EVS.NU Edwin's homepage

Knallend het jaar uit

IJsselstein - 29 december 2013 - Gisteren is de jaarlijkse verkoop van vuurwerk weer begonnen. Nog vier dagen, dan kunnen we het aantal gewonden weer tellen.

Zoals iedere beschaafde samenleving kent Nederland veel regels. Zo zijn er veel verboden. Voedsel verkopen wat over datum is, mag niet. Daar kan iemand ziek van worden. Paddestoelen plukken mag ook niet, het zijn beschermde plantjes. Ook nachtelijke wandelingen in de natuur zijn niet toegestaan, tussen zonsondergang en zonsopgang zijn natuurgebieden verboden gebied. Per 1 januari a.s. is het niet meer toegestaan om alcohol te verkopen aan jongeren onder de achttien. Alcohol is namelijk slecht voor de ontwikkeling van onvolgroeide hersenen. Handel in drugs is ook niet toegestaan, alleen de verkoop aan particulieren wordt in beperkte mate gedoogd. Drugs zijn immers niet goed voor de gezondheid. Autorijden zonder gordel mag ook niet, dat is gevaarlijk bij een ongeluk. Voor allerlei andere zaken gelden voorwaarden. Zo is een rijbewijs vereist om auto te rijden. Een vakdiploma moet behaald worden voor een autogarage, slijterij of kinderopvang geopend mag worden. Roken mag alleen thuis of in de buitenlucht. Over het algemeen zijn deze regels begrijpelijk, in andere gevallen wat overdreven. Zo zal iedereen begrijpen dat een rijbewijs verplicht is. Een nachtelijke boswandeling lijkt toch meer eigen verantwoordelijkheid.

Ook het particulier afsteken van vuurwerk is verboden. Dit is namelijk levensgevaarlijk en levert ook nog eens overlast voor mens en milieu op. Hoewel dat een stuk ernstiger lijkt dan het plukken van een paddestoel, wordt voor het afsteken van vuurwerk eenmaal per jaar een uitzondering gemaakt. Het argument daarvoor is dat het een traditie is. Vorig jaar leidde dit tot 810 behandelingen in ziekenhuizen, waarbij 25 keer blijvende schade niet voorkomen kon worden. Dat betreft dan letsels als amputaties van handen en blijvende blindheid. Voor dit jaar staat de teller nu al op acht. Nederland is hier uniek in. In verreweg de meeste andere landen wordt het nieuwe jaar ook met vuurwerk ingeluid, maar blijft het knallen met handen en ogen achterwege. Het afsteken van vuurwerk wordt daar gedaan door professionals, particulier knallen alleen toegestaan met kurken. Sommige mensen noemen dat betutteling. Betutteling stoppen door het rijden zonder gordel aan de eigen verantwoordelijkheid over te laten, lijkt me prima. Het nieuwe jaar inluiden door vuurwerk afsteken over te laten aan mensen die met pijlen in plaats van lichaamsdelen knallen, heet volgens mij gewoon beschaving.

Groot Berlijn

Berlijn - 25 december 2013 - Als een woord van toepassing is op Berlijn, is dat het woord groot. Niet alleen de stad is groot, ook alles in de stad is groot. Dat geldt voor gebouwen, maar net zo goed voor wegen, monumenten, bouwprojecten en de vrijheid van mensen.

Na gisteren de historische delen van het stadscentrum bezocht te hebben, was het vandaag tijd voor de nieuwe delen. Feitelijk betreft dit net zulke historische grond, maar dan onderhevig aan massale nieuwbouw. Sinds enkele jaren gereed is het nieuwe Hauptbahnhof, een gigantisch internationaal treinstation nabij de Rijksdag. De Rijksdag zelf met in de directe omgeving regeringsgebouwen, is in de jaren '90 al gerestaureerd. Daaromheen bestaat het landschap nog steeds uit bouwputten en kranen. Dat geldt ook voor de Unter die Linden, waar momenteel een nieuwe metrolijn wordt aangelegd. Alleen op het museumeiland, aan het andere einde van de Unter die Linden, zijn enkele plekjes zonder bouwactiviteiten te vinden.

Al deze nieuwbouw moet de herinnering aan de DDR voorgoed wissen. Slechts op een plaats wordt deze herinnering levend gehouden, namelijk in het DDR museum. Vanmiddag heb ik dat bezocht, zowaar was dit niet groot. Natuurlijk was er ruimte voor een echte Trabant, symbool van de DDR. Daarnaast werden thematisch de kenmerken van de DDR uitgelegd, middels foto's, verhalen, voorwerpen en origineel ingerichte ruimtes. Zo was er aandacht voor wonen, werken, het gezin, de jeugd, sport, het leger, de partij, de Stasi en natuurlijk het IJzeren Gordijn en de De Muur. Duidelijk werd dat in de DDR door het streven naar gelijkheid een aantal zaken goed geregeld leken, maar het bovenal een staat was waar het mensen aan vrijheid ontbeerde. Zo stond er ergens dat er veertien kranten, twee televisiezenders, vier radiostations en een mening waren. Er lagen boekjes waarin per woonblok bijgehouden diende te worden wie er op bezoek kwamen, zodat de Stasi ten allen tijde de contacten van mensen kon nagaan. Meest shockerend vond ik de sterftecijfers in verhouding met West Duitsland. Alle gelijkheid leidde uiteindelijk tot een levensverwachting die drie jaar lager was. Als belangrijkste oorzaken worden gezien de kwaliteit van eten en de grote alcholconsumptie in Oost Duitsland. Of dat laatste minder is geworden met de hoge werkloosheid en andere sociale problemen van deze tijd, weet ik niet. Duidelijk werd echter wel dat gelijkheid niet leidt tot geluk. Vrijheid helpt wel een handje mee, sinds 1989 in het gehele grote Duitsland.

Stadtmitte Berlijn

Berlijn - 24 december 2013 - Door de geschiedenis kent Berlijn meerdere stadscentra. Vandaag was ik in "die Stadtmitte", het historische centrum van Berlijn in het voormalige Oost Berlijn.

Mijn dag begon op de Hackescher Markt. Het was in 1882 een van de eerste S-Bahnstations in de stad en nog steeds een van de mooiste. Onderaan het station ligt een sfeervol pleintje, uniek in de stad waar alles groot is. In de bogen onder het historische station zijn cafes en restaurants gevestigd. Rocco is een van die restaurants, ik koos het uit voor een kopje koffie. Dit beviel dusdanig goed dat ik onmiddelijk heb gereserveerd voor het diner. Vanavond heb ik er genoten van een heerlijke ganzenpoot, boerenkool, rode kool en appel, een perfect menu voor kerstavond in het druk bezette, sfeervolle restaurant.

Na het kopje koffie vanmorgen heb ik mijn weg vervolgd via de sfeervolle Hackesche Hofe naar de kerstmarkt op de overbekende Alexanderplatz. De volgende bestemming was het Nikolaiviertel, voor zover bekend het oudste stukje Berlijn. Met het 700 jarig bestaan van Berlijn, in 1937, wilde de nazi's de wijk onder water zetten. De kleine, scheef gezakte huisjes paste niet in het beeld wat de nazi's hadden van een hoofdstad. Het gaf iets teveel gedoe, maar enkele jaren later kwamen de geallieerden een handje helpen. Bommenwerpers vlogen een keer over, waarna er weinig meer over was van de wijk. Dit kon natuurlijk niet zo blijven voor het 750 jarig bestaan. In 1980 werd begonnen met restauratie, zodat het er in 1987 weer goed bij stond. Tegenwoordig is het een oase van rust in de drukke stad. Terwijl sinds Die Wende in 1989 in de omliggende wijken omvangrijke bouwprojecten de dienst uitmaken, kenmerkt het Nicolaiviertel zich door rustige straatjes en pleintjes met kleurrijke gebouwen. Mijn laatste bestemming van de middag was de Gendarmenmarkt, met de Franzosische Dom, de Deutsche Dom en het Konzerthaus. Het plein zelf werd bezet door een kerstmarkt. Deze heb ik gelaten voor wat het was, om de S-Bahn weer richting hotel te nemen. Winkels waren inmiddels gesloten, Duitse passagiers met cadeauverpakkingen onderweg naar kerstavond. Op het station probeerde een jong stel een graantje mee te pikken van de kerstsfeer. Op humoristische wijze bedelden ze halverwege de trap om geld voor bier. Geheel in kerstsfeer heb ik ze een vrolijk kerstfeest gewenst, om daarna mijn eigen weg te vervolgen richting smakelijke kerstavond.

West Berlijn

Berlijn - 23 december 2013 - Gisteren stond Oost Berlijn op het programma, vandaag "West Berlijn, waar Mercedes en Cola nog steeds op een voetstuk staan."

Mijn eerste bestemming van vandaag was het Joods Museum. Het behandelt in chronologische volgorde de geschiedenis van de Joden in Duitsland. Bij binnenkomst valt gelijk op dat het een gevoelig thema is, de bagage en jassen worden gescand als op het vliegveld. Heel gastvrij is het niet, veilig ongetwijfeld wel. De tentoonstelling begint rond het jaar 1000, met o.a. de kruistochten. Het eindigt in de vorige eeuw, met uiteraard de nodige aandacht voor het nationaal socialisme. Hoewel de tentoonstelling goed was opgezet, kreeg ik er toch een dubbel gevoel bij. Er was veel aandacht voor antisemitisme en jodenvervolging door de eeuwen heen. Bijzondere personen werd ook aandacht aan besteed, maar succesverhalen was maar beperkt aandacht voor. Misschien is dat gezien de historie van Joden in Duitsland begrijpelijk, maar over 1000 jaar geschiedenis moeten toch ook mooie verhalen te vertellen zijn. Nu blijft het toch een tentoonstelling van "Joden, de slachtoffers".

Vlakbij het Joodse museum bevindt zich Checkpoint Charlie. Het is een eersteklas carnavalsattractie als toeristisch vermaak geworden. Leuk om te zien, niet meer dan dat. Meer serieuze aandacht voor de koude oorlog is er wel in musea in de directe omgeving. Deze heb ik niet bezocht, ik vond het een mooie middag voor meer plat vermaak. De Kurfurstendam biedt daar meer dan voldoende gelegenheid voor. Eerst ben ik als een van de ruim 60.000 dagelijkse bezoekers de KaDeWe, das Kaufhaus des Westens, in geweest. Vervolgens heb ik enkele kilometers Kurfurstendam afgelegd, om te eindigen bij een koffietent tussen de Gedachniskirche en station Zoologischer Garten. Het oude deel van de kerk, of wat daar van over is, stond in de steigers. Meer opvallend was de ster van Mercedes, draaiend op een gebouw dat hoog boven de kerk uitsteekt. Het is net zo uniek als duidelijk, commercie die religie nog steeds overschaduwt in West Berlijn.

Oost Berlijn

Berlijn - 22 december 2013 - Gisterenmorgen ben ik op de trein naar Berlijn gestapt, een kleine zes uur later was ik in hotel Estrel. Komende dagen slenter ik langs bezienswaardigheden en andere Berlijnse hoogtepunten. Vandaag ben ik begonnen in het zuidoostelijke deel van de stad.

Berlijn heeft in de vorige eeuw met de muur een absurde geschiedenis meegemaakt. Momenteel staan er nog slechts enkele stukken muur, welke voornamelijk dienst doen als toeristische attractie. Het was dan ook behoorlijk druk bij The East Side Gallery, een stuk muur wat bewerkt is door kunstenaars. Het is het langste stuk muur wat er nog staat. De delen van de muur die er niet meer staan, worden aangegeven door aparte bestrating. In het huidige straatbeeld is het niet voor te stellen dat op die plaatsen ooit een muur heeft gestaan. Nu is dat na de val van de muur wel behoorlijk veranderd. Het centrum van Berlijn kent enkele historische gebouwen, maar het grootste deel is nieuwbouw. Het meest imposant daarvan is de Potsdamer Platz. Dit lag op de grens van Oost en West en was braakliggend. Inmiddels staan er inmense gebouwen, zoals grote winkelcentra, het Sony Centre, het hoofdkantoor van de Deutsche Bahn en inmense uitgaanscentra als bioscopen en casino's. Sfeervol leek me anders, tot ik er vanavond over de kerstmarkt liep. Met bijzondere verlichting en ouderwetse kerstkraampjes tussen de moderne gebouwen, was het gelukt een sfeervolle plek te creeren. Veel Duitsers dachten er schijnbaar hetzelfde over, want het was behoorlijk druk.

Vanmorgen begon mijn dag op de Boxhagener Platz in Friedrichschain. Volgens de reisgids zou hier een leuke zondagsmarkt zijn, in een hippe uitgaanswijk. Het bleek een vlooienmarkt in een echte stadswijk. Zowaar stonden er nog wel enkele juweeltjes van schilderijen te koop, verder was het vooral de bekende vierdehands rommel. Lekkere koffie was verkrijgbaar bij een zaakje aan de nabijgelegen Warschauer Strasse. Kosten slechts een euro per kopje. Terwijl ik daarvan genoot, kwam een volgende klant binnen. Hij wierp een blik op de koelkasten, met daarin flessen bier voor een tot anderhalve euro. "Kan ik u helpen?", vroeg de dame achter de balie. Dat was niet het geval: "Nee, het bier is hier te duur." De man vertrok weer, ik even later ook.

Sprokkelroute

IJsselstein - 14 december 2013 - Met het ontsteken van de grootste kerstboom ter wereld is IJsselstein vorige week weer in kerstsferen beland. Gisterenavond werd het helemaal sfeervol, tijdens de kerstavond van mevrouw Klein Sprokkelhorst.

Mevrouw Klein Sprokkelhorst was een dame uit Zeist die in de jaren '30 IJsselstein bezocht om op zoek te gaan naar de vermeende onderaardse gangen van het voormalig kasteel IJsselstein. Zij bezat de speciale gave van het wichelroede lopen. Met de wichelroede was zij in staat aardstralen, maar ook onderaardse ruimten te vinden. Voor zo ver bekend heeft ze deze niet gevonden. Wel heeft haar bezoek zo veel indruk gemaakt dat vijf jaar terug de vrienden van het stadsmuseum bedachten een avond naar haar te vernoemen. Middels een sfeervolle avond met vertellingen op bijzondere locaties, wilden zij nieuwe vrienden werven voor het Museum van IJsselstein. Op een vijftal lokaties werden verhalen verteld. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en is het evenement uitgegroeid tot een avond met zeventig voorstellingen op vijftig lokaties. Vertellingen zijn er nog steeds, maar ook muziek, dans en toneel. De voorstellingen duren maximaal tien minuten, de lokaties hebben sfeer als enige overeenkomt. Er zijn voorstellingen in kerken, winkels en cafés, maar ook in woonkamers, schuren en tuinen welke anders niet toegankelijk zijn voor het grote publiek.

Mijn eigen sprokkelroute bracht me gisteren in twee kerken, altijd sfeervol in kerstsferen. Onder de indruk was ik van de Christmasnight of the songs, in een garage op de Kloosterhof. Het was een voorproefje van de Night of the songs, waarbij op 7 en 8 maart a.s. jonge singer-songwriters hun talenten tonen in theater Pantalone. Vooral gezellig was het bij koffiehuis Markus, met het bandje Tomato, Tometo. Mooi om te zien vond ik de dans bij dansstudio Jos Dolsta. Puberale meisjes in strakke balletpakjes met doorzichtige jurkjes en opgebonden lange haren traden op voor het toegestroomde publiek. Talentvol dansten ze onder de noemer 'Christmas expectations, wishes and dreams'. Een knokig meisje had de haren niet opgebonden. Ze stond veel aan de kant, leek wat minder talentvol dan haar leeftijdgenootjes. Slechts één dans deed ze mee, op de achtergrond. Toch was zij degene waar de ogen naartoe gingen, uitstraling bleek wat anders dan mooi synchroon dansen.

Nelson Mandela

IJsselstein - 6 december 2013 - Terwijl in Nederland een stormachtige pakjesavond werd beleefd, gebeurde in Zuid Afrika het onvermijdelijke. Nelson Mandela overleed op 95-jarige leeftijd.

"Mijn vader maakt het goed. Hij is een doorsnee 95-jarige die broos is", zei dochter Zindzi Mandela eerder op de avond nog. Ze was in Londen bij de premiere van een film over het leven van haar vader. Het was 11 februari 1990 toen hij voor het oog van de wereld de gevangenis uitliep. In 1963 was hij opgepakt voor het aanvoeren van de gewapende strijd die het ANC tegen apartheid voerde. Een rechtszaak volgde, in 1964 werd Nelson Mandela samen met andere kopstukken van het ANC tot levenslang veroordeeld en gevangen gezet op Robbeneiland. Door de gebrekkige hygiëne en de slechte omstandigheden waarin de politieke gevangenen daar leefden, liep Mandela een tbc-besmetting op. Hij hield zijn verdere leven problemen met de luchtwegen. Zijn gevangenschap belemmerde hem niet in zijn levenswerk. Als gevangene werd hij het gezicht van het ANC en symbool van de strijd tegen apartheid. Hij maakte verschil door tegen apartheid te zijn, terwijl veel van zijn strijdgenoten tegen blanken waren. Ondanks zijn persoonlijke opofferingen, hield hij dat vol na zijn vrijlating. Vier jaar later werd hij gekozen tot president van Zuid Afrika. Nog steeds wars van raciale verschillen, werkte hij aan verzoening. Als geen ander begreep hij dat Zuid Afrika de blanken net zo goed nodig had. Daarmee werd hij president van alle Zuid Afrikanen, zwart en blank. Na één periode hield hij het voor gezien. Zijn werk in de strijd tegen apartheid zat erop. Wel bleef hij actief, o.a. in de strijd tegen Aids.

Op 15 december a.s. wordt hij begraven. Wat blijft, zijn de lessen die de wereld van Nelson Mandela heeft kunnen leren. Niet vies van symboliek, laat hij een aantal mooie uitspraken na:
"Na het beklimmen van een grote heuvel ontdek je dat er nog meer heuvels te beklimmen zijn."
"Ken je vijand en leer zijn favoriete sport kennen."
"De grootste roem in het leven ligt niet in nooit vallen, maar in telkens weer opstaan."
"Onderwijs is het machtigste wapen dat je kan gebruiken om de wereld te veranderen."
"Er gaat niets boven het terugkeren naar een plaats die ongewijzigd blijft om vervolgens te ondervinden dat jijzelf veranderd bent."
De belangrijkste les blijft echter de verzoening. Tijdens de rechtszaak in 1964 zei hij daarover het volgende: "Tijdens mijn leven heb ik mij gewijd aan de strijd van het Afrikaanse volk. Ik heb gestreden tegen blanke overheersing en ik heb gestreden tegen zwarte overheersing. Ik heb het ideaal gekoesterd van een democratische en vrije samenleving, waarin iedereen samenleeft in harmonie en gelijke kansen heeft. Het is een ideaal waar ik voor leef en dat ik hoop te bereiken."
Hij heeft het bereikt, hij heeft er ook nog van mogen genieten. Het was hem gegund, laten wij zijn lessen niet vergeten.

Trimbos: Schone schijn?

IJsselstein - 3 december 2013 - Regelmatig komen onderzoeken met shockerende bevindingen in het nieuws. Op basis daarvan worden vergaande conclusies getrokken. Ondanks dat, leidt het slechts zelden tot onrust. Dat is maar goed ook, echte aanleiding is er ook zelden.

Het afgelopen jaar zijn diverse onderzoeken de revue gepasseerd. Sommige onderzoeken lijken vrij feitelijk, zoals het onderzoek naar kijkgedrag. Hieruit blijkt dat ouderen meer televisie kijken, jongeren vaker naar computerschermen. Het bevestigt niet meer dan een zichtbare ontwikkeling. Dat kan ook anders. Zo heeft de SP laten onderzoeken hoeveel mensen voor inkomensafhankelijke kinderbijslag zijn. Dat zou 77% zijn. Het lijkt niet toevallig dat de SP voor is. Moeilijker wordt het met onderzoek naar lastiger meetbare zaken. Zo refereert de ChristenUnie in diverse kamerdebatten naar het rapport Schone Schijn, waarin staat dat meer dan de helft van de prostituees gedwongen werkt. Verder lezende, blijkt dit een gemiddelde schatting van mensen die met slachtoffers werken. Dat is niet te checken, andere rapporten spreken van acht, dertig en negentig procent. Het loopt te ver uiteen om er een zinnig woord over te kunnen zeggen, toch worden al deze rapporten gebruikt om beleid te verdedigen.

