diverse media
aandacht schenken aan één en ander, is echter van een andere orde. Emotie heeft de overhand, moraal wint het
van nieuwswaarde. De moord op een kind lijkt terecht de voorpagina's te halen, misbruik zal ook niemand naar
de achterpagina's willen verbannen. De vraag is of de gevoelens van het dochtertje van de zwager van de buurvrouw
van het slachtoffer ook geduid moeten worden.
Ook misdaadverslaggever Peter R. de Vries heeft de kijkcijfers van kinderen ontdekt. Met een verborgen
camera heeft hij in een TBS kliniek een gesprek tussen een kindermoordenaar en zijn oude jeugdvriend gefilmd.
De bekentenissen waren schokkend. De man vertelde emotieloos over de drie moorden waarvoor hij veroordeeld
is en bekende tijdens het gesprek nog enkele moorden. De advocaten van de man hebben een rechtszaak aangespannen
om uitzending van de beelden te verbieden. Hierin zijn zij tegemoet gekomen door de rechter, Peter R. de Vries
mag een deel van de beelden niet uitzenden op straffe van een dwangsom. Dit is echter toch gebeurd. Afgelopen
zondag heeft SBS de beelden uitgezonden, naar eigen zeggen vanwege het maatschappelijk belang. Dat de rechter
deze belangen heeft afgewogen, wordt daarbij niet vermeld. Inmiddels is wel duidelijk dat SBS een bedrag van
€30.000,- aan de moordenaar moet betalen én €100.000,- aan extra reclamegelden heeft geïnd. Per saldo lijkt
dat een mooie winst. Of deze verdiensten door SBS ook onder maatschappelijk belang worden geschaard, is niet
geheel duidelijk.
Oosterhout - 10 april 2010 - Wereldberoemd in Rotterdam zijn ze vanwege de klassieker Oude Maasweg,
na 31 jaar maken ze nog steeds muziek. Na me eergisteren verwonderd te hebben bij Boney M, heb ik
gisterenavond genoten van deze band: The Amazing Stroopwafels.
Van oorsprong zijn het Rotterdamse straatmuzikanten. Dat zijn het nog steeds, maar
daarnaast speelt de band in theaters en cafe's, voor feesten, stakingen, bedrijfsopheffingen en liften.
Grote zalen en festivals worden gemeden, de voorkeur gaat uit naar klein publiek. Het Fulco Theater in
IJsselstein was klein genoeg, daar speelde The Amazing Stroopwafels gisterenavond. Uitverkocht was het
niet, het publiek was redelijk gevarieerd. Er zaten mensen met kinderen, stelletjes van midden twintig
tot eind zestig en zowaar nog een groepje puberende meiden ook. Laatstgenoemden verlieten het theater in
de pauze, de oudere jongeren waren echter onverdeeld enthousiast.
De overeenkomst met Boney M zit in het uiterlijk van de zanger. René Kerkhof draagt geen bodystocking, maar
doet verwoede pogingen om jong te blijven door zijn paar overgebleven haren lang te laten groeien. Het grote
verschil met Bobby Farell is dat René Kerkhof nog steeds kan zingen. De typisch Rotterdamse liedjes werden
afgewisseld met anekdotes en andere komische beschouwingen. Na twee keer een uur gespeeld te hebben, vond de
band het tijd de zaal leeg te spelen. Een carnavalesk nummer werd ingezet, met het verzoek de zaal in polonaise
te verlaten. Uiteraard gebeurde dat niet, waarop Wim Kerkhof het podium afsprong om het publiek hoogstpersoonlijk
weg te werken. Dat lukte, lachend verliet eenieder de zaal om met Oude Maasweg in het hoofd de Overtoom te
betreden.
IJsselstein - 9 april 2010 - Gisteren en eergisteren was ik op het congres van de VNSG, de Vereniging
Nederlandstalige SAP Gebruikers. Het was in het MECC in Maastricht en buitengewoon vermakelijk.
Gisterenmiddag werd het
dagprogramma afgesloten door Jeroen Smit, schrijver van o.a. de bestseller "De Prooi, blinde trots breekt ABN
AMRO". Hij hield een verhaal over het belang van diversiteit binnen ondernemeningen. Dat ging over diverse
culturen, het organiseren van tegenspraak en het verschil tussen man en vrouw. Zo maakte hij een vergelijk
met Noorwegen, waar d.m.v. een vrouwenquotum bij wet wordt afgedwongen dat vrouwen op topposities komen.
Dit schijnt de bedrijfsresultaten positief te beïnvloeden. Hij nuanceerde het verhaal met een onderscheid
tussen vrouwen en "vrouwen als man 2.0". Als in de zorg werkzame mannen vonden wij het laatste een zeer
herkenbaar type manager. Overigens was het verhaal ook van toepassing op de bezoekers van het congres. Ongeveer
90% was man, een grijs pak verreweg de populairste kleding. Vanmorgen wist trendwatcher Vincent Everts te
vertellen dat mannen 80% van het geld verdienen en vrouwen 80% uitgeven. Of het waar is, weet ik niet. Wel
scoorde Vincent Everts er applaus mee.
Gisterenavond werd het applaus gescoord door Bobby Farell. De feestavond stond in het teken van soul en disco,
Boney M was de hoofdact. Het verraste mij dat de band nog steeds optreedt, de hits waren al gouwe ouwen in mijn
jeugd. De zangeressen leken inmiddels veranderd, maar Bobby Farell deed nog steeds mee. Zingen lukte niet meer, af
en toe mompelde hij wat. Zijn dansen was niet meer dan het fragiele bewegen van een oude man. Een grijs pak zou hem
beter gepast hebben dan de bodystocking en doorzichtige broek die hij werkelijk droeg. Feitelijk werd een drama in
zeven bedrijven opgevoerd onder de noemer disco-act. Zelden heb ik echter zo een geweldig gespeeld drama gezien en
gehoord. Natuurlijk blijven de nummers herkenbaar vanaf de eerste toon, de zang van de dames was niks dramatisch aan.
Ondanks zijn belachelijke performance, was het echter good old Bobby Farell die de show stal. Na meer dan veertig jaar
op het podium is hij vlees geworden camp. Wat hij doet maakt niet meer uit, hij is Bobby Farell en enkel dat maakt de
show.
Geniet jij ook weleens van dramatische optredens? Email mij!
Koopzondag
IJsselstein - 5 april 2010 - Terwijl rechters en politici zich nog steeds buigen over de vraag of
koopzondagen mogen, winkelen Nederlanders in grote getale op de koopzondagen. Ook tweede paasdag was weer
een drukte van belang in de geopende winkels.
Amsterdam
heeft onlangs de gehele stad tot toeristisch gebied verklaard. Dat heeft als voordeel dat overal in de stad
de winkels zeven dagen per week open kunnen. Uiteraard wisten enkele kleine kruideniers onmiddelijk de
rechtbank te vinden, maar daar is de gemeente in het gelijk gesteld. Voor hoe lang dat duurt, is de vraag.
