Op deze pagina staan mijn meningen en belevenissen uit 2017. Bijdragen uit dit jaar vind je in het aktuele
log .
Holten - Vorden
IJsselstein - 26 december 2017 - Enkele weken terug schreef ik over de Pieterpad etappes in Overijssel, het
kerstweekend vond ik een mooi moment voor de eerste twee etappes in Gelderland.
Zaterdag heb ik de eerste
etappe gelopen, van Holten naar Laren. De etappe begon op het station van Holten, waar ik de laatste keer geëindigd
was. Vervolgens liep de route door het dorp het gebied onder Holten in. Het betrof duidelijk landbouwgebied
met vooral veel weides, afgewisseld met wegen en een enkele bomenrij. Gelukkig veranderde dit enkele kilometers
voor Laren, daar werd het landschap bosrijker en daarmee ook afwisselender. Laren bleek een klein maar gezellig
dorp, een mooi eindpunt voor de eerste dag. Eerste kerstdag begon de tweede etappe daar met een kop koffie in
een lokaal café-restaurant, om vervolgens richting Vorden te lopen. Het is de rand van de Achterhoek en mooi,
afwisselend landschap. Bossen wisselde af met beekjes en landerijen. Het gebied werd schijnbaar in de middeleeuwen
ook al mooi gevonden, te zien aan het aantal landhuizen en kastelen in het gebied. De nabij gelegen parkeerplaatsen
stonden vol met auto's van wandelaars, die afleiding zochten op de rustige eerste kerstdag. Rustig was het ook in
het verder gezellige Vorden. Gelukkig was het lokale Chinese restaurant wel geopend, zodat ik na de wandeling toch
nog kon genieten van een goede lunch.
Overnacht heb ik deze dagen in hotel Bakker in Vorden. Het bleek een bijzonder hotel, bestaande uit een
hoofdgebouw met zalen en achter de tuin een tweede gebouw met hotelkamers. Deze waren gelegen aan een galerij,
waardoor een soort appartementen ontstonden. Uitzicht vanaf het balkon was op het landelijk gebied achter Vorden,
terwijl opzij winkels en horecagelegenheden gelegen waren. Daarmee was de ligging perfect. Gedateerd was het wel.
De kamers waren netjes, maar niet modern. Een stap in het hoofdgebouw leek een stap terug in de tijd. Schrootjes,
bruin met groene inrichting, hier en daar vergeelde plafonds, de tijd had er zijn invloed niet doen gelden. Dat
leek ook te gelden voor het personeel, de witte schortjes waren er nog in de mode. Vriendelijk waren de dames en
heren over het algemeen wel, hoewel de drukte met kerstdiners in de zalen soms wat te veel leek te worden. Veel
was echter ook het toverwoord voor het ontbijtbuffet, dit was zeer uitgebreid en voorzien van verse ingrediënten.
Met goede café-restaurants in de omgeving, was het daarmee een prima lokatie voor een gelukkig kerstfeest.
Had jij ook een gelukkig kerstfeest? Email mij!
Sprokkelroute
IJsselstein - 18 december 2017 - Afgelopen vrijdagavond was in IJsselstein de kerstavond van mevrouw Klein
Sprokelhorst, kortweg de Sprokkelroute. Het evenement wordt steeds groter, het was een drukte van belang in de
historische binnenstad.
Mevrouw Klein Sprokkelhorst was
een dame uit Zeist die in de jaren '30 IJsselstein bezocht om op zoek te gaan naar de vermeende onderaardse gangen
van het voormalig kasteel IJsselstein. Met haar Wichelroede was zij in staat aardstralen, maar ook onderaardse
ruimten te vinden. Deze heeft ze in IJsselstein niet gevonden, maar zoeken deed ze vaker. Zo is bekend is dat zij
ook bij koningin Juliana op Soestdijk is geweest om te zoeken naar aardstralen rond de bedden van de prinsesjes.
Voor IJsselstein is haar bezoek historie, het stadsmuseum besteedt er aandacht aan. Toen in 2008 geleden de Vrienden
van het Stadsmuseum een culturele avond wilden organiseren om vrienden te werven, was de naam dan ook snel gevonden.
In de jaren daarna is het een geweldig cultureel evenement geworden, los van het stadsmuseum. Vijf jaar terug werd
het voor het eerst georganiseerd door een speciaal daarvoor opgerichte stichting. Daarna is het evenement alleen maar
groter geworden. Afgelopen vrijdagavond liepen duizenden bezoekers in de IJsselsteinse binnenstad, bij veel van de
ruim zeventig lokaties stonden mensen in de rij. Deze rijen stonden voor totaal verschillende optredens, varierend
van dans tot vertellingen en van toneel tot zang. Net als de optredens, zijn ook de lokaties allen totaal verschillend.
Het kunnen kerken of een dansschool zijn, maar er zijn ook veel optredens in winkels, tuinen en huiskamers. Met name
de huiskamers zijn populair, het blijft bijzonder om in de intimiteit van iemands privé domein een optreden mee te
maken.
Zelf heb ik de avond eerst gebruikt om de IJsselsteinse kerken weer eens te bezoeken, waar optredens waren van
koren. Het blijven schitterende gebouwen waar koorzang goed tot zijn recht komt. Tussendoor heb ik genoten van
muzikale optredens in de buitenlucht, op terassen en het Kronenburgplantsoen. Daarna ben ik bij de winkel van
Tante's Cake naar binnen gegaan, waar een dame met een gitarist optradt. Het was een gezellige boel met leuke
luisterliedjes. Mijn echte hoogtepunt van de avond kwam daarna, bij MusicweB, de lokale muziekwinkel. Tussen de
instrumenten in stond de band Roleks. Het publiek stond in de overgebleven ruimte, achter de balie, in de deuropening
en buiten. Na enige tijd kon ik een mooie plek naast de gitarist bemachtigen, om volledig te kunnen genieten van het
geweldige optreden in deze mooie passende accommodatie. Pop- en rockklassiekers van o.a. Golden Eurring, Sandy Coast
en Joe Cocker vulden de meer dan muzikale ruimte, waarbij het publiek volop genoot van zang, gitaar, bas, drums en
toetsen. Na dit optreden ben ik richting Stee vertrokken om na te genieten, dit kon niet meer overtroffen worden.
Van koorzang in de kerk tot rock bij MusicweB, mijn kerstavond van mevrouw Klein Sprokkelhorst was een mooie muzikale
avond geworden.
Hoe was jouw kerstavond van mevrouw Klein Sprokkelhorst? Email mij!
Hamburg
IJsselstein - 11 december 2017 - Afgelopen weekend was ik in Hamburg. Ik begon met het eten van een hamburger
bij de McDonalds, maar gelukkig was er in Hamburg nog meer te doen.
Hamburg is gelegen aan drie
rivieren: de Alster, de Bille en natuurlijk de Elbe. De laatste verbindt Hamburg met de Noordzee en maakt de
ligging ideaal als havenstad voor Duitsland. Zo heeft de stad zich ook ontwikkeld, het heeft na Rotterdam de
grootste haven van Europa en is na Berlijn de grootste stad van Duitsland. Dat is echter niet het enige, jaarijks
bezoeken zo een twaalf miljoen mensen de stad. Deze komen over het algemeen voor het centrum, wat redelijk compact
is. Ook ik had een hotel in het centrum, aan de Esplanade nabij station Dammtor. Het is een locatie die aan te
raden is: goed bereikbaar, aan de rand van het centrum en toch rustig in de avonduren. Op loopafstand bevindt zich
de Sankt Michaeliskirche, één van de weinige echt bezienswaardige gebouwen van de stad. Op vrijdagmorgen heb ik
deze bezocht. Met de lift ging ik de toren in, welke leidt tot een schitterend uitzichtpunt. Gewoonlijk is vanaf
daar een groot deel van de stad en de haven te zien, mijn eigen uitzicht bestond voornamelijk uit sneeuwvlokken.
Met de trap daalde ik weer af, wat zicht gaf op het bouwwerk van de toren. Het bestaat uit een stalen geraamte met
daartussen hout, indrukwekkend om te zien. Beneden aangekomen, zag ik de pastoor de kerk verlaten. Dat was een mooi
moment deze ook te bezichtigen. Een koor was aan het oefenen, zo te horen voor kerst. Sfeervol was het zeker in de
mooie kerk.
Sfeer is ook het belangrijkste ingrediënt voor de stad. Natuurlijk staan er mooie oude kerken en is er meer dan
voldoende nieuwe architectuur te bewonderen, maar het is vooral de sfeer die de stad maakt. Vrijdagmiddag heb ik
eerst de Landüngsbrucken bezocht. Het geeft een mooi uitzicht op de haven en bij de brug vanaf het metrostation
ontbraken de onvermijdelijke slotjes aan de brug ook niet. Verder lijkt het vooral een gezellig lokatie bij mooi
weer, met vele toeristenwinkels en barretjes aan het water. Niet ver er vandaan ligt de Reeperbahn, van oudsher
bekend als uitgaangsbuurt. Dit toont als vergane glorie. Een aantal panden was dichtgespijkerd, zwervers hadden
bezit genomen van de straat. Op de Reeperbahn zelf was een kerstmarkt, waar geheel in stijl van de buurt vibrators
in de aanbieding waren. Wel mooi waren de theaters, met het Sankt Pauli theater als meest bekende. Zelf nam ik een
kopje thee in het Schmidt theater, met een gezellige hausbar. Snel daarna stapte ik op de metro terug richting
Altstad, met zijn winkels en gezellige kerstmarkten. De grootste kerstmarkt is voor het oude stadhuis, de meest
sfeervolle kerstmarkt vond ik aan de Ganzenmarkt. Traditioneel waren er bratwursten, grünkohl en gluhwein te krijgen,
naast wat kraampjes met prullaria. Gezellig werd het door de opstelling van de traditionele houten huisjes in
een driehoek, met daartussen tafels, barretjes en een klein podium. Op zaterdagavond was er een optreden, parallel
daaraan gaven dames 'free hugs'. Deze kon ik natuurlijk niet weigeren. "Für advent", fluisterde ze in mijn oor.
De kerstsfeer was duidelijk al begonnen en maakte een paar dagen Hamburg tot een mooie belevenis.
Kan jij ook genieten in sfeervolle steden? Email mij!
De slachtoffers van december
IJsselstein - 1 december 2017 - Vandaag is de laatste maand van het jaar weer begonnen. Behalve de maand
van de eindejaarsbonus en winterfeesten, is het ook de maand van de slachtoffers geworden. De eerste slachtoffers
manifisteren zich rond 5 december, de echte slachtoffers vallen op 31 december.
Twee weken terug
is Sinterklaas aangekomen in Dokkum, maar het nieuws van de dag kwam van de A7 tussen Joure en Dokkum. De snelweg
was daar geblokkeerd om tegenstanders van Zwarte Piet te belemmeren in Dokkum te protesteren tegen Zwarte Piet. De
discussie gaat over de vraag of Zwarte Piet een racistisch fenomeen is of niet. Het lijkt dat progressief stedelijk
Nederland het eens is met een groep mensen van Surinaamse afkomst, die Zwarte Piet een uiting van racisme vinden.
Buiten de randstad en in conservatievere kringen wordt daar anders over gedacht. Hoewel ik houd van mooie steden en
alle vooruitgang toejuich, vind ik het racisme ver gezocht. Los van het feit dat racisme en discriminatie ontoelaatbaar
zijn, lijkt in deze discussie het echte racisme toch niet het onderwerp van discussie. Niemand wordt achtergesteld
door Sinterklaas, het geven van cadeau's gebeurt niet op basis van ras, geslacht, geloof of geaardheid. De cadeau's
komen in het verhaal wel door de schoorsteen, waar de Pieten zwart van geworden zijn. Hier aanstoot aan nemen omdat
zwart een donkere kleur is, schijnt mogelijk te zijn. Dit lijkt mij voort te komen uit een zwart-wit wereldbeeld waar
racisme en discriminatie dagelijks een probleem zijn. Ik vrees dat in Nederland dit zeker een deel van de werkelijkheid is.
Meer Marokkanen, luie Surinamers, criminele Antillianen, we kennen allemaal de stereotypen. Hiertegen is actie komen,
verdient alle sympathie. Dat is echter wat anders dan het strijden tegen de onschuldige kindervrienden Sinterklaas en
Zwarte Piet. Meer dan buitengewoon onaardig tegenover iedereen die met de beste bedoelingen een leuk feest organiseert,
kan ik het niet vinden. Onaardige mensen krijgen geen sympathie, die ziet eenieder liever verdwijnen. In de strijd tegen
racisme en discriminatie werkt het dus ook hartstikke averechts. Wees welkom, vier onze Nederlandse feesten gezellig mee,
doe dat niet als je het feest niet leuk vindt, maar kom niet aan met het verhaal dat Zwarte Piet niet meer zwart mag zijn
van roet in de schoorsteen. Die slachtofferrol zit niet in het Sinterklaasverhaal en het script om deze erin te krijgen is
nu wel voldoende uitgekauwd.