Afgelopen week was het Trimbos Instituut in het nieuws met een onderzoek. In de krantekoppen stond dat ruim zestig procent van de Nederlandse jongeren XTC gebruikt. Meer dan de helft van de Nederlandse jongeren aan de drugs lijkt mij een shockerende conclusie. Ook dit onderzoek leverde echter geen enkele onrust op. Misschien is het omdat het Trimbos Instituut aan preventie doet, maakt dat de conclusie net zo geloofwaardig als het het onderzoek van de SP. Gelukkig valt dat mee en biedt de website van het Trimbos Instituut meer informatie. Onrust blijkt nergens voor nodig. Op deze website is te lezen dat het onderzoek op internet is gehouden onder bezoekers van feesten, in het bijzonder frequente party- en clubbezoekers met een voorkeur voor techno en hardhouse. Van deze doelgroep heeft ongeveer zestig procent het afgelopen jaar XTC gebruikt, waarbij vermeldt wordt dat het percentage in deze groep ongeveer twintig keer zo hoog is dan normaal. De goede lezer kan zelf uitrekenen dat ongeveer drie procent van de jongeren het afgelopen jaar één of meerdere XTC pilletjes gebruikt heeft. Drie procent: niet spraakmakend, nergens in het nieuws, niets om zorgen over te maken. Zestig procent doet het natuurlijk wel beter in de krantekoppen, waar schone schijn ook belangrijker lijkt dan feiten.

Veenhuizen

IJsselstein - 24 november 2013 - Vorige week was ik op zoek naar saunabonnen. Deze bleken elders te liggen, maar ik vond nog wel bonnen voor een weekendje weg. Deze heb ik afgelopen weekend benut in het schitterende Drenthe, waar ik o.a. Veenhuizen heb bezocht.

Drenthe is zeer uitgestrekt, maar kent wel een aantal markante, historisch belangrijke plaatsen. Wereldberoemd zijn de hunebedden, die er al duizenden jaren liggen. Ook in de recente vaderlandse geschiedenis heeft Drenthe echter een rol van betekenis gespeeld. Een zwarte bladzijde heeft zich afgespeeld in Westerbork, een andere historie heeft zich voltrokken in Veenhuizen. Dit dorp telt ongeveer 1250 inwoners, waarvan verreweg de meeste in de cel zitten. Er staan maar liefst drie gevangenissen, een restant van het verleden als gevangenisdorp. Tot 1984 was het dorp gesloten, er woonden uitsluitend gevangenen en gevangenispersoneel. Binnen het dorp leefden gevangenen en gevangenispersoneel samen, waardoor personeel ook buiten werktijd veel te doen had met gevangenen. Personeel dat elders een baan vond of de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, moest het dorp verlaten. Dat dit bij gezinnen van gevangenispersoneel nogal eens tot dilemma's leidde, laat zich raden.

De geschiedenis van de gevangenissen in Veenhuizen gaat terug naar 1818. De Maatschappij van Weldadigheid had bedacht dat het voor armen, bedelaars en zwervers goed zou zijn om in het landelijke Drenthe te leren zelfvoorzienend te worden. Het idee was dat deze mensen samen kwamen in een kolonie en daar gezamenlijk geld zouden verdienen op de aanwezige landbouwgrond. Financieel werd het niks, vrijwillig kwamen er maar weinig. Vanaf 1823 werd daarom een contract met de overheid gesloten, die mensen verplicht naar Veenhuizen stuurde. Er werden drie grote dwanggestichten gebouwd. Ondanks de goede bedoelingen, was de uitvoering niet meer dan ellendig. Mannen, vrouwen en kinderen werden gescheiden en hadden niet meer dan een hangmat voor zichzelf. De dagen bestonden enkel uit arbeid, verplichte rust en voor kinderen onderwijs. Religie kon gekozen worden, maar was ook verplicht. Dat de meeste mensen er stiekem toch een ander leven op nahielden, bleek uit het grote aantal geboorten op de vrouwenafdelingen. In 1875 gingen de gestichten over naar Justitie en werd Veenhuizen een strafkolonie. Er kwamen alleen nog veroordeelden. Gevangenissen werden gebouwd, gestichten gesloopt. Om de gevangenissen heen werden de woningen voor personeel gebouwd. Het dorp kreeg ook een eigen zwembad, ziekenhuis, apotheek, verenigingsgebouw en kerken. Deze voorzieningen waren zowel voor gevangenen als voor het personeel. Sinds het dorp geen strafkolonie meer is, zijn de voorzieningen ook minder geworden. Wat rest, zijn een bijzonder dorp, drie gevangenissen en het gevangenismuseum. Dat laatste vertelt de historie van strafrechttoepassing in het algemeen en Veenhuizen in het bijzonder. Mocht je ook eens in Drenthe zijn, kan ik een bezoek zeker aanraden.

CU2030

IJsselstein - 21 november 2013 - Enkele jaren terug zijn in het Utrechtse stationsgebed grootschalige verbouwingen gestart, met als einddoel een geheel nieuw stationsgebied in 2030. Momenteel ligt de keuze bij de gemeenteraad voor een nieuwe bibliotheek.

In de jaren '60 heeft Utrecht Hoog Catharijne ontwikkeld, met een feestelijke opening in 1973. Het is het grootste overdekte winkelcentrum van Nederland geworden. In dezelfde tijd zijn wegen omgelegd, kantoren en appartementen bijgebouwd en het water uit het singel gehaald. Momenteel zijn we veertig jaar verder en loopt het programma CU2030. De aanleiding is dat sinds de bouw van Hoog Catharijne sprake is van achterstallig onderhoud, verloedering, een groeiend aantal reizigers, een groeiend aantal inwoners van de stad én een behoefte om het water weer terug in de singel te krijgen. Deze zaken worden niet aangepakt d.m.v. groot onderhoud en enkele kleine aanpassingen, maar door massale nieuwbouw. Allerlei grote projecten zijn opgestart, zoals een nieuw muziekcentrum, een nieuw Hoog Catharijne, een nieuw gemeentehuis en grootschalige uitbreiding van de Jaarbeurs. Voorlopig resultaat is dat het centrum van Utrecht tot 2030 een bouwput is. Eindresultaat zal in ieder geval water in de singel zijn, daarnaast veel massale nieuwbouw. Of er voor daarna wel een gedekte checque klaar ligt voor onderhoud en voorkomen van verloedering, is geheel onduidelijk.

Eén van de bedachte projecten is een nieuwe bibliotheek, met daarbij acht filmzalen met in totaal achthonderd bioscoopstoelen. Deze filmzalen komen dan in plaats van de drie zalen in 't Hoogt, met in totaal tweehonderd stoelen. Het moet verrijzen op het Smakelaarsveld, nabij de Jaarbeurs waar een complex met 3500 bioscoopstoelen wordt gerealiseerd. Duur is de lokatie wel, op dezelfde plaats wordt een tramlijn aangelegd. Het gebouw zal er overheen gebouwd worden. Komende maand staat de keuze voor investering op de agenda van de gemeenteraad. De meningen in de politiek zijn verdeeld. Zo vindt het CDA dat het moet komen, zodat de inwoners wat leuks terugkrijgen voor jarenlange bouwoverlast. De PvdA is voor omdat dan allochtonen ook naar de bibliotheek gaan. D66 is ook voor, de eigen wethouder wil het gebouw graag als niet-commerciele ontmoetingsruimte in de stad. GroenLinks twijfelt, is daarmee de beslissende partij geworden. Ik hoop dat deze partij visie toont. Boeken lenen, dat doen we in 2030 digitaal op een website. Twee megabioscopen op steenworp afstand, daar zullen uiteindelijk weinig mensen subsidiegeld voor over hebben. Ontmoetingsruimte, dat wordt niet beter van massaliteit. Houdt het betaalbaar, durf te kiezen voor een toekomst waarin mensen digitaal lezen, online daten en elkaar ontmoeten in kleinschaligheid. Ik hoop dat GroenLinks dat lef heeft.

Social 555

IJsselstein - 19 november 2013 - Vorige week heeft een verschrikkelijke tyfoon huisgehouden in de Fillipijnen. Gisteren was er een actie om geld in te zamelen voor de slachtoffers.

Natuurrampen doen het in Nederland altijd goed met inzamelingsacties. Inzameling voor andere goede doelen werkt alleen in combinatie met loterijen of andere kansen op zelfverrijking, maar bij natuurrampen wordt niet krenterig gedaan. Dat is ook wel verklaarbaar, iedereen kan begrijpen dat een natuurramp mensen overkomt. Ondanks dat Marianne Thieme daar andere ideeën op na houdt, leeft toch het idee dat schuldigen voor natuurrampen niet aan te wijzen zijn. Wel is er altijd discussie over besteding van het geld. Voor de samenwerkende hulporganisaties die gedoneerd krijgen via Giro 555 geldt dat maximaal zeven procent aan de beroemde strijkstok mag blijven hangen. Hoewel dat nog steeds discussie op kan leveren over het aantal hulporganisaties, de samenwerking daartussen en de overhead die daarvoor nodig is, lijkt dit percentage niet onredelijk. Er zijn weinig bedrijven met minder overheadkosten.

Bekende fenomenen bij dit soort hulpacties zijn geld inzamelende kinderen, emotionele oproepen van betrokkenen en aandacht zoekende bekende Nederlanders. Zelf zapp ik graag door bij dit soort taferelen, maar het schijnt bij grote bevolkingsgroepen een positief saamhorigheidsgevoel op te leveren. Zolang het mensen over de streep trekt om gul te doneren, zal niemand er wat op tegen hebben. Redelijk nieuw is dat ook social media worden ingezet. Ook Trijntje Oosterhuis had een leuke actie bedacht. Ze zou een euro doneren voor iedere like op haar Facebookpagina. Dat werden er ruim 200.000, wat Trijntje niet in euro's op de bank heeft staan. Het bericht verdween dan ook weer snel, met later uitleg op o.a. Twitter: "... Iedereen zal begrijpen dat ik helaas geen twee ton kan storten, maar ik zal gul geven....Tenslotte gaat het niet om mij, maar om de slachtoffers van de ramp die hun leven opnieuw moeten opbouwen en de hulpverleners die daarbij helpen." Wat gul voor haar inhoudt, paste waarschijnlijk niet in 140 tekens. Aandacht heeft ze in ieder geval wel gekregen. Gul zal ze ook vast geven, beetje jammer vind ik dat het daarbij blijft. Er is niks tegen een kleffe tweet, maar een sympathiek benefietconcert als goedmaker had op mij toch oprechter overgekomen.

Lustig?

IJsselstein - 11 november 2013 - Afgelopen week was de lustpil voor vrouwen in het nieuws. Het zou de langverwachte vrouwelijke variant van Viagra zijn, met een geschatte omzet van zes miljard euro over tien jaar. Lustig of listig, vroeg ik me af.

Bedenker is de Nederlander Adriaan Tuiten, gepromoveerd in Utrecht. Tuiten en zijn collega's van het Almeerse onderzoeksinstituut Emotional Brain hopen dat de FDA groen licht geeft voor een proef met twaalfhonderd vrouwen. Dit grootschalige experiment, klinische fase 3, is doorgaans de laatste horde voor een nieuw middel in de apotheek verkocht mag worden. In dit geval zijn het eigenlijk twee middelen. Het eerste is Lybrido, bestemd voor vrouwen met een ongevoelig brein voor seksuele prikkels. Het is gebaseerd op testosteron en viagra. Het tweede is Lybridos, bestemd voor vrouwen die weliswaar gevoelig zijn voor seksuele prikkels, maar toch geen zin hebben. Deze pil bevat testosteron en de angstremmer buspirone. De overeenkomstige werkzame stof in beide pillen is dus testosteron, een mannelijk hormoon wat bij vrouwen o.a. zorgt voor de groei van schaamhaar.

Of een pil die zorgt voor groei van schaamhaar vrouwen aantrekkelijker maakt, vraag ik me af. Maar er is meer bijzonders met deze vinding. Het wordt verkocht als de nieuwe Viagra. Dat is een medicijn voor mannen die wel willen, maar niet kunnen. Vrouwen hebben daar aanzienlijk minder moeite mee, anders is daar sinds jaar en dag al de tube glijmiddel. Lybrido en Lybridos zijn anders, namelijk bestemd voor vrouwen die wel kunnen maar niet willen. Daarvan is het probleem mij niet helemaal duidelijk, maar altijd oplosbaar door het niet te doen. Mannen die daar vervolgens moeite mee hebben, kunnen dat accepteren, sexueel aantrekkelijker worden of een andere dame opzoeken. Dat lijkt mij vele malen gezonder dan een pilletje, romantischer ook. "Neem jij na het eten je pilletje? Dan kunnen we vanavond voor het slapen gaan." Ik ben benieuwd welke list werkt om na zo een openingszin nog lust te hebben.

Zeiken over de trein

IJsselstein - 3 november 2013 - Komende week wordt de ministeriele begroting van Infrastructuur en Milieu behandeld in de Tweede Kamer. De SP heeft al aangekondigd het te gaan hebben over toiletten in de trein.

Nederland kent op dit moment een aantal grote infrastructurele vraagstukken die veel geld kosten. Op het spoor speelt problematiek rondom hoge snelheidslijnen, op de wegen staat het nog steeds vaker vast dan wenselijk. Met de financiële crisis zijn de files wat afgenomen, de vraag is wat er gebeurt als de economie weer aantrekt. Water hebben we ook nog in dit land, met dijken en deltawerken die hoog nodig onderhoud behoeven. Op milieugebied valt er ook nog wel het een en ander te doen. De CO2 uitstoot van Nederland verdient nog steeds geen schoonheidsprijs, om over geluid en fijnstof in grote steden maar te zwijgen. Al deze problematiek komt samen in de begroting voor Infrastructuur en Milieu, welke komende week in de Tweede Kamer behandeld wordt.

Een begroting is geen wet, maar wel richtinggevend in beleid. Vast staat dat komend jaar 106 miljoen bezuinigd moet worden door dit ministerie. Er zullen dus keuzes gemaakt moeten worden, waarbij nu al duidelijk is dat er geen geld is voor alle prioriteiten. Deze keuzes zijn niet eenvoudig. Water, wegen, sporen en de lucht zijn immers nogal lastig te vergelijken om urgentie van maatregelen te bepalen. De SP heeft daarom alvast aangekondigd het te willen hebben over toiletten in de trein. Dat is op het gebied van infrastructuur en milieu een geweldig onderwerp. Spoor en water komen daar samen, evenals milieuverontreinigende afvalstoffen. De reinheid van deze toiletten schijnt het probleem te zijn. "Het is werkelijk ranzig hoe vies sommige toiletten zijn. De NS moet de toiletten gewoon schoon houden. Bij comfortabel en goed openbaar vervoer horen voldoende én schone toiletten", aldus de SP. Met de vraagstukken die spelen op Infrastructuur en Milieu, lijkt dit inderdaad een uitstekend onderwerp om uitgebreid over te zeiken. Dat zeiken over de trein tevens de oorzaak van dit probleem is, lijkt de SP te ontgaan.

Tuitjenhorn

IJsselstein - 28 oktober 2013 - Tot enkele weken terug was Tuitjenhorn een onbekend dorp in de kop van Noord Holland. Niemand had verwacht dat het middelpunt van de discussie rondom levensbeëindiging zou worden.

Op 19 augustus wordt een huisarts bij een terminale kankerpatient geroepen. Zijn co-assistente, die stage loopt vanuit het AMC, gaat met hem mee. De huisarts vraagt een spuit met een gram morfine te vullen, wat de co-assistente weigert. De huisarts doet dit zelf, dient het vervolgens toe met een grote hoeveelheid van het slaapmiddel Dormicum. Vlak na het vertrek van de huisarts overlijdt de patient. De co-assistente vertelt het verhaal aan de stagebegeleider in het AMC, die geanonimiseerd de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) inlicht. De IGZ vraagt onmiddelijk om de naam van de arts en licht vervolgens het Openbaar Ministerie (OM) in. Zowel IGZ als OM horen vervolgens de co-assistente en stagebegeleider, waarna op 26 augustus huiszoeking wordt gedaan bij de huisarts. Bij deze huiszoeking worden o.a. onwaarschijnlijk grote hoeveelheden morfine in de praktijk gevonden. Op 2 oktober stelt de IGZ hem op non-actief en start het OM een strafrechtelijk onderzoek. Vijf dagen later pleegt de huisarts zelfmoord, waarna het strafrechtelijk onderzoek gestaakt wordt. Grote onrust ontstaat onder de collega huisartsen in Noord Holland. Om 21 oktober geeft het AMC in een brief toelichting op de gebeurtenissen. Dit maakt de discussie niet minder, tot de IGZ afgelopen vrijdag openheid van zaken geeft. Vanaf dat moment kantelt de discussie, is er vooral onbegrip over het handelen van de huisarts. Alleen de nabestaanden van huisarts en patient blijven achter het handelen van de huisarts staan.

Weduwen zijn er meer dan genoeg in deze discussie. Een terminale patient zien lijden is ongetwijfeld afschuwelijk, de dood kan dan een verlossing zijn. Er lijken daarom weinig redenen te twijfelen aan de goede intenties van de huisarts. Dat zijn familie woedend is over het optreden van AMC, IGZ en OM, is daarmee zeer begrijpelijk. De vraag is of het daarmee ook terecht is. Nederland kent een wet over euthanasie, waarbij zorgvuldigheid voorop staat. Saillant detail daarbij is dat deze patient geen euthanasie wilde, maar palliatieve sedatie. Daarbij wordt de patient in zijn laatste levensfase in slaap gehouden, zodat lijden wordt voorkomen. Ook hiervoor bestaan uitgebreide richtlijnen. Hier als huisarts aan voorbij gaan, kan onmogelijk getolereerd worden. Huisartsen hebben een zware verantwoordelijkheid in vraagstukken rondom leven en dood, zorgvuldigheid is daarbij letterlijk van levensbelang. Een arts die daar, ondanks goede bedoelingen, vanaf wijkt, wordt terecht op non actief gezet. Dat de huisarts zijn kant van het verhaal niet meer kan vertellen, doet daar niets aan af. Het maakt het verhaal wel vele malen triester dan het ooit had hoeven worden. Hopelijk leidt het tot nog meer zorgvuldigheid bij dit onmenselijk moeilijke ondewerp, meer kan het helaas niet meer opleveren.

Zwarte Piet

IJsselstein - 21 oktober 2013 - Nog een week of zes, dan vieren we weer Sinterklaas. De pepernoten liggen al in de winkel, de discussie gaat dit jaar over Zwarte Piet.

De discussie gaat over de vraag of een feest met Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten racistisch zou zijn. De blanke is namelijk de baas, de zwarte pietermannen zijn knechten. In Amsterdam gaat dit zo ver dat burgemeester Eberhard van der Laan er een hoorzitting aan geweid heeft. Er schijnen enkele tientallen mensen geweest te zijn, waarbij de emoties hoog opgelopen zijn. Of dat niet genoeg aandacht is, doet ook de VN inmiddels onderzoek. Onder verantwoordelijkheid van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten buigt een commissie zich over de vraag of Zwarte Piet een racistisch stereotype is. Kern van het bezwaar van de tegenstanders van Zwarte Piet is dat een zwarte knecht associaties oproept met slavernij.