Bij de Eerste Kamer ligt momenteel een wetsvoorstel om de winkeltijdenwet aan te passen. Volgens dit wetsvoorstel
moeten gemeenten zondagsopenstelling beter motiveren, een duidelijke belangenafweging maken en moet er sprake
zijn van substantieel toerisme. Waarom toeristen wel mogen wat andere inwoners van dit land verboden wordt,
blijft in dit voorstel geheel onduidelijk. Het lijkt dan ook meer op een verkapte inperking van het aantal
koopzondagen dan op een werkelijke verbetering van de wetgeving. Het mag dan ook geen toeval zijn dat SP en
SGP elkaar hebben gevonden in dit voorstel, terwijl alle meer liberale partijen faliekant tegen zijn.
Ondertussen maken consumenten massaal gebruik van de koopzondagen. Vandaag was het als vanouds weer een
drukte van belang op de auto- en meubelboulevards. Zelf was ik in Nijmegen. Daar waren de winkels in het
centrum open. Tegelijkertijd was er kermis op de Waalkade en markt in de binnenstad. Mensen waren er meer dan
voldoende. In de loop van de dag ontstond file voor de Waalbrug, de parkeergarages stonden op dat moment al
vol. In de hoofdstraten was snel doorlopen niet mogelijk, wat werd gadegeslagen vanaf goed gevulde terassen. Aan
alle kanten was duidelijk dat de koopzondag razend populair is. Het weer werkte daar volop aan mee, een flauw
zonnetje maakte de temperatuur aangenaam. De sfeer was heerlijk relaxed. Na enige tijd had ik de winkels wel
gezien en heb ik het park opgezocht. Hier heerste een gezellige drukte, zonder dat mensen last konden krijgen
van elkaar. De stad leefde zoals een stad hoort te leven, ik begrijp niet hoe mensen daar tegen kunnen zijn.
Oosterhout - 4 april 2010 - "Bedankt voor die bloemen." Het hoort bij Pasen zoals de paashaas, eieren en
het voorjaar. Van het laatste was vandaag niet veel te merken, herfstachtig is een betere typering voor de
regen, wind en hagel. Gelukkig wordt het morgen beter, dan kan Nederland in de zon naar de meubelboulevard.
Het christelijke Pasen
is het feest van de wederopstanding van Jezus, drie dagen na de kruisiging op Goede Vrijdag. Zoals bij veel
religieuze feestdagen bestaat het feest echter al langer dan de religieuze betekenis. Van oorsprong is het
een seizoensgebonden landbouwfeest. Het markeerde het begin van de lente en het einde van een tijd van
schaarste, die heerste als de voorraden van de winter opraakten. Veel paasgebruiken zijn afgeleid van dit
niet-christelijke lentefeest. Ook het rapen van eieren is een gebruik uit die tijd, waarbij de eieren als
symbool voor vruchtbaarheid dienen.
Ik heb vanmorgen geen eieren gezocht, maar ben naar Millingen aan de Rijn gereden. Daar heb ik in een
cafetaria een Russisch ei besteld. Het is een traditioneel gerecht, bestaande uit salade met vis
en gekookte eieren. Russisch heet het waarschijnlijk omdat Fransen exotische gerechten Russisch noemen. Het
gerecht is echter alleen bekend in Nederland, Duitsland en België. Zelf vond ik het passend bij de Pasen en
bovenal een goed lunchgerecht. Het smaakte me uitstekend. 's Avonds heb ik gegeten bij restaurant "De vier
windstreken" in Elst. Ook daar stonden aparte namen op de kaart. Ik twijfelde wat over "Gewichtloos drijven
in de Rode Zee", waarop ik een klein kopje kreeg aangeboden. Het bleek een heerlijke tomatensoep met ballen.
Ook de overige gerechten smaakte prima en werden door vriendelijke bediening geserveerd. De tafels om me heen
waren allen bezet. Het deed me vermoeden dat de Nederlandse beleving van Pasen weinig meer met schaarste,
lente of wederopstanding te maken heeft. Lekker eten lijkt de belangrijkste betekenis geworden, waar ik vandaag
dus volop van genoten heb.
Oosterhout - 3 april 2010 - Gisteren schreef ik dat ik graag op zonnige zaterdagmiddagen naar passerende
schepen kijk. Vandaag was het zaterdag en de Waal was druk bevaren. Zonnig was het echter niet, dus ik vond
het een mooie dag om te winkelen.
Het dichtsbijzijnde
overdekte winkelcentrum hier is Kronenburg in Arnhem. Het ligt tussen de woonwijken van Arnhem Zuid, goed
bereikbaar vanaf de A325. Parkeren is gratis mogelijk op de begane grond, de winkels bevinden zich op de
eerste verdieping. Een verkoper maakte de vergelijking met Hoog Catharijne in Utrecht. Uiteraard is het wat
minder groot, maar het heeft dezelfde opzet. De echt grote ketens zoals V&D ontbreken, maar zaken zoals C&A,
Blokker en Kijkshop zitten er allemaal. Op zoek naar mooie panden en aparte winkeltjes, zou ik een bezoek
niet aanraden. Voor lekker droog funshoppen of een snelle boodschap is het echter een uitstekende bestemming.
Later op de middag was ik in Elst, een dorp tussen Arnhem en Nijmegen. Het heeft een aardige dorpsstraat,
met precies die winkels die een mens nodig heeft voor de wekelijkse behoeften. Ik heb de Bruna bezocht, die
daar een redelijke collectie boeken heeft. In de aanbieding was het eerste boek van een man die in zijn jeugd
misbruikt is in een katholiek internaat. Ongetwijfeld zullen er nog vele volgen als het nieuws hierover in de
kranten verstomd is. Ik heb het boek vluchtig doorgekeken, het leek me net wat minder pervers dan het misbruik
zelf. Gekocht heb ik er niets. Hoewel winkels er alles aan doen om de portemonnee te verleiden, blijft kijken
vaak leuker kan kopen.
Oosterhout - 2 april 2010 - Vandaag is het goede vrijdag. Waar die naam vandaan komt, heb ik nooit
begrepen. Wel is het traditioneel een goed begin van het kampeerseizoen.
Net als vorig jaar,
heb ik weer een voorjaarsplaats op camping De grote Altena in Oosterhout bij Nijmegen. De camping ligt in de
uiterwaarden aan de noorzijde van de Waal. Veel voorzieningen heeft de camping niet. Er zijn kampeerplaatsen,
sanitaire voorzieningen, een kleine speeltuin en een terrasje. Mensen komen er voor de rust. Zelf geniet ik
er vooral van de schepen op de Waal. Weinig vind ik rustgevender dan op een zonnige zaterdagmiddag naar
passserende boten op de rivier te kijken. In de directe omgeving liggen de dorpjes Oosterhout en Slijk Ewijk,
maar ook Arnhem en Nijmegen bevinden zich in de nabijheid. Wandelen en fietsen kan op de dijken en in de
daarachter gelegen Betuwe. Dat een camping ook niet meer nodig heeft, wordt bewezen door de vele kampeerders
die de camping ieder jaar weer trekt.