Dat wil niet zeggen dat er geen Nederlandse feesten met echte slachtoffers zijn. Op 31 december vieren we het einde
van het jaar. In Nederland hebben we de gewoonte om dan vuurwerk af te steken. Op zich is dat wereldwijd gebruik, het
bijzondere is dat het in Nederland door iedereen die dat wil afgestoken mag worden. Dat is gevaarlijk. Alsof Nederland
in oorlog is, worden ieder jaar weer ogen en ledematen vernietigd met vuurwerk. Enkele doden kijkt ook niemand van op,
we nemen er nog een glaasje champagne bij. De Onderzoeksraad voor Veiligheid heeft hier een rapport over geschreven en
is tot de conclusie gekomen dat Oudjaarsdag de gevaarlijkste dag van het jaar is. Het verbieden van knalvuurwerk
en vuurpijlen zou de veiligheid aanzienlijk doen toenemen. Deze twee soorten vuurwerk leiden tot de meeste incidenten.
Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid heeft al aangekondigd dat dit jaar iedereen nog vuurwerk af mag steken.
Daarmee heeft hij wellicht weer een virtueel zeteltje gewonnen bij Maurice de Hond. Zijn argumentatie was wel begrijpelijk:
"Het is technisch niet mogelijk om wetgeving op dit punt nog voor het einde van het jaar rond te hebben. Dat is een ding
dat zeker is." Het is de vraag wat mogelijk is voor Oudjaarsavond 2018. Vuurwerk hoort bij Oud en Nieuw. Hoewel niet
iedereen dat fijn vindt, zal vrijwel iedereen dat wel onderschrijven. De vraag is hoe het feest met vuurwerk zo gevierd
kan worden dat ogen, ledematen en levens gespaard blijven. Als dat centraal georganiseerde professionele vuurwerkshows zijn,
is dat mooi. Als dat een verbod op knalvuurwerk en vuurpijlen is, lijkt het verstandig dit in te voeren. Een Oudjaarsavond
waarin het veilig vertoeven is op straat en om middernacht genoten kan worden van mooi vuurwerk, lijkt mij een heel goed
voornemen voor 2018. Dan blijf ik dit jaar nog één keer binnen, zodat ik op 1 januari mijn familie een hand kan geven om ze
een gelukkig nieuwjaar te wensen.
Heb jij ook liever geen slachtoffers meer in 2018? Email mij!
Het Binnenhof
IJsselstein - 19 november 2017 - Voor mijn laatste verjaardag had ik een rondleiding over het Binnenhof cadeau
gekregen. Afgelopen vrijdag heb ik deze ten gelde gemaakt. Het was een interessante belevenis.
De rondleiding werd verzorgd
door ProDemos, het 'Huis voor democratie en rechtsstaat'. Het legt uit wat de spelregels zijn van de democratie en
de rechtsstaat en laat zien wat mensen zelf kunnen doen om invloed uit te oefenen – in de gemeente, de provincie,
het land en Europa. Het bezoekerscentrum van ProDemos staat recht tegenover het Binnenhof in Den Haag, naast café
Dudok. Vanuit die plek worden rondleidingen, educatieve programma’s, debatten, exposities en cursussen aangeboden.
Zo een rondleiding had ik dus cadeau gekregen, waarbij de Ridderzaal, de Eerste Kamer en de Tweede kamer bezocht
werden. Vanaf het bezoekerscentrum was de Ridderzaal de eerste bestemming. Deze werd net opgebouwd voor de verkiezing
van de overheidsmanager van het jaar, één van de evenementen die daar jaarlijks gehouden wordt. De volgende bestemming
was de Eerste Kamer, aan de overzijde op het Binnenhof. Het is een kleine, historische zaal met schitterende decoratie
en details. Erg grappig vond ik de inktpotjes welke op alle tafeltjes stonden. Deze waren om vulpennen te vullen,
terwijl de Eerste Kamer tegenwoordig volledig digitaal en dus geheel papierloos werkt. Als laatste was de Tweede Kamer
aan de beurt, gehuisvest in een modern gebouw uit de jaren '90 van de vorige eeuw. Het contrast met de Eerste Kamer
is groot. Dat is niet alleen in uitstraling, ook in beveiliging. Daar waar de Eerste Kamer met het passeren van een
portier geregeld was, is de toegang tot de Tweede Kamer vergelijkbaar met Schiphol. Jassen, riemen en tassen moeten
bij binnenkomst door een scan, een metaaldetector checkt of daadwerkelijk alle metalen afgegeven zijn. Eén van de
groepsgenotes mocht haar schoenen nog even uitdoen, er bleek metaal in te zitten. Gelukkig trof mij dat lot niet, ik
kon zo doorlopen.
Tijdens de rondleiding werd verteld ovr de gescheidenis van het parlement en zijn eigenaardigheden. Zo werd verteld
dat de Eerste Kamer in 1815 is opgericht omdat onze toenmalige Belgische landgenoten dat zo graag wilden. Het heeft niet
mogen baten, in 1830 verlieten ze het Koninkrijk alsnog. Democratisch was het in die tijd nog niet, de leden werden
benoemd door de koning. In 1848, een jaar dat in veel Europse landen de republiek werd uitgeroepen, maakte koning
Willem II daar een einde aan. Zijn vrienden en familieleden mochten de Eerste Kamer verlaten om plaats te maken voor
leden welke gekozen werden door de Provinciale Staten. Zo wordt tot op de dag van vandaag de Eerste Kamer gekozen. De
Tweede Kamer wordt al vanaf de oprichting in 1815 rechtstreeks gekozen, dat is nooit anders geweest. Ook de geschiedenis
van het Binnenhof kreeg aandacht. Aanvankelijk is het gebouwd als jachtslot voor de destijds regerende graven van Holland,
die er vanuit Amsterdam vakantie kwamen vieren. Dit beviel zo goed dat de graven er hun vaste residentie van maakten.
Sindsdien is Den Haag het regeringscentrum van Nederland, met alle opvolgende regeringsvormen is het Binnenhof altijd
het centrum van de politieke macht gebleven. De verschillende gebouwen behoren bij de verschillende perioden, met het
gebouw van de Tweede Kamer als laatste bouwwerk. Het is het enige gebouw wat verzakt. Of dat symbool staat voor de
tegenwoordige tijd, weet ik niet. Wel weet ik dat vanaf 2020 het gehele Binnenhof vijf jaar dicht gaat om gerenoveerd
te worden. Vanaf 2025 keren De Eerste en Tweede Kamer der Staten Generaal weer terug, hopelijk dan op een stevig fundament
wat symbool mag staan voor democratosch Nederland.
Hoe denk jij over onze parlementaire geschiedenis? Email mij!
C&A Online offline
IJsselstein - 11 november 2017 - Vijftien jaar geleden bestelde ik een product op de webshop van Kwantum. Het
was de begintijd van het online winkelen. Aangekomen in de winkel om mijn bestelling op te halen, werd ik vreemd
aangekeken. Ik had even in de winkel moeten melden dat ik het besteld had, dan was het geregeld. Kwantum had het
idee van een webshop duidelijk nog niet begrepen, ik heb er smakelijk om gelachen. Helaas heb ik afgelopen weken geconstateerd
dat C&A zich nu nog op hetzelfde niveau bevindt.
C&A is één van grotere modeketens van Nederland
en is opgericht in 1841. De broers Clemens en August Brenninkmeijer begonnen in dat jaar een textielopslag in Sneek zodat
ze minder vaak naar Duitsland hoefden te reizen om stoffen op te halen. In datzelfde jaar openden de broers een winkel in
confectiekleding. Deze was snel succesvol en het aantal winkels breidt zich snel uit. In 1911 gaat de eerste winkel in
Duitsland open, in 1922 in Groot Brittanië. In de tweede helft van de twintigste eeuw gaat de expansie verder en komen er
in geheel Europa winkels van C&A. Aan het einde van de de twintigste eeuw gaat het even slechter en worden o.a. de winkels
in Groot Brittanië gesloten. Later ging het weer beter. Momenteel heeft C&A zo een 1500 winkels in Europa en daarnaast nog
winkels in Zuid Amerika en China. Het profileert zich als een winkel met een duurzaam assortiment voor een redelijke prijs,
wat goed lukt. Het is één van de grotere aanbieders van confectie van biokatoen en de prijzen zijn lager dan die bij directe
concurrenten. Over het algemeen zijn de winkels goed bezocht, hoewel de laatste tijd ook kleinere winkels gesloten zijn. Onder
druk van de internetverkopen, waren deze niet meer rendabel. De familie Brenninkmeijer is nog steeds eigenaar. Bijzonder is
dat de aandelen niet geërft kunnen worden, maar volledig in handen zijn van familieleden die ook bij het bedrijf werken. Wie
het bedrijf verlaat, moet zijn aandelen verkopen.
In iedere winkel wordt tegenwoordig ook reclame gemaakt voor canda.com, de online winkel van C&A. Ik wilde twee grijze
spijkerbroeken van een model wat in de winkel alleen in de kleur blauw verkocht werd, dus probeerde twee weken terug ook
eens online een bestelling te doen. Als afhaaladres koos ik het filiaal aan de Burchtstraat te Nijmegen. Afschrijven van het
geld en de bevestiging per mail gingen prima, de bestelling zou binnen vier tot zeven dagen af te halen zijn. De woensdag
daarna ontving ik een mail dat de bestelling naar het filiaal verzonden was. De zaterdag na mijn bestelling, dag zeven, had
ik verder nog niets ontvangen. Ik ging naar de winkel om te vragen of mijn bestelling er wellicht al was en er anders even
nagekeken kon worden wat de status was. Van de herenafdeling werd ik voor internetaankopen doorgestuurd naar de damesafdeling.
Daar kon ik aansluiten in de rij achter de kassa. Eenmaal aan de beurt, wist het meisje achter de kassa me te vertellen dat ik
een print van een e-mail moest hebben om mijn bestelling op te halen. Ik legde uit dat ik geen mail had, maar dat ik
woensdag wel een mail had ontvangen dat de bestelling naar dit filiaal was verzonden. Het antwoord was dat ik een print van de
mail moest hebben. Ik vroeg vervolgens hoe we dit op gingen lossen, omdat ik op de toegezegde zevende dag wel de status van mijn
bestelling wilde weten. Het antwoord was dat ze zonder print niks kon. Eenmaal weer buiten bedacht ik op internet te kijken wat
online de status van mijn bestelling was. Dit was op de site nergens te vinden. Op dat moment concludeerde ik dat C&A mooie
winkels heeft, maar werkelijk niets heeft begrepen van online winkelen:
1. Het proces is afhankelijk gemaakt van een papieren printje wat een klant moet genereren. Dat kan niet waar zijn in een
digitaal tijdperk, bij een winkel die zich als duurzaam profileert.
2. Op iedere fatsoenlijke webshop zijn de statussen van bestellingen na te kijken, maar bij C&A is de klant afhankelijk van
e-mails die niet (op tijd) verzonden worden.
3.Een koppeling tussen webshop en winkel is niet geregeld. Weliswaar wordt in de winkel reclame gemaakt voor de webshop, maar
in de winkel heerst totale onwil en onkunde in de omgang met online aankopen.
Na mijn teleurstellende ervaring in de winkel, heb ik via mail nagevraagd wat de status van mijn bestelling was. Aanvankelijk
kreeg ik een nietszeggende excuusmail zonder inhoudelijk antwoord terug. In de tweede mail stond een nette tekst, maar nog steeds
geen antwoord op mijn vraag. De toegezegde levertijd werd verdraaid, deze zou vanaf datum van verzenden zijn. Dit soort leugenachtige
communicatie doet geen enkel bedrijf goed. De derde mail gaf duidelijkheid over de reden dat het antwoord niet kwam: "Helaas dienen wij
u te informeren dat dit de werkwijze waar C&A voor heeft gekozen." Schijnbaar heeft C&A dus bewust de keuze gemaakt klanten niet te
informeren over de status van online bestellingen. Dat "helaas" lijkt mij daarmee een understatement voor een winkel die ook online wil
verkopen. Klanten inzicht geven in de status van hun bestelling, is immers een eerste vereiste voor iedere webshop. Pas in de vierde mail
kwam een inhoudelijk antwoord op mijn vraag. Als ik vandaag nog geen mail zou ontvangen dat ik de bestelling op kon halen, kon ik het
laten weten. Tot mijn grote verassing ontving ik gisteren inderdaad betreffende mail. Vandaag ben ik wederom naar de winkel gegaan om
mijn bestelling op te halen. Deze keer trof ik een uiterst vriendelijke en klantgerichte jongedame bij de kassa. Ze had alleen mijn
naam nodig, pakte de doos met mijn bestelling uit de kast achter haar en adviseerde me nog even te passen. Na dat gedaan te hebben,
verpakte ze de broeken in een keurig papieren tasje, met factuur erbij. Leverdatum 2 november, stond op de factuur. We wensten elkaar
een prettige dag, waarbij ik voor dit vriendelijke meisje hoopte dat C&A met de online dienstverlening V&D niet achterna gaat.
Vind jij C&A offline ook beter? Email mij!