Als deze discussie één ding bewijst, is het wel dat het slavernijverleden nog niet door iedereen verwerkt is. De slachtofferrol past de tegenstanders van Zwarte Piet nog steeds als een goed zittend maatpak. Dat wil niet zeggen dat de discussie terecht is. Natuurlijk is Sinterklaas blank en zijn de Zwarte Pieten dat niet. Daar kan een racistisch motief achter gezocht worden. Het werkelijke verhaal is iets eenvoudiger. Zwarte Piet komt door de schoorsteen en is daardoor zwart als roet. Onschuldiger kan het niet, kinderlijker ook niet. Daarvoor is het een kinderfeest. Natuurlijk zijn hier ook alternatieven voor te bedenken. Gele Piet, dan moeten we wel oppassen dat de Chinezen zich niet gediscrimineerd voelen. Rode Piet is misschien gevoelig bij socialisten, Groene Piet bij de planten, Grijze Piet bij bejaarden, Blauwe Piet bij zuiplappen, Roze Piet bij homo's, Regenboog Piet bij weermannen. Het slaat allemaal nergens op, net als het hele sinterklaasverhaal. Leuk zijn ze wel, Sinterklaas en Zwarte Piet. Dat kan ik niet zeggen van burgemeesters die hoorzittingen over het racistisch karakter van de goedheiligman houden, die verdienen wat mij betreft de roe.

Vraag het de Vara?

IJsselstein - 8 oktober 2013 - Vlak na etenstijd ging de deurbel. Ik verwachtte een collectebus, er bleek een meisje van de Vara te staan.

De Publieke Omroep in Nederland heeft het niet makkelijk. In deze tijden van bezuinigingen moet ook de omroep meedoen. In Hilversum betekent dat niet alleen afname van budgetten, maar ook discussie over bestaanrecht. Het grote aantal publieke omroepen lijkt immers niet heel efficient, laat staan het aantal besturen en coördinatoren dat zich daarmee bezig houdt. De laatste zet in het nieuws was een aanval richting regionale omroep. In Hilversum was bedacht dat de regionalen wel wat mee konden helpen met bezuinigen. Politiek slim is deze zet zeker. De regionalen komen daarmee in de verdediging, terwijl ze voor een fractie van het budget de best bekeken en -beluisterde uitzendingen van Nederland maken. Zelfs de commerciele omroepen kunnen daar nog wat van leren. Of deze politiek ook op lange termijn effect sorteert, valt te bezien. Waarschijnlijker is dat langzaam maar zeker de landelijke publieke omroep toch omgebogen gaat worden naar een slanke, efficiente omroeporganisatie die zich moet richten op kerntaken als nieuws, achtergronden en opinie.

De verschillende omroepen zullen daar niet gelukkig van worden, zo ook de Vara niet. Dat met dat doel continue leden gezocht worden, is niks nieuws. Nieuw voor mij is dat vragende meisjes langs de deur gestuurd worden om leden te werven. Het begon met wat vragen over de Vara, daarna kwam het verhaal: "Vroeger kregen we zendtijd op basis van kijkcijfers, maar nu hebben we stemmen nodig. Ik kan u daar een cadeau voor geven, ter waarde van twintig euro. Zo kunt u kiezen voor bijvoorbeeld een CD van Kinderen voor Kinderen, of een DVD met recordings van De wereld draait door." Ik heb het vriendelijke meisje veel succes gewenst. Uitleggen dat zendtijd altijd al verdeeld is op basis van ledentallen, heb ik de moeite maar niet voor genomen. Het geeft wel te denken dat leden op deze wijze verkregen moeten worden. Mij koopt de Vara er niet mee, daarvoor zal het verhaal beter en het cadeau mooier moeten zijn.

Valkenburg

IJsselstein - 7 oktober 2013 - Vorig jaar was ik met kerst in hotel De Uitkijk in Valkenburg. Mijn goede voornemen was daarna om vaker terug te komen. Afgelopen weekend was het zo ver.

Valkenburg is gelegen in Zuid Limburg en één van de belangrijkste toeristenplaatsen van die regio. De mooie ligging in het Geuldal is daar een belangrijke reden voor, maar ook de sporen die de geschiedenis heeft achtergelaten. Het werd al bewoond in de Romeinse tijd, de eerste schriftelijke vermelding dateert uit 1041. In dat jaar schonk de Duitse koning Hendrik III Valkenburg aan zijn nicht Irmgard. Waarschijnlijk betrof dat het dorp wat tegenwoordig Oud Valkenburg heet, gelegen aan de zuidzijde van Valkenburg. De eeuwen daarna wordt gebouwd en belegerd, met kasteel Valkenburg op de Heunsberg als inzet. In december 1672 wordt het voor de laatste keer verwoest door terugtrekkende Hollandse troepen, die vluchtten voor het oprukkende Franse leger. De ruïne op de Heunsberg, de Berkelpoort en de Grendelpoort zijn de overgebleven restanten en tegenwoordig belangrijke toeristische trekpleisters. Het zijn echter niet de enige. De verschillende grotten, Thermae 2000, pretpark De Valkenier en de Wilhelminatoren trekken ook veel publiek, evenals de vele evenementen die georganiseerd worden in het stadje.

De omgeving en de ruïnes had ik afgelopen jaren voldoende gezien, deze keer heb ik gekozen voor ontspanning. Overdag vond ik die in Thermae 2000, maar ook hotel De Uitkijk is daar een goede gelegenheid voor. Al bij binnenkomst ging het er ontspannen aan toe. Er werd borg gevraagd voor de parkeerpas, ik vroeg hoeveel. "Dat maakt niet uit, doe maar wat u wil", was het veelzeggende antwoord. Vervolgens kreeg ik een luxe kamer aangeboden, i.p.v. de geboekte standaard. De kamer was toch vrij, was de bijbehorende uitleg. 's Avonds ging het niet anders. Een stamgast schonk de glazen, de eigenaresse dronk gezellig mee aan de gezellige kant van de bar. Opgeschreven werd er niks, wonderlijk genoeg klopte de eindafrekening wel exact. Na deze zondag voldaan te hebben, was het tijd voor "tot ziens". Dat wordt het ook zeker!

Oad

IJsselstein - 29 september 2013 - Afgelopen week waren de Algemene Beschouwingen, waarin politici elkaar aftroefden in crisisbeheersing. Meer aansprekend vond ik het fallisement van Oad Reizen.

Oad Reizen is in 1925 begonnen als Overijsselsche Autobus Diensten. Na enkele jaren werd de grens van Overijssel overschreden, met dagtochten voor mensen uit Overijssel. In de jaren '60 ging Oad ook daadwerkelijk als organisator van verzorgde busreizen optreden. Landelijke bekendheid kwam in de jaren '70 met het verschijnen van de Oad-reisgidsen. De decennia daarna bleef het een innovatief bedrijf. Het trok veel belangstelling met innovaties als de slaapbus, de skibus, de fietsbus, de rolstoelbus en de spectaculaire Oad Jumbocamper. In de jaren '90 nam het bedrijf een vlucht. Het werd een allround reisorganisatie, met bus-, trein-, auto- en vliegreizen. Vervolgens werden ook de Globe reisbureau's nog toegevoegd aan het concern. Hiermee lijkt het bedrijf te groot geworden om de ontwikkelingen bij te kunnen benen. Afgelopen week is fallisement aangevraagd. Het wordt "terug naar af". Alleen het busbedrijf blijkt financieel gezond te zijn en zal een doorstart maken. Voor de reisorganisatie en de reisbureaus is de toekomst nog ongewis.

Laatst liep ik langs zo een Globe reisbureau. Ik moest denken aan een voorval van enkele jaren terug. Via het lokale reisbureau wilde ik een hotel in Barcelona boeken. Het lukte het reisbureau echter niet het hotel te boeken. Ik besloot zelf de Oad te bellen, werd doorverbonden met Globe reisbureau en enkele minuten later was het gewenste hotel geboekt. Het is een mooie herinnering, zoals veel mensen die zullen hebben aan Oad Reizen. Vlak na het passeren van het Globe reisbureau, checkte ik mijn Booking.com-app. Tegenwoordig boek ik daar mijn reizen. In de emotie van de afgelopen week, krijgen crisis en kredietverstrekkers de schuld. Kijkend naar het aantal zwarte zaterdagen en drukterecords op Schiphol, lijkt dat toch onwaarschijnlijk. Gebrek aan innovatie lijkt aannemelijker voor deze ooit toonaangevende maatschappij. In de lucht maakt Easyjet furore met goedkope concepten, op internet zijn Booking.com en Weekendjeweg.nl leidend. Zelf reizen samenstellen, doorklikken naar recensies en geografische informatie, het zijn vernieuwingen die Oad gepasseerd zijn. De app van Booking.com is de vroegere skibus: wervend door vernieuwing. De digitale snelweg, daar wordt ook in de reiswereld het geld verdiend. Wie blijft steken in de file op de A1, gaat deze missen.

Stacaravan

IJsselstein - 24 september 2013 - De regelmatige lezers van deze pagina zal het opgevallen zijn dat ik vaak en graag in Plasmolen vertoef. Afgelopen week heb ik er een stacaravan gekocht.

In een willekeurig winters weekend in 1997 zat ik in IJsselstein in de kroeg en zoals vaker ontstond daar weer eens een goed idee. Twee weken later was ik op zaterdagmiddag bekaf van vijftien kilometer wandelen, die zomer liep ik er vier maal vijftig in de vierdaagse van Nijmegen. Voor die week had ik een leuke camping in de omgeving opgezocht, camping De Geuldert in Plasmolen. Vier jaar later kwam ik er weer, om daarna geen enkele zomer meer over te slaan. Op de agenda stonden inmiddels vierdaagsefeesten i.p.v. vier dagen wandelen, maar de gezelligheid was er niet minder om. Drie jaar terug is het een seizoensplaats geworden, van april t/m september. In die jaren is de bezetting van toeristische plaatsen op de camping minder geworden, het aantal stacaravans toegenomen. Dat zette aan het denken, er stond een mooi exemplaar te koop op een wel heel mooie plaats. Het idee van een eigen douche en toilet, niet meer op- en afbouwen en de mogelijkheid om ook eens in een winters weekend Plasmolen op te zoeken werd daarmee aantrekkelijker. Eén keer kijken was dan ook genoeg om verkocht te zijn.

Afgelopen zaterdag was de dag van de schoonmaak, zondag van het overhuizen. Dat lijkt snel gedaan, maar er lag toch voor enkele uren overhuizen in de toercaravan. Kasten, lades, disselbak, ruimtes onder bed en bank, er kan heel wat in. Na de zeven jaar dat deze caravan in gebruik was, was het ook allemaal gevuld. Gelukkig heeft de stacaravan ook meer dan voldoende kastruimte, zodat ik weer vrolijk verder kan verzamelen van spullen die ooit weer opgeruimd moeten worden. Zo ver is het echter nog lang niet. Komend weekend wordt het eerste weekend in de stacaravan. De toercaravan gaat naar het Caravan Centrum Grave. Mocht je van kamperen houden, de caravan is zo goed als nieuw en uiteraard voordelig geprijst voor de liefhebber. Ik pak het voortaan in de weekenden wat luxer aan, nog altijd genietend van Nijmegen en omgeving.

Kermis

IJsselstein - 16 september 2013 - Komend weekend is het kermis in IJsselstein, afgelopen weekend was ik op de kermis van Middelaar. Het is een wereld van verschil.

De kermis is van oorsprong een jaarmarkt ter gelegenheid van de wijdingsdag van de parochiekerk van een plaats. Kermis is dan ook een verbastering van kerkmis of kerke-misse. Op die dag stroomde het volk samen om de patroonheilige te vereren en om zich te vermaken. Vrijwel nergens heeft het nog die betekenis. Over het algemeen is het een verzameling attracties en bijbehorende kramen met eten en drinken. Deze attracties zijn deels traditioneel, zoals de zweefmolen, touwtje trekken en de botsautootjes. Op grotere kermissen zijn ook spectaculairder attracties waar je jezelf alle kanten op kan laten schieten of rijden. Belangrijkste kenmerk van deze attracties lijkt mij dat ze allemaal misselijkmakend zijn, maar daar wordt verschillend over gedacht. De grootste kermis van Nederland is iedere zomer in Tilburg. Hier komen jaarlijks ongeveer een miljoen bezoekers op af. Kermis is dus behoorlijk polulair.

Uitzondering op de kermistraditie zijn Noord Holland en Noord Limburg. Hier zijn kermissen niet uitgegroeid met steeds meer en grotere attracties, maar met feesttenten. Attracties zijn er in beperkte mate, het hoogtepunt is het feest in de dorpen. Ook in het Noordlimburgse Middelaar is dat het geval. Toch is ook daar ontwikkeling. Dit jaar was er voor het eerst geen feesttent, maar een feest in het vorig jaar geopende dorpshuis. Zondagmorgen was ik bij het jaarlijke optreden van de fanfare Sint Caecilia, gevolgd door een optreden van fanfare Wilhelmina uit het nabijgelegen Groesbeek. Een dorpshuis geeft een andere sfeer dan een tent, maar veel was ook hetzelfde. De tap stroomde al rijkelijk om elf uur 's morgens, commentaar was er op de lengte van de rokjes van de majorettes. Met het verstrijken van de uren zal de aandacht voor de tap en vrouwelijk schoon niet minder geworden zijn, maar dat heb ik niet afgewacht. Lopend naar mijn auto, werd ik vanuit een tuin geroepen. Een bekende had zojuist appels gerooid. Hij had er nog wel wat voor me, evenals cougettes welke hij te veel had. Ook dat is een dorp in Noord Limburg, niet alleen tijdens de kermis anders.

Geneve

Annecy - 27 augustus 2013 - Annecy ligt niet ver van het Zwitserse Geneve, dus dat was een goede reden ook deze stad te bezoeken.

Geneve is de tweede stad van Zwitserland, met een kleine 200.000 inwoners. Onderdeel van Zwitserland is het sinds 1815, daarvoor was het onderdeel van Frankrijk. In de eerdere geschiedenis is het ook nog een zelfstandige staat en hoofdstad van Bourgondie geweest. De stad is echter voornamelijk internationaal, niet echt Zwitsers. Bijna de helft van de inwoners heeft een andere nationaliteit. Het wordt veroorzaakt door de vestiging van vele internationale organisaties in de stad. O.a. de Verenigde Naties, het Internationale Rode Kruis en de Wereldraad van Kerken hebben hoofdkantoren in Geneve.

Een bezoek aan Geneve leek me een goede reden de trein te nemen, maar deze bleek niet te rijden tussen Annecy en Geneve. Een rechtstreekse busverbinding is er wel, dus die keuze was snel gemaakt. Eenmaal in de stad aangekomen, vielen twee dingen op: de invloed van het verre oosten en de inmense fontein in het Meer van Geneve. De fontein is gelijk de meest bijzondere bezienswaardigheid in de stad, vrijwel overal zichtbaar. Verder kent de stad geen hele bijzondere bezienswaardigheden, klassiekers als enkele oude kerken en een apart stadhuis daar gelaten. De invloed van het verre oosten is vooral merkbaar in de horeca. Sushirestaurants en Thaise eetgelegenheden overtreffen het aantal Zwitserse chocolaterieen. Nederlandse invloed is er minder, ik heb alleen een C&A gevonden. Daar was het wel gelijk heel Nederlands. Terwijl ik de aanwezige kleding bekeek, hoorde ik op de achtergrond een bekende stem. "Ga die wereld uit", klonk uit de speakers. Nijmeegs trots Frank Boeijen met Kronenburg Park werd gedraaid. Een mooier Nederlandse vertegenwoordiging kan ik me niet voorstellen in deze internationale stad.

Sportief op weg

Annecy - 26 augustus 2013 - Bij het meer van Annecy kan in de zon gelegen worden, maar de meeste vakantiegangers pakken het actiever aan. Ik heb vandaag de fiets gepakt.

Op en rond het gehele meer zijn sportende mensen te vinden. In de lucht hangen meer paragliders dan vliegen, op het water wordt volop gebruik gemaakt van waterfietsen en waterskies en rond het meer wordt veel hard gelopen en gefietst. De bergen worden te voet beklommen, maar ook met touwen en ander klimgerei. Zo is er voor alle sportievelingen wel wat te doen. De Fransen hebben daar slim op ingespeeld, alle benodigdheden kunnen gehuurd worden.

Ik had ontdekt dat ook fietsen gehuurd kunnen worden, bij Roul'ma poule in Annecy. Vanmorgen stond er een sportfiets voor me klaar. Langs de westkant van het meer loopt een fietspad over een voormalige spoordijk, een perfecte route voor wie zonder stijle hellingen door de bergen wil fietsen. Vanaf Annecy ging de route langs Sevrier, Saint Jorioz, Duingt en La Ravoire richting Doussard. Vlak daarvoor ben ik omgekeerd, om een hapje te eten bij camping Du lac bleu aan de zuidzijde van het meer. Het was een van de vele campings langs de route, grotendeels bevolkt door Nederlanders. Dat was ook in het restaurant op de camping goed te merken. "Avez vous du pain a l'omelette", vroeg ik. "De omelet is met patat, maar stokbrood zit overal bij", antwoordde de serveerster in onvervalst Amsterdams.

Op z'n Frans

Annecy - 25 augustus 2013 - Vandaag is alweer de derde dag in Annecy. Franse gewoonten beginnen op te vallen, Nederlandse herkenning ook.

Fransen hebben de naam geen Engels te spreken. Dat is niet waar. Mensen in deze omgeving zijn uitermate bereid contact te maken en daarvoor Engels te spreken. De enige handicap is dat de uitspraak vaak doet denken aan 'Allo Allo', maar verder volstrekt onverstaanbaar is. Het kan echter altijd nog erger. Tijdens het diner vanavond probeerden Duitsers in het Frans te bestellen. Ik vond het heel bijzonder dat de bediening de bestelling kon noteren. Een andere fabel is dat Franse toiletten bestaan uit een gat in de grond, i.p.v. een gewone toiletpot. Gelukkig is dat verleden tijd, er staan hier gewone toiletpotten. Een verschil met andere landen is wel dat in de horeca geen onderscheid wordt gemaakt tussen dames- en herentoiletten. Zolang er deuren aanwezig zijn, zie ik het probleem niet. Die deuren zijn er overigens gewoon, het enige wat af en toe ontbreekt is een toiletbril.

Het publiek in Annecy is gevarieerd. Ik had veel Nederlanders verwacht, maar dat valt mee. Er zijn vooral veel Fransen, waarschijnlijk afkomstig uit de grote steden in het noorden en het westen van Frankrijk. Opvallend vind ik het grote aantal toeristen uit verre bestemmingen. Zowel Japanners met hun fototoestellen zijn in grote aantallen aanwezig, als ook Arabieren uit het Midden Oosten. Ook hier in het hotel overnachten veel Arabieren. In de lift sprak ik een jongedame uit Dubai. Zij bleek vooral het weer hier te waarderen. Die mening deelden we, waarschijnlijk om tegengestelde redenen. Alle nationaliteiten komen samen in de oude binnenstad en het park langs het meer. Vanavond zat ik daar op een bankje, terwijl verderop een bandje muziek speelde. Bij het bandje werd gedanst, de meeste muziek was mij onbekend. Ineens herkende ik 'Una Paloma Blanca' van George Baker. Dat was ooit een wereldhit, wat ook bleek uit de kreet van herkenning van drie passerende Arabische meiden. Lachend en dansend liepen ze verder, terwijl ik even vrolijk nog even bleef zitten.

Annecy

Annecy - 23 augustus 2013 - Vanmorgen ben ik vertrokken uit Chamonix, om later in de ochtend aan te komen in Annecy.

Annecy is gelegen aan de noordzijde van het Meer van Annecy, evenals Chamonix in het departement Haute Savoie. Rond het hele meer is het toeristisch, de stad vormt daar geen uitzondering op. In de stad, met name in de oude binnenstad bij het meer, is het een en al toerisme. Hotels, restaurants en souvenirwinkels bezetten de schilderachtige, historische panden in het oude centrum. De plaats en omgeving zijn buitengewoon fotogeniek te noemen. Overal in de stad en langs het meer poseren mensen voor ongetwijfeld schitterende vakantiekiekjes. Het Palais de l'Isle, een oude gevangenis in de stadsgracht, schijnt zelfs het op een na meest gefotografeerde monument van Frankrijk te zijn.