Mijn dag begon vandaag met het inpakken van de auto en ophalen van de caravan. Na deze aangehaakt te
hebben, ben ik aangesloten in de file op de A2. Bij de afslag Culemborg had ik een sterke behoefte aan
eenzaamheid ontwikkeld en ben ik binnendoor naar Kerk-Avezaath gereden om de A15 op te gaan. Ook daar
waren voldoende auto's en vrachtwagens, maar deze reden gewoon door. File heb ik niet meer gehad, rond de
middag reed ik de camping op. Na wat ruzie met mijn nieuwe luifel en een stevige windkracht, is het gelukt
alles weer op zijn plaats te krijgen. De komende drie maanden zal ik met regelmaat hier zijn. Ik ben benieuwd
hoeveel zonnige zaterdagmiddagen ik naar passerende boten op de Waal kan kijken.
IJsselstein - 28 maart 2010 - De zon was vandaag maar flauwtjes aanwezig, maar toch hing het voorjaar
nog in de lucht. Ik vond het een mooie dag voor een strandwandeling, welke ik heb gemaakt in Scheveningen.
Scheveningen is onderdeel van Den Haag en bestaat uit meerdere wijken. Bekend is het
vooral als badplaats, vanwege het strand, de pier en het Kurhaus. Dat is begonnen in 1818, toen Jacob Pronk
Nz. het eerste badhuis opende. Het was een klein houten gebouwtje met een wachtkamer en vier badkamertjes met
uitzicht op zee. Twee jaar later al verving hij het door een stenen gebouw. In 1828 werd Pronk uitgekocht
door de gemeente Den Haag, die hier het Stedelijk Badhuis liet bouwen. Dat werd een gebouw met een centraal
gedeelte en twee vleugels. Omstreeks 1884 werd het verkocht aan een particuliere stichting, die het verbouwde
tot hotel. Dit gebouw in de stijl van de Italiaanse Renaissance brandde een jaar later af, maar werd onmiddelijk
herbouwd onder leiding van de Duitse architecten Johann Friedrich Henkenhaf en Friedrich Ebert. Sindsdien bleef
het aantal plaatsen voor toeristen toenemen, tot wat het nu is. Het toendertijd gebouwde hotel is inmiddels een
aantal maal gerenoveerd en staat nog steeds bekend onder de naam Kurhaus.
Zelf heb ik vandaag gegeten bij strandtent Simonis schuin voor het Kurhaus. Op de lunchkaart stond het menu
'België', bestaande uit toast met salade en garnalenkroketjes. Dit culinaire hoogstandje kon ik uiteraard niet
negeren. De volgende stappen gingen door het mulle zand. Tegelijk met andere wandelaars, veelal vergezeld door
trouwe viervoeters, ben ik enkele kilometers noordwaarts gewandeld. Van Scheveningen af was het heerlijk relaxed,
terug lekker inspannend tegen de wind in. Anderen zochten beschutting langs de duinrand, waar de strandtenten
in aanbouw stonden. Nog enkele weken, dan zullen de strandtenten weer vol zitten. Op het strand zelf zullen
de badlakens, bikini's en spelende kinderen overheersen. Tot die tijd is het nog het rijk van wandelaars en
vliegeraars, waar ook ik vandaag genoten heb.
IJsselstein - 27 maart 2010 - Politieke partijen zijn druk doende verkiezingsprogramma's te schrijven.
Bezuinigingen zullen in al die programma's staan, in Hilversum vraagt men zich af hoe ver de subsidiekraan
dichtgedraaid gaat worden. Ondertussen doet men nog steeds alles voor de kijkcijfers.
Voor de Nederlandse
Moslim Omroep komen de bezuigingen te laat. Ook zonder bezuinigingen was deze omroep niet in staat de
financiën op orde te houden. Afgelopen week is het falliesement uitgesproken. Ondertussen heeft de EO een
relnicht aangetrokken om de kijkcijfers op te krikken. Gordon presenteert er tegenwoordig, tot schrik en
teleurstelling van de achterban. Een deel van de EO leden is inmiddels een gebedsactie begonnen om het tij
te keren, anderen hebben hun lidmaadschap opgezegd. Het effect op de kijkcijfers is nog niet bekend. Dat
is ook nog niet bekend van de nieuwe nieuws- en aktualiteitenprogramma's. Hoewel deze gisteren allemaal
nog in de Kijkcijfer Top 25 stonden, verdwijnen m.i.v. september de meeste aktualiteitenprogramma's. Zo
wordt Nova vervangen door Nieuwsuur, gaat de KRO Brandpunt weer op het scherm brengen en komt het nieuwe
WNL met een ontbijtprogramma in plaats van het huidige Goedemorgen Nederland. De directie van de Publieke
Omroep zegt dat de wijzigingen nodig zijn om de pluriformiteit van de omroep te bewaken, de huidige rubrieken
zag men als "drie keer de Volkskrant". Paul Witteman stelt echter dat deze reorganisatie vooral voortkomt
uit "omroeppolitieke overwegingen". De belangrijkste vraag is dan ook wie hier daadwerkelijk bij gebaat
zijn: kijkers, politici, journalisten of omroepbazen.
Ondertussen wordt door de Haagse partijen druk nagedacht over de waarde van dit politieke gekrakeel op de
Gooise matras. D66 en GroenLinks hebben al aangekondigd bezuinigingen in Hilversum na te streven. Geert Wilders
en zijn oude vrienden van de VVD zijn het daar al lange tijd mee eens. In hoeverre CDA en PvdA zich nog laten
beïnvloeden door de aanverwanten in Hilversum, zal komend voorjaar blijken. De ontwikkeling op mediagebied gaat
echter ook verder. Voor pluriforme nieuwsvoorziening is de Publieke Omroep niet meer nodig, op internet is iedere
mening te vinden. Met de afstandbediening kan iedereen langs drie publieke en tientallen regionale, commerciële
en digitale zenders zappen. Met name op de regionale en digitale zenders zijn juweeltjes van uitzendingen te
bewonderen. Op de autoradio zijn de publieke zenders niet meer dan een concurrent van de commerciëlen. Waarom
"drie keer de Volkskrant" op kosten van de belastingbetaler vervangen moet worden door equivalenten van het
AD, De Telegraaf én Geenstijl, is mij geheel onduidelijk. Thuis heb ik één krant. Daarin staat het nieuws,
lees ik achtergronden en vind ik een diversiteit aan meningen. Meer abonnementen ga ik niet nemen, dat is een
te grote aanslag op het huishoudboekje. Voor Zapp City geldt volgens mij hetzelfde, "één keer De Krant" lijkt
me ruim voldoende.
Mag er van jou ook minder subsidie naar het mediapark? Email mij!
Bloemetjes en bijtjes
IJsselstein - 20 maart 2010 - De bloemetjes staan alweer in de wei. Nog even, dan komen de bijtjes er
weer bij. Kortom: het voorjaar is in aantocht. De verwachting van een mooie lange zomer hangt in de lucht,
Nederland is klaar met de winter.