In memoriam: Hans Vermeulen
IJsselstein - 10 november 2017 - Gisteren overleden: Hans Vermeulen. Een groot muzikant is heen gegaan
op zeventig jarige leeftijd.
VIDEO
In de opname hiernaast is een interview te zien wat gehouden is in 2010. Het is opgenomen in Thailand,
waar hij in de jaren '90 met zijn Thaise vrouw is gaan wonen. Ook daar is hij succesvol geworden in de muziek,
waar hij in de opname over vertelt. In Nederland is Hans Vermeulen bekend geworden als zanger
van The Sandy Coast. Deze band heeft hij opgericht in de jaren '60 en in die tijd werden diverse hits gescoord,
waarvan 'True love that's a wonder' de tijd heeft overleeft. In de jaren '70 ging de band uit elkaar en
was Hans Vermeulen succesvol als producer en componist. Zo is 'The alternative way', de eerste hit van Anita
Meijer, van zijn hand. Ook zong hij mee in de Stars on 45. Begin jaren '80 kwam The Sandy Coast weer bij elkaar
en scoorde de hit 'The eyes of Jenny'. Daarnaast bleef Hans Vermeulen een succesvol producer, hij begeleidde
o.a. Ruth Jacott. In de jaren '90 werd hij minder succesvol in Nederland, maar vond hij het geluk in Thailand.
Wel bleef hij enkele keren per jaar terug komen naar Nederland voor optredens. Op 9 november is hij onverwacht
overleden. Zijn muziek leeft voort en maakt hem voor mij onvergetelijk.
Houd jij ook van The Sandy Coast? Email mij!
Bevrijdingsmuseum
IJsselstein - 22 oktober 2017 - Gisteren was ik in het bevrijdingsmuseum in Groesbeek. Het geeft
inkijk in de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog, met nu ook een tijdelijke expositie over
de SS.
De vaste expositie is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel gaat over het opkomend facisme,
de rol van Adolf Hitler daarin, de expansie van Duitsland in die tijd en de bezeting van Nederland.
Aansprekend is een interactief bord waar vragen gesteld worden waar mensen echt mee geworsteld hebben,
zoals het dilemma om wel of geen Joodse baby in huis op te nemen. Zowel de consequenties van de mogelijke
keuzes als de werkelijke keuzes komen in beeld. In het tweede deel gaat het over de bevrijding en de
oorlog die gevoerd is, met extra aandacht voor de operatie Market Garden die zich grotendeels heeft
afgespeeld in de omgeving van Groesbeek. Het derde en laatste deel gaat over de periode na de bevrijding
van Nederland. De terugkomst van het koningshuis, de omgang met buitenlandse militairen en terug gekomen
Nederlanders, de situatie in Nederlands Indië, de oorlogsgraven, deze krijgen in dit stuk de aandacht.
Hiermee is het een evenwichtige expositie. Enige tekortkoming is dat door de veelheid aan onderwerpen,
niet alles uitgediept werd. Veel onderwerpen worden genoemd, maar de echte inhoud ontbreekt. Zo wordt
bijvoorbeeld de politieke situatie in Nederland na mei 1945 een aantal keren genoemd, maar nergens echt
uitgewerkt.
De tijdelijke expositie gaat over de SS en heet 'De SS: Veelzijdig Extremisme'. Er wordt ingegaan op
de grotendeels onbekende en verborgen geschiedenis van de SS, haar structuur, haar wreedheden en al haar
vreemde en bizarre aspecten. Zo is er veel aandacht voor Heinrich Himmler, de leider van de SS. Elders
in de tentoonstelling gaat het over de samenstelling van de SS. Hier wordt duidelijk dat de SS legereenheden
en concentratiekampen had, maar bijvoorbeeld ook marktleider was in de produktie en verkoop van (zuiver) mineraalwater.
Hierbij staat alles in het teken van het raszuiver maken van Europa, waarbij afschuwelijke methoden gebruikt
worden. Tegelijkertijd lukt het al niet om de SS raszuiver te houden, uiteindelijk is het een zeer multicultureel
samengestelde beweging die de extremiteiten uitvoert. Niet iedereen is blij met de boodschap van deze expositie.
Schrijver Qader Shafiq is één van de mensen bij wie de haren overeind gingen staan bij de aankondiging van de
expositie: "Natuurlijk moet een museum de ruimte bieden om te reflecteren op belangrijke periodes in de geschiedenis.
Maar het gaat om de manier waarop. Waarom de SS als multicultureel betitelen en vertellen dat ze ook moestuintjes
hadden? Net als met Islamitische Staat moet je niet naar andere kanten van oorlogsmisdadigers willen zoeken."
Ook Hanna Luden van het Centrum voor Informatie en Documentatie Israël (CIDI) schrok nogal toen ze de aankondiging
voor de expositie zag: "Ik denk onbewust suggereert het een soort leuk verhaal over de SS en naar ons idee is
er niets leuks over de SS te vertellen." Ik zou ze aan willen raden de expositie te bezoeken. Met foto's
en teksten wordt echt wel duidelijk hoe verderfelijk de SS was, maar ook hoe wijdverbreid deze organisatie
in de samenleving verankerd was. Voor eenieder die de ware geschiedenis wil kennen, is juist dat element
het meest beangstigende van het het verhaal. Iemand die dat niet wil weten, moet misschien even stil blijven
staan bij het bord over propaganda in de permanente expositie.
Vind jij het volledige verhaal ook leerzaam? Email mij!
#Metoo
IJsselstein - 22 oktober 2017 - Onder de noemer #metoo worden de laatste weken heel wat boekjes
open gedaan over seksuele intimidatie. Daarmee wordt bespreekbaar wat door schaamte achterwege bleef.
Vaak lijkt dat bevrijdend, soms ook verwarrend.
Gisterenavond in
de kroeg had ik een foute avond. Tijdens het nummer 'sex met die kale' hadden drie van de aanwezige
dames erg veel aandacht voor de enige aanwezige kale man. Hij werd over zijn hoofd gewreven, één van
de dames kroop onder toeziend oog van haar echtgenoot bij hem op schoot. Lollig, en de kale man vond
het alles behalve vervelend. Enkele weken terug had ik een leverancier een moeilijk verhaal te
vertellen. Deze had besloten een buitengewoon aantrekkelijke jongedame te sturen, met een strak en
kort jurkje tot slechts enkele milllimeters onder het kruis. Het maakte het gesprek visueel aangenamer,
maar mijn boodschap niet anders. Terug gekomen op de werkplek, vertelde ik het verhaal tegen een collega.
Hij lachte erom en vertelde een ander verhaal. Onlangs was hij gebeld door vrouwelijke collega's, of die
knappe medewerker van onze afdeling nog eens langs kan komen. Ze zagen hem zo graag.
Als mannen bellen dat ze een aantrekkelijke collega nogmaals willen zien, verwacht ik een tweet met
#metoo. In ultrastrakke kleding naar een zakelijke afspraak gaan, is bij mannen helemaal geen optie. Dat
geldt ook voor het ongevraagd bij een vrouw op schoot springen in de kroeg, dat is zeer intimiderend.
Andersom is het acceptabel. Daarmee is het verschil tussen mannen en vrouwen duidelijk, of toch niet. Zo
kan ik zelf een op schoot springende dame in de kroeg niet waarderen. Een tweet zal het niet opleveren, wel
een dringend verzoek wat anders te gaan doen. In de artikelen die de laatste week in de media verschijnen,
lijkt het beeld eenduidig en stereotype. Vrouwen zijn aantrekkelijk en mogen dat zjn, mannen zijn op seks belust
en moeten zich inhouden, zowel verbaal als fysiek. Geheel politiek correct dient een willekeurige vrouw in
joggingpak hetzelfde bekeken te worden als een charmante jongedame in hotpants. Zo rechtlijnig lijkt mij iets
te kort door de bocht. Seks is een net zo belangrijke behoefte als eten, drinken en slapen. Lustobject zijn we
allemaal weleens en dat vinden we ook fijn. De één geniet daar op straat al van, de ander pas tussen de lakens,
de meeste mensen in een stadium daar tussenin. Meestal is het duidelijk wat mensen willen, soms niet. Er zijn
grenzen die voor iedereen duidelijk zijn, maar individueel bepaald is die grens altijd. Ongevraagd aan iemands
geslachtskenmerken zitten, is extreem duidelijk. Het is in Nederland strafbaar en daar zal eenieder het mee eens
zijn. Daar waar echter de één een arm om een schouder waardeert, vindt de ander deze zeer ongemakkelijk. Een
steengoede mop kan totaal verkeerd begrepen worden. Een knipoog kan een dag goed maken, maar ook opdringerig
ervaren worden. Laten we vooral begrijpen dat we allemaal anders zijn, daar volop van genieten, maar het ook leuk
houden als een ander dat even anders zag. Mannen en vrouwen, het is al ingewikkeld genoeg!
#Metoo? Email mij!
Zonder gemeenschap geen individu
IJsselstein - 18 oktober 2017 - Bovenstaande had Gerrit Zalm bedacht als motto voor het nieuwe
kabinet van liberale en christelijke partijen. De humor werd niet door iedereen gewaardeerd, het is
'vertrouwen in de toekomst' geworden. Zo clichématig als dat is, zijn ook de bijdragen van politieke
partijen.
In
verkiezingstijd hebben partijen standpunten op basis van programma's, bij de meeste partijen gestoeld
op visie of levensovertuiging. Nu de formatie voorbij is, gaat het weer om coalitie of oppositie. Zo
is GroenLinks nu oppositie, wat ook bleek uit de reactie op het regeerakkoord. Eén van de punten in dat
akkoord is verlaging van de inkomstenbelasting, een ander is verhoging van de btw. Daarmee wordt de
belastingdruk verlegd van arbeid naar consumptie, sinds het bestaan van GroenLinks één van de belangrijkste
idealen van die partij. Nu andere partijen het standpunt hebben overgenomen als regeringsbeleid, is het
oppositie. GroenLinks voert de oppositie aan, het mobiliseert de tegenstand tegen de btw-verhoging. D66
is nu coalitie. Deze partij is opgericht met het ideaal van meer directe democratie. Tijdens de vorige
regeerperiode is een voorstel voor grondwetswijziging ingediend, om het correctief referendum
mogelijk te maken. Dit moet tijdens deze regeerperiode nogmaals door Eerste en Tweede Kamer, om
de grondwetswijziging door te voeren. Onder toeziend oog van D66-prominenten die het initiatief
genomen hadden, stemde de huidige fractie tegen. Uiteraard was hier een clichématige inhoudelijke
motivatie voor gevonden, als lid van de coalitie met partijen die tegen een correctief referendum
zijn. Volgens het regeerakkoord zal de ChristenUnie komende jaren voor meer stamcelonderzoek gaan
stemmen. Ook dat is coalitie, hoewel dit zeker geen clichématig stemgedrag zal zijn.
Het regeerakkoord zelf is inhoudelijk een optelsom van maatregelen van de verschillende partijen.
Er is duidelijk voor gekozen de partijen beleid te gunnen, standpunten uit te ruilen, niet voor
compromissen. Positief is dat dit daadwerkelijk leidt tot beleid, tot veranderingen die partijen
wensen. Het leidt echter ook tot ridicule maatregelen die elkaar gegund zijn omdat ze weinig kwaad
kunnen, zoals het verplichte bezoek aan het Rijksmuseum voor scholieren. Op een andere manier ridicuul
is het afschaffen van dividendbelasting voor buitenlandse bedrijven. Dit stond in geen enkel programma,
maar was een wens van de werkgeversorganisatie. Daar wilde de VVD wel aan tegemoet komen, die in
standpunten voldoende elastisch is om dit standpunt van een ander ook uit te ruilen voor standpunten
van een ander. Het leidt echter ook tot tegenstrijdige maatregelen. Zo komt er een hele serie maatregelen
om schijnzelfstandigheid tegen te gaan. Werknemers die langdurig reguliere bedrijfsactiviteiten uitvoeren
voor één bedrijf, krijgen het recht op volwaardig werknemerschap, d.w.z. een arbeidscontract. Het uitbuiten
van ZZP-ers wordt hiermee voorkomen, prima beleid. Enkele pagina's verder staat dat er een pooierverbod komt.
Pooier is geen mooi woord, maar het is niets anders dan een werkgever voor hoeren. Dit betekent dus dat
hoeren, die over het algemeen reguliere bedrijfsactiviteiten uitvoeren voor één bedrijf, het recht op een
arbeidscontract ontnomen wordt. Juist in deze sector komt schijnzelfstandigheid veel voor, maar wordt het
dus wettelijk verboden dit tegen te gaan. Tegenstrijdiger kan het niet. Bij de ChristenUnie zal men echter
dolgelukkig zijn met deze maatregel, waarmee VVD en D66 hun eigen 'paarse beleid' van de jaren '90 weer
ingeruild hebben. Zolang partijen elkaar deze ridicule en tegenstrijdige standpunten blijven gunnen, lijkt
het vertrouwen in de de toekomst van het kabinet wel terecht. Voor het vertrouwen in de politiek zal het
een lastiger verhaal worden, ik ben benieuwd hoe lang dat goed gaat.