De middag heb ik slenterend door de stad en liggend aan het meer doorgebracht. In de stad viel vooral de drukte op, hoewel het wel een gezellige drukte was. De sfeer was goed, mensen genoten van terrasjes, uitzichten, de onvermijdelijke levende stadbeelden en zowaar goed spelende straatmuzikanten. Langs het meer was het warm en ontspannen. Mensen lagen op de grasvelden in de parken, enkelen pakten een waterfiets. Kleding was gevarieerd, van bikini tot net pak. Langs de waterkant kleedde een meisje zich om, waarbij niet helemaal duidelijk was wat ze wilde. Het bikinitopje ging uit, om daarna rustig aan een shirtje aan te trekken. Vervolgens deed ze erg moeilijk om haar b.h. goed onder haar shirtje te krijgen. Even verderop lagen dames die dat probleem niet kenden. Jurken bedekten de lichamen, hoofddoekjes de haardracht. Het cultuurverschil was duidelijk, terwijl iedereen genoot van dezelfde zon aan hetzelfde meer. Waar de ogen van de mannen uit alle culturen naartoe gingen, laat zich raden.

Chamonix

Basel - 22 augustus 2013 - Negentien jaar geleden was ik op vakantie naar Le Grand Bornand, Chamonix en Annecy. Met name aan de laatste twee bewaar ik goede herinneringen, dus dat was goede reden nogmaals die kant op te gaan. Eergisteren ben ik aangekomen in Chamonix.

Chamonix ligt in het oosten van Frankrijk, in de Haute Savoie, vlakbij Zwitsterland en Italie. Het wordt doorkruist door het riviertje L'Avre, naamgever van het hotel waar ik verblijf. Er wonen ruim negenduizend Fransen, maar het aantal aanwezige toeristen zal in zomer en winter een veelvoud zijn. De plaats staat vol met hotels, appartementen en in het centrum restaurants en souvenirwinkeltjes. Bekendheid dankt het aan de ligging aan de voet van de Mont Blanc, de hoogste berg van Europa.

De Mont Blanc is ook de toeristische attractie van Chamonix. 's Winters kan er uiteraard geskied worden, 's zomers zijn er twee grote attracties op de berg. De eerste is een kablebaan naar Aiguille de Midi, met een flinke rij en een toegangsprijs van vijftig euro per persoon. Het tweede is een tandradbaan naar de Mer de Glace, een imposante gletsjer op de Mont Blanc. Deze kost ongeveer de helft en de rijen vallen mee, dus mijn keuze was snel gemaakt. Gisteren heb ik een retour genomen, om van de uitzichten rondom Mer de Glace te genieten. Vandaag heb ik het sportiever aangepakt, met de tandrad naar boven en lopend terug. Het is slechts vijf kilometer lopen, maar wel negenhonderd meter hoogteverschil. De uitzichten onderweg waren grandioos, evenals het gevoel in de knieen. Nagenietend op een terrasje, verdween dat echter weer snel. Wat blijft, is het goede gevoel de Mont Blanc (deels) te voet afgedaald te zijn.

Basel

Basel - 19 augustus 2013 - Na een kleine zeven uur in de auto ben ik gisteren in Basel aangekomen. Fietsers en zwemmers, die vallen me op in de stad.

Basel is gelegen in het noordwesten van Zwitserland, op de grens met zowel Duitsland als Frankrijk. Bepalend voor het stadbeeld is de Rijn. Deze loopt dwars door de stad. Aan de rechteroever ligt het moderne, industriele Klein Basel, aan de linkeroever het historische Groot Basel. De stadsdelen worden verbonden door zeven bruggen. De eerste tekenen van leven stammen van het jaar 374, in 740 werd het een bisschopsstad. Daarna ontwikkelde de stad zich tot wat Groot Basel het nu is, nog steeds staan er huizen uit de middeleeuwen. Het oudste woonhuis wat ik zelf gezien heb, is een vakwerkhuisje uit 1438. Nog ouder is de stadsbeeld bepalende kerk, de Munster van Basel. Deze stamt uit de twaalfde eeuw en steekt nog altijd markant boven alle gebouwen uit. Klein Basel heeft zich pas in de vorige eeuw echt ontwikkeld en staat met name bekend om de massaal aanwezige farmaceutische industrie.

Naast de trams die in iedere grote stad af en aan rijden, zijn fietsers opvallend aanwezig in het straatbeeld. In Nederland is dat heel gewoon, maar elders had ik nooit veel fietsers gezien. Ondanks dat Basel behoorlijk bergachtig is, wordt er veel gefietst. Voorzieningen als fietsenstallingen zijn ook volop aanwezig. Conditie is wel vereist, bergop wordt ook wel gelopen met de fiets in de hand. Ook opvallend zijn de zwemmers in de Rijn. Waar in Nederland zwemmen in de stroming wordt afgeraden, wordt hier massaal gebruik gemaakt van de stroming. Mensen gaan stroomopwaarts te water, vaak met een drijvende tas. Vervolgens drijven of zwemmen ze met de stroom mee, om verderop in de stad weer aan kant te gaan. Gevaarlijk lijkt het niet, anders zit langs de kant voldoende publiek om te zien wat er gebeurt. Ook ik bevond me vanavond onder dat publiek, zittend op een trap langs het water. Terwijl boten, eenden, waterskiers en zwemmers passeerden, genoot ik van het uitzicht bij ondergaande zon. Voor me stapten twee meiden door het water, ze visten o.a. een telefoon en een identiteitskaart uit het water. Gevaar om wat te verliezen is er dus schijnbaar wel, maar daarmee ook het geluk om wat te vinden.

Komkommertijd

IJsselstein - 5 augustus 2013 - Het is al ruim een maand zomer, maar het koude voorjaar lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Nederland geniet massaal van vakantie, de achtergebleven delen van de bevolking van komkommers. Het is weer komkommertijd!

Sommige mensen menen onterecht dat de komkommer niet echt gezond is, omdat het alleen maar water zou zijn. Vroeger dachten wetenschappers er net zo over, maar dat klopt niet. De laatste tijd is er veel onderzoek gedaan naar fytonutriënten in komkommer. Komkommer bevat een scala aan fytonutriënten waartoe onder andere flavonoïden behoren. Deze hebben een ontstekingsremmend effect. Gecombineerd met vitamine C wordt dit effect extra versterkt. Daaruit blijkt dat deze langwerpige groente wel degelijk gezond is. Daarnaast is het een lekkere frisse groente die alleen rauw wordt gegeten. Vroeg geplukt en in de azijn bewaard, zijn het augurken. Het is familie van de meloen en een prima dorstlesser. Komkommer vormt vaak de basis van groentensmoothies. Het is ook een vast ingrediënt in veel salades. In de lauwe salade gado-gado wordt komkommer gecombineerd met satehsaus, wat een perfecte smaakcombinatie is. Achterblijven met komkommers, is dus zeker geen straf!

De term komkommertijd heeft niet zo veel met komkommers te maken, maar alles met het ontbreken van nieuws in de zomer. Als de komkommers geoogst worden, is het nieuws minimaal. Er komen dan berichten op de voorpagina van de krant die anders de achterpagina nog niet zouden halen. Gelukkig zit daar ook weleens leuk nieuws bij, zo ook over komkommers. Uit een enquete blijkt dat komkommer wordt gezien als een vrouwengroente. Ondanks dat, gebruikt vrijwel iedereen komkommers. Zo een 96% van de vrouwen en 94% van de mannen vindt komkommer lekker. Vrouwen eten komkommers het liefst in een salade. Mannen eten het liever in de tzatziki. Toch eet 45% van de mannen en 55% van de vrouwen de komkommer ook puur, al dan niet geschild. Een groot verschil is wel dat mannen komkommers uitsluitend gebruiken om op te eten, terwijl vrouwen de groente ook voor schoonheidsdoeleinden gebruiken. Het wordt op de ogen gelegd tijdens het intrekken van een masker, maar ook gebruikt als grondstof in allerlei schoonheidsprodukten. Het schijnt met name goed te zijn voor de vette huid. Of het daarom door de geënqueteerden als vrouwengroente wordt gezien, vertelt het verhaal niet. Het antwoord op die vraag wil warschijnlijk niemand weten in de zomerse komkommertijd.

Kleine overheid?

IJsselstein - 30 juli 2013 - Eén van de huidige regeringspartijen sprak in verkiezingstijd veel over een kleine overheid. In het regeerakkoord is vervolgens de volgende zin beland: "Met de organisaties van werknemers bespreken we het openstellen van de laagste ambtelijke loonschalen, zodat medewerkers in facilitaire functies eventueel in dienst genomen kunnen worden." Bezuinigen door de overheid te verkleinen wordt niet meer over gesproken.

In de afgelopen jaren is de arbeidsmarkt steeds flexibeler geworden. Dat heeft voordelen voor bedrijven en medewerkers aan de bovenkant van die arbeidsmarkt. Meer vrijheid is immers mooi voor mensen die goed voor zichzelf kunnen zorgen. Aan de onderkant van de arbeidsmarkt is het allemaal wat minder mooi uitgepakt. Veel eenvoudig werk kan alleen nog maar uitgevoerd worden als ZZP-er zonder rechten of op basis van nulurencontracten zonder zekerheid. Zaken als een hypotheek of een goede arbeidsongeschiktheidsverzekering behoren daarmee niet tot de mogelijkheden. Eén van de veroorzakers van deze situatie is de overheid. Eenvoudig werk is massaal uitbesteed, waarbij voornamelijk op prijs is geselecteerd. Ambtenaren doen geen eenvoudig werk meer, in praktijk wordt dat werk gedaan door medewerkers van bedrijven die werken met ZZP-ers en allerhande flexcontracten. De huidige regering wil daar wat aan doen. Ook voor eenvoudig, laagbetaald werk zullen weer ambtenaren aangenomen worden.

Laagbetaalden hebben recht op zekerheid, misschien nog wel meer dan beter verdienende collega's. Daar zal iedereen het over eens zijn. Of daarmee de regering ook een goede keuze maakt, is een tweede. Doordat de afgelopen jaren massaal is uitbesteed, zijn leveranciers gegroeid. De overheid is een grote klant voor met name facilitair dienstverleners. Door dit nu weer bij de overheid zelf te organiseren, wordt het bedrijfsleven fors geraakt. Zeker in tijden van laagconjunctuur is dat niet goed voor de economie, laat staan voor de mensen die in dienst zijn bij betreffende bedrijven. Het is maar de vraag of dezelfde mensen bij de overheid in dienst kunnen komen. Binnen die overheid blijkt vervolgens het organiseren van werk vaak duurder en minder efficient dan in het bedrijfsleven. De ambtelijke werkwijzen brengen nou eenmaal overheadkosten met zich mee die het bedrijfsleven vreemd zijn. Het meest kwalijk lijkt echter dat het probleem wordt opgelost zonder de oorzaak weg te nemen. Aanbesteden van diensten kan prima door niet alleen op prijs te selecteren, maar ook op criteria als goede omgang met personeel. Dat is niet gebeurd, daardoor is de huidige situatie ontstaan. Hier wordt niets aan gedaan. In plaats daarvan worden nieuwe problemen gecreëerd, zowel in het bedrijfsleven als in de kosten van de overheid. Goed regeren is vooruitzien, oplossingen voor deze problemen staan waarschijnlijk in het volgende regeerakkoord.

Vierdaagsetijd in Plasmolen

Plasmolen - 19 juli 2013 - Vier dagen wandelen door ongeveer 40.000 mensen is ook vier dagen vermaak langs de route. Gisteren kwamen de wandelaars door Plasmolen.

De donderdag is 'de dag van Groesbeek'. De route loopt dan vanaf Nijmegen via Malden, Mook, Plasmolen, Milsbeek en Breedeweg naar Groesbeek, om vanaf daar via Zevenheuvelenweg en Berg en Dal weer naar Nijmegen te gaan. De route van dertig kilometer snijdt vanaf Mook af naar Groesbeek, de vijftig loopt na Milsbeek een ommetje via Ottersum. Het staat bekend als zwaarste dag, vanwege de heuvelachtige omgeving. Tegelijkertijd is het de enige dag met echt mooie uitzichten vanaf het wandelparcours. Voor de camping is het altijd een drukke dag, de route van veertig en vijftig kilometer komt langs de camping. Gasten gaan er goed voor zitten. Weinig is leuker dan mensen kijken en de kans om er zo een dertigduizend langs te zien lopen is er maar eens per jaar. Dat is echter niet het enige vermaak. De in Plasmolen wereldberoende dj Twannie vermaakt wandelaars en publiek vanaf een uurtje of zes in de ochtend met muziek en andere vrolijke noten. Daarnaast is er eten en drinken voor eenieder die daar behoefte aan heeft. Met name de soep schijnt het goed te doen bij wandelaars.

Rond twaalf uur was het weer voorbij. De meeste wandelaars waren voorbij, het publiek vertrok richting ander vermaak, de bezemwagen passeerde en de vuilophaaldienst maakte het parcours weer schoon. Zelf liep ik het dorp in, waar ik de voorgaande nacht mijn auto geparkeerd had. Vlakbij mijn auto kwam ik nog drie wandelende dames tegen. Ze leken me te zoeken naar een bushalte. "Einde oefening?", vroeg ik. Dat bleek niet het geval, ze dachten nog mee te lopen en zochten de route. Mijn mededeling dat ze drie kwartier achter de bezemwagen aan liepen, leverde enkel verbaasde blikken op. Ze wilden echt nog doorlopen, ik heb ze de route gewezen. Vol goede moed liepen ze verder, zij waren overtuigd Nijmegen nog te halen.

Vierdaagsefeesten

Plasmolen - 15 juli 2013 - Komende nacht begint de Vierdaagse van Nijmegen, afgelopen zaterdag begonnen de vierdaagsefeesten. De eerste dagen zijn alvast geslaagd.

Traditioneel staan de bekende namen op de Waalkade geprogrammeerd. Anders dit jaar is dat er een tent staat, i.p.v. een groot podium in de open lucht. Gisterenavond was het de beurt aan Rowwen Heze. Het voorprogramma werd verzorgd door The Originals, een band die muziek op verzoek speelt. Ze brachten de sfeer er goed in. Rond kwart voor negen stopten ze ermee, om negen uur zou Rowwen Heze het podium betreden. Dat werd wat later, als een Nederlandse Justin Bieber betraden Jack Poels en zijn bandleden rond kwart voor tien het podium. Gelukkig werd het wachten ruimschoots goed gemaakt met een fantastisch optreden. Al na enkele onverstaanbare nummers veranderde de tent in een kokende feestmassa. Voor wie nog mocht twijfelen aan het feestgehalte, was het een kwestie van geduld tot heel Holland Limburgs lult. Bij dat laatste nummer ging het helemaal los, wat nog een werd overgedaan met de toegift Bestel mar. Dat heb ik daarna ook gedaan, evenals vele andere feestgangers bij de snackbar.

Ook vanmiddag was ik in de stad. Zoals altijd op de maandag voor de vierdaagse, was het een gezellige, internationale drukte met wandelaars en feestend publiek. Dweilorkestjes maakten de sfeer in de straten, terrasjes zaten vol en op de podia vermaakten minder bekende bandjes het publiek op de pleinen. Op het stand aan de overkant was theater, de veerpont er naartoe was goed voor de verkoeling op het water. Ook in de winkels werd goed zaken gedaan. Ik was even bij de Spar. Bij de kassa naast me ging de communicatie met het internationale publiek wat moeizaam. De cassiere begreep dat ze niet verstaan werd: "Are u English?" Het antwoord was "yes", waarna de cassiere zeer klantvriendelijk van taal veranderde: "Das is drei euro."

Goch Ness

Plasmolen - 9 juli 2013 - Weinig is ontspannender dan een sauna. Dat maakt een bezoek aan een sauna voor mij een ideale vakantieactiviteit. Gisteren bezocht ik om deze reden Goch Ness, gelegen bij het Duitse Goch.

De sauna is een Finse uitvinding. In het verre verleden leefde men daar in holen, die men verwarmde met warme stenen. Daar werd ontdekt dat de temperatuur aanzienlijk toenam als water over de stenen gegooid werd. De sauna was daarmee uitgevonden en nog steeds niet weg te denken uit de Finse cultuur. Ook andere landen hebben inmiddels het genot van de sauna ontdekt. In o.a. Nederland en Duitsland zijn het complete welnessresorts geworden, met verschillende soorten sauna's en vaak ook thermaalbaden. De voordelen van saunabezoek zijn legio. Behalve dat de warmte heerlijk ontspannend is, heeft het ook allerlei positieve effecten op de gezondheid. Zo is het goed voor de ademhaling, de aderen, doorbloeding, spieren, bloeddruk en stofwisseling. Wel leidt het vele zweten tot een te groot vochtverlies. Dat is echter eenvoudig oplosbaar door voldoende te drinken.

Goch Ness is gelegen aan een meer. Bij het meer bevinden zich een zandstrand en ligweides van gras, daaromheen staan de sauna's. Binnen zijn slechts twee sauna's en een stoombad, het grootste deel is buiten. Thermaalbaden zijn er niet. Daarmee is het een heerlijk complex bij mooi weer. Genieten in de zon kan op de ligweides, ter afwisseling is het heerlijk om af en toe een sauna te pakken. Afkoelen kan door een frisse duik in het meer. De sfeer is hierdoor wat anders dan in de meeste Nederlandse saunacomplexen. Kinderen spelen in Goch Ness gewoon aan het strand, terwijl deze in Nederland zelden een sauna bezoeken. De sfeer is hierdoor minder serieus, meer recreatief. Wat overeenkomt, is dat iedereen naakt is. Badkleding is immer onhygienisch in iedere sauna. Zo lag ik op een strandstoel te genieten van de schaduw en mijn uitzicht, terwijl in de strandsauna een opgieting was. Na afloop liepen een dame in bikini en jongedame in polo plus legging, zo te zien een medewerkster met stagiaire, van de strandsauna naar een opberghokje. De dame in bikini vloog snel nog even onder de buitendouche, ze was bezweet. Daarna ging ze het opberghok in, stuurde de stagiaire op pad en deed de deur dicht. Even later kwam ook zij gekleed in legging en polo het opberghok uit. Naakt blijft blootgewoon in sauna's, maar schijnbaar ook daar ongewenst in bijzijn van collega's.

Vakantie!

Plasmolen - 7 juli 2013 - Nog een week, dan zijn de Nijmeegse vierdaagsefeesten aan de gang. Min of meer traditioneel vier ik deze weken vakantie in Plasmolen.

Plasmolen is gelegen in Noord Limburg, ongeveer twintig kilometer ten zuiden van Nijmegen. Plaatsen in de buurt zijn Gennep, Groesbeek, Mook en het Brabantse Cuijk aan de overzijde van de Maas. Het is typisch toeristendorp. Op de drie bungelowparken, twee jachthavens en twee campings verblijven 's zomers een veelvoud van het aantal mensen dat er woont. Een supermarkt is er niet, eten is verkrijgbaar in de vele restaurants. Ik verblijf ieder jaar op camping De Geuldert, gelegen aan de Schildersweg. Wild vermaak is er niet, de reclamekreet "rust en gezelligheid" is zeker van toepassing.

Dat geldt niet voor Nijmegen, zeker niet ten tijde van de Vierdaagse. Gezellig is het er ook wel, maar rust is nergens te vinden. Ook dit jaar wordt de stad weer bezocht door honderdduizenden mensen, voor het grootste deel om te feesten en door ruim veertigduizend om te wandelen. Het aantal verschilldende nationaliteiten loopt in de tientallen. Komende week zullen ze geleidelijk richting stad komen. Afgelopen vrijdagmiddag zat ik op een terras tegenover het centraal station. Veel lopers en feestgangers zullen er nog niet geweest zijn, toch was het aardig druk op het buitengewoon onoverzichtelijke plein voor het station. Bussen, fietsers en wandelaars vonden allen hun weg, af en toe acrobatische toeren uithalend om elkaar niet te raken. Naast me kwam een moeder en dochter zitten, ik schatte ze rond de veertig en veertien. Moeders zocht een asbak, welke ik aanbood: "Alsjeblieft, ik rook toch niet". Haar gezicht betrok: "Nee, ik ook niet, maar ja..". Tevreden stak dochterlief een Marlboro op, terwijl mijn aandacht alweer werd afgeleid door de volgende fietser die net een bus en wat voetgangers kon ontwijken.