Gisteren was ik in
Nijmegen. Het was ongeveer vijftien graden. In het najaar is dat kil, het mooie van maart is dat het dan
heerlijk warm aanvoelt. In de stad was het voorjaar voelbaar. De terrassen stonden uit, de eerste mensen
zochten voorzichtig een plekje in de zon. Zelf was ik op zoek naar een zomerjas, ook zo een aankoop die de
belofte van een mooie zomer in zich heeft. Eerst was ik bij een Outlet, maar daar verkeerde men met skispullen
nog in winterse sferen. De V&D bevond zich in de overgang, met zowel zomer- als winterjacks in de aanbieding.
Mijn maat is schijnbaar maatgevend voor zomerse mensen, want de zomerjacks in mijn maat waren reeds uitverkocht.
De C&A bood uitkomst, daar ben ik uiteindelijk geslaagd voor een licht jack in zomerse kleuren.
Vandaag heb ik de kampeerinformatiedagen bij Erica Recreatie in Zeist bezocht. Ook kamperen is onlosmakelijk
met het zomerseizoen verbonden. Deze dagen bij Erica zijn altijd vlak voor Pasen, het traditionele begin van
het kampeerseizoen. Zelf zal ik er ook weer met de caravan op uit trekken, ik hoop met Pasen op een mooie
plek langs de Waal te staan. Eén van de activiteiten die ik zal ondernemen, is het maken van lange wandeltochten.
Zoals ik wel vaker op deze site vermeld heb, vind ik weinig ontspannender dan door steden, dorpen en mooie
landschappen te wandelen. Gisterenavond heb ik me alvast ingeschreven voor de wandelvierdaagse van Alkmaar, welke
midden juni plaats vindt. Ik zal dan honderd kilometer over strand, duinen, polderwegen en Alkmaarse klinkers
wandelen. Hopelijk komt de verwachting die in de lucht hangt uit, dan wandel ik de komende maanden met heerlijk
zonnig weer door het Nederlandse landschap.
IJsselstein - 19 maart 2010 - Een Duitse agent is veroordeeld tot het betalen van een boete omdat hij in
een kerk de liefde bedreef met zijn vriendin. Het paartje had zich tijdens het bidden van de rozenkrans
luidruchtig vermaakt op de galerij van de kerk in het Zuid-Duitse Rennertshofen. De pastoor deed daarop
aangifte wegens verstoring van de godsdienstige plechtigheid, wat geleid heeft tot de veroordeling.
Met het
nieuws van de laatste weken lijkt de aangifte wat hypocriet. Sexuele uitspattingen blijken met regelmaat
voorgekomen te zijn in godsdienstige instellingen. Bij die uitspattingen ging het echter niet om het bedrijven
van de liefde in een godsdienstige omgeving, maar om lusten welke godsdienstigen botvierden op de aan hun
toevertrouwde pupillen. Hier en daar wordt nog geprobeerd de gebeurtenissen met terugwerkende kracht in een
doofpot te stoppen, maar in Nederland is oud-minister Deetman inmiddels gevraagd een onderzoek in te stellen.
Over enkele maanden zal duidelijk zijn wat de omvang van de misstanden in de instellingen is geweest en welke
maatregelen genomen gaan worden om herhaling te voorkomen. Voor veroordelingen lijkt het inmiddels te laat,
hoewel daar nog wel wat discussie over is.
Ook in andere omgevingen leidt sex nog tot stevige discussies. In Eindhoven ontdekte een studente verpleging
tijdens een bijbaantje in de verzorging dat haar collegae een gehandicapte cliënt sexueel bevredigden. Ook zij werd
hiertoe uitgenodigd. Na haar weigering, uitte de cliënt dat hij haar ongeschikt vond voor verzorging. De studente
vertelde het verhaal bij politie, krant en vakbond. Tot een veroordeling van de man lijkt het niet komen, hoewel
NU'91 stelt dat de vraag nooit gesteld had mogen worden. Een standpunt over professionaliteit wordt nergens ingenomen,
terwijl dit hele verhaal toch vooral een schoolvoorbeeld van amateurisme lijkt. Zowel sex als het in de krant zetten
van ervaringen behoren immers niet tot de professie van verzorgsters. De politiek doet er het zwijgen toe. Daar maakt
men zich momenteel meer druk over de sexe van de nieuwe kandidaten. De SGP plaatst nog steeds geen vrouwen op de
kieslijst, bij de PvdA wordt de lijst weer exact om en om opgesteld. De kandidaten mogen zich weer gaan afvragen welke
kwaliteiten doorslaggevend worden voor de positie op de lijst. Vast staat al wel dat fysieke kenmerken belangrijker
zijn dan de inhoud, daarin zijn sociaal-democraten niets anders dan godsdienstigen, gehandicapten en andere lustigen.
IJsselstein - 7 maart 2010 - Volwassen worden is moeilijk voor iedereen. Studie, vrienden, verliefdheid
en ouders maken het er allemaal niet makkelijker op. Tegelijkertijd indruk willen maken, is nog ingewikkelder.
Bij theaterstichting Kwibus wordt het geprobeerd met 48 kleuren bruin.
Het verhaal gaat
over Dan. Afgelopen zomer stond hij voor een een belangrijke keuze: bij zijn ouders in Genève blijven, of
terug naar zijn Australische geboortegrond om zijn school af te maken. Hij kiest voor het laatste en trekt
in bij zijn slechts enkele jaren oudere tante Jacq. Daar woont ook de knappe huisgenote Naomi. Dan wordt
verliefd op haar, maar is niet de enige die het moeilijk heeft met verliefdheden. Deze situatie leidt tot
komische momenten met een verassende afloop. In het eerste deel van het stuk wordt vooral de situatie
gespeeld, na de pauze komt er meer verhaal in het stuk. Zonder te vervallen in flauwe sketches, ontbreekt
de humor in geen van de scenes.
Het toneelstuk is een bewerking van het Australische boek "48 shades of brown", geschreven door Nick Earls.
In 2006 heeft de Australische regisseur Daniel Lapaine er een speelfilm van gemaakt. De toneelbewerking is van
Philip Dean. De voorstelling bij Kwibus wordt gespeeld door vijf jongeren die zelf de leeftijd van de personages
uit het toneelstuk hebben. Afgelopen weekend waren de eerste twee voorstellingen, ook komende twee weekenden is
het stuk op vrijdag- en zaterdagavond te zien in theater Pantalone. Tot nu toe zaten de zalen niet vol, maar
dat mag veranderen. Reserveren via theater Pantalone is aan te raden voor iedereen die belangstelling heeft voor jongerentheater
of gewoon een leuke avond uit wil.
IJsselstein - 6 maart 2010 - Afgelopen woensdag waren de gemeenteraadsverkiezingen. Nog enkele weken, dan
treden overal weer nieuwe wethouders aan. In IJsselstein hebben de liberalen forse winst geboekt. De VVD is
veruit de grootste partij geworden, D66 is verdrievoudigd. Met name de PvdA heeft zetels in moeten leveren. Ik
ben benieuwd welke consequenties dit voor IJsselstein gaat hebben. In het nieuws zijn echter voornamelijk de
landelijke gevolgen.