Welk individu gun jij gemeenschap? Email mij!
Hellendoorn - Holten
Ommen - 12 oktober 2017 - De laatste etappe in Overijssel gaat van Hellendoorn naar Holten. Het
werd een dag van bordjes.
In Pieterburen
ben ik enthousiast begonnen met het Pieterpad, met stickers bewegwijzerd door het Nivon. Al snel
ontdekte ik dat de natuurvrienden iets meer bevriend zijn met natuurverschijnselen als modderpaden
dan ik. Daarnaast bleek de bewegwijzering met stickers niet overal optimaal. Gaandeweg heb ik er
daarom voor mezelf het pieterknooppuntenpad van gemaakt. Dit gaat van etappeplaats naar etappeplaats
volgens de route van het Pieterpad, maar ik volg de ANWB fietsknooppunten. Deze staan goed aangegeven,
zijn na te slaan in een handig boek en een moderne app op de telefoon en gaan over goed begaanbare
wegen. Enige uitzondering bleek Hellendoorn. Bij aankomst op woensdag had ik de laatste verwijzing
naar het knooppunt al niet gezien, op donderdagmorgen gebeurde hetzelfde met de eerste naar het
volgende knooppunt. Daar waar ik de verwijzing weet vond, ging deze over een voetpad. Voor een
verwijzing naar een fietsknooppunt vond ik dat redelijk bijzonder. Gelukkig ging het buiten Hellendoorn
weer goed, de route richting Holten was zonder problemen te volgen.
Holten had wel een ander bijzonder bord, een verkeersbord voor een onverharde weg. Deze was niet
toegankelijk voor fietsers en automobilisten, m.u.v. gehandicapten en degenen die de leeftijd van
vijfenzestig reeds bereikt hadden. Ik denk niet dat het bord terugkomt in de wegen- en verkeerswet en
ook artikel één van de grondwet vindt er volgens mij wat van, maar schijnbaar waren dat voor de gemeente
Holten geen belemmeringen. Ik heb er smakelijk om gelachen, om als vijfenveertigjarige vrolijk de weg in
te wandelen. Smakelijk gelachen had ik daarvoor ook in Nijverdal. Bij een lunchroom bestelden we twee
koppen koffie met twee appelbollen bij een serveerster. Het kon even duren, want de appelbollen moesten
nog warm gemaakt worden. Wachtend zag ik de serveerster verder gaan met bestellingen opnemen. Haar collega
stond achter me te praten, een aantal andere collega's stonden een ruimte verderop waar verder niet veel
leek te gebeuren. Zo duurde het inderdaad even, waarna de serveerster weer aan tafel kwam. De appelbollen
bleken niet warm gemaakt, maar op. De bestelling veranderden we in appelgebak, wat enige tijd later ook met
de koffie geserveerd werd. Ondanks dat deze niet warm was, smaakte het niet verkeerd. Om af te rekenen, liep
ik naar de kassa. De dame die eerder nog in gesprek was, tikte de kassa aan: "Dat was dan twee koffie met
twee warme appelbollen?"
Wat had jij op je bord? Email mij!
Ommen - Hellendoorn
Ommen - 11 oktober 2017 - Na een rustdag met een bezoek aan Almelo, was het woensdag tijd om van
Ommen naar Hellendoorn te wandelen. De route ging via Lemelen, letterlijk het hoogtepunt van Overijssel.
Vanuit Ommen liep
de route via Lemelen naar Hellendoorn. Lemelen is een klein dorp, gelegen aan de rand van de Sallandse
heuvelrusg. De lemelerberg is het hoogste punt van Overijsel, waar de route tussen Ommen en Lemelen
overheen ging. Het zijn geen Alpen, maar voor Nederlandse begrippen toch een fijne klim. In Lemelen zelf
vond ik het tijd voor een kleine pauze. In een biljartcafé bestelde ik een broodje bal. Het café zag er
traditioneel uit, met een bruine inrichting, een bar, een biljart en enkele tafels om aan te zitten.
Aan één van die tafels nam ik plaats en bestelde een brodje bal met een kop koffie. De koffie kwam snel
en smaakte goed, het broodje bal wat later en smaakte iets minder. Het had net niet de smaak die ik
verwachtte in een bruin café. Het vulde wel, dus het voldeed voor de tweede helft van de etappe. Met
gevulde maag liep ik verder over vlak landschap naar Hellendoorn.
De reis terug van Hellendoorn naar Ommen was minder eenvoudig dan de voorgaande dagen. Rechtstreeks
vervoer was er niet. De bus bracht me naar Nijverdal. Vanaf daar kom ik een trein naar Zwolle nemen, om
daar weer een andere trein richting Ommen te pakken. Dit zijn twee verschillende vervoersmatschappijen,
wat betekent dat op station Zwolle uit- en ingecheckt moest worden. Voor Nederlanders is dat enigszins
te volgen. Er staan palen met de opdruk 'overstappen' op het station, waaronder palen van verschillende
maatschappijen. Deze maken het enigszins duidelijk. In een toeristisch gebied als het Vechtdal tussen
Zwolle en Emmen, zijn het echter niet alleen Nederlanders die de trein nemen. Drie keer heb ik in deze
week controle gehad, drie keer zat er een buitenlandse toerist in dezelfde coupé die verkeerd ingecheckt
had. Gelukkig gingen de conductrices er soepel mee om: "You have to understand, Philips is not the same as
Sony. So we are not the NS and we want our money too. So next time you need to check in at the blue one. For
now, if u check out, take the yellow one, otherwise you get a problem." Vol onbegrip voor deze geweldige
uitleg zag ik de toeristen ja knikken. Undutchable, dachten ze waarschijnlijk in hun eigen steenkolen-engels.
Waar check jij in? Email mij!
Hardenberg - Ommen
Ommen - 9 oktober 2017 - Op maandag stond de etappe van Hardenberg naar Ommen op het programma. Het
eindpunt van deze etappe was mijn hotel, dus dat was makkelijk.
Het beginpunt van
de etappe was het station in Hardenberg. Na vanaf het naast het hotel gelegen station Ommen de trein
genomen te hebben, was deze in ruim een kwartier in Hardenberg. Vanaf daar liep de route door het
Overijsselse polder- en boslandschap richting Ommen. Persoonlijk kan ik het polderlandschap meer
waarderen. Waarin Groningen, Friesland en Holland de polders bestaan uit uitgestrekte grasweiden, zijn
het in Drenthe en Overijssel meer afwisselende landschappen. Beekjes, bomenrijen en kleine bosschages
breken het landschap en maken het aantrekkelijk om doorheen te wandelen. Het bosgebied was wat eentonig,
bijna letterlijk was door de bomen het bos niet meer te zien. Ook niet te zien waren horecagelegenheden.
Twee kwam ik er onderweg tegen, beiden met een bordje 'gesloten' op de deur. Een maandag in oktober zal
onvoldoende rendabel zijn om de deuren te openen.
Anders is dat in Ommen. Het is een toeristische plaats met meerdere hotels en campings, wat in het
centrum een behoorlijk horeca-aanbod oplevert. Cafés, restaurants, cafetaria, alles is aanwezig. Een
aanrader vind ik café restaurant Flater, gelegen vlakbij de Vecht, aan de rand van het centrum. Het is
vernoemd naar Guus Flater, het bekende stripfiguur. Flaters worden echter niet geslagen in het aanbod.
Er is een goede Hollandse keuken met een fors aanbod, zowel in diversiteit als in hoeveelheid zie op het
bord verschijnt. Eén en ander wordt op een gemoedelijke manier geserveerd, wat een heerlijk ontspannen
sfeer oplevert. Anders is dat bij Vrienden van Ommen, enkele deuren verder. Ook hier is het eten prima.
Dat zei ik ook tegen de ober, die zijn enthousiasme net niet de baas kon. "Top!", gilde hij uit.
Superlatieven daavan klonken op andere momenten. Hij sloeg overduidelijk een flater met zijn gedrag,
waarmee hij toch weer goed bij zijn buren paste.
Wat vind jij top? Email mij!
Coevorden - Hardenberg
Ommen - 8 oktober 2017 - Een kleine twee jaar terug zette ik in Pieterburen de eerste stappen op het
Pieterpad. De afgelopen twee jaar heb ik de etappes in Groningen en Drenthe gelopen, komende dagen staan
de etappes in Overijssel op het programma.
Coevorden
ligt in het zuiden van Drenthe. In de geschiedenis zijn de eerste tekenen van leven te vinden aan het begin
van de middeleeuwen. Het lag in die tijd op een strategisch redelijk belangrijke plaats, waardoor er nog
weleens oorlogen zijn gevoerd. Het ontwikkelde zich tot de grote plaats in de regio, met een centrumfunctie
voor de omliggende gemeenten. Na de tweede wereldoorlog nam Emmen die functie over, welke het nog steeds
heeft. Coevorden heeft zich ontwikkeld tot een relatief rustig stadje met zo een vijftienduizend inwoners,
als grootste plaats in een gemeente met ongeveer vijfendertigduizend inwoners. Op zondagmorgen was de rust
goed te merken. Ik had de trein uit Ommen genomen en slechts enkele mensen stapten uit in Coevorden. In het
cetrum heerste zondagsrust. De winkels waren gesloten en slechts een enkele wandelaar begaf zich op straat.
Ik ben snel de stad uit gelopen, het natuurschoon van de provincie Overijssel in, richting Hardenberg.
Een kleine vier uur later arriveerde ik in Hardenberg, over een brug liep ik het centrum in. Ook hier
heerste zondagsrust. Het zag er zeker niet onaardig uit, maar zowel winkels als horeca in het centrum waren
dicht. Ik kon zelfs geen supermarkt op zondagsopenstelling betrappen. Later die dag las ik in de regionale
krant een interview met de centrummmanager van Hardenberg. Hij was blij dat de leegstand verleden tijd was,
schijnbaar was dat een probleem in de achterliggende crisisjaren. Om Hardenberg meer op de kaart te zetten,
pleitte hij voor onbetaald parkeren en zondagsopenstelling van het centrum. Of de Hardenbergse inwoners dat
willen, zou ik niet weten. Het wel een levendiger aankomst voor de zondagse wandelaars van het Pieterpad
opleveren.
Wat doe jij op zondag? Email mij!
Groene steden?
IJsselstein - 25 september 2017 - Nog een halfjaar, dan worden de gemeenteraden weer gekozen. Interessant
is om de lokale verschillen tussen partijen te zien, bijvoorbeeld in mobiliteitsbeleid tussen de programma's
van GroenLinks in de 'groene steden' Utrecht en Nijmegen. Een keuze voor diversiteit is het zeker, consistent
beleid is wat anders.
GroenLinks
is geen partij voor de auto. De focus ligt op goede bereikbaarheid met fiets en openbaar vervoer en distributie
met zo schoon mogelijke vervoermiddelen. Dat is goed voor het milieu, met name de luchtkwaliteit in steden.
Er kan echter op verschillende manieren mee omgegaan worden. Eén manier is het reguleren van autoverkeer op
dusdanige wijze dat de overlast minimaliseert. Parallel daaraan, kan voorrang gegeven worden aan fietsers,
voetgangers en openbaar vervoer. Het alternatief is auto's simpelweg wegsturen, d.w.z. toegang ontzeggen en
parkeerfaciliteiten inperken. Fietsers en voetgangers krijgen dan ruim baan, voor openbaar vervoer moeten dan
faciliteiten gecreëerd worden. Het verkiezingsprogramma van GroenLinks Nijmegen kiest duidelijk voor het eerste.
De binnenstad wordt in dat programma meer autoluw, er is aandacht voor verkeersveiligheid met nadruk op die van
voergangers en fietsers. Tegelijkertijd heeft het programma oog voor autoverkeer, met o.a. een volgende zin:
"Autoverkeer uit het Noorden, wordt via de Groene Route (Energieweg – Neerbosscheweg - Weg door het Jonkerbos en
Grootstalselaan) geleid." Hiermee wordt dus een alternatief geboden voor autoverkeer wat elders geweerd wordt.
Parkeernormen worden flexibel: "Bij nieuwbouw kiezen we voor flexibele parkeernormen: zo hebben studenten minder
auto’s dan gezinnen." Hiermee lijkt een evenwicht gezocht te worden tussen het noodzakelijke autoverkeer en het
wenselijke alternatieve vervoer.
Het programma van GroenLinks Utrecht kiest een andere koers, die van het auto's wegsturen. Zo worden geen
alternatieve routes voor doorgaand verkeer genoemd, maar belemmeringen opgeworpen: "Om sluipverkeer in woonwijken
te voorkomen willen we drukke verkeerswegen 'knippen', zodat ze niet meer aantrekkelijk zijn als doorgaande
autoroute." Parkeermogelijkheden worden niet gereguleerd, maar opgeheven: "Denk aan lagere parkeernormen bij
nieuwbouw en in de binnenstad alleen nog ruimte voor vergunninghouders. Contracten voor parkeergarages als de
Springweg en Paardenveld lopen in 2020 af. Daarna kunnen we deze gebruiken als parkeerplekken voor bewoners en
voor fietsparkeren." Het beleid wordt daadkrachtig genoemd, onder de noemer 'auto's naar de randen van de stad'.