Haagse zapp

IJsselstein - 2 juli 2013 - Nederland heeft een uniek omroepbestel. De Publieke Omroep bestaat uit 21 organisaties, die ieder hun eigen ding doen. In tijden van bezuinigingen is dat slecht houdbaar, daarom zijn afspraken gemaakt in het regeerakkoord. Het is de vraag of het daardoor veel beter wordt.

Het charmante van de Nederlandse Publieke Omroep is dat iedereen een omroepvereniging mag beginnen. Met voldoende leden gaat de subsidiepot open en kan begonnen worden met uitzenden. Zolang er voldoende leden blijven, blijft de concessie gehandhaafd. Op het moment dat de leden afhaken, stopt de concessie. Daarnaast zijn er omroepen zonder leden. De NOS en NPS hebben vanuit de overheid een aantal taken, daarnaast zijn er levensbeschouwelijke omroepen die zonder leden hun boodschap mogen verkondigen. In totaal leidt dit tot 21 organisaties die samen de uitzendingen op drie televisienetten en zes radiozenders verzorgen. Hier maakt het huidige kabinet een einde aan. Het aantal omroepen wordt maximaal acht, incl. NOS en NPS. De levensbeschouwelijke omroepen houden op te bestaan. Op basis van dit beleid moeten omroepen fuseren.

Efficienter zal het zeker zijn. Overleg met acht omroepen zal makkelijker gaan dan overleg met 21 omroepen. De vraag is echter of het kind niet met het badwater wordt wegegooid. Met een beperkt aantal omroepen, zal ook de diversiteit afnemen. De moeilijkheid zit daarbij vooral in omgang met nieuwe toetreders. Na een stevige lobby zijn nu al uitzonderingen gemaakt voor PowNed en WNL, hoewel die op basis van ledental eigenlijk alweer mochten vertrekken. Voor nieuwe organisaties geldt dat aansluiting gevonden moet worden bij bestaande omroepen, in praktijk een onmogelijke voorwaarde. Vandaag is door CDA en ChristenUnie afgedwongen dat een deel van de subsidie altijd voor levensbeschouwelijke uitzendingen gebruikt moet worden. De PVV kwam met het voorstel om Nederland 1 om te dopen naar PvdA1, i.v.m. de grote invloed van de VARA op deze zender. Dit voorstel heeft het niet gehaald, maar maakt wel duidelijk waar de schoen wringt. Politieke belangen van bestaande omroepverenigingen zijn veilig gesteld, nieuwe toetreders wordt het moeilijk gemaakt. Tegelijkertijd wordt niet bezuinigd op het riante aantal zenders en het grote aanbod commercieel getinte uitzendingen. Met een optie als twee televisienetten, één voor nieuws, sport en opinie en één voor gevarieerd aanbod van omroepverenigingen, was de charme behouden en een grotere bezuiniging gerealiseerd. Met radiozenders zou een soortgelijke slag mogelijk zijn geweest. Het is niet gebeurd, het blijft zappen tussen Haagse belangen in Hilversum.

Groene Kruis Gebouw

IJsselstein - 23 juni 2013 - Eind negentiende eeuw is in IJsselstein besloten het kasteel te slopen. Met de wijsheid van nu, kan ik me niet voorstellen dat het een goed besluit was. De huidige gemeenteraad heeft hetzelfde besluit genomen over het groene kruis gebouw op de plek van het vroegere kasteel.

Eind negentiende eeuw werden gelukkig ook goede besluiten genomen in Nederland. Het besef was gekomen dat hoge sterftecijfers werden veroorzaakt door sociale omstandigheden en een gebrek aan hygi�ne. In hoog tempo kwamen er wetten om daar verandering in aan te brengen, o.a. de Woningwet, de Ongevallenwet en de Gezondheidswet. Er werd invulling aan gegeven door de oprichting van kruisverenigingen, o.a. het Groene Kruis. De kleur groen was gekozen als kleur van hoop, armenzorg en religieuze liefdadigheid werd niet aan gedaan. Het uitgangspunt was dat iedereen, arm of rijk, gebruik kon maken van dezelfde gezondheidsdiensten. Lidmaatschap ging naar draagkracht, o.a. wijkverpleging en inentingen werden georganiseerd. In 1911 had iedere provincie zijn eigen vereniging, veel dorpen en steden kregen hun eigen groene kruis gebouw. Zo gebeurde dat ook in IJsselstein. Op de lokatie van het vroegere kasteel, aan het Kronenburgplantsoen, kwam het Groene Kruis Gebouw te staan. Ook na opheffing van de kruisverenigingen heeft het gebouw nog jarenlang dienst gedaan als lokatie voor gezondheidszorg, vrijwel iedere IJsselsteiner heeft daar in de kindertijd inentingen gehad. Pas enkele jaren terug, met een reorganisatie van de thuiszorg, heeft het pand zijn functie verloren.

Inmiddels is het pand eigendom van de gemeente, waarbinnen de gemeenteraad al ruim twintig jaar steggelt over de invulling van het gebied. Het idee is om een park aan te leggen op de lokatie van het vroegere kasteel, waarbij de overgebleven kasteeltoren goed in het zicht komt. Het Groene Kruis Gebouw staat dan echter hopeloos in de weg, de recente geschiedenis is immers letterlijk gebouwd op de middeleeuwse geschiedenis. In 2012 bedacht de gemeenteraad een list. Als er een goed ondernemingsplan zou komen, werd het Groene Kruis Gebouw onderdeel van het park. Randvoorwaarden waren o.a. een huur van ongeveer �100.000 per jaar en hier niet toestaan van parkeergelegenheid. Er zijn zowaar nog plannen ingediend ook, maar uiteraard niet economisch verantwoord onder deze randvoorwaarden. Voor de gemeenteraad was dat reden te besluiten tot sloop. Er komt een park met aandacht voor het vroegere kasteel. Daarmee wordt getracht een historische fout te herstellen, helaas door in dezelfde fout te vervallen.

Boys will be boys

IJsselstein - 17 juni 2013 - De korte rokjes zijn in de tienermode. Pubers kijken hun ogen uit, leraren weten niet waar ze kijken moeten.

Na twee maanden koude noordoostenwind, is het voorjaar afgelopen weken toch nog gekomen. De zomermode is alsnog de winkels uitgevlogen. Voor meisjes is dat dit jaar korter dan kort. Was een paar jaar terug rokjesdag nog een eenmalige gelegenheid boven de knie, dit jaar begint de zomermode vlak onder de bil. De andere kant is al niet veel verhullender, inkijk is de mode. Uitdagende pubermeisjes doen uiteraard niets liever dan deze mode omarmen, tot traditionele wanhoop van middelbare scholen. De nationale onderwijsgids bericht het volgende daarover: "Deze zomer zijn korte broekjes, hemdjes met inkijk en korte rokjes het helemaal. Meisjes op de middelbare school dragen deze kledingstukken graag. Maar er zijn docenten die zich daarbij niet gemakkelijk voelen."

Een leerlinge van het Berlage Lyceum in Amsterdam moest zich vorige week thuis gaan omkleden. Ook andere scholen verbieden te korte broekjes of spreken leerlingen aan op hun uitdagende kleding. In de meeste gevallen wordt gevraagd de volgende dagen wat minder uitdagend gekleed te gaan. Schoolleider Andr� Hol vindt dat horen bij de opvoedkundige rol van school: "Wij moeten leerlingen aanspreken op hun houding en gedrag, en daarbij hoort ook kleding. Je gaat hier niet naar het zwembad." De pubers zelf vinden het ondertussen allemaal maar onzin. "Ik vind die nieuwe korte broekjes juist heel erg leuk", zegt Roos (14). "Zo is nu de mode. En de jongens zijn er ook enthousiast over. Die vinden het helemaal niet leuk dat die nu niet mogen op school." Boys will be boys, zegt het spreekwoord. Dat is voor de klas niet anders dan erin.

Hoog en droog

IJsselstein - 9 juni 2013 - Hoewel het eindelijk 's zomers aanvoelt, loopt de natuur nog steeds achter. De bomen zijn frisgroen, zoals gewoonlijk eind maart. Het water in de rivieren klotst nu pas tegen de winterdijken, met alle gevolgen van dien.

Gewoonlijk worden de hoge waterstanden in de rivieren bereikt in maart, als het smeltwater uit Midden Europa Nederland bereikt. Koeien staan dan nog op stal, caravans in oude koeienstallen. De uiterwaarden zijn in die periode goed voor het vele water. Na de ski-aanbiedeingen in mei van dit jaar en flinke regenoverlast in Oostenrijk, Tjechi� en Zuid Duitsland, is het hoge water in Nederland dit jaar drie maanden verlaat. Uiterwaarden waren wel op datum gevuld met koeien, caravans en terrasjes, wat deimpact aanzienlijk groter maakte dan gewoonlijk in maart. In Tiel werden wat koeien dol van het teruglopen naar een binnendijks gelegen weiland. Ze vluchtten een andereuiterwaarde op, helaas zonder zwemdiploma. Campings langs Waal, Nederrijn en Lekkonden massaal ontruimen. De verwachting is dat over een week de caravans er weer opkunnen.

Afgelopen vrijdag was ik in Nijmegen. Ook daar was de waterstand in de Waal flinkhoog. Vanaf de fietsbrug naar Lent keek ik richting stadsstrand, nu niet meer dan een enkele kruin van een boom die boven het water uitkwam. Mensen lagen te zonnen op dezomerdijk, rondom de bankjes die gewoonlijk boven het stadsstrand staan. Het watertussen zomer- en winterdijk was nog niet vertrokken, waardoor het alleen door het waterte bereiken was. Broek omhoog, strandtas boven het hoofd, kleine kinderen tot de nek inhet water, zo kwamen mensen van en naar hun zonnige plekje. "Das ist ganz witzig", zei een Duitse dame tegen me die met mij op de fietsbrug stond. Dat kon ik niet anders dan beamen, hoog en droog in de zomerzon.

Baas in eigen bestaan

IJsselstein - 2 juni 2013 - Nederland kent vele musea. De grote musea met kapitale kunstwerken zijn natuurlijk mooi om te zien, maar vaak zijn de kleine musea met ��n thema nog leuker. Afgelopen vrijdag was ik in zo een museum, het Museum van de vrouw in Echt.

Hoewel het Museum van de vrouw heet, staan er geen vrouwen tentoongesteld. Momenteel is er een tentoonstelling met aandacht voor vrouwelijke beroepen en de emancipatie in de vorige eeuw, in de tentoonstelling 'Baas in eigen bestaan'. Het eerste deel van de tentoonstelling worden typisch vrouwelijke beroepen weergegeven, varierend van apothekersassistente tot secretaresse en van dienstmeid tot raamprostituee. Leuk om te zien zijn de traditionele weergaven zeker, maar het tweede deel van de tentoonstelling heeft meer inhoud. In een tijdlijn wordt daar de emancipatie van de vrouw in de vorige eeuw weergegeven. Foto's, krantenartikelen en stukjes film maken beeldend wat ook in woord wordt weergegeven. Snel wordt duidelijk dat wat tegenwoordig heel gewoon is, nog niet zo lang geleden pas waarheid geworden is. Zo was tot 1956 bij wet geregeld dat vrouwelijke ambtenaren ontslagen werden als ze gingen trouwen. Werken buitenshuis was niet toegestaan voor getrouwde vrouwen. Het is één van de aardige weetjes die te zien is in deze tentoonstelling.

Het museum is gehuisvest in het oude raadhuis van Echt, samen met o.a. de VVV. Kaartjes zijn daar verkrijgbaar, daarna kon ik vrij inlopen. Halverwege de tentoonstelling kwam een dame naar me toe met de vraag of ze het controlestrookje mocht afscheuren. Ze leek gewaarschuwd door de dames van de VVV, meer bezoekers had ze op dat moment niet. Het hoort bij de charme van zo een klein museum, gelegen in een klein Limburgs dorp. Ondanks dat, zag ik in de hoofdstraat nog wel redelijk wat winkels. Niet alle panden waren bezet, maar het zag er toch nog gezellig uit. Voor het museumbezoek, had ik er een broodje genomen bij de Bakker Bart. Zoals vrijwel in iedere winkel, stonden dames achter de balie. Als typisch vrouwenberoep ontbrak het in de tentoonstelling, maar het is er toch echt één. Emancipatie of niet, verschil in beroepskeuze zal er altijd wel blijven. Het maakt winkelen niks minder gezellig, dus mij zal je er niet over horen klagen.

Zoeken op de digitale snelweg

Plasmolen - 26 mei 2013 - Vandaag was in het nieuws dat de overheid alle communicatie met burgers en bedrijven wil digitaliseren. Dat is sneller, klantvriendelijker en goedkoper. Het lijkt een van de laatste stappen in de digitale revolutie die we de afgelopen jaren hebben meegemaakt. Deze heeft veel moois gebracht, maar soms is het nog even zoeken.

Haren was nooit bekend geworden zonder Facebookrellen, de Facebookmoord had waarschijnlijk ook nooit plaats gevonden zonder social media. Het lijken uitwassen, maar geven tegelijkertijd goed aan dat het digitale tijdperk ook nieuwe uitdagingen in de omgang met elkaar met zich meebrengt. Vorige week dacht de dierenpolitie Twitter goed te kunnen gebruiken voor het opsporen van de eigenaar van een dode hond. Deze dreef in een tas in het water, waar een foto van verspreid werd. De dader was zo gevonden, binnen de kortste keren stonden naam, adres en doodsbedreigingen op alle social media. De publieke opinie was meedogenloos: iemand die een hond hulpeloos laat verzuipen, mag gestraft worden. Een complete volksoproer ontsond in de woonwijk van de dader. Later bleek de hond door een ongeluk om het leven te zijn gekomen. Je dode hond daarna in paniek in het water gooien is dom, respectloos en smerig. Het is echter heel wat anders dan een hond bewust laten verdrinken, zeker geen reden voor een massale lynchpartij. Het is een goed voorbeeld van verkeerd ingeschat gebruik van social media, maar geeft vooral aan hoe snel mensen zich massaal laten beinvloeden door vluchtige berichten op hun smartphone.

Het is natuurlijk niet alleen maar kommer en kwel die ontstaat op de digitale snelweg. Webwinkels hebben het kleine ondernemers mogelijk gemaakt wereldwijd de concurrentie aan te gaan met grote concerns. Messengers als Skype zorgen ervoor dat mensen wereldwijd met elkaar in contact blijven. Een goed gesprek tussen oma in Lutjebroek met kleinzoon in Sidney is nog nooit zo makkelijk geweest. Sites als Lexa zijn net wat makkelijker dan de aloude contactadvertentie, radioreclame voor vreemdgaan op SecondLove vind ik hilarisch. Internetfora lijken inmiddels alweer oude media, maar zijn een geweldig middel geworden om met volslagen onbekenden te discussieren over gezamenlijke interesses. Het aloude Scrabble is gereincarneerd als Wordfeud. Verslaving aan dat spel schijnt een veelvoorkomende kwaal te zijn, maar is in ieder geval onshuldiger dan nicotine en heroine. Misschien is het mooiste effect wel dat iedereen zijn mening kan delen met de gehele wereld. Ruim 150.000 Nederlanders schijnen dat gedaan te hebben over het optreden van Anouk op het songfestival. Zelf doe ik dat op deze site. Je kan je afvragen wat de relevantie van al die meningen is. In de meeste gevallen is die er niet. Leuk om te lezen zijn al die verschillende meningen echter wel. En mocht het je niet interesseren, weinig is makkelijker dan wegklikken. Als mensen dat nou ook nog zouden doen bij de volgende ondoordachte oproep van dierenpolitie of andere onruststokers, zou de wereld er een stuk mooier uitzien.

Kleintje koffie

Plasmolen - 25 mei 2013 - Koffie drinken mensen altijd en overal. Een van de meest succesvolle uitbaters van dit produkt is Starbucks.

De eerste Starbucks vestiging werd geopend in 1971, in het Amerikaanse Seattle. Er werden koffiebonen en koffiezetapparaten verkocht. In 1982 voegde ondernemer Howard Schultz zich bij het bedrijf. Na een bezoek in 1982 aan Milaan stelde Schultz voor om ook koffie- en espressodranken te gaan verkopen, naast de losse koffiebonen. De drie oorspronkelijk oprichters verwierpen dit plan met het argument dat het bedrijf hierdoor te veel zou afwijken van zijn kernactiviteiten. Overtuigd van zijn plan besloot Howard Schulz in 1985 zijn eigen keten met koffiewinkels op te richten onder de naam Il Giornale. Vijf jaar later had hij geld genoeg verdiend om Starbucks te kopen, wat ook geschiedde. Hij hernoemde alle bestaande vestigingen van Il Giornale naar Starbucks en begon met een snelle expansie. De eerste Starbucks-vestiging buiten Seattle werden geopend in Vancouver en Chicago in 1987. De eerste Starbucks-vestiging buiten het Noord-Amerikaanse continent werd in 1996 geopend in Tokio. Inmiddels zijn er wereldwijd vestigingen en is het de grootste keten van koffiewinkels ter wereld.

Nederland neemt een bijzondere plaats in binnen de wereldwijde expansiedrift van het concern. Sinds 2002 is hier de enige branderij buiten Amerika gevestigd. Alle Europese winkels worden vanuit hier bevoorraad. De grote expansie van het aantal winkels is in Nederland begonnen in 2008, met de opening van de eerste Starbucks op een treinstation. Utrecht Centraal was dat eerste station, inmiddels hebben vrijwel alle grote treinstations een vestiging van Starbucks. Gisterenmiddag was ik op Nijmegen Centraal, waar Starbucks de enige koffiezaak is. In antwoord op de vraag of ik een kleine, medium of grote kop koffie wenste, antwoordde ik dat ik een klein kopje koffie wilde. Ik kreeg een mok met ongeveer drie keer de inhoud van een gewoon Nederlands kopje koffie. Een sloot koffie, wordt dat ook wel genoemd. Zo smaakte het ook. Om me heen zag ik meer mensen moeite hebben met de hoeveelheid van het kleintje koffie. Na deze half opgedronken te hebben, besloot ik dat het genoeg was geweest. Economisch succesvol of niet, zelden smaakte het Hollandse kopje koffie bij mijn buren mij 's avonds zo goed.

Droog over

Dwingeloo - 23 mei 2013 - Deze week verblijf ik in Dwingeloo. De reden daarvoor is de vierdaagse van het Drents Friese Woud, waar ik twee dagen van meeloop.

Het bijzondere van deze vierdaagse is dat deelnemers per dag kunnen inschrijven en van afstand kunnen wisselen. Vier dagen dezelfde afstand kan, maar minder dagen en / of wisselen van afstand kan ook. Ik koos vandaag voor de 30 kilometer, wetende dat ik bij slecht weer alsnog in kon korten. Wandelen is immers heerlijk, maar regen houd ik niet van. Gelukkig bleef het droog, ik had het geluk tussen de buien door te lopen. Een enkele plas op straat kwam ik nog wel tegen, maar dat mag de pret niet drukken. De route liep veel door het bos, soms langs heides en door enkele dorpjes. Ongeveer de helft van de paden was heerlijk om te wandelen, de andere helft bestond uit smalle bospaden en karresporen. Schijnbaar denken organisatoren van wandeltochten dat wandelaars de natuur in willen. Dat is ook wel zo, maar bij een afstand van 30 kilometer is het vooral fijn om door te lopen. Smalle en drassige paden lenen zich daar niet heel goed voor. Gelukkig was de drukte aardig verdeeld en waren de rustposten ook goed op orde. Rond half negen liep ik weg, tegen twaalf uur was ik bij een rustpost met soep en broodjes en om tien voor twee had ik de dertig kilometer in de benen zitten.