Woensdagavond negen uur zappte
ik naar de verkiezingsuitzending van de NOS. Na enige tijd kwam de eerste uitslag binnen, vanuit het dorp Rozendaal.
Uitsluitend lokale partijen hadden zetels behaald. Vervolgens druppelden uitslagen binnen van de Waddeneilanden.
Ook daar hadden lokale partijen de overhand. Mij lijkt het tijdens zo een uitzending razend interessant om te zien
hoe het gaat in een gemeente waar lokale partijen de macht hebben. Ferry Mingelen en consorten dachten er anders
over. Snel werd een landelijke peiling in beeld gebracht, die traditioneel op vooringenomen wijze geduid werd. De
vele stemmen op lokale partijen waren niet van belang voor de journalisten uit de Haagse stulp.
Inmiddels zijn de landelijke consequenties bekend. Agnes Kant heeft haar conclusie getrokken. Na twee jaar boos
in beeld geroepen te hebben dat het sterk en sociaal moet, heeft ze de politieke arena verlaten. De SP was een dag
in tranen, maar vervolgens heeft een gezellige Brabander het roer overgenomen. Zijn driedelig kostuum doet vermoeden
dat we hier te maken hebben met de beroemde wolf in schaapskleren, maar wellicht kan hij wel uitleggen wat de SP sterk
en sociaal noemt. Ondertussen is de tegen stemmende doelgroep van de SP in Almere vertrokken naar de PVV. Deze partij
presenteert zich als redder van het vrije woord en praat daarom niet meer met Leefbaar Almere. De lijsttrekker van deze
partij heeft over de PVV geschreven dat "discriminatie als een bruine draad door het programma van de PVV loopt". De
kleur van het draadje is wat discutabel, maar objectief gezien lijkt het mij een gefundeerd voorbeeld van het de door de
PVV gepropageerde vrije woord. Nog drie maanden en drie dagen, dan mogen we onze mening weer geven over dit gekrakeel. Ik
ben benieuwd of we in die tijd van alle partijen te horen krijgen waar men voor is.
IJsselstein - 27 februari 2010 - Evolutionair psycholoog Satoshi Kanazawa van de London School of Economics
heeft onderzoek gedaan naar het verband tussen intelligentie en politieke, religieuze en seksuele voorkeuren.
Het bleek dat monogame, liberale en atheïstische personen over het algemeen intelligenter zijn dan andere
mensen. Het Nederlandse nieuws van afgelopen week lijkt hiermee wetenschappelijk verklaard.
In Reusel
weigerde een pastor met carnaval de hosti aan Prins Carnaval, omdat deze openlijk homo is. De katholieke kerk
negeert de behoeftenpyramide van Maslow en stelt dat sex alleen voor voortplanting is bedoeld. Voor homo's geldt
echter per definitie dat zij sex hebben zonder zich voort te planten. Zij zijn daarom niet welkom bij de communie.
Zelf vind ik het nogal flauw om iemand die anders denkt een koekje te weigeren, maar dat schijnt de kern van het
geloof te zijn. Tegelijkertijd vind ik het ook raar dat mensen lid willen zijn van een kerk die hun gedrag zo
principieel afwijst. Afgelopen week hebben vertegenwoordigers van kerk en homo-organisaties gesproken over deze
kwestie. De uitkomst is dat homo's zondag a.s. massaal de mis in de Sint Jan te Den Bosch gaan bezoeken. Het
kerkbestuur heeft daarop besloten de communie een keertje over te slaan. Wie er nou beter gaat worden van deze
hele vertoning, is niemand meer duidelijk.
Een andere geloofskwestie is het hoofddoekje, symbool van de door diverse religies gepropageerde onderdrukking
van de vrouw. In de katholieke kerk dragen uitsluitend nonnen een hoofddoek, binnen de islam schijnt het dragen van
een hoofddoek verplicht te zijn voor iedere vrouw. Het laatste maakt het ideale munitie voor Geert Wilders, die nu
heeft voorgesteld om hoofddoekjes te verbieden in openbare ruimtes. Wie daar beter van gaat worden, is ook onduidelijk.
Wel bewijst Wilders met dit voorstel zijn liberale achtergrond definitief afgezworen te hebben. Weinig is immers
strijdiger met individuele keuzevrijheid dan het verbieden van kledingstukken. Steun heeft hij daarom nog nergens
gekregen voor dit voorstel, publiciteit wel. Misschien dat het daarom wat extra stemmen oplevert voor de PVV. Binnen
welke doelgroep deze stemmen gehaald worden, kan ongetwijfeld verklaard worden met het onderzoek van Satoshi Kanazawa.
Ben jij monogaam, liberaal of atheïstisch? Email mij!
Keuze gemaakt?
IJsselstein - 20 februari 2010 - Het lijkt gewoonte te worden: premier Balkenende mocht weer naar de
koningin om de val van een kabinet te melden. Hoogstwaarschijnlijk zijn er daarom in mei verkiezingen voor
de Tweede Kamer. Ondertussen gaan de campagnes voor de gemeenteraden gewoon door.
Wouter Bos
meldde vannacht al dat hij weer lijsttrekker wil worden bij de komende verkiezingen, Jan Peter Balkenende
volgde vandaag. De geuite teleurstelling lijkt daarmee snel omgeslagen in een blik op de toekomst. Femke Halsema
was echter sneller dan deze heren, zij kondigde drie weken terug al aan dat de bij de komende verkiezingen weer
lijsttrekker wil zijn. Of ze zich toen realiseerde dat ze het over mei 2010 had, kunnen we alleen maar naar
raden. Van Geert Wilders, Alexander Pechtold, Mark Rutte en Agnes Kant verwacht ik niet dat zich nog aankondigen,
waarschijnlijk gaan ze gewoon door als partijleider. Komende maanden zullen we ze nog genoeg horen en zien.
Uruzgan zal het dan niet niet meer over gaan, de val van het kabinet maakt het vertrek van Nederland daar
definitief. Integratie, economisch beleid, kilometerheffing en onderwijs lijken onderwerpen die de debatten
gaan domineren.
Voorlopig wordt er nog volop campagne gevoerd voor de gemeenteraadsverkiezingen. In IJsselstein werd vandaag
gefolderd, in andere gemeentes wordt op meer creatieve wijze campagne gevoerd. Zo plaatste de PvdA in Kampen een
carnavalskraker op Youtube. Nadat Geenstijl het filmpje ook plaatste, was het snel verdwenen. De VVD probeert
ondertussen stemmen te trekken met sex. In Leiden werden condooms uitgedeeld met de tekst "Voel de liberaal in
je". Mij persoonlijk lijkt het misselijkmakend om op deze wijze door Mark Rutte benaderd te worden, maar misschien
denkt vrouwelijk Nederland daar anders over. In Drenthe werd een cartoon verspreid met een naakte agente en de
tekst "Kleed de politie niet uit. Stem VVD." Ondertussen pakt GroenLinks in Rotterdam het nog minder subtiel aan.