Het verschil in aanpak met de partijgenoten in Nijmegen is daarmee levensgroot. Daar waar Nijmegen kiest voor
het sturen van autoverkeer over doorgaande routes, kiest Utrecht voor het 'knippen' van wegen, het onmogelijk
maken van doorgaand verkeer. Het eerste lijkt intelligenter, zeker om sluipverkeer te voorkomen. Verkeer wat
niet over een goede doorgaande weg kan, zoekt immers het kortste alternatief welke over het algemeen ook niet
als doorgaande autoweg is aangelegd. Dit leidt uiteindelijk tot meer overlast en onveiligheid dan reguleren van
autoverkeer. Het tweede verschil betreft de parkeernormen, structureel lagere parkeernormen versus flexibele
parkeernormen. Ook hier lijkt Nijmegen de intelligentere optie te kiezen. Iedereen kent de wijken met te lage
parkeernormen, in praktijk niet meer dan straten vol blik op plaatsen waar niemand het wil. Dat wil niet zeggen
dat een studentenhuis met tien kamers ook tien parkeerplaatsen nodig heeft, flexibele normen kunnen prima werken.
De Utrechtse groenen kunnen zo te zien dus nog veel wijsheid uit het oosten halen. Ik ben benieuwd of de landelijke
partij daar nog oog voor gaat hebben.
Vind jij diversiteit een pluspunt? Email mij!
Vrouwen in het wild
IJsselstein - 18 september 2017 - Terwijl Utrecht zich druk maakt over mogelijke verplaatsing van de
tippelzone, speelde in Amsterdam een heel andere kwestie. Een vrouw was in hoger beroep gegaan vanwege een
boete voor wildplassen. Het oordeel van de rechter was op z'n minst opmerkelijk.
Zo een
twee en een half jaar geleden was Geerte Piening uit geweest bij het Amsterdamse Leidseplein. Vlak na
sluitingstijd ging ze de straat op, waar ze hoognodig moest plassen. Bij gebrek aan damestoilet vroeg
ze twee vriendinnen om haar heen te gaan staan, waarna ze de broek liet zakken. Even later waarschuwde
één van de vriendinnen voor agenten welke in aantocht waren, maar het was al te laat. Geerte zat al op
de hurken, de plas stroomde over straat en Geerte kon het niet meer stoppen. De agenten in kwestie waren
voor de dame net zo onverbiddelijk als voor wild plassende mannen: de boete was €140,-. Consequent is
het zeker, daar zal niemand wat van zeggen. Geerte vond het echter overmacht, met als argument dat er
onvoldoende openbare toiletten voor dames in de stad zijn. Om die reden weigerde te betalen, waarna de
rechter werd ingeschakeld om een oordeel te vellen.
De rechtszaak was vandaag, de rechter deed ook onmiddelijk uitspraak. Daarvoor konden Geerte als
verdachte en de officier van justitie als aanklager uiteraard hun verhaal doen. Die laatste was mild
gestemd. Hij verlaagde in zijn pleidooi de boete van €140,- naar €90,-, omdat het nu twee en een half
jaar geleden is dat Geerte de broek liet zakken. Daarmee was de eerste €50,- verdiend, maar het bleef er
ook bij. De rechter, een man, zag geen reden de boete kwijt te schelden. Hij was het met Geerte eens dat
de gemeente verantwoordelijk is voor het plaatsen van toiletten en dat wel meer damestoiletten mogen zijn,
maar nuanceerde dat ook: "Neerzetten van toiletten is overigens een gunst van de gemeente. De gemeente is
het niet verplicht." Hij zag het gebrek aan openbare vrouwentoiletten niet als argument voor kwijtschelden
van de boete. Sterker nog, hij zag een mooi alternatief: "Vrouwen kunnen ook in een urinoir plassen. Dat
is misschien niet prettig, maar het zou wel kunnen." Mij lijkt zo een Amsterdamse krul ontzettend prettig,
vooral voor mannen. Dames zakken op de hurken exact onder de afscheiding op kniehoogte. Ze zitten dan keurig
op het toilet, met voor passanten hetzelfde zicht als bij wildplassen. Voor mannen en andere liefhebbers
van vrouwelijk schoon is dat inderdaad een mooi alternatief.
Wat doe jij in het wild? Email mij!
Open dag Pantalone
IJsselstein - 3 september 2017 - Zo begin september is overal weer de aanvang van het nieuwe culturele
seizoen. Dat is ook in IJsselstein, waar het vandaag voor theater Pantalone begon met een open dag.
Komend seizoen heeft
Pantalone weer een vol programma. Over drie weken begin Kwibus musical De Zevensprong voor iedereen van zes
jaar en ouder. Later in het seizoen staat Kwibus nog een aantal keer op de planken, o.a. met een nieuwe
sinterklaasvoorstelling, het serieuze De Biecht over misbruik in de kerk en het humoristische Twee punt oh.
Daarnaast zijn er vele andere voorstellingen. Zo komt Anne Wil Blankers vertellen over haar leven als actrice
en wordt stil zitten onmogelijk bij een opstreden van Hans Dulfer. Muziek is er ook weer van tribute bands,
zoals Yes Tribute, The Dutch Supertramp Tribute en de Beatlesband One After 909. Uiteraard is er ook ruimte
voor minder bekende namen, o.a. op een leerlingenavond van de IJsselsteinse muzieklerares Jacqueline Dekker.
Al met al is het weer een gevarieerd programma geworden, waar meer over te vinden is op de
website van theater Pantalone .
Op de open dag van vandaag was er uiteraard informatie verkrijgbaar over het programma, maar er was ook meer.
Een kijkje achter de schermen was mogelijk bij o.a. techniek en grime, er was live muziek in de foyer, er waren
korte voorstellingen en er waren workshops. Zo gaf de djembedocent workshops, maar waren er bijvoorbeeld ook korte
zang-, toneel- en musicallessen. Eén en ander begon om elf uur vanmorgen en liep door tot vier uur vanmiddag. De
gehele dag was het gezellig druk. Oude bekenden maakten van de gelegenheid gebruik om weer eens langs te komen, maar
gelukkig kwamen er ook regelmatig nieuwe bezoekers binnen lopen. Daarbij was de sfeer ontspannen. Bij de diverse
workshops was het leerzaam, in de foyer vooral gezellig. Tijdens de live optredens werd meegezongen en geklapt.
Verder werd bijgepraat door de oude bekenden en informatie gegeven aan de nieuwe bezoekers. Aan de bar was het
geen moment druk, maar liep het lekker door. 's Morgens was het vooral de koffie die et goed deed, in de loop van
de middag kon de biertap zijn werk doen. Als afsluiting was er een barbecue voor alle medewerkers, die het zich
goed lieten smaken. Daarmee is het theaterseizoen ook in Pantalone weer succesvol geopend, hopelijk is het de aanvang
van weer een mooi theaterjaar met zalen vol enthousiast publiek.
Zie ik jou ook in theater Pantalone? Email mij!
Nieuwpoort
IJsselstein - 27 augustus 2017 - Op school hebben we het allemaal geleerd: 1600, slag bij Nieuwpoort. In die
tijd was het een strategisch belangrijk gelegen havenstad, tegenwoordig is het een mooie vakantiebestemming. Ook
ik heb er afgelopen week vakantie gevierd.
De slag bij Nieuwpoort
is weinig meer van te zien in Nieuwpoort. In de Nederlandse geschiedenis was het een belangrijke veldslag, maar in
de Vlaamse geschiedenis is de Eerste Wereldoorlog actueler en belangrijker. Ook tijdens deze oorlog was Nieuwpoort
een belangrijk gelegen plaats. Vanaf het in Nieuwpoort gelegen sluizencomplex 'De Ganzenpoot' is in 1914 de
achtergelegen polder onder water gezet, wat de opmars van de Duitsers deed stoppen. Tijdens de beschietingen
vooraf en de loopgravenoorlog die volgde, zijn vele slachtoffers gevallen. Voor deze slachtoffers en de gebeurtenissen
in die tijd is wel veel aandacht in Nieuwpoort, o.a. in het museum 'Westfront Nieuwpoort'. Verder biedt Nieuwpoort
Stad een historisch centrum, een moderne jachthaven aan zee en een kade met chique, dure restaurants die o.a. veel
vis serveren. Direct aan zee, ten zuiden van de jachthaven, ligt Nieuwpoort Bad. Dat is een badplaats zoals vele
aan de Vlaamse kust. Er staat voornamelijk hoogbouw met veel appartementen en langs zee is een gezellige boulevard
met toeristenwinkeltjes, spelverhuur en restaurants.
In de directe omgeving bevinden zich meer badplaatsen. Ten zuiden van Nieuwpoort liggen Koksijde en De Panne, in
de laatste ligt o.a. het bekende attractiepark Plopsaland. Ten noorden van Nieuwpoort liggen o.a. Westende, Middelkerke
en het grotere Oostende. Al deze plaatsen zijn met elkaar verbonden d.m.v. een tramlijn, die vrijwel van de Franse
tot de Nederlandse grens rijdt. Deze tram heb ik afgelopen week regelmatig genomen. De dienstregeling klopte weinig
van, maar de tram reed frequent en was niet duur. Hierdoor was het een prima vervoermiddel om de kust te verkennen.
Verblijven deed ik bij Kompas Camping Nieuwpoort, een grote camping welke vlak achter 'De Ganzenpoort' is gelegen.
De plaatsen waren ruim, het terrein netjes en voorzieningen waren er ook meer dan voldoende. Zelf heb ik voornamelijk
gebruik gemaakt van het café-restaurant, waar ik drie maal gegeten heb. De keuken was goed, de bediening vriendelijk
en de logica typisch Belgisch. Zo had ik de eerste avond zin in soep en zag ik twee soorten soep op de kaart staan:
tomatensoep à €4,00 en soep van de dag à €3,50. Nu heb ik graag keuze, dus ik vroeg de allerviendelijkste serveerster
wat de soep van de dag was. Ze moest het even vragen, kwam even later terug met het antwoord: "Tomatensoep." Als
echte Hollander bestelde ik de soep van de dag, smaakte me uitstekend.
Houd jij ook van Belgische tomatensoep? Email mij!
Tien over rood
IJsselstein - 14 augustus 2017 - De zomer is de tijd voor vakanties, maar ook voor de sporttoernooien. Ook ik
heb gisteren meegedaan met een sporttoernooi. Zoals bij al mijn sportprestaties, was ik enkele weken terug gevraagd
mee te doen onder het genot van wat fijne consumpties in een gezellig café. Echt zweten werd het niet, het was een
biljarttoernooi.
De term biljart is afkomstig
uit het Frans en samengesteld uit de woorden 'bille' van bal en 'art' van kunst. Het is de kunst van de bal dus.
Deze kunst is in de vijftiende eeuw in Frankrijk ontstaan en werd gespeeld door koningen en burgerlui, presidenten,
zwakbegaafden, dames, heren en oplichters. Aanvankelijk was het een veldsport, maar ten tijde van lang aanhoudend
slecht weer is het naar binnen verplaatst. In eerste instantie werd het op de vloer gespeeld, maar al snel is deze
vervangen door een houten tafel met een groen laken. Het groene laken moest het gras voorstellen, waar het buiten op
gespeeld werd. Sindsdien is er weinig meer veranderd. Nog steeds wordt biljart gespeeld op een houten tafel met een
groen laken, waarbij de tafel twee keer zo lang is als breed. In grote lijn zijn er drie spelvormen: snooker, poolen
en het carambole-biljartspel. Bij de laatste variant zijn er drie ballen op een tafel zonder gaten. Van de drie ballen
is er één rood, één wit en één geel. Met één van de drie ballen, de witte of de gele, moeten de andere twee ballen
geraakt worden. Dat heet dan een carambole. De variatie in spelen bestaat uit de manier waarop de andere twee ballen
geraakt moeten worden.
Het toernooi van gisteren betrof 'tien over rood'. Bij dat spel moet met de witte bal eerst de rode bal geraakt
worden, vervolgens de gele. Degene die als eerste tien caramboles maakt, heeft het spel gewonnen. Een bijkomende
spelregel is dat als bij minder dan vijf punten de rode bal niet geraakt wordt, alle punten weer kwijt zijn. Bij het
toernooi van gisteren eindigde het spel ook na vijftien rondes spelen, ook als geen van beide spelers dan tien punten
had. Degene met de meeste punten tot dan toe, had dan gewonnen. Er waren vier poules, aanvankelijk drie met vier spelers
en één met vijf. Er kwam echter één speler niet opdagen. Met wat wisselen werden het daardoor vier poules met vier
spelers, voor iedereen drie wedstrijden dus. De vier poulewinnaars spelen over enkele weken de finale. Daar zat ik niet
bij, ik was eervol laatste. Als enige deelnemer die zelden tot nooit carambole-biljart speelt, was dat niet eens een
onverdienstelijke prestatie. Eén van de opponenten boodt aan binnenkort nog eens een avondje te biljarten, wat ik
uiteraard niet afsloeg. Het was tekenend voor de goede sfeer, waar het uiteraard om ging. Meedoen was belangrijker
dan winnen, het zou mooi zijn als dat bij meer sporten werkelijkheid wordt.