De vierdaagse wordt georganiseerd vanuit Diever, vijf kilometer van Dwingeloo waar ik een hotel heb. Een aantal jaren terug heb ik de Vechtdal vierdaagse gelopen vanuit het Hampshire hotel in Ommen, dat was goed bevallen. Ik vond het een goede reden om te kiezen voor het Hampshire hotel in Dwingeloo. Een slechte keuze is dat zeker niet. De kamers zijn erg ruim, goed voorzien en netjes. Het ontbijtbuffet heeft voor ieder wat wils, ook 's avonds staat er voldoende op het menu. Voor de deur ligt een oranje loper. Of dat gewoonlijk een rode loper is, weet ik niet. De loper ligt er nu vanwege de komst van Willem Alexander en Maxima naar Dwingeloo, komende dinsdag. Dan ben ik alweer weg, met de herinnering dat ik hier als een vorst geslapen heb.

Hunebedden

Dwingeloo - 22 mei 2013 - Drenthe staat bekend om de TT en de hunebedden. De TT is deze week niet, dus ik heb vandaag de hunebedden bewonderd.

Er zijn diverse theorieen over het ontstaan van hunebedden. Zo wordt er gedacht aan schuilplaatsen en aan voorraadkelders. Meest waarschijnlijke theorie is dat het massagraven zijn, om en nabij de 5400 jaar oud. Daarnaast gaan archeologen er vanuit dat de hunebedden een rituele, religieuze of ceremoniele functie hadden. Welke functie dat was, is echter niet duidelijk. Wat ook niet duidelijk is, is wie er in hunebedden begraven werden. Archeologen gaan uit van hooggeplaatste personen. Dat zou betekenen dat hooggeplaatsten in een massagraf verdwenen en de eenpersoons vlakgraven uit die tijd voor minder hoog geplaatste waren. Dat lijkt niet heel logisch, dus het zou ook andersom kunnen zijn. Wat wel duidelijk is, is dat Drenthe er een hoop oude stenen als mooie toeristische attractie aan over gehouden heeft.

De meeste hunebedden bevinden zich rond het dorpje Borger, waar ook het hunenbeddeninformatiecentrum gevestigd is. Ik dronk er vandaag een kopje koffie sprak een vrijwilliger van het centrum. Hij vertelde over Drenthe: "We zitten hier op het zand, hier zijn de mensen gemoedelijk. Het is leuk werken hier. Zelf woon ik in ander deel van Drenthe, dat noemen we het klei. Op het klei is het minder leuk, mensen zijn stug." Schijnbaar is in Drenthe de ondergrond bepalend voor datgene wat zich bovengronds afspeelt. Wat dat betreft lijkt er weinig veranderd in de laatste 5400 jaar. Welke theorie ook waar is, volgens alle theorieen zijn ook de hunebedden er immers gekomen vanwege datgene wat zich ondergronds afspeelde.

In mei leggen alle vogels een ei

Dwingeloo - 21 mei 2013 - In mei leggen alle vogels een ei, luidt het spreekwoord. Hoewel de weergoden zich weinig van het voorjaar aantrekken, zijn de vogels wel volgens de kalender actief. Ook het vogelhuisje bij mij in de tuin is weer bewoond.

Eieren kunnen heel verschillend zijn, van grootte en ook van kleur en vorm. De ransuil legt bijvoorbeeld ronde eieren, het kemphaantje daarentegen eieren met een totaal afwijkende vorm. De kleur kan verschillen van wit tot hemelsblauw of okerbruin gestippeld of meer effen. De kleur en de tekening van de eieren biedt een grote verscheidenheid. De vlotheid van de baring kan invloed hebben op de mate van gestippeldheid van de eieren. In het baringskanaal bevinden zich verfklieren. Gaat het ei hier makkelijk en vlug voorbij, dan heeft het geen of weinig stippen. Bij een moeilijkere en langdurigere bevalling zal het ei meer stippels vertonen.

Wat voor eieren bij mij in de tuin gelegd zijn, zou ik niet weten. Het is een gezin van koolmeesjes. Afgelopen weken zijn ze druk geweest met het bouwen van een nest, nu zijn de eieren gelegd. Het zou kunnen dat ze ook al uit zijn. Te zien is het niet, het vogelhuisje is geen type doorzon. Een open dak heeft het inmiddels wel. De eerste jaren zag het huis er perfect uit, met bordje van de vogelbescherming en stokje voor de ingang. Beide zijn inmiddels verdwenen en ook het dak is zo lek als een mandje. Schijnbaar vinden vogels dat fijn. Sinds het in deze vervallen staat is, hebben we ieder jaar bewoners. Wat mij betreft zijn ze van harte welkom. Het geeft toch enig voorjaarsgevoel in dit verder zo slechte voorjaar. De kat uit de straat denkt er net zo over. Vol belangstelling bekeek hij het huisje afgelopen week. Het is te hopen dat hij er minder van geniet dan ik, anders hebben de vogels weinig aan hun ei in mei.

Vieren in vrijheid

Derrick

IJsselstein - 1 mei 2013 - Wereldberoemd werd Horst Tappert met de volgende zin: "Harry, hol schon mal den Wagen." In zijn rol van Derrick stond hij ermee op een voetstuk, waar hij afgelopen week postuum vanaf gevallen is.

Zoals vele Duitsers van zijn leeftijd, had ook Horst Tappert een oorlogsverleden. Zijn verhaal was dat hij hospik was geweest bij de Wehrmacht, een relatief onschuldige functie bij een gematigd legeronderdeel. Afgelopen week is bekend geworden dat dit niet correct was. In werkelijkheid had Horst Tappert als grenadier bij de Waffen SS gediend. Dit legeronderdeel was onderdeel van de SS, een militaire elite-eenheid welke was voortgekomen uit de Nazipartij van Adolf Hitler. Een groot verschil met de Wehrmacht was dat mensen zich voor de Waffen SS vrijwillig aanmeldden, terwijl de Wehrmacht voor veel Duitsers een verplicht nummer was. Na de oorlog is de Wehrmacht omgevormd tot het Duitse leger, de gehele SS is tijdens de processen van N�rnberg opgeheven en verboden. Een lidmaatschap van de Waffen SS is dus geen pluspunt op iemands c.v. Saillant detail van deze bekendmaking is dat eerder al bekend geworden was dat ook wijlen Herbert Reinecker, schrijver van de serie Derrick, bij de Waffen SS had gediend.

Na de oorlog heeft Duitsland naam gemaakt met de Krimi. Het is een speciaal genre politieserie, met Tatort, Der Alte en Derrick als belangrijkste exponenten. Derrick speelde zich af bij de M�nchense kriminalpolizei, waar hoofdinspecteur Stephan Derrick samen met zijn assistent Harry Klein moorden oploste. De serie heeft 25 jaar gelopen. In die tijd zijn 281 afleveringen gemaakt die in 100 landen werden uitgezonden. Daarmee is het één van de meest succesvolle series uit de geschiedenis. Met het bekend worden van de achtergrond van Horst Tappert komt daar een einde aan. In veel landen, o.a. Nederland, wordt het uitzenden van herhalingen van de serie stop gezet. Jan Slagter van de Nederlandse omroep Max zegt daarover: "Zoiets verwacht je niet. Wij gaan geen acteur eren die zo gelogen heeft over zijn verleden, ook al leeft hij niet meer." Mij lijkt dat een lidmaatschap van de Waffen SS geen schoonheidsprijs verdient, maar de serie Derrick nog altijd wel. Dat de acteur in oorlogstijd een minder mooie rol speelde, doet daar niets aan af.

Koningslied

IJsselstein - 23 april 2013 - Nog een week, dan draagt koningin Beatrix haar taken over aan Willem Alexander. Het Nationaal Comit� Inhuldiging had bedacht dat een lied verbindend zou kunnen werken. Dat is niet gelukt.

John Ewbank heeft de afgelopen jaren veel mooie liedjes gecomponeerd. Het meest bekend zijn de nummers voor Marco Borsato, maar ook artiesten als Robby Valentine, Gordon en Van Velzen brengen werk van zijn hand. Daarnaast heeft hij veel nummers gemaakt die het commercieel goed hebben gedaan, maar weinig eeuwigheidswaarde hebben. Dezelfde Marco Borsato heeft er veel van opgenomen, samen hebben ze er waarschijnlijk genoeg aan over gehouden. Shockerend of controversieel zijn de nummers echter nooit, wat waarschijnlijk een pr� was om hem te vragen voor het dichten van een lied ter ere van de inhuldiging van Willem Alexander als koning. Deze keer werd het echter toch controversieel. Nadat het vrijdagmorgen was uitgebracht, verdween het enkele uren later alweer van Youtube. Teveel mensen hadden het nummer als spam gerapporteerd, waarna Youtube het automatisch verwijdert. Ook Sylvia Witteman kon het nummer niet waarderen. Ze startte een online petitie tegen het lied, zo een veertigduizend mensen ondertekenden de petitie. Ook op Facebook, Twitter en in diverse televisieprogramma's wordt het nummer in meer en minder vriendelijke bewoordingen afgekraakt. Zaterdagavond is John Ewbank het zat. Hij publiceert een brief op Facebook waarin hij het nummer terugtrekt: "Ik ben zelf de enige paraplu in deze zeikregen en heb besloten dat ik mij niet op deze manier laat bejegenen." Maandag besloot het Nationaal Comité Inhuldiging dat John Ewbank niets terug te trekken heeft, het wordt op 30 april toch gespeeld.

VNSG Congres

IJsselstein - 21 april 2013 - Eens per jaar vind het congres plaats van de VNSG, de Vereniging Nederlandstalige SAP Gebruikers. Afgelopen donderdag en vrijdag was dit congres weer, zoals vanouds in het MECC in Maastricht.

SAP is een leverancier van informatiepakketten om bedrijfsprocessen te automatiseren, een zogenaamd ERP systeem. Het is een Duits produkt, het hoofdkantoor staat in Waldorff. Een groot deel van het grootbedrijf in Nederland gebruikt het, desondanks wordt in Nederland slechts een procent van de omzet van SAP gegenereerd. Het blijft dan wel gaan om aanzienlijke bedragen. Daarbij gaat het niet alleen om SAP, maar ook om alle ICT-bedrijven en -afdelingen die betrokken zijn bij SAP. Deze wereld heeft zich verenigd in de VNSG, welke dus eenmaal per jaar een congres houdt. Het doel van de VNSG in kennisuitwisseling en beinvloeding van de ontwikkelingen binnen SAP. Tijdens het congres staat uiteraard voornamelijk kennisuitwisseling op de agenda, hoewel het feestelijk karakter van een congres bepaald niet vergeten wordt. Zo werden afgelopen week de dagen gestart en afgesloten met plenaire presentaties welke vooral leuk zijn en was er op donderdagvond een groot feest op een kasteel in de nabijheid van Maastricht.

Tijdens zo een congres is het vooral opvallend wat voor mannenwereld de IT branche nog steeds is. Mannen in grijze pakken bepalen het beeld, een enkele frivole uitzondering daar gelaten. Dames lopen er vooral in korte jurkjes en oranje shawltjes, de huiskleur van de VNSG. Ze scanden de kaarten, wezen de weg en glimlachtten vriendelijk. Bij sommige stands op de bijbehorende informatiemarkt waren ook vrouwen aanwezig, waarbij ik me afvroeg of hun kennis van SAP de echte reden van hun aanwezigheid was. Dames die daadwerkelijk als bezoeker op het congres waren, vormden een uitzondering. Ongetwijfeld om deze reden was voor het feest geregeld dat tegen betaling introducees mee mochten. Het werd er niet minder gezellig om, hoewel het meer netwerken dan feesten was. Een enkeling liet zich verleiden tot dansen of meezingen, de meesten vulden hun tijd met eten, drinken en praten. Ook ik deed dat, het is nooit verkeerd bij te praten met oude bekenden, huidige collega's en een enkele nieuwe bekende. Rond elf uur pakte ik de bus weer terug richting Vrijthof, waar ik mijn hotel had. Ook daar was het nog gezellig druk, het weer werkte goed mee. Na één drankje daar, vond ik het wel tijd voor mijn hotelkamer. Schijnbaar had niet iedereen dat gedacht. De vrijdag in het MECC begon met minder grijze pakken dan de donderdag, het aantal dames was nog steeds nihil.

Paard in cadeauverpakking

IJsselstein - 15 april 2013 - Over ruim twee weken worden Willem Alexander en Maxima koning en koningin. In sommige plaatsen roept dat een wat vreemde reactie op. IJsselstein is er ��n van.

Enige tijd terug las ik dat een Afrikaans land een staatshoofd een kameel cadeau gedaan had. Het leek mij typisch een cadeau voor een bananenrepubliek. Een konijn cadeau geven voor een verjaardag kan nog een goede grap zijn. In andere omstandigheden dieren cadeau doen, lijkt mij een wat primitieve gewoonte. Groot was dan ook mijn verbazing toen bleek dat ook de gemeente IJsselstein deze gewoonte blijkt te hebben. Met het aanvaarden van het koningsschap, wordt Willem Alexander ook baron van IJsselstein. Ik heb geen idee wat dat inhoudt, maar voor de gemeente is het reden belastinggeld uit te geven aan een paard. Tijdens het bezoek van Willem Alexander en Maxima op 30 mei, wordt dit cadeau gedaan. Het volgende staat daarover op de website van de gemeente IJsselstein: "Volgens traditie wordt de Baron van IJsselstein bij zijn bezoek aan onze stad een paard aangeboden. Deze traditie zal ook tijdens dit bezoek worden voortgezet."

Zelf zou ik niet weten wat ik met een paard moet. Paardenbiefstuk staat volgens de verpakkingen nooit mijn menu, paard rijden kan ik ook niet. Of dit anders is bij Willem Alexander en Maxima, zou ik eigenlijk niet weten. Het verschil is waarschijnlijk wel dat hun tuin groot genoeg is om een paard te houden, maar of ze dat leuk vinden? Bovenal lijkt het mij een geldverspillende, primitieve gewoonte om een paard cadeau te geven. Paarden horen in de wei. Dat ze ook op maneges rondlopen en hier en daar verdwijnen bij de paardenslager, kan ik me ook wat bij voorstellen. Een paard in cadeauverpakking lijkt me echter van dezelfde orde als een paard in de gang. Dat kan niemand serieus nemen. Ik roep de burgemeester dan ook bij deze op om het paard cadeau te geven namens de voltallige gemeenteraad, maar nadrukkelijk niet namens de bevolking van IJsselstein. Onze nieuwe koning kan zijn volk dan in ieder geval serieus blijven nemen.

1 april

IJsselstein - 1 april 2013 - Gisteren was het tweede paasdag en 1 april. Door deze combinatie waren er misschien wat minder 1 april grappen dan anders, maar ze waren er wel.

Met een goede 1 april grap worden mensen op een leuke manier voor de gek gehouden. Aanvankelijk niet herkenbaar als grap, zonder aanziens des persoons, getimed op 1 april en uiteraard met humor zijn de ingredienten van een goede 1 april grap. Dit jaar vond ik de grap van een politieagent uit midden Nederland het meest sterk. Hij had aangekondigd dat tweede paasdag de A2 afgezet zou worden voor opnames van Top Gear. Het programma zou een poging gaan doen het snelheidsrecord op de openbare weg te verbreken. Helaas konden zijn landelijke collega's de grap niet waarderen, waardoor al voor 1 april bekend werd gemaakt dat het een grap betrof. Mischien dat de landelijke agenten naar Specsavers wilde. Dit bedrijf had autoruiten op sterkte in de aanbieding, zodat in de auto de bril af kon. Het is ook mogelijk dat ze een overnachting wilden boeken op Paleis Soestdijk. Ook dat was vanaf gisteren mogelijk. De kans dat ze zich druk maakten over Vaticaanstad was wat kleiner. Het nieuwsbericht dat Vaticaanstad uit de euro zou stappen, was te doorzichtig om waar te kunnen zijn.

De serieuze 1 april grappen kwamen dit jaar van de weergoden. Een flauw paaszonnetje brak weliswaar door, maar warm werd het nergens. Hier en daar verscheen de kerstman, gezien de temperatuur dacht hij dat het zijn feest was. Hij kwam een bibberende paashaas tegen. Zelfs de wintervacht was niet bestand tegen de snijdende kou. De aankondiging van een schaatstocht door ijsclub "Hard gaat ie" uit Landsmeer leek dan ook zeer geloofwaardig. Dat was het uiteraard niet. De enkeling die toch kwam opdagen, hoefde de ijzers niet onder te binden. Hij werd toegelachen en kreeg een gouden paasei mee naar huis. Het is te hopen dat de weergoden snel van voorkeur veranderen, zodat we echt van het voorjaar kunnen genieten. Lachen om 1 april grappen doen we volgend jaar wel weer, hopelijk dan in een stralende zon.

Pasen

IJsselstein - 28 maart 2013 - Terwijl de weergoden nog in kerststemming zijn, is Pasen in aantocht. Komend weekend zou het voorjaar weer moeten beginnen.

Pasen is volgens de Christenen het feest van de wederopstanding van Jezus Christus. Zoals bij veel christelijke feestdagen, is het feest echter ouder dan het geloof. Er zijn verschillende theorie�n over de oorsprong van het feest. De leukste vind ik persoonlijk de theorie dat Pasen ontstaan is als een feest ter ere van de godin van de vruchtbaarheid. De symbolen van deze godin waren de haas en het ei, wat het bestaan van de paashaas zou verklaren. Volgens de theorie werd met grote orgie�n gevierd dat de zon terugkwam en de natuur ontwaakte uit de winterse dood. Een mooier feest zullen weinig mannen zich voor kunnen stellen. Het is ook wel heel wat anders dan het massale bezoek aan de meubelboulevard, wat tegenwoordig voor veel mensen het hoogtepunt van Pasen schijnt te zijn.

Pasen is echter vooral het begin van het voorjaar. De pretparken en andere 's zomerse attracties openen hun deuren weer, de verschillende paaspopfestivals openen het festivalseizoen en in het oosten van het land wordt het voorjaar verwelkomd met paasvuren. Ook het campingseizoen begint weer. De afgelopen week waren de eerste caravans weer op de wegen te zien, morgen zullen de seizoenplaatsen weer in gebruik genomen worden. Ook ik doe daar aan mee. Evenals voorgaande jaren, gaat mijn caravan naar camping De Geuldert in Plasmolen. Na een halfjaar afwezigheid, is het altijd goed om met eigen ogen te constateren dat er eigenlijk niets veranderd is. Ik ben benieuwd of dat morgen ook zo is, ijs en weder dienende.

Pizza

IJsselstein - 20 maart 2013 - Meestal neem ik de moeite om 's avonds een goede maaltijd te bereiden. Vanavond deed ik het eens anders, ik had gekozen voor een diepvriespizza.

Het was de Big American Pollo van dr Oetker geworden, afgelopen week in de aanbieding bij de Albert Heijn. Eerder had ik weleens het huismerk van Albert Heijn genomen. Dat was geen culinaire topper, maar toch goed te eten. Anders was dat bij de Big American. De bodem was niet van karton, maar wel heel dik. Op het moment dat ik de pizza uit de doos haalde, verraste de vulling me. Enkele stukjes kip leken er inderdaad op te zitten, daarnaast op het eerste gezicht ondefinieerbaare rode bestanddelen. Nadat de pizza een kwartier later uit de oven kwam, bleek het curry te zijn. Daar smaakte de pizza ook naar. De bodem maakte het machtig, de curry bepaalde de smaak. Enkele stukjes kip en een paar snippers groente waren nog wel te zien, maar nergens te proeven. Bijna ging ik verlangen naar patat, wat ik gewoonlijk eet als ik eens curry proef. Enkele happen later had ik echter nergens meer zin in. De dikke bodem had mijn maag gevuld, mijn smaakpappillen waren na drie happen curry klaar met eten. Dat was ik niet met drinken, de nasmaak was dorst. Waarschijnlijk zat de curry stiekem door het zout. Morgen gaan de pannen weer op het vuur. Aanbieding of niet, dr Oetker mag voortaan in de vriezer blijven.

Financieel advies

IJsselstein - 19 maart 2013 - Ik had wat vragen over mijn financi�le mogelijkheden en heb getracht daar antwoord op te krijgen. De wondere wereld van financieel advies bleek op een bijzondere manier te werken.