De nummer zes van de lijst aldaar voert campagne met een naaktfoto. "Zo ben ik gewoon," verklaart ze haar actie,
"Iedereen heeft een lichaam, dus waarom zou je dat niet laten zien?" Ik ben benieuwd of Femke Halsema er net zo
over denkt.
IJsselstein - 14 februari 2010 - Het nieuws is weer gevuld met gekrakeel in de landelijke politiek, dus
het kan niet missen: binnenkort zijn er weer verkiezingen. Deze keer zijn het gemeenteraadsverkiezingen.
Een
paar weken terug verscheen het bekende aanplakbord weer langs de toegangsweg tot de wijk. Na enkele uren zat
er een plakkaat van een cultureel festival op. De volgende dag had de VVD er een poster overheen geplakt, met
de tekst "vandalen gaan betalen". Zelf vind ik het over posters heen plakken ook een daad van vandalisme, dus
ik ben benieuwd. Enkele dagen later had de gemeente de tekst "Alleen voor verkiezingen" boven het aanplakbord
bevestigd. Of dat op initiatief van de lokale VVD was, is mij onbekend. Een vreemde gewoonte vind ik al die
verkiezingsborden wel. Het ontsiert het landschap, levert redelijke milieuvervuiling op en kost de gemeenschap
geld. Dat lijken me drie uitstekende redenen om op een partij te stemmen die tegen die borden is. Dat gaat
echter niet lukken. Alle partijen plakken maar raak en verbieden andere organisaties om borden met
aanplakbiljetten te plaatsen.
Zojuist heb ik op internet wat gezocht naar IJsselsteinse standpunten. Op de website van de gemeente wordt
daarvoor verwezen naar kieskompas en
stemwijzer, maar op beide sites staan geen standpunten
van IJsselsteinse partijen. Wat verder googlen levert wel andere interessante informatie op. Zo doet de SP
voor het eerst mee in IJsselstein. In de Zenderstreeknieuws noemen de lijsttrekkers van SP en GroenLinks de
verschillen slechts nuances. Momenteel levert GroenLinks een wethouder, dus met de verplintering van stemmen
vanwege nuances zal die invloed binnenkort wel over zijn. PvdA en VVD vinden elkaar overduidelijk in de
programma's. Voor beiden is het gebruik van de Nederlandse taal in IJsselstein een belangrijk punt in het
verkiezingsprogramma. Of momenteel andere talen gebruikelijk zijn en welke actie ondernomen gaat worden,
vertellen beide programma's niet. Ook in het IJsselsteinse politieke middenveld kom ik overeenkomsten tegen.
D66 wil meer mogelijkheden voor toerisme, het CDA vult het in met een stadsstrand aan de IJssel. Of dit ook
op zondag open mag, heb ik getracht te vinden bij de ChristenUnie. Dat is me echter niet gelukt. Een aankondiging
van een gebedsbijeenkomst kon ik vinden op de site, maar onder het kopje standpunten stond "Hier wordt nog aan
gewerkt...".
IJsselstein - 12 februari 2010 - Sommige televisieprogramma's blijven spraakmakend. Eén van die programma's
is het songfestival. Al voor de uitzending van het nationaal songfestival was er dit jaar de nodige heibel, na
de uitzending is dat niet minder geworden.
Tot vorig jaar verzorgde de NOS de
uitzending van het songfestival. Deze omroep zag er na alle malheur van de afgelopen jaren geen heil meer in.
De TROS heeft als hoeder van het Nederlandse lied het stokje daarom over genomen. Onmiddelijk is de opzet
gewijzigd t.o.v. voorgaande jaren, wat voor de uitzending tot protesten bij de TROS en minister Plasterk leidde.
De keuze voor Pierre Kartner als componist was volgens de actiegroep ondemocratisch genomen en de TROS zou
alleen de eigen achterban serieus nemen. Dat een omroep programma's maakt voor de eigen doelgroep en zo een
programma geen zaak van de landelijke politiek is, was de actiegroep ontgaan. Het is kenmerkend voor de wijze
waarop in Nederland discussies worden gevoerd over het songfestival.
Een goed songfestivalliedje heeft een aantal specifieke kenmerken. Het moet in één keer blijven hangen, de
tekst moet voor alle nationaliteiten mee te zingen zijn en het moet opvallen. Objectief gezien voldoet sha-la-lie
aan al deze kenmerken. Na het één keer gehoord te hebben, blijft het bijna irritant in het hoofd zitten. De tekst kan
zelfs een baby uitkramen en een zeventienjarig meisje met een draaiorgel is zeker opvallend. Daarmee lijkt mij aan
alle voorwaarden voldaan om een finaleplaats te behalen. Dat ik zelf het liedje nog niet gratis zal downloaden,
bevestigt alleen maar mijn gedachten hierover. Het is me dan ook geheel onduidelijk waarom Albert Verlinde en
aanverwante relnichten het nummer consequent afkraken. Na alle kansloze nummers van de afgelopen jaren, zouden
songfestivalfans dolgelukkig moeten zijn met zo een inzending. Ik vrees echter dat de fans zelf niet zo goed
begrijpen waar ze fan van zijn. Alleen al daarom hoop ik van harte dat Nederland dit jaar het succes van het net
zo geniale Dinge dong uit 1975 evenaart.
Gun jij Sieneke ook de eerste plaats in Oslo? Email mij!
Carnavalskledij gereed?
IJsselstein - 6 februari 2010 - Prinsen en prinsessen zijn gekozen, wagens opgetuigd en kostuums gekocht.
Nog een week, dan barst het carnaval weer los.
Hoewel voor het
ontstaan van het katholicisme al soortgelijke feesten werden gevierd, is het huidige carnaval van oorsprong
een katholiek feest. De veertig dagen voor Pasen zijn voor katholieken een periode van vasten. In het laatste
weekend voor de vastenperiode wordt nog eenmaal goed feest gevierd. Dit gebeurt verkleed, zodat het onderscheid
tussen rangen en standen wegvalt. Vasten komt vrijwel niet meer voor, maar het carnaval is nog springlevend. In
de van oorsprong katholiek georiënteerde gebieden, met name Brabant en Limburg, viert vrijwel iedereen carnaval.
Het openbare leven wordt vier dagen lang stil gelegd, alles staat in het teken van bier en polonaise. Ook hier
in IJsselstein wordt volop carnaval gevierd. De verenigingen zijn inmiddels allemaal ter ziele, maar de optocht
trekt ieder jaar honderden deelnemers en duizenden toeschouwers. 's Avonds wordt het feest massaal voortgezet
in de lokale kroegen.