Waar doe jij 's zomers aan mee? Email mij!
Komkommertijd
IJsselstein - 8 augustus 2017 - Zwarte zaterdag is weer achter de rug, de Nederlandse snelwegen zijn
grotendeels leeg in ochtend- en avondspits en het enige nieuws is sportnieuws. De wereld geniet weer van
vakantie en komkommers, het is komkommertijd.
Komkommers zijn parthenocarp:
dit betekent dat de vrucht uitgroeit tot een echte komkommer zonder dat er bestuiving/bevruchting nodig is. Je
kunt dat ook zien als je ze opensnijdt. Komkommers bevatten geen echte zaden, de zaden zijn dun, zacht en
'loos'. Dat wil niet zeggen dat er geen mannelijke en vrouwelijke komkommers zijn en bevruchting niet mogelijk
is. Mannelijke komkommerbloemen groeien op een recht steeltje, vrouwelijke komkommerbloemen hebben een
minikomkommertje onder de bloem. Bevruchte komkommers zijn echter niet lekker. Deze komkommers worden heel groot,
dik en zwaar, vaak lichter groen en gevuld met dikke volle zaden. Ze smaken droog en bitter, i.p.v.fris en fruitig.
Het is dus niet aan te raden deze in de salade op te nemen of als dorstlesser naar binnen te werken. Onduidelijk is
of deze bevruchte komkommers wel bruikbaar zijn voor andere toepassingen.
Het echte komkommernieuws gaat dit jaar zowaar echt over komkommers. In New Holland, in de Amerikaanse staat
Pennsylvania, heeft de politie afgelopen weekend een 58-jarige man gearresteerd. Hij zou een bediende van een
restaurant hebben bedreigd in verband met het ontbreken van komkommer op zijn salade. "Als ik een pistool of mes
had, zou jij de eerste zijn", zou hij tegen de bediende hebben gezegd. Hij gooide zijn salade tegen de bediende
aan en vluchtte vervolgens naar zijn auto. Daar zat hij in toen de politie arriveerde, die hem na enig tegenstribbelen
kon arresteren. De man is vast gezet. Of hij op het politiebueau wel een salade met komkommer heeft gekregen, vertelt
het verhaal niet. Wel zit hij nog steeds vast, beschuldigd van terroristische dreiging, wanordelijk gedrag en een
verergerde aanval op een politie-agent.
Word jij ook oververhit zonder komkommer? Email mij!
Genderneutraal
IJsselstein - 6 augustus 2017 - Afgelopen week was de Pride, vroeger de Gay Pride, met afgelopen
zaterdag de Canal Parade in Amsterdan. Vroeger was het een feestje voor homosexuelen, maar tegenwoordig
voor de gehele LGBTQIAP-gemeenschap. Ondertussen proberen steeds meer organisaties zich politiek correct
te profileren met genderneutrale communicatie.
Van nature
is het vrij eenvoudig. Er zijn mannen en vrouwen, deze voelen zich sexueel tot elkaar aangetrokken en
dat leidt tot voortplanting. Op deze manier is gegarandeerd dat de soort in stand blijft. Mochten er
te veel komen, maakt een ziekte daar een einde aan. Deze eenvoud is acceptabel voor konijnen en andere
dieren, maar uiteraard niet voor mensen. Hoofddoekjes, geen sex voor het huwelijk, periodieke onthouding,
één kind politiek, condooms, het zijn allemaal ingrepen in de natuur die ons behoeden voor te veel
voortplanting. Er zijn echter ook mensen die op een andere manier genieten van sexualiteit. Dat maakt
het verhaal ingewikkelder. Religies kunnen er vaak slecht mee omgaan, maar ook niet religieuze mensen
kunnen er moeite mee hebben. Objectief gezien lijkt dat nergens voor nodig, niemand heeft er immers last
van als mensen op een andere manier genieten van sexualiteit. Emanicipatie is dus gewenst, waarin Nederland
de laatste decennia voorop heeft gelopen. Acceptatie is wat anders, daar ontbreekt het ook in het tolerante
Nederland nog weleens aan. Het doel van de Pride is dat mensen wel mogen zijn wie ze willen zijn. Of het
extravagante gedrag wat er bijhoort heel erg bijdraagt aan het doel, vraag ik me af. Dat maakt het doel
niet minder goed.
LGHBTQIAP staat voor lesbisch, gay, bisexueel, transgender, queer, intersekse, asexueel en pansexueel.
Het zijn zo ongeveer alle andere mogelijkheden dan heterosexuele mannen en vrouwen, waaruit de overgrote
meerderheid nog altijd uit bestaat. Een enkeling wil niet als man of vrouw aangesproken worden, maar
genderneutraal. Waar dit exact vandaan komt, is mij niet helemaal duidelijk. Steeds meer organisaties
proberen zich echter genderneutraal te profileren. Zo heeft de NS onlangs aangekondigd reizigers niet meer
aan te spreken met "dames en heren" en stappen steeds meer bedrijven over op genderneutrale toiletten. Die
laatste heb ik thuis al jaren, dus dat lijkt mij niet heel bijzonder. De termen "dames en heren" niet meer
gebruiken, lijkt mij te ver gezocht. Van nature zijn we allemaal mannen of vrouwen, zelfs die enkele interseksueel
die kenmerken van beide heeft. Het lijkt me vooral vervelend voor transgenders die van sekse veranderd zijn.
Zij gaan een jarenlang traject door om van sekse te veranderen, om daarna geheel politiek correct
genderneutraal te worden aangesproken op weg naar een genderneutraal toilet. Heb je bijvoorbeeld net een
piemel, kan je geen gebruik maken van een urinoir. Een ander denkt eindelijk vrouw te zijn, om daarna te
worden aangesproken met de woorden "hallo reiziger". Frustrerender kan ik het me niet voorstellen. Normaal
doen lijkt me juist voor deze groep erg fijn, waarbij deze man het heel normaal vindt dat mannen en vouwen
op aarde zijn en daar echt hele mooie verschillen tussen bestaan.
Voel jij je ook niet genderneutraal? Email mij!
Je hoeft niet gek te zijn om hier te werken....maar het helpt wel?
IJsselstein - 26 juli 2017 - Het oudste beroep ter wereld in in Nederland legaal geworden op 1
oktober 2000. In die tijd was Utrecht een voorloper, waar met gedoogconstructies de prostitutie al
langere tijd gereguleerd werd. De laatste jaren heeft de gemeente er wat moeite mee.
Begin juli
2014 is de prostitutiezone met woonboten aan het Zandpad gesloten, vanwege verdenking van mensenhandel.
Deze is verder nooit bewezen en de gemeente doet nu pogingen om vlakbij de oude lokatie een nieuwe zone
te creëren. Daarnaast is er de tippelzone op de Europalaan. Deze functioneert sinds 1986 en mag een succes
genoemd worden. Voor die tijd vond de straatprostitutie plaats op het Moreelsepark en onder Hoog Catharijne,
met veel criminaliteit en drugsoverlast. Met de opzet van de tippelzone aan de Europalaan, is deze overlast
verdwenen. Tussen 19.00 en 02.00 uur wordt getippeld op de Europalaan, het 'afwerken' vindt uit het zicht
plaats op afgeschermde parkeerplaatsen langs het kanaal. Momenteel werken er zo een 64 prostituees, waarvan
26 uit Utrecht. Ongeveer een derde werkt om een verslaving te bekostigen, ongeveer twee derde voor een extra
zakcentje. Iedere avond staat er een bus waar prostituees terecht kunnen voor o.a. koffie. Overlast voor
bedrijven is er niet, drukte voor de deur op voor inbrekers aantrekkelijke tijdstippen vinden zij niet erg. Het
plan is echter opgevat de bedrijven te verplaatsen en woningen te bouwen op deze lokatie. Om deze reden zal de
tippelzone weg moeten van de Europalaan.
Mijn enige ervaring op de Europalaan was halverwege de jaren '90, toen ik 's avonds werkte bij een bedrijf
op de kop van de Europalaan. We hadden dan de flauwe gewoonte om bij goed weer "hallo buurman" tegen passerende
auto's te roepen. Het effect laat zich raden, maar geeft ook aan dat prostitutie geen maatschappelijk geaccepteerd
fenomeen is. Daarin is de laatste twintig jaar weinig veranderd, wat ook blijkt uit de discussies in de Utrechtse
gemeenteraad. Een aantal partijen, waaronder vreemd genoeg ook de liberale VVD, vindt de woningbouw reden om de
tippelzone te sluiten. Een meerderheid is echter voor verplaatsing van de zone, zodat tippelen gereguleerd blijft.
Het college neemt daarin een bijzonder standpunt in. Het wil de zone verplaatsen met handhaving van de huidige
vergunningen, maar daarna het vergunningenbeleid aanscherpen. Alleen dames met een zorgbehoefte uit de regio
Utrecht, d.w.z. psychiatrische patiënten en verslaafden, zouden nog een nieuwe vergunning kunnen krijgen. Dames
die een extra zakcentje willen verdienen, zouden dat niet meer op de tippelzone kunnen gaan doen. Het lijkt erop
dat het college hiermee kiest voor uitsterfbeleid. Het grootste deel van de prostituees zou zo immers geen vergunning
meer krijgen en dat deel wat overblijft, zijn de probleemgevallen die zorg nodig hebben. Of een stad een uitsterfbeleid
wil, is uiteraard een politieke keuze van de gemeenteraad. Dit doen door welwillende, gezonde mensen te belemmeren hun
geld te verdienen en verslaafden de straat op te sturen, lijkt mij pas goed gek.
Vind jij géén zorgbehoefte als voorwaarde ook logischer? Email mij!
Vierdaagsefeesten
IJsselstein - 23 juli 2017 - Vrijdagmiddag voltooiden 38.409 de Nijmeegse vierdaagse, die avond werden
zeven dagen Nijmeegse vierdaagsefeesten afgesloten. In een week tijd kwamen er ongeveer 1.525.000 mensen om
te feesten, en een feest werd het.
Het mooiste dagdeel
van de vierdaagsefeesten vind ik de zondagmiddag. De feesten zijn dan de avond ervoor los gebarsten, de
wandelaars zijn nog in de stad en de sfeer is altijd relaxed. Op de podia staan dan niet de bekendste namen,
maar wel sfeermakers. Dat geldt nog meer op straat, het podium voor drumbands en dweilorkesten. Op de hoek
van de Burchtstraat en de Grote Markt trof ik "De Heituters" uit Mook. De kruising liep aanvankelijk vol
met publiek, na een paar nummers was het een kruising met feestend publiek. Terwijl de vrouwelijk blazers
dansend en zwierend de toeschouwers vermaakten, speelde het gehele orkest bekende en minder bekende feestnummers.
Succes had het allemaal. Enkele uren later trof ik enkele honderden meters verder "Zus Jan" uit hetzelfde Mook,
op de overgang van de Lange Hezelstraat naar de Stikke Hezelstraat. Dit damesorkest trok minder publiek, maar
straalde net zoveel plezier uit. Dit viel op bij de heren van "De Volle Blaes" uit Nijmegen. Na enkele nummers
aangehord te hebben, konden de heren het niet nalaten mee te gaan spelen. Het alom bekende "Sweet Caroline"
werd gezamenlijk ingezet, wat het feest zeker niet minder maakte.
De vrijdagavond na de intocht zijn de wandelaars weer terug in de stad, ik was er ook weer. Traditioneel is
dit de drukste avond van de feesten, met al het publiek erbij wat overdag de intocht heeft beleefd. Deze had ik
zelf overgeslagen, maar dat was geen reden om het feest links te laten liggen. Op Plein 44, het Koningsplein en
de Waalkade was het onmogelijk druk, ik koos voor de Grote Markt. Daar stond "Wir sind spitze" op het podium.
Het is een redelijk bekende feestband die met name populair is in het zuiden van het land. Ook op de Grote
Markt wisten ze er een mooi feest van te maken. Muzikaal gaat het alle kanten op, van Justin Bieber tot Guus
Meeuwis, van 2 Unlimited tot Marianne Rosenberg. Het bijzondere is dat al deze muziek geheel natuurlijk in
elkaar overloopt, alsof het geschreven is om door elkaar en achter elkaar gespeeld te worden. Tussendoor ontbrak
de humor ook niet, zoals een optreden door een look-a-like van Donald Trump met zijn broer en een miniconcert
op een gieter met slang. Humor, polonaise en goede drank, het was de perfecte mix voor een mooie afsluiting van
een week lang Vierdaagsefeesten.
Was jij ook in Nijmegen? Email mij!
Honderd jaar De Geuldert
IJsselstein - 11 juni 2017 - Zo een twintig jaar terug zette ik mijn eeste stappen op camping De Geuldert.