Als eerste had ik een mail gestuurd naar mijn verzekeringsmaatschappij. Het antwoord kwam snel, de door mij gevraagde berekening kon binnen tien werkdagen aangeleverd worden. Twee aanvullende mails en ongeveer twintig werkdagen later vond ik de berekening in mijn brievenbus. Hier had ik wat aanvullende vragen over, waarvoor in een begeleidende brief werd verwezen naar een financieel adviseur. Een mail naar de adviseur leverde een reactie op waarbij in gebrekkig Nederlands werd uitgelegd dat mijn vragen ingewikkeld waren en beantwoording geld kost. Op mijn wedervragen hoeveel uur het zou kosten en wat het uurtarief zou zijn, werd in wederom gebrekkig Nederlands geantwoord dat het minimaal een uur � �129,- excl. btw zou worden. Dat daagde me uit zelf de papieren in te duiken en Excel op te starten. Na een half uur dacht ik eruit te zijn. Vervolgens bleek bleek mijn verzekeringsmaatschappij telefonisch wel snel vragen te kunnen beantwoorden, in een kort gesprek met een aardige dame werd me bevestigd dat ik de goede berekening gemaakt had.

Dat leek snel verdiend. De Nederlandse wetgeving kennende, verwachtte ik echter ook nog wat fiscale consequenties. De site van de belatsingdienst maakte me wijzer, maar werd net zo concreet over tarieven als de financieel adviseur. Gelukkig is daar de belastingtelefoon: "U bent verbonden met de belastingtelefoon. Indien u vragen heeft over zorgtoeslag, kindertoeslag of andere toeslagen, kies 1. Heeft u vragen over, ..." Keuze vier was voor mij, waarna het spel zich nog tweemaal herhaalde met keuze drie en twee. De monotone, langzame mannenstem vervolgde: "De wachttijd bedraagt twee tot zes minuten." Enkele minuten later klonk er dan toch een vlotte vrouwenstem, ze was het wachten waard geweest. Mijn laatste vragen kon ze exact beantwoorden. Ik heb nog de moeite genomen de financieel adviseur te bellen om uit te leggen dat ik geen blanco cheques geef voor een onduidelijk aantal uren en €129,- excl. btw per uur te duur vind. Zowaar wist hij me in correct Nederlands uit te leggen dat hij zo veel geld vraagt omdat hij advies geeft. Gelukkig hadden de dames aan de telefoon dat inmiddels ook al gedaan, geheel gratis en voor niets.

"Vaarwel, misschien tot ziens"

IJsselstein - 16 maart 2013 - Zo een 49 jaar terug begon Boudewijn de Groot met optreden. Momenteel tourt hij voor de laatste keer een volledig seizoen door Nederland en Vlaanderen. Gisteren was ik erbij, in de stadsschouwburg van Nijmegen.

Zelf schrijft Boudewijn de Groot er het volgende over: "We komen op, we gaan zitten en we beginnen te spelen. Zo simpel is het altijd geweest en zo zal het ook deze keer weer zijn. Wat nieuw, veel oud (omdat het de laatste grote tour is), een paar persoonlijke favorieten en successen uit de voorstellingen van de afgelopen vijftien jaar. De band is weer in de kleine bezetting (piano, keyboards, gitaar, viool, bas). Misschien wat weemoed hier en daar, omdat dit het laatste volledige seizoen zal zijn dat ik door Nederland en Vlaanderen tour. Maar ook met frisse moed vooruit kijkend naar wat er wellicht nog gaat komen. Muziek zal er altijd zijn, zingen zal ik blijven doen tot het niet meer kan. Dus vaarwel, maar we zien elkaar hopelijk nog wel eens terug, u en ik."

Het was voor de eerste keer dat ik de stadsschouwburg Nijmegen bezocht. De zaal leende zich perfect voor het intieme optreden wat Boudewijn de Groot samen met Ernst Jansz, Jan Hendriks, Monique Lansdorp, Ake Danielson en Bert Embrechts gaf. Door de halfronde opstelling van de stoelen in de zaal, ontstaat een soort huiskamersfeer waarin opgetreden wordt. Zoals Boudewijn de Groot ook zelf schrijft, ze kwamen op, gingen zitten en begonnen te spelen. En dat deden ze geweldig. Muziek uit de afgelopen vijftig jaar passeerde de revue, met zowel bekende nummers als "Avond" als minder bekend, deels nieuw werk. Voor de pauze werd veel teruggeblikt op de periode met Lennart Nijgh, met veel muziek van zijn hand. Na de pauze volgde eerst een klein optreden met enkel gitaarspel, door Jan Hendriks en Boudewijn de Groot samen. Later volgde o.a. nog een serie nummers over Indonesi�, met persoonlijke verhalen en nummers van zowel Boudewijn de Groot als Ernst Jansz. Enkele nummers werden in een speciale versie gespeeld, waarbij met name Ake Danielson indruk maakte met zijn virtuoze spel op de meest bijzondere instrumenten. Het einde was feest, Het land van Maas en Waal werd luidkeels gezongen in de gehele zaal. Nagenietende in de foyer, bedacht ik dat met deze tour een stuk Nederlandse muziekgeschiedenis wordt afgesloten. Zoals hij zelf in één van zijn laatste nummers zong: het was een mooie tijd, het was een waanzinnig feest!

Nederlandse Postduiven Omroep

IJsselstein - 13 maart 2013 - Gisteren werden de nieuwste plannen van de Publieke Omroep bekend. De huidige namen van de radio- en televisiezenders gaan verdwijnen, het wordt allemaal NPO.

Nederland 1 zal NPO 1 gaan heten, Radio 1 wordt NPO Radio 1 en Uitzendinggemist.nl wordt NPO.nl. IJzersterke merken worden hiermee overboord gezet, maar volgens de directie van de publieke omroep is het noodzakelijk. Met één sterke naam op radio, tv en internet wil de NPO online beter tegenwicht kunnen bieden aan internationale mediamerken als Youtube, Google en Apple. Door met één naam te werken, verwacht de publieke omroep dat de link tussen de zenders en websites beter gelegd wordt. Zo denkt men dat het publiek nu niet begrijpt dat op uitzendinggemist.nl uitzendingen van Nederland 1, 2 en 3 staan. Met eenzelfde naam zou dat opgelost zijn. Gisteren werd de wijziging bekend gemaakt, wat onmiddelijk kritische reacties opleverde. Zowel bij de aangesloten omroepen als in de politiek werden kritische vragen gesteld over nut en noodzaak van deze geld verslindende operatie in tijden van bezuinigingen.

Het lijkt vooral een oplossing voor een niet bestaand probleem, misschien een teken dat er nog niet genoeg bezuinigd wordt. Nederland 1 is de best bekeken zender van Nederland, uitzendinggemist.nl ��n van de populairste websites. In het geval dat mensen de link tussen zender en site niet begrijpen, is nog steeds de vraag wat dan het probleem is. De concurrentie heeft in ieder geval geen enkele moeite met meerdere namen. Youtube als onderdeel van Google functioneert prima, dat Veronica en Net 5 onderdeel zijn van SBS zal ook niet iedere kijker weten. Minder hits of kijkers levert het niet op. Wel lijkt het besluit een gelukslot voor de Nederlandse duivenmelkers. NPO staat immers van oorsprong voor Nederlandse Postduiven Organisatie. De domeinnaam NPO.nl is voor honderdduizend euro verkocht aan de publieke omroep. Daarmee is in ieder geval nog één organisatie beter geworden van deze wijziging. Of in naam van de postduiven toch nog meer kijkers, luisteraars en bezoekers gelokt gaan worden, zal de toekomst leren.

Witte fietsen

IJsselstein - 3 maart 2013 - Vanmiddag was ik in het Kroller Moller museum. De witte fiets is het meest praktische vervoermiddel om er te komen.

Het idee voor witte fietsen stamt uit 1965. De provo's hadden bedacht dat het ideaal zou zijn als Amsterdam vol zou staan met fietsen die iedereen in de stad kon pakken en achterlaten. Het zou mensen de auto uit lokken, een zegen voor de luchtverontreiniging in de stad. De eerste fiets werd gepresenteerd op het Spui, het was een zogenaamde weesfiets die ter plekke wit werd geschilderd. De politie nam de fiets onmiddelijk in beslag, waarmee het initiatief weer over was. Enkele jaren later waren enkele provo's in de gemeenteraad gekozen en werd het plan nogmaals gepresenteerd. De andere partijen gingen niet mee, weer strandde het plan. Vele jaren later, in 2000, werd het alsnog in aangepaste vorm ingevoerd. Met een chipknip konden de fietsen uit automatische stallingen gehaald worden. De fietsen werden echter massaal gestolen, waardoor ook dit plan na enkele maanden een vroege dood sterfde.

Anders is dat op De Hoge Veluwe. Midden in dit nationale park ligt het Kroller Moller Museum, een populaire bestemming voor toeristen en liefhebbers van kunst. Om er te komen, zal echter eerst het nationale park betreden moeten worden. Meer dan een stuk omheind Veluwe is het niet, een soort Veluwse variant van de tolweg. Er moet entree betaald worden om het park te betreden. Het verschil wordt gemaakt door de witte fietsen. Het is mogelijk om te voet of met de auto het park te betreden, maar het meest aanlokkelijk is de witte fiets. Zowel bij iedere ingang van het park als bij het Kroller Moller Museum staan witte fietsen die ieder die het wil gratis kan pakken. Een fietstochtje door de bossen wordt daarmee wel heel aantrekkelijk. Als fervent wandelaar was ik afgelopen zondag van de entree richting museum gelopen, om daar de schilderijen en beeldende kunst te bewonderen. Terug heb ook ik me laten verleiden tot een witte fiets. Rustig fietste ik terug van het museum naar de rand van het park, om voor de slagboom de fiets weer in het rek te zetten. Velen deden het met mij, binnen de hekken van het park lijkt daarmee het Amsterdamse ideaal uit de jaren '60 alsnog gerealiseerd.

Basta Berlusconi

IJsselstein - 24 februari 2013 - Vandaag en morgen zijn er verkiezingen in Itali�. Oud-premier Silvio Berlusconi doet ook weer mee en volgens de peilingen maakt zijn partij goede kans de verkiezingen te winnen.

Silvio Berlusconi is geboren in september 1936. Al in zijn jeugd bleek het geen domme jongen, hij studeerde cum laude af in rechten. Zijn voorliefde voor een leven in de schijnwerpers zat er echter ook al jong in, hij ging als entertainer op cruiseschepen werken. Op 25-jarige leeftijd richt hij Fininvest op. Aanvankelijk richtte hij zich daarmee op bouwprojecten, maar door de aanleg van kabel-tv komt ook de mediawereld op zijn pad. Diverse televisiezenders worden onderdeel van de holdingmaatschappij. Later volgen ook voetbalclub AC Milan, uitgeverij Mondadori en Medusa Film, Italiaans grootste filmproducent. Berlusconi bezit daarmee de belangrijkste opinie beinvloedende bedrijven van Italie. Dat komt niet slecht uit als hij politieke ambities krijgt, in 1993 richt hij de politieke partij Forza Italia op. De partij staat voor vrijheid, familiewaarden en ondernemerschap. Het wil het land Italie leiden als een bedrijf. Deze boodschap slaat aan, een jaar later is Berlusconi premier. Dat zou nog geen jaar duren, maar in 2001 maakt hij zijn comeback. Met een korte tussenpauze tussen 2006 en 2008, zou hij premier blijven tot 2011.

Ondanks deze indrukwekkende carriere, staat Berlusconi vooral bekend om zijn omgang met vrouwen. Niet alle vrouwen kunnen zijn goedkeuring krijgen, over de Duitse bondskanselier zei hij het volgende: "Merkel heeft een onneukbare dikke kont." Zijn voorkeur gaat meer uit naar jong vrouwelijk schoon. Zo organiseerde hij als premier de inmiddels wereldberoemde bunga bunga feestjes. Volgens hemzelf waren het dansfeestjes, anderen hielden het op orgies. Veelvuldig komt hij in het nieuws met Ruby, een Marokkaans meisje dat beweerde als minderjarige sex te hebben gehad met Berlusconi. In 2009 was zijn vrouw Veronica Lario het zat. Ze scheidde van Berlusconi en kreeg van de rechter 36 miljoen euro per jaar alimentatie toegewezen. Terwijl de scheiding nog niet uitgesproken was, verloofde Berlusconi zich met de bijna 50 jaar jongere Francesca Pascale, trouw bezoekster van zijn bunga bunga feestjes. In een interview zei hij er het volgende over: "Ze heet Francesca en ze is een prachtig meisje. Mooi van buiten, maar nog mooier van binnen." Hoewel het hem in Itali� weinig stemmen zal kosten, mag het geen wonder heten dat deze man zich niet populair gemaakt heeft bij feministische vrouwenbewegingen. Vandaag protesteerden ze in het stemlokaal waar Berlusconi zijn stem uitbracht. Ze deden dat topless, met de tekst "Basta Berlusconi" op hun naakte bovenlichamen. Hoewel ze snel werden afgevoerd door de aanwezige politie, zal Berlusconi er ongetwijfeld van genoten hebben. Ik ben benieuwd of hij binnenkort als premier van Italië de Duitse bondskanselier weer een hand mag schudden.

Tweedehands handel

IJsselstein - 22 februari 2013 - Tweedehands autohandelaren hebben niet overal een goed imago. Vandaag sprak ik er één die wel heel erg zijn best deed dat imago te bevestigen.

Op internet had ik een leuke tweedehands auto gezien. De auto was wat jonger dan mijn huidige auto, voorzien van alle luxe, rijdend op het goedkopere diesel en de kilometerstand was vrij laag. Rekenend met de prijzen die de diverse internetsites voor mijn eigen auto aangeven, leek er niet te veel geld bij te moeten. Vanmorgen besloot ik daarom te gaan kijken. De auto zag er netjes uit, enig minpunt was een kras op de voorruit. Op mijn vraag wat daarmee ging gebeuren, kreeg ik de wedervraag hoe ik verzekerd was. De handelaar dacht het wel te kunnen repareren op kosten van mijn verzekering. De auto werd er verder niet minder mooi van, dus ik wilde toch maar een offerte voor inruil laten opstellen. Hierin bleek de verkoopprijs excl. btw zo een duizend euro hoger dan op internet. De inruilprijs voor mijn huidige auto was uiteraard enkele duizenden euro's lager dan redelijk, waarmee het verschil vijfduizend euro meer werd dan ik in gedachten had. Nadat ik de conclusie had getrokken dat we dat niet eens gingen worden, bleek de verkoper nog hoop te hebben. Hij had nog een aanbod voor deels uitgestelde betaling, waarbij het eerste bedrag mijn bod was. Na hem uitgelegd te hebben dat de prijs van de auto daarmee niet verandert, was er nog wel een andere auto in de aanbieding. Fantsoenshalve liep ik nog even mee, zelden heb ik zo een afgetrapte auto gezien. Drie jaar ouder dan mijn huidige auto, kilometerstand het dubbele, dat leek de verkoper wel een geschikte deal voor de prijs die ik in gedachten had. Ik vond het definitief tijd om te gaan en heb hem vriendelijk bedankt voor de bewezen diensten.

Partij van de Arbeidsverboden?

IJsselstein - 20 februari 2013 - Donderdag reist PvdA Tweede Kamerlid Myrthe Hilkens af naar Zweden. Ze gaat daar het prostitutiebeleid bekijken. De kern van dit beleid is een verbod op het bezoeken van prostituees, wat de PvdA ook overweegt. Het lijkt mij zowel principieel als pragmatisch de verkeerde weg.

Het was het eerste kabinet Kok wat prostitutie in Nederland legaliseerde, als onderdeel van een serie maatregelen die genomen werden in het eerste naoorlogse kabinet zonder christelijke partij. Plat gezegd vond de paarse coalitie destijds dat wie wil neuken voor geld, dat gewoon moet mogen. Myrthe Hilkens is het niet eens met haar partijgenoten van destijds: "Omdat er daar een paar van zijn moet ik zeker vergeten dat er een heel bataljon vrouwen is dat in het ergste geval tot abortus wordt gedwongen? Of wordt getatoueerd door de pooier, zodat iedereen ziet dat dat stuk vlees hem toebehoort?" Uitgangspunt van het liberalisme is zo veel mogelijk vrijheid van het individu, zolang hij de vrijheid van anderen niet beperkt. Dat uitgangspunt was de kern van het beleid van de paarse kabinetten. Vrijheid van handelen, vrije beroepskeuze, bescherming van minderheden en zo weinig mogelijk verbieden zijn principi�le keuzes die daar uit voortvloeien. Schijnbaar worden deze principes door de huidige PvdA niet meer gehuldigd.

Pragmatisch gezien, behoort prostitutiebeleid zich te richten op het voorkomen van misstanden. Eenieder zal het erover eens zijn dat gedwongen prostitutie en bijbehorende ellende voorkomen moet worden. De vraag is nu of een verbod daar aan gaat bijdragen. Als er één ding valt te leren van landen waar prostitutie verboden is, is dat het met een verbod niet voorkomen wordt. Meer dan papieren werkelijkheid is het nergens, het oudste beroep ter wereld wordt overal uitgeoefend. Het effect van verbieden is dat het verder gecriminaliseerd wordt. Daglicht en prostitutie zijn al geen gelukkige combinatie. Als het ook wettelijk het daglicht niet meer kan verdragen, zullen uitsluitend criminelen zich nog met prostitutie kunnen inlaten. De kans op misstanden wordt daar zeker niet minder mee, wat nog wordt versterkt doordat het uit zicht zal moeten gebeuren. Bovendien wordt regulering vele malen moeilijker. Criminelen hebben immers weinig te maken met wet- en regelgeving omtrent vergunningen, arbeidsomstandigheden en preventie van ziektes. Wellicht dat deze zaken nu ook niet goed geregeld zijn, maar wettelijk zijn er mogelijkheden voor handhaving. Inzetten op deze handhaving en daarmee voorkomen van misstanden, zou de PvdA sieren. Deze mogelijkheden wegnemen door een verbod, kan volgens mij alleen bedacht worden door een dame van gebrek aan plezier.

Een onsje paard

IJsselstein - 16 februari 2013 - Afgelopen week werd Europa opgeschrikt door een schandaal met paardenvlees. De effecten zijn heel bijzonder.

Ruim een week geleden werd bekend dat Britse en Franse supermarkten artikelen verkochten waarbij rundvlees op de verpakking stond, maar in werkelijkheid paardenvlees in het voedsel zat. De in West Europa immer populaire Roemenen leken aanvankelijk schuldig, maar later bleek het toch wat anders te liggen. Waar in het traject een paard een koe wordt, is nog steeds niet helemaal duidelijk. Wel is inmiddels bekend dat het vele malen meer voorkomt dan aanvankelijk gedacht. Ook bij Nederlandse supermarkten bleek paardenvlees verkocht te worden als rundvlees. Het meest hilarisch was de ontdekking bij steakhouse Piet de Leeuw in Amsterdam. Zijn biefstukken bleken ook van paard te zijn. Dat mag gewoon, biefstuk staat voor mager spiervlees van de bil. Dat hoeft niet van rund te zijn, kan ook van bijvoorbeeld een hert, struisvogel of paard zijn. Hij wilde als kleinzoon van een paardenslager graag geheim houden dat zijn biefstukken afkomstig zijn van paarden: "Het is toch een edel dier, zo een paard." Uiteraard kwam ook zijn geheim deze week aan het licht. Na aanvankelijke ontkenning aan het begin van de week, maakte hij aan het einde van de week als geen ander reclame voor paardenvlees.

In de media doet het schandaal het goed, kranten staan er vol mee. De consument lijkt het wat minder te deren. Vrijwel niemand heeft het paardenvlees terug gebracht naar de supermarkt, ondanks dat kopers dan hun geld terug zouden krijgen. In een peiling van de onvermijdelijke Maurice de Hond bleek dat 81% van de Nederlanders ook geen enkel probleem heeft met een lekker stukje paard op het bord. Dat blijkt deze week ook uit de verkoop van paardenvlees. Deze was nog nooit zo hoog, de paardenslagers maakten overuren. Een betere reclame dan dit schandaal hadden ze zich waarschijnlijk niet kunnen wensen. Ondertussen gaat de EU strenger controleren op aanwezigheid van paard in het rundvlees. Ik ben benieuwd of daarbij ook nog katten, honden en slangen gevonden gaan worden, ook deze dieren schijnen goedkoop en erg smaakvol te zijn.