Op de Brunssummerheide leek het carnaval afgelopen week al losgebarsten. Surveillerende agenten zagen een
vrouw in een boom klimmen. Op het moment dat ze dichterbij kwamen, ontdekten ze dat de vrouw uitsluitend een
carnavalsmasker droeg. Onder aan de boom maakte een jonge vrouw foto's van haar. Navraag leerde dat het hier ging
om een project van de kunstacademie waarbij een studente haar moeder zo ver had gekregen om haar artistieke kant te
laten zien. Hoe artistiek de moeder en het masker waren, is onbekend. Bekend is wel dat de agenten zowel het
carnavaleske als het kunstzinnige niet konden waarderen en het tafereel beëindigden. Persoonlijk vind ik de
inzet van de moeder voor haar dochter ongekend groot. Komende week hoop ik echter completere carnavalskostuums
te zien. Ik heb niets tegen naakt, maar carnaval in evakostuum is toch wat anders dan echt leuk verkleed.
Ommen - 30 januari 2010 - Afgelopen zomer heb ik vanuit hotel Paping in Ommen de Vechtdal
wandelvierdaagse gelopen. Enkele weken terug had ik een leuke aanbieding van het hotel in de brievenbus
liggen. Dit weekend ben ik daarom weer terug in Ommen.
Hotel Paping is een
net hotel naast het station van Ommen, onderdeel van Hampshire. Het heeft 37 kamers en is voorzien
van de nodige luxe. In hetzelfde pand bevindt zich Sauna & Beauty Ommen, met meerdere sauna's, een
stoombad, zwembad, bubbelbaden en relaxruimte. Het restaurant is het betere in zijn soort. Patat en
schnitzels heb ik er niet kunnen vinden, verrassende gerechten domineren de kaart. Het hotel biedt
daarmee een aangename combinatie van klasse en sfeer. Na een exclusief diner in het restaurant, vind
ik in de bar gewoon Twentse gezelligheid.
De omgeving van Ommen biedt vooral veel fiets- en wandelmogelijkheden. Ieder najaar is er de populaire
Vechtdal fietsvierdaagse, sinds kort in juni ook de Vechtdal wandelvierdaagse. Vandaag heb ik zelf een
wandeling naar Dalfsen uitgezocht. Gewoonlijk is dat een mooie route door het groene Vechtdal, vandaag
liep ik vooral langs witte weides en bossen. Hoewel een mooie uitglijder op de loer lag, werd het uitzicht
er niet minder om. Halverwege de route lag Vilsteren, een typich oud Nederlands dorpje met kasteel, molen
en kerk. Dalfsen is, net als Ommen, een wat groter toeristisch dorp. Na een soepje gegeten te hebben bij
brasserie De zeven deugden, heb ik de trein retour genomen. Snel zoefde ik door het landschap, om snel
daarna te genieten van de deugden in Sauna & Beauty Ommen.
IJsselstein - 22 januari 2010 - Gisteren was een bijzondere dag op de Nederlandse radio. Op meerdere
radiostations tegelijk was Radio 555 te beluisteren, om geld in te zamelen voor de slachtoffers in Haïti.
Op Kink FM klonk weinig meer dan leegte. Arjen Grolleman was de dag ervoor overleden.
Arjen Grolleman was
mediadirecteur en disc-jockey bij Kink FM. Al sinds de oprichting van het station in 1995 was hij
betrokken. Na enkele jaren ging het slechter met het station, geld voor salarissen was er niet meer.
Arjen Grolleman bleef als vrijwilliger, ondanks aanbiedingen van andere stations. Samen met Jantien van
Tol wist hij het station weer op te bouwen tot wat het nu is, een professionele radiozender voor
alternatieve muziek. Zelf presenteerde hij Avondland en X-Rated. Avondland werd beschreven als
onvoorspelbaar en vaak ongrijpbaar amusement met irrelevante nieuwswaarde, dito berichtgeving en kritisch
gewogen meningen. Zijn eigen mening klonk daarin duidelijk door. X-Rated maakte hij samen met Bob Rusche
en was een platform voor 'moeilijke' muziek. Experimenteel, avant-garde, poëzie en soundscapes vulden de
uitzendingen op de late zondagavond. Behalve bij Kink FM, was Arjen Grolleman ook werkzaam bij RTL. Vele
mensen zullen zijn stem kennen als station-voice van RTL 5 of als voice-over van diverse programma's op
RTL 4.
Het zal ongeveer tien jaar geleden zijn dat ik op en willekeurige donderdagavond bij Boudisque in
Amsterdam naar binnen liep. Er heerste een uitgelaten sfeer, anders dan in andere platenzaken. Achter een
balie stonden Bob Rusche en Arjen Grolleman. Samen maakten ze op dat moment een uitzending van Avondland,
het zag er net zo bevlogen uit als het klonk. Later is Kink FM vertrokken naar het mediapark in Hilversum
en is Boudisque falliet gegaan. De bevlieging van Arjen Grolleman werd er niet minder om: "Er is niets mooier
dan mensen overtuigen van jouw muzieksmaak. Het is een roeping." Woensdagmiddag viel Arjen Grolleman in huis
van de trap en overleed op 37-jarige leeftijd aan de gevolgen daarvan. Maandag a.s. om drie uur 's middag
zal ter nagedachtenis Tears run rings around my eyes van Marc Almond gedraaid worden op alle Nederlandse
radiostations.
Heeft Arjen Grolleman ook jouw muzieksmaak beïnvloed? Email mij!
Operation Media Storm
IJsselstein - 21 januari 2010 - Het is bijna zeven jaar geleden dat Amerika en Groot Brittanië een
oorlog inzette tegen Irak. Nog steeds woedt de oorlog voort, zowel in Irak als daarbuiten.
De eerste fase
van de oorlog, Operation Desert Storm, begon op 20 maart 2003 met de invasie en eindigde op 1 mei 2003 met
de val van het bewind van Saddam Hoessein. Doelen waren bestrijding van internationaal terrorisme en
verwijdering van massavernietingswapens. Het offensief van de strijdende partijen werd niet alleen in
de Iraakse woestijn ingezet, ook de media werden volop benut. Saddam Hoessein gooide zijn minister van
informatie Mohammed Saeed al-Sahaf in de strijd. De man gaf dagelijks hilarische persconferenties waarin
hij ondanks om hem heen vallende bommen bleef volhouden dat het rustig was in Bagdad. Minder leuk maar
net zo goed onderdeel van de media-oorlog was Ali Chemicali. Deze neef van Saddam Hoessein werd door de
Amerikanen neergezet als brein achter meerdere gifgasaanvallen. Afgelopen week is hij voor de vierde keer
ter dood veroordeeld. Hoe het eerste vonnis wordt uitgevoerd wil ik niet weten, maar naar de uitvoering
van het tweede, derde en vierde ben ik erg benieuwd.