Op dat moment bestond de camping al tachtig jaar. Dit weekend is het honderd jarig bestaan gevierd. Het was
een mooi feest.
De oprichter van de
camping was een veelzijdig ondernemer. Hij was boer, hij smokkelde wat in de grensstreek en had een winkeltje aan
huis. Dit bracht bij elkaar onvoldoende op, dus hij bedacht om mensen te laten kamperen op zijn terrein. In
1917 kwamen de eerste kampeerders en was camping De Geuldert een feit. Na verloop van tijd namen dochter en
schoonzoon de camping over, die na de tweede wereldoorlog de camping uitbreidde tot 1 hectare. Later volgden
een theetuin, een winkeltje, goede sanitaire voorzieningen en een cafetaria op het campingterrein. In 1972
werd de camping weer uitgebreid, tot 2,5 hectare. Daarmee lieten ze bij overlijden in 1986 en 1987 een mooie
camping na, welke op dat moment werd overgenomen door hun enige zoon en huidige eigenaar Ger van Kesteren met
zijn vrouw. In 1998 breidden zij de camping nogmaals uit, tot 4 hectare. Daarnaast vernieuwden ze de toiletgebouwen
en bouwden een nieuwe winkel en horecagelegenheid. In de laatste jaren is het kampeergedeelte teruggebracht
tot de 2,5 hectare die de camping tot 1998 was. De andere 1,5 hectare is nu bestemd voor jaarplaatsen met
stacaravans. Daarmee is het een moderne, gevarieerde camping geworden met rust op de plaatsen en gezelligheid
in de horeca. Wederom zijn dochter en schoonzoon actief in het bedrijf, dus de toekomst is voorlopig gegarandeerd.
Gisteren was het zo ver, de viering van het honderd jarig bestaan. Vanaf vier uur 's middags was er een receptie.
Campinggasten, oud-campinggasten, stamgasten van de horeca en bekenden uit de buurt waren massaal aanwezig om de
familie te feliciteren. Cadeau's werden volop gegeven. Uiteraard ontbraken de enorme hoeveelheden planten en bloemen
niet, maar er waren ook origineler cadeau's. Als vaste gasten van de camping hebben we een bankje met opschift
cadeau gedaan, vergezeld door honderd rode rozen voor de dames en twee bierpakketten voor de heren. Zoals het in
een familiebedrijf hoort, verzorgden kleinkinderen en overbuurmeisje een optreden. Twee orkesten waar de eigenaar
een deel van zijn tijd buiten de camping mee vult, waren aanwezig voor de muzikale omlijsting. Tot ver in de omgeving
waren de gezellige klanken te horen. 's Avonds was het tijd voor feest. Een kermismuzikant wist de sfeer er in te
brengen en te houden, daarbij ondersteund door de gratis drank die rijkelijk vloeide. Goede gesprekken, minder goede
maar gezellige gesprekken, polonaise, dans en lastig definieerbare bewegingen, alle ingrediënten voor een knalfeest
waren aanwezig. Dat werd het ook. Even na middernacht stopte de muziek, was de wijn op en werd het laatste bier getapt.
Honderd jaar camping was gevierd, de volgende honderd jaar zijn begonnen.
Vier jij ook weleens een eeuwfeest? Email mij!
Geen stijl?
IJsselstein - 14 mei 2017 - Onlangs hebben diverse adverteerders zich terug getrokken van GeenStijl, na
een oproep van ruim honderd vrouwen die in een open brief hebben gevraagd kritisch na te denken over de vraag
of grote bedrijven hun advertenties wel moeten laten zien in een omgeving vol vrouwenvernedering, racisme en
homofobie. Inperking van de vrijheid van meningsuiting, werd het in kringen rond GeenStijl genoemd. Goed gebruik
van de vrijheid van meningsuiting, lijkt mij.
Directe aanleiding is een
artikel van journaliste Loes Reijmer in De Volkskrant. Zij schrijft over onlinecultuur en waagde het GeenStijl
en Dumpert aan te pakken: "Het was dan ook een meevaller dat ik na een middag kijken naar het online
poep-pies-bam-boem-poes-pik-kont-tet-tiet-lach-of-ik-schiet-programma Dumpertreeten niet meteen geneigd was om 'femen'
op mijn borsten te schilderen en halfnaakt een rondje door de buurt te rennen." Dat vonden de mannetjes van
GeenStijl niet zo leuk. De site plaatste haar foto online met daarbij de zin: "Zou u haar doen? Graag alleen
antwoorden met seksistische complimentjes." Dit was niet tegen dovemansoren gezegd. De 'reaguurders' plaatsten
massaal teksten waar in minder verleidelijke bewoordingen werd omschreven op wat voor wijze ze de journaliste
zouden 'doen'. Dit ging zo een honderd vrouwen te ver. Ze vroegen de bedrijven of ze willen hun logo willen
plaatsen bij dit soort teksten: "Ze loenst een beetje, geil bij het pijpen als ze mij aankijkt, terwijl ik zeg
dat ze echt een lekkere hoer is." Dit soort teksten gaat dan over bekende Nederlanders, vrouwen met een feministische
mening of een geloofsaanhang die zijn oorsprong niet in Nederland kent.
Mij lijkt het een zeer terechte vraag. Als mensen een beetje lol willen hebben op internet, is dat prima. Anderen
op seksistische, racistische op vernederende toon benaderen, al dan niet sarcastisch bedoeld, is geheel de vrijheid
van meningsuiting waar velen terecht trots op zijn. Dat wil niet zeggen dat het getuigt van enige beschaving, goede
humor of genuanceerde bijdragen aan een debat. Het is niets meer dan ordinair afzeiken op laag niveau. Dat mensen
zich daar goed bij voelen, is prima. Dat Defensie daar personeel werft, lijkt me al minder logisch. Welke doelgroep
willen we het land laten verdedigen? Een advertentie van McDonalds naast een tekst over "zaad in haar gezicht spuiten"
maakt de saus op de McChicken toch wat minder smakelijk. Het gezinsimago van de Rabobank bevreemdt ook wat onder een
reactie over "kokhalzend warm zaad krijgen". Kamerlid Bosma noemt het niet meer adverteren door de overheid op GeenStijl
een inperking van de vrijheid van meningsuiting. Dat lijkt me de omgekeerde wereld. Net als GeenStijl, onderdeel van de
Telegraaf Media Groep, zelf mag weten wat het publiceert, mag iedere organisatie zelf weten of het er wel of niet
adverteert. De vraag stellen of organisaties zich willen vereenzelven met het lage niveau van Bosma zijn vriendjes, zal
voor Bosma geen stijl zijn. Mij lijkt adverteren op GeenStijl geen stijl. Zelfs Lodewijk Asscher zag dit goed: "GeenStijl
deelt uit en moet dus ook incasseren. Dan moet je niet direct huilie-huilie gaan doen als iemand kritiek op je heeft. De
oproep was niet gericht op het kapotmaken van de websites, maar om adverteerders erop te wijzen wat er op die sites
gebeurt." Dat die adverteerders vervolgens zelf hun conclusies trekken, valt gelukkig onder dezelfde vrijheid van
meningsuiting.
Zou jij Bosma doen? Email mij!
Foute Koningsdag
IJsselstein - 2 mei 2017 - Als iemand nu moet bedenken hoe een staat ingericht moet worden, zou niemand op
het idee van de monarchie komen. Het idee om de functie van staatshoofd erfelijk te maken, lijkt in de
tegenwoordige tijd een redelijk bezopen idee. Toch is Koningsdag ieder jaar weer een gezellig feestje, al
dan niet bezopen.
Met de kroning van Willem
Alexander tot koning is Koningsdag verplaatst naar 27 april. Dat is zijn verjaardag, waarmee de traditie om
een feestdag te hebben op de verjaardag van de koning in ere is hersteld. Daarvoor was het op 30 april, de
verjaardag van toenmalig koningin Juliana. Beatrix is in de winter jarig, zij vond het in het Nederlandse
klimaat verstandig de verjaardag van haar moeder als nationale feestdag aan te houden. Dat lijkt een verstandige
keuze, de winter is niet het jaargetijde voor gezellige buitenfeestjes. Met het verplaatsen van de dag, zijn
wel veel van de tradities hetzelfde gebleven. Utrecht kent zijn vrijmarkt, Amsterdam zijn ongekende drukte, de
kleine dorpen en steden vieren het over het algemeen met kinderbraderieën, oude ambachten en kermisattracties.
Wat ook hetzelfde is gebleven, is dat de koninklike familie op bezoek gaat in één provincie. Waar dat met
Beatrix nog bestond uit oud Hollandse spelen als koekhappen en touwtje springen, is dit met Willem Alexander
gemoderniseerd met popmuziek en meer moderne activiteiten. Brabant had dit jaar de eer, Tilburg was de stad die
de koninklijke familie mocht ontvangen. O.a. Guus Meeuwis zong de koninklijke familie en het massaal toegestroomde
publiek toe, wat garant staat voor een gezellig feest.
Zelf heb ik Koningsdag in Arnhem gevierd. Een aantal jaren terug is het plan ontstaan om ook in Arnhem
Koningsdag grootschaliger te vieren, als oostelijk alternatief voor Amsterdam. Dat is goed gelukt, het is nu
één van dé hotspots op Koningsdag. Op verreweg de meeste pleinen is muziek, op één plein is markt. Verder
zijn de winkels open, wat bij elkaar een gezellige boel oplevert. Op de Trans, een plein aan de zuidzijde van
de oude binnenstad, was het Foute Oranjefeest. Organisatoren waren Q Music en Mojo, het was goed gelukt fout
publiek te trekken. Zo passeerde mij een Marrokaan in net iets te groot oranje pak met oranje bril, wat ik
persoonlijk net iets te geïntegreerd vond. Voor me stond een jongedame in enkel een legging en naveltruitje,
gezien de temperatuur waarschijnlijk een enkeltje blaasontsteking. Ook de onvermijdelijke oranje shirts en
kroontjes ontbraken niet, op de 364 andere dagen van het jaar ook erg fout. Op het podium stond Wolter Kroes.
Viva Hollandia was uiteraard de knaller aan het begin en einde van het optreden, met daartussen andere
feesthits en een enkel onbekend nummer. Hij liet geen gelegenheid onbenut het publiek mee te krijgen, wat
ook goed lukte. Na zijn optreden hield ik het voor gezien, in de krant las ik dat André Hazes jr die avond nog
getrakteerd is op een bierdouche. Het publiek zal toen bezopen zijn geweest, net iets te fout voor de jonge
André. Ik zat toen al aan de koffie, zonder oranjebitter. Een fout feest is immers best leuk, maar op tijd
vertrekken zonder bezopen te worden is ook goed.
Vind jij de monarchie ook fout? Email mij!
Pinkpop
IJsselstein - 17 april 2017 - Afgelopen vrijdagavond was ik in de schouwburg van Cuijk. De indrukwekkende
voorstelling Pinkpop van de Toneelgroep Maastricht en Rowwen Heze maakte indruk voor een vrijwel uitverkochte
zaal.
Pinkpop heeft verschillende
verhaallijnen die samen komen in één logisch verhaal. De geschiedenis van Zuid Limburg in de vorige eeuw, de rol
van het festival Pinkpop daarin en de gevolgen van de ziekte Alzheimer worden treffend neergezet, in een mooie
afwisseling van goede muziek, sterke scenes en een emotioneel einde. Bovenal gaat het echter over de liefde. Lies
en Wiel heet het stel waar het verhaal om draait. Wiel, gespeeld door Huub Stapel, krijgt de ziekte van Alzheimer.
Gaande het stuk wordt dit duidelijk, waarbij ook de gevolgen van deze ziekte pijnlijk duidelijk worden. Via
flashbacks die Wiel beleefd, wordt zijn gescheidenis met Wies neergezet. De Lies van nu wordt gespeeld door
Henriëtte Tol, de Lies van toen door Suzan Seegers. Laatstgenoemde zingt ook enkele nummers mee met Jack Poels van
Rowwen Heze, de Limburgse band die gedurende de gehele voorstelling muzikale intermezzo's brengt. Dit maakt het
ontspannen om naar te kijken, terwijl er toch een verhaal met veel diepgang wordt neergezet. De voorstelling
duurt twee uur en is zonder pauze, maar dit is geen minuut te lang. Na afloop kreeg de gehele cast terecht een
minutenlange staande ovatie.
De voorstelling vond plaats in schouwburg Cuijk. Na een zeer grondige verbouwing is deze schouwburg vorig
seizoen weer open gegaan. Het biedt plaats aan een middelgrote theaterzaal, een vlakke vloer schouwcafé,
theatercafé, grand café en sociëteit. De voorstelling Pinkpop vond plaats in de theaterzaal, een klassieke zaal
met een verhoogd podium, daarvoor ovale rijen met stoelen en een oplopend balkon. Het is gelukt een ijzersterke
akoestiek te creëren, gesprekken zijn zonder versterking in de gehele zaal te horen. Onderscheidend is de horeca.