Kwibus, al 25 jaar een plaatje

IJsselstein - 10 februari 2013 - Theaterstichting Kwibus bestaat 19 februari a.s. 25 jaar. Het was een goede reden om voor de eerste keer met Kwibus met de IJsselsteinse carnavalsoptocht mee te doen.

Kwibus is 25 jaar geleden ontstaan na een griezelfeest. E�n van de bezoekers van het feest noemde de organisatoren "rare kwibussen". De naam Kwibus komt daar vandaan. Na organisatie van het volgende feest, het spacefeest, is de theaterstichting Kwibus opgericht. Bij dat feest speelde toneel al een grote rol, later is de stichting zich helemaal op toneel en aanverwante theatervoorstellingen gaan richten. Een vaste lokatie was er niet, er werd overal en nergens gespeeld. Begin jaren '90 was een oude koeienschuur in de Noord IJsseldijk de vaste speellokatie, met grime tussen de melkinstallatie. Ook buitenlokaties, oude scholen, het voormalige wooninfocentrum in Zenderpark en een vroegere autogarage bleken prachtige decors voor schitterende stukken. In 2009 is een oud loodgietersbedrijf verbouwd tot theater Pantalone. Daarmee heeft Kwibus een eigen theater gekregen nabij het centrum van IJsselstein, met nog meer mogelijkheden dan de jaren daarvoor.

Afscheid van de vorst

IJsselstein - 28 januari 2013 - Gisteren op de voorpagina van De Volkskrant: "Afscheid van de vorst." Een betere voorspelling had de krant niet kunnen doen.

Het artikel ging natuurlijk over koning winter die gisteren werd weggejaagd door een paar forse regenbuien. Vandaag pas werd bekend dat koningin Beatrix op 30 april a.s. plaats gaat maken voor Willem Alexander. De als "Prins Pils" bekend staande kroonprins mag dan koning worden, zijn vrouw koningin. Nu bij de laatste kabinetsformatie de laatste invloed van het koningshuis naar het rijk der fabelen is verwezen, mogen zij als koning Willem IV en koningin Maxima het tweehonderd jarig bestaan van de Nederlandse monarchie gaan vieren. Zijn moeder zal het rustig aankijken, waarschijnlijk vanuit kasteel Drakesteyn in Lage Vuursche. Het is de afgelopen jaren verbouwd, zodat ze er ongestoord van haar oude dag kan gaan genieten. Na 33 jaar als koningin lijkt het haar gegund.

Het praktische gevolg is dat we vrij gaan krijgen op 27 april i.p.v. 30 april. Het eerste jaar, 2014, is dat buitengewoon ongunstig. Het valt dan op zondag. Een vrije maandag zou leuk zijn, maar het kan natuurlijk ook een feestje op zaterdag worden. Verder zal er weinig veranderen in Nederland, meer dan een ceremoni�le functie is staatshoofd immers niet meer. Toch haalt het aftreden van koninging Beatrix ook de voorpagina's van de buitenlandse kranten. Dat geldt voor de landen om ons heen, maar ook bijvoorbeeld CNN bracht het als "breaking news". Het unieke karakter van een koningshuis zal de reden zijn. Het blijft natuurlijk bijzonder dat een zich modern noemend land als Nederland nog erfelijke opvolging van het staatshoofd kent. Kastelen, tronen, paleizen, prinsen en prinsessen horen immers meer bij een sprookje dan bij serieuze zaken als het regeren van een land. Ik ben benieuwd of het Willem Alexander gaat lukken dat sprookje in stand te houden.

Ommetje Ommen

IJsselstein - 27 januari 2013 - Afgelopen weekend was ik in Ommen, gelegen in het Vechtdal in Overijssel.

Ommen is een reeds lang bestaand plaatsje, al in 1248 ontving het stadsrechten. De plaatsnaam komt echter al eerder voor in de boeken, zo rond 1133. Het is ontstaan op een rivierduin langs de Vecht, wat nu nog te zien is bij het kerkplein. Dit ligt net wat hoger dan de omliggende straten en wijken. De op het kerkplein staande kerk is gesticht in 1150, maar daarna meerdere keren verwoest en weer opgebouwd. De laatste grote brand was in 1624, uit dat jaar stamt het grootste deel van het huidige gebouw. Alleen de toren is aanzienlijk jonger, deze stamt uit 1857. De overige centrumbebouwing is nog jonger, het is voornamelijk afkomstig uit de vorige eeuw. In de directe omgeving zijn wel meer historische gebouwen te vinden, voornamelijk kastelen en landhuizen. Het vormt tegenwoordig het decor van een gebied waar landbouw en toerisme de belangrijkste bronnen van inkomsten zijn. Met name het aantal campings is groot, waarvan er veel ook boerderijcampings zijn.

Toch leek het in het centrum van Ommen minder te gaan. Of het crisis, leegloop of toeval was, werd me niet duidelijk. Meerdere winkelpanden stonden te huur en enkele andere winkels hielden opheffingsuitverkoop. Gelukkig waren er nog genoeg over, evenals voor het toerisme onmisbare horecagelegenheden. Net als afgelopen jaren verbleef ik in hotel Paping, gelegen naast het station. Hier was weinig te merken van terugloop. Er heerste een gezellig drukte, zowel 's middags in de bij het hotel horende sauna als 's avonds aan het diner. In de omgeving was het heerlijk rustig, perfect voor een mooie wandeling richting het nabijgelegen Dalfsen. Daarmee is een ommetje Ommen een aanrader voor iedereen die er eens een weekendje tussenuit wil. En als voldoende mensen dat doen, komt het met het winkelbestand ongetwijfeld ook weer goed.

Huis Doorn

IJsselstein - 20 januari 2013 - De geschiedenis kent soms vreemde wendingen. In Huis Doorn wordt zo een hele bijzondere geschiedenis levend gehouden.

Huis Doorn stamt uit de veertiende eeuw, maar dankt zijn bekendheid aan de vorige eeuw. Aan het einde van de eerste wereldoorlog verbleef de Duitse keizer Wilhelm II in het Belgische Spa, destijds het hoofdkwartier van het Duitse leger. Op het moment dat in Berlijn de republiek wordt uitgeroepen, beseft de keizer dat hij niet meer terug kan naar Duitsland. Hij kiest ervoor te vertrekken naar het neutrale Nederland, waar hij asiel krijgt van de Nederlandse regering. Samen met zijn vrouw trekt hij in bij bekenden in Amerongen. Daar blijft hij niet lang, hij koopt het nabijgelegen te koop staande Huis Doorn. Daar zou hij de rest van zijn leven verblijven. Sterker nog, zijn lichaam ligt nog steeds in het kleine mausuleum op het landgoed. Conform zijn laatste wens ligt hij daar tot de monarchie in Duitsland hersteld wordt, voor eeuwig dus.

Vandaag was ik in Huis Doorn. Na de aanschaf van de buitenplaats, heeft de voormalige keizer het van alle gemakken laten voorzien. Zo is er koud en warm stromend water en centrale verwarming, een ongekende luxe in de jaren '20 van de vorige eeuw. De inrichting is echter klassiek, afkomstig uit vroeger tijden. Deze heeft de keizer over laten komen uit zijn paleizen in Berlijn en Potsdam. Schitterende meubels, schilderijen en zilver maken het mogelijk op stand te blijven leven. Dat doet hij dan ook. Hij laat zich op zijn eigen landgoed behandelen als een vorst, dagelijks speelt zich een hofprotocol in zakformaat af. Buiten het landgoed is er niets van te merken. Zo mag de keizer buiten de poort niet in uniform lopen. Omwille van de relatie van Nederland met de vroegere vijanden van de keizer, zijn de contacten met andere vorstenhuizen ook beperkt. Op zijn eigen landgoed mocht hij echter keizer blijven spelen, als ware het een museum van het voormalige Duitse Rijk. Een museum is het huis nog steeds, met volop aandacht voor het leven van de Duitse keizer. Iedereen met enige interesse in deze opmerkelijke geschiedenis, kan ik aanraden het te bezoeken.

Social media

IJsselstein - 16 januari 2013 - Oproepen via social media kunnen goed fout gaan, bleek vorig jaar in het Groningse Haren. Leuke effecten zijn er echter ook, bleek op eBay en in Breda.

Op eBay trok een advertentie voor een jurk wel heel erg veel aandacht. De jurk stond aanvankelijk te koop voor 15,99 pond, maar al heel snel was er 130 keer geboden. De prijs was opgelopen tot 153.000 pond, omgerekend 184.000 euro. Het bleek dat de jurk gefotografeerd was naast een spiegel waar de dame die de jurk aanbood in te zien was. De dame droeg enkel een zwarte b.h., wat iemand op Twitter vermeldde. Snel daarna was de populariteit daar. De advertentie werd door eBay verwijderd, maar schijnbaar vond de dame de aandacht wel leuk. Ze plaatste de advertentie snel weer, met een ietwat duidelijker foto van haarzelf waar net wat minder te zien was. Helaas voor haar kwamen daarna alleen nog maar realistische biedingen.

Afgelopen maandag bedacht iemand in Breda dat een sneeuwballengevecht leuk zou zijn. De oproep werd op Facebook gezet, wat al snel twaalfhonderd aanmeldingen opleverde. Dat was heel wat meer dan verwacht. In de loop van de dag beperkte de geschrokken organisatoren de toegang tot de site tot genodigden. Gevreesd werd voor een tweede Project X. Het bleek een stuk gemoedelijker te verlopen. Zo een vijfhonderd mensen kwamen opdagen om elkaar vrolijk te bekogelen. Gezellig bleef het. Koek en zopie werd volop verkocht, hier en daar werd iemand ingezeept, ondertussen vlogen de sneeuwballen alle kanten op. Na een uurtje of twee werd Twitter ingezet om het zinvolle geweld te be�indigen. Dat werkte, het bleef daarna nog lang gezellig in de omliggende kroegen.

De duurzame plofkip

IJsselstein - 13 januari 2013 - Aad Dijkhuizen, bestuursvoorzitter van de Wageningen University, heeft een collumn over duurzaamheid geschreven op de site van Nevedi, de Nederlandse Vereniging Diervoederindustrie. Deze doet nogal wat kippenveren opwaaien.

De stelling van Aad Dijkhuizen is de volgende: "De Nederlandse veehouderij is de meest productieve en daarmee de schoonste ter wereld. Die moet je niet af willen breken. De landbouw moet wereldwijd juist hoogproductiever en intensiever worden, anders sturen we aan op een tekort aan voedsel." Vervolgens legt hij uit dat met biologische veehouderij meer ruimte en meer grondstoffen nodig zijn om tot eenzelfde produktie van vlees te komen dan in de intensieve veehouderij gerealiseerd wordt. Ook het aantal ziektes is minder in de intensieve veehouderij. Cijfermatig scoort intensieve veehouderij dan ook beter in de Life Cycle Analyses, een duurzaamheidsonderzoek van Wageningen UR waarbij de hele keten van grondstof tot het bord van de consument wordt geanalyseerd en doorgerekend.

Wat in deze collumn gebeurt, is appels en peren op één hoop gooien. Duurzaamheid kent meerdere aspecten, welke niet één op één vergelijkbaar zijn. Menselijk welzijn is er één, milieuzorg een ander. Door de veehouderij te intensiveren, nemen produktiviteit en hygiene toe. CO2-uitstoot neemt daarmee af, het is dus goed voor het milieu. Ook voor mensen is het goed, er wordt immers veel voedsel op een hygienische manier geproduceerd. Daarmee scoort intensieve veehouderij dus heel goed in de academische berekeningen. Een ander aspect is dierenwelzijn. Dat is lastig meetbaar, een kip kan immers geen wetenschappelijk verantwoord MBTO invullen. Dat komt dus niet terug in de cijfers, maar zal met gezond verstand bekeken moeten worden. Daar is niet heel veel van nodig om te kunnen bedenken dat ook dieren gelukkiger worden van een leven waarbij ze naar behoefte kunnen eten en bewegen, en misschien zelfs ziek kunnen worden. Natuurlijk zal de veehouderij wereldwijd voldoende moeten gaan produceren om de wereldbevolking te kunnen voeden. De uitdaging daarbij is om te komen tot methoden die meetbaar voldoende produktief zijn, maar ook aantoonbaar rekening houden met dierenwelzijn. Dat de bestuursvoorzitter van de Wageningen University deze uitdaging vereenvoudigt tot enkele momenteel meetbare elementen, belooft weinig goeds voor een diervriendelijker toekomst.

Plas en poep

IJsselstein - 12 januari 2013 - Duurzaamheid is hot, milieuzorg is daarmee uit de geitewollen sokken gehaald. Er lijkt zelfs een trend gaande om onze sanitaire behoeften in een goed milieu uit te voeren.

In Amerika is The Fertile Earth Foundation actief op dit vlak. Deze stichting wil compostering bevorderen en het belang van mest onder de aandacht brengen. Om deze reden heeft het voor 2013 een kalender uitgebracht met het thema 'dames en mest'. De modellen zijn ingesmeerd met verschillende soorten poep. Doelen van de kalender zijn het taboe rond poep opheffen, compostgebruik aanmoedigen en duidelijk maken hoe ontzettend nuttig poep is. Het idee voor de bijzondere kalender ontstond tijdens een workshop 'vruchtbare aarde'. Directrice Sobel van de stichting licht toe: "We poepen iedere dag, maar de manier waarop we met onze uitwerpselen omgaan en het verwerken ervan is fout. We zouden onze poep makkelijk als mest kunnen gebruiken." De kalender ligt 18 januari in de Amerikaanse winkels.

In het Nederlandse Aa en Hunze is 2013 uitgeroepen tot jaar van de duurzaamheid. Een plan is opgesteld om allerlei goede resultaten te halen op de gebieden 'people, planet en profit'. GroenLinks wethouder Wassink heeft om die reden de inwoners opgeroepen voortaan de ochtendplas onder de douche te doen. Bij douchen wordt gemiddeld 40 liter water gebruikt, bij doortrekken van het toilet 36 liter. Door dagelijks de eerste plas onder de douche te doen, wordt per persoon 13.140 liter water per jaar bespaart. Bijkomende voordelen zijn dat het tijd bespaart en urine goed is tegen voetschimmel. Daarmee lijkt het dus een uitermate duurzaam idee. Of dat ook zo voelt als de urine over de voeten spoelt, kan iedereen zelf uitproberen. Ondertussen kijk ik zelf liever naar de scheurkalender op het toilet.

Balkenende norm

IJsselstein - 11 januari 2013 - Op 1 januari is de Wet Normering Topinkomens (WNT) ingegaan, die bepaalt dat bestuurders in de publieke sector maximaal 130% van het salaris van de minister president mogen verdienen. Komend jaar is dat €228.599, excl. onkostenvergoedingen en pensioen. Andere werknemers in de publieke sector mogen wel meer verdienen, maar daarvoor geldt de plicht tot openbaarmaking.

Mij lijkt de norm niet meer dan fatsoenlijk. Dat mensen met unieke talenten en grote verantwoordelijkheden veel mogen verdienen, lijkt me terecht. Overal zit echter een grens aan, ook aan publieke middelen die redelijkerwijs aan ��n persoon besteed kunnen worden. Een bedrag van ruim twee ton lijkt mij daarvoor niet onredelijk. In 2011 gold voor 2.651 werknemers in de publieke sector dat de norm overschreden werd. De redenen die daarvoor opgegeven worden, zijn divers. Zo wordt in de zorg gesteld dat voor sommige functies geconcurreerd moet worden met medisch specialisten in maatschappen. Dat betreft mensen die zich inkopen in een maatschap, met eigen geld werken en ondernemersrisico lopen. Dat de ambtelijke arbeidsvoorwaarden wel wat gunstiger zijn, wordt voor het gemak vergeten. Bij de VARA verdienen enkele presentatoren vele malen meer. Volgens de VARA betreft het marktconforme salarissen. Dat zulke exhorbitante salarissen bij andere omroepen niet worden betaald, doet daar volgens de socialistische omroep niets aan af. Het laatste argument wat veel gebruikt wordt, is dat goede bestuurders niet voor minder komen. Om die reden betaalde woningbouwcorporatie Vestia 447.000 euro per jaar en onderwijskoepel Amarantis 396.602 euro. Inmiddels is duidelijk welke kwaliteiten daarvoor geleverd zijn.

Het probleem voor de veelverdieners zou natuurlijk opgelost zijn als de Nederlandse premier een wat rianter salaris zou krijgen. Om de marktconformiteit daarvan te beoordelen, kan gekeken worden naar andere landen. Hoewel sommige veelverdieners graag naar Belgi� vertrekken, zijn onze zuiderburen dan geen goed voorbeeld. Elio di Rupo mag slechts 137.000 euro per jaar op zijn rekening bijschrijven. Kenia is wellicht een beter voorbeeld. Raila Odinga, minister-president, verdient naar verhouding het best. Met 327.000 euro krijgt hij jaarlijks 240 keer het bnp per hoofd van de bevolking. Het lijkt me een lichtend voorbeeld voor Nederlandse bestuurders in de publieke sector. Vladimir Poetin en Hu Jintao zullen dat niet zijn, met 88.000 en 7.648 euro per jaar. Barack Obama heeft een jaarsalaris van 300.000 euro. Dat lijkt redelijk in lijn met het Nederlandse salaris, de directeur van Ahold verdient immers ook meer dan een bedrijfsleider van een buurtsuper. Toch lijkt het voor Barack Obama lucratiever om bij de VARA te gaan werken. Als presentator kan hij daar meer verdienen dan hijzelf, Vladimir Poetin en Hu Jintao samen. De wereld draait door, marktconform of niet.

Woorden

IJsselstein - 1 januari 2013 - Het vuurwerk is de lucht in, komende ochtend plonzen enkele duizenden waaghalzen in het koude water. Het feest was weer geweldig, daar zijn geen woorden voor. Waar wel woorden voor zijn, wordt ieder jaar een keuze uit gemaakt. Dat woord wordt dan woord van het jaar.

Verkiezingen van het woord van het jaar zijn er meerdere. Van Dale kiest er altijd twee, één voor Nederland en i.s.m. de VRT één voor onze zuiderburen. Vaak zeggen deze woorden wat over de aktualiteit van het voorgaande jaar. Zo was het in 2001 MKZ-crisis, in 2003 SARS en in 2007 Bokitoproof. Wat we in 2008 en 2009 allemaal uitgehaald hebben, weet ik niet meer. Aan Van Dale's woorden van het jaar te zien was het weinig fraais, want dat waren achtereenvolgens Swaffelen en Ontvrienden. De volgorde klinkt wel logisch, andersom had vreemder geweest. We hoeven ons echter niet te schamen, in 2010 was Tentsletje het woord van het jaar in Vlaanderen. In 2011 was het daar Stoeproken, bij ons Tuigdorp. Ook deze woorden getuigen niet van veel beschaving.

Voor 2012 heeft Van Dale voor Nederland het woord Project X-feest gekozen. Er zijn echter meer verkiezingen. Zo heeft het Instituut voor Nederlandse Lexicologie Pandapunten tot mooiste woord van 2012 gekozen. Ik kon dit begrip niet, maar het blijken punten te zijn voor een week zonder sex. De link met panda's is dat deze dieren met uitsterven worden bedreigd en mensen dat ook doen zonder sex. Het Genootschap Onze Taal is dit jaar zo actief geweest een Top 10 op te stellen. De Pandapunt is hier op nummer drie gekomen, in de lijst staan verder woorden als Bangalijst, Nivilleringsfeestje en Appen. Variatie zit er dus zeker in, hoewel het wel allemaal modewoorden met een knipoog lijken. Op nummer één is geëindigd Plofkip. Deze is uit de mode, erg smakelijk klinkt het ook niet. Smakelijk was het afgelopen jaar wel bij de Belgen, die hebben Frietchinees als woord van het jaar. De vraag is natuurlijk of deze volgend jaar wel in de mode blijft, mijn goede voornemen is in ieder geval om er een keer een patatje oorlog te gaan halen.