In de tweede fase van de oorlog, Nation Building genoemd, heeft ook Nederland een rol gespeeld. Het
doel van deze fase was dat Irak weer wordt opgebouwd, maar opstanden en ongeregeldheden verhinderen dat
tot op de dag van vandaag. Omdat ook de oorspronkelijke doelen niet bereikt zijn, klinkt in
steeds meer landen kritiek. In Groot Brittanië loopt een onderzoek dat premier Gordon Brown weleens fataal
kan worden. Ook in Nederland is een onderzoek gehouden. Conclusies waren o.a. dat het kabinet heeft ingestemd
met een oorlog waar geen mandaat voor was en hierover de kamer onvoldoende geïnformeerd heeft. Premier
Balkenende reageerde in de stijl van Al-Sahaf, namelijk met ontkenning. Het verschil is dat Balkenende wel
serieus werd genomen, waardoor het bijna politieke zelfmoord werd. Het kabinet heeft daarom in allerijl
een nieuwe reactie opgesteld. Het gevaar voor voortbestaan van het kabinet is daarmee in eerste instantie
afgewend. Of dit zo blijft, is de vraag. Terwijl in Irak nog dagelijks slachtoffers vallen, heeft het
media-offensief zich verplaatst naar Europa. Vallende regeringen zijn nu het doel, Nation Building slechts
nog bijzaak.
IJsselstein - 10 januari 2010 - Voorjaar 1990 maakte ik voor het eerst kennis met theaterstichting
Kwibus. Het stuk Tommie Station werd toen gespeeld in een schuur achter een boerderij. Inmiddels zijn we
twintig jaar verder en staat Tommie Station weer op de planken. Het stuk is hetzelfde gebleven, de
accommodatie sterk verbeterd.
Tommie Station
is een bewerking voor toneel van het kinderboek met dezelfde titel, geschreven door Mensje van Keulen. Eef
is al jaren conducteur op de trein. Op een ochtend staat er een tas op het perron. Er blijkt een baby in
te zitten. Niemand weet hoe de tas daar komt of wie de baby is. Er is niemand om voor de baby te zorgen,
behalve Eef. Hij noemt het jongetje Tommie Station. Niet iedereen op het station is daar gelukkig mee.
Meneer en mevrouw Bokker doen er alles aan om Tommie weg te krijgen. Ze bedenken steeds nieuwe plannetjes.
Meneer Bokker is nogal op geld en besluit om weg te gaan. Hij vlucht met de trein. Door zijn schuld loopt
het verkeerd op het spoor en belanden hij, Eef en Tommie in een geheim kattenland.
Het stuk wordt deze keer gespeeld in theater Pantalone. Vrijdagavond was de premiere, zaterdagmiddag
en -avond waren er voorstellingen en ook vanmiddag staat Tommie op de planken. Komende twee weekenden
wordt het stuk nog acht keer gespeeld, reserveren is mogelijk via theater Pantalone. Zaterdag waren er niet veel mensen die het winterweer trotseerden
om het theater te bezoeken. Degenen die dat wel gedaan hadden, hebben allen genoten van een geslaagde
voorstelling. De reacties waren onverdeeld positief. Mocht je dus zes jaar of ouder zijn en komende
weekenden twee uurtjes niet op de schaatsen willen staan, is het theater een hartstikke leuk alternatief!
IJsselstein - 9 januari 2010 - Gisteren stond ik bij de visboer. Hij vertelde me dat de laatste weken
niemand aan de kraam het nog over de opwarming van de aarde heeft. Ook in de krant lees ik meer over
elfstedenkoorts dan over opwarming.
De rayonhoofden zijn
nog niet bij elkaar geweest. In Friesland ligt meer sneeuw dan ijs, zo schijnt Bartlehiem nog één grote plas
water te zijn. Hier in de omgeving is dat anders. Op de ijsbaan van IJsselstein wordt volop geschaatst, het
Henschotermeer had dit jaar de eer van de eerste toertocht op natuurijs. Schaatsen zijn inmiddels bijna overal
uitverkocht. Er wordt dus genoten van het winterweer. Ondertussen hebben andere delen van het land vooral te
kampen met sneeuwoverlast. Onbegaanbare wegen met lange files beheersen de verkeersinformatie, terwijl
tegelijkertijd de dienstregeling van de NS steeds meer op en sprookjesboek gaat lijken.
Het winterweer treft heel Europa. Uit voorzorg zijn in delen van Duitsland sporthallen gesloten. De
autoriteiten zijn bang dat de daken door de zware sneeuwlast zullen instorten. Rond de Franse stad Arles zitten
vijftienduizend mensen zonder stroom. Vrachtwagens mogen niet meer met een zware last de snelweg op. Tsjechië
heeft z'n grens voor al het vrachtverkeer gesloten. Door de sneeuw zijn de grenswegen onbegaanbaar geworden. Ook
in Spanje zijn veel wegen afgesloten. Zelfs op Mallorca ligt sneeuw. In Groot-Brittannië ligt het openbare leven
op sommige plaatsen al dagen plat. Hier in Nederland krijgen we met tekorten aan zout te maken. Het is de vraag
of na maandag nog wegen gestrooid kunnen worden. Gelukkig heeft de premier afgelopen vrijdag opgeroepen tot het
schoon houden van de stoep voor de deur. Wat er ook gebeurt, uitglijden voor de deur zal niet gebeuren.
Geniet jij ook van het barre winterweer? Email mij!
Een gelukkig geregeld Nieuwjaar!
IJsselstein - 1 januari 2010 - De kurken zijn weer weggeknald, enkele handen en ogen ook als gevolg van
het vuurwerk. Nieuwjaarsnacht is voorbij, het nieuwe jaar is begonnen. Geheel in de Nederlandse traditie
horen daar ook nieuwe regels bij.
Kinderen
mogen vanaf maandag wat meer herrie maken op het schoolplein. De normen hiervoor zijn verruimd. Ik ben benieuwd
of kleuters nu massaal harder gaan krijsen. Jongeren die uit huis geplaatst zijn, mogen niet meer zonder proces
achter de tralies worden gezet. Tot nu toe gebeurde dat weleens als gevolg van capaciteitsproblemen bij de
jeugdhulpverlening. Of er ook regels zijn gekomen die het capaciteitsprobleem oplossen, is onbekend. Kinderliefhebbers
van bedenkelijk allooy kunnen daarentegen sneller tussen vier muren verdwijnen. Niet alleen de produktie van, ook het
kijken naar kinderporno is per 1 januari verboden. Jong Nederland kan het nieuwe jaar dus stukken beter gereguleerd
in. Helaas kost het jongeren wel meer geld als ze zich in 2010 willen legitimeren, de id-kaart is niet meer gratis
voor veertienjarigen.
In iedere complexe samenleving zijn regels nodig. Jaarlijkse aanpassing van die regels is ook niks mee, zelfs
wetten moeten met de tijd mee. Dat we het volume van krijsende kleuters ook bij wet regelen, lijkt mij op z'n minst
discutabel. Het kan echter altijd nog betuttelender. Wim van der Camp van het CDA heeft afgelopen week het idee
geopperd om in Europese richtlijnen te regelen dat op champagneflessen een waarschuwing voor knallende kurken komt.
Reden is dat een in het oog knallende kurk schade kan veroorzaken. Zelf zie ik meer in etikettering van publiciteitsgeile
europarlementariërs. Het opschrift vind ik niet zo belangrijk, maar een bij wet goedgekeurd etiketje op de mond
bespaart ons een hoop onzinnige ideeën.