Bij voorstellingen met pauze is de drank in de pauze bij de prijs inbegrepen, bij voorstellingen zonder pauze is
tegen inlevering van de toegangskaart de eerste consumptie na de voorstelling gratis. Behalve dat dit een mooi
gebaar van Brabantse gastvrijheid is, worden wachtrijen hiermee voorkomen. Voor de voorstellingen is het mogelijk
om te dineren, een mogelijkheid waar ook ik afgelopen vrijdag gebruik van heb gemaakt. Er is keuze uit twee- en
drie gangendiners, met een beperkte doch gevarieerde kaart. Na het diner is het mogelijk rustig te blijven zitten
tot de voorstelling begint, maar tussentijds is ook het theatercafé te bezoeken. Ik koos voor het laatste, om zo
te zien wat voor publiek binnen kwam. Het was prettig publiek. Ondanks de fotogenieke momenten, bleven de telefoons
tijdens de voorstelling in de zak. Pas later zag ik dat fotograferen en filmen niet toegestaan is in de zaal, wat
mij betreft een groot pluspunt voor dit theater. Afleiding kon deze indrukwekkende voorstelling niet gebruiken,
waardering des te meer.
Welk theater maakt indruk op jou? Email mij!
Objectief, transparant en non discriminatoir
IJsselstein - 9 april 2017 - Europees aanbesteden is in Nederland verplicht voor instellingen die publieke
middelen uitgeven. Dat is terecht, maar de balans met prettig zaken doen is niet altijd helder.
Organisaties
als ministeries, provincies, gemeenten en publiekrechtelijke instellingen zijn verplicht de contacten aan te besteden.
Dit betekent dat dit objectief, transparant en non discriminatoir dient te gebeuren, conform wettelijk vastgestelde
procedures. Anders gezegd, ambtenaren mogen geen contracten afsluiten op basis van persoonlijke voorkeur. Iedere
onderneming dient evenveel kans te krijgen, ook bestaande leveranciers mogen niet anders beoordeeld worden dan andere
inschrijvers. Ik vind deze wetgeving buitengewoon terecht. Het gaat om uitgaven van collectieve middelen, over het
algemeen belastinggelden welke weer uitgegeven worden. Deze middelen zijn eigendom van de gehele samenleving, dus
het kan niet zo zijn dat persoonlijke voorkeuren van ambtenaren bepalend zijn in de besteding. Daarin is een overheid
wezenlijk anders dan het bedrijfsleven. Een ondernemer is immers vrij zijn geld te besteden aan wie of wat hem goed
dunkt, persoonlijke voorkeur is daarin geen enkel probleem. Vaak zullen jarenlang opgebouwde relaties een rol spelen,
waarin de bekende gunfactor dan bepalend is. Dat met die gunfactor andere bedrijven niet aan bod komen, is de keuze
van de vrije ondernemer. Buitengewoon terecht is dat dit met overheidsgeld niet kan en iedere ondernemer evenveel
kans dient te krijgen om de opdracht van de overheid te krijgen.
Ook bij mijn werkgever is Europees aanbesteden verplicht. Komend voorjaar lopen de contracten voor afvalverwijdering
af, dus deze hebben wij in januari in de markt gezet. Afgelopen weken hebben we de inschrijvingen beoordeeld en gekozen
voor een andere inschrijver dan de huidige leverancier. Als projectleider en contractbeheerder kan ik gelukkig zijn met
het resultaat. Uit marktoriëntaties bleek dat bedrijven moeite hadden met het duurzaamheidsbeleid wat we als overheidsinstelling
voeren, gescheiden afvalverwijdering met maximale recycling is voor bedrijven nog geen gemeengoed. We hadden de keuze
gemaakt de aanbesteding zo in de markt te zetten dat inschrijvers uitgedaagd werden toch tegemoet te komen aan deze
duurzaamheidsdoelstellingen. Dat is erg goed gelukt, bovendien is het tarief ook nog eens lager geworden dan het was. Een
succesvoller aanbestedingsresultaat kan ik mij bijna niet voorstellen. Donderdagmiddag belde ik de sales manager van de
huidige leverancier, die de opdracht na ruim twintig jaar dienstverlening niet gegund had gekregen. Nadat ik de boodschap
gebracht had, was het even stil. Vervolgens kwam een welgemeende reactie: "Dat is ongelofelijk kut." Ik merkte dat ik het
met hem eens was. Bijna vijftien jaar hadden wij samengewerkt, enkele maanden terug nog waren we samen om zes uur 's morgens
aanwezig bij een sorteerproef. Op dat moment was de samenwerking constructief als altijd, waarbij de humor ook zeker niet
ontbrak. De operationele dienstverlening is twintig jaar lang probleemloos geweest, in zijn inschrijving zat zeker de wil om
met ons mee te veranderen richting verduurzaming. Nooit was er een incident, vriendschappen zijn ontstaan tussen zijn
chauffeurs en mijn medewerkers. Zijn inschrijving was iets goedkoper dan die van de concurrent, maar op basis van de vooraf
gestelde kwaliteitscriteria was hij toch afgevallen. Zo werkt het bij een objectieve, transparante en non discriminatoire
gunning van een aanbesteding. Terecht is het zeker, maar een goed gevoel bij dit buitengewoon succesvolle aanbestedingsresultaat
had ik toch zeker niet.
Wat vind jij prettig zaken doen? Email mij!
Stationszicht
IJsselstein - 3 april 2017 - Gisterenavond heb ik gegeten bij restaurant Stationszicht in Nijmegen. Het was de
laatste keer. Na vijftien jaar bestaan te hebben, is het restaurant vandaag niet meer open gegaan. Ik zal het missen.
Wachtende op station
Nijmegen, zag ik enkele jaren terug een terras aan de overzijde van het station. Ik bestelde een cola, buitengewoon
vriendelijk werd het geserveerd door een charmante Chinese dame. Een week erna kwamen de bitterballen erbij, die zomer
werd het terras één van mijn favorieten. Met uitzicht op het stationsplein, was er altijd wat te zien. De serveerster
bleek meer dan vriendelijk, altijd in staat tot een fijn gesprek. Binnen was het restaurant karakteristiek. Perzische
tapijtjes lagen op de tafels, oud bruin was de overige inrichting. Groot was de tegenstelling met het Chinese personeel,
wat ook gold voor de menukaart. Nederlandser kon het niet, met biefstukken, kipgerechten, schnitzels en andere vleessoorten.
Geserveerd werd het met aardappels of friet, warme groenten, salade, vers fruit en appelmoes met kaneel. Smakelijker
kon het ook niet. Toch was dat niet wat mij meer dan wekelijks deed terugkomen, dat was de ongekende gastvrijheid van
de Chinese bediening. "Een mens is daar mens, rijk of arm, 't is daar warm. Geen monsieur of madam maar WC," zong Vader
Abraham jaren terug over het kleine café aan de haven. Het had zo kunnen gaan over het kleine restaurant aan het
stationsplein.
Metterswane, dat is de naam van het plan wat Stationszicht fataal werd. Het restaurant was gelegen aan de onderzijde van
een groot, leegstaand kantoorpand. Mooi is anders, dat is duidelijk. Tijd voor vervanging is dan ook geen overbodige luxe
op zo een prominente plek in de stad. Het plan is om er appartementen te bouwen, met een hotel en op de begane grond winkels.
Toegegeven, de omgeving zal er van opknappen, net als in omliggende straten gebeurd. Enkele weken terug was de datum van
sluiting bekend, ik hoorde het gelijk toen ik binnen kwam: "Heb je het gelezen, we zijn vanaf 3 april gesloten!" Nee, dat
hoorde ik op dat moment voor het eerst. De hartelijkheid spatte er vanaf toen ik daarop gelijk reserveerde voor de laatste
dag: "Oh, wat leuk, jij ook, alle vaste gasten reserveren!" Gisterenavond tegen zes uur liep ik binnen, mijn vaste tafel was
voor me gereserveerd. Dat was maar goed ook, het liep snel vol. De bediening vriendelijk als vanouds, de biefstuk mals als
altijd en de sfeer hartelijk zoals het hoort, zo was het ook deze laatste avond. Bij het afrekenen kreeg ik zoals altijd een
pepermuntje, met deze keer dank voor de vele bezoeken. Uiteraard liet ik het daar niet bij, een flesje wijn met een kaartje
waren er van mij voor de vele gastvrije jaren. Dat moment was nieuw, de lach werd heel even een bijna onzichtbare traan, het
gewoonlijk vrolijke gedag zeggen een paar gemeende zoenen. Metterswane, het zal best mooi worden, maar Stationszicht zal ik
voor altijd missen.
Wordt jij ook weleens verdrietig van de dingen die voorbij gaan? Email mij!
Campingweer
IJsselstein - 20 maart 2017 - Morgen begint het voorjaar, ook het begin van het campingseizoen. Ik nam afgelopen
weekend al een voorproefje.
Nederland is
een campingland. Nergens rijden zoveel caravans rond als in Nederland, maar ook het aantal stilstaande caravans
is fors. Parken staan vol met stacaravans, varierend van eenvoudige 'veluwemaat' caravans tot luxe chalets met
alle luxe die men wenst. Zelf heb ik ook zo een chalet, op camping De Geuldert in Plasmolen. Plasmolen ligt in
Noord Limburg, onder de rook van Nijmegen. Het is een toeristendorp bij de Mookerplas, met twee campings, drie
jachthavens, drie bungelowparkjes en bijbehorende voorzieningen als restaurants, een midgetgolfbaan en een
bowlingcentrum. Camping De Geuldert ligt tussen Plasmolen, het naastgelegen dorp Milsbeek en de beboste Jansberg
in. Hierdoor zijn water, bossen en voorzieningen allemaal vlakbij. Of deze ligging honderd jaar geleden ook al
zo gunstig was, weet ik niet. Waarschijnlijk was er destijds sprake van een goede voruitziende blik, want de
camping bestaat dit jaar honderd jaar. Op 10 juni a.s. gaat dit uitgebreid gevierd worden. Voor mijzelf is het
twintig jaar geleden dat ik er voor het eerst een tentje opzette, ook een aanzienlijke periode.
Na afgelopen winter de weekenden thuis en in hotels langs het Pieterpad doorgebracht te hebben, vond ik het
afgelopen weekend weer tijd voor een bezoek aan de camping. Het weer werkte niet geweldig mee, zaterdag was
letterlijk en figuurlijk de doop van het campingseizoen. Het was mooi weer om 's avonds een goed restaurant op
te zoeken, wat ik dan ook gedaan heb. Het werd 'De Kombuis' in Plasmolen, een Nederlands restaurant in het midden
van het dorp. Het is typisch een familiebedrijf, met broers in de bediening en de keuken en moeders die de koffie
zet. De kaart is gevarieerd, met menu's tegen aantrekkelijke prijzen en à la carte voor de liefhebbers. Ik koos
deze keer voor het laatste, met groentesoep als voorgerecht, kalfshaasjes als hoofdgerecht en crème brulee als
toet. Het hoofdgerecht werd vergezelld door patat, aardappeltjes, warme groenten en een salade. Smaken deed het
als vanouds, dus goed. Met name de crème brulee vond ik erg smakelijk, deze had ik er nog niet eerder gehad. De
smaak van het Franse zomer ging langs de smaakpapillen. Even droomde ik weg bij de gedachte aan zon, volle terrassen,
vrolijke taferelen en de smaak van crème brulee. Naar buiten kijkend, zag ik het regenen. Nog even, dan kunnen we
ook in Plasmolen weer genieten van 's zomers taferelen.
Verlang jij ook naar het 's zomerse campingseizoen? Email mij!
Het rode potlood
IJsselstein - 14 maart 2017 - Morgen is het zo ver, dan mogen we weer kleuren met het rode potlood. De vraag
is bij wie we het rondje rood kleuren. Mijn antwoord heb ik even over moeten denken, maar uiteindelijk zweefde ik
toch weer dezelfde kant op als voorgaande verkiezingen.
Geen enkele
partij verkondigt enkel mijn mening. Iedere partij heeft een aantal standpunten welke ik kan onderschrijven,
plus een aantal waar ik het niet mee eens ben. Dat zal voor vrijwel iedereen gelden. Het gaat er dus om welke
partij standpunten deelt op de thema's welke ik als kiezer belangrijk vind. Voor mij zijn dat vrijheid en
duuurzaamheid. Vrijheid gaat over de manier waarop we in Nederland met elkaar omgaan. Van mij mag iedereen
doen en laten wat hij of zij wil doen en laten, met overlast voor anderen als grens. Het klinkt eenvoudig, maar
het is een thema waar veel politieke partijen toch anders over denken. Duurzaamheid gaat over het toekomstbestendig
maken van Nederland en de wereld om ons heen. De bekende onderdelen van duurzaamheid zijn, in goed Nederlands,
people, planet en profit: zorg voor mensen, zorg voor de aarde en zorg voor de financiën. Zorgen voor mensen
betekent voor mij dat mensen goede leef- en arbeidsomstandigheden hebben en de gelegenheid krijgen hun
verantwoordelijkheid te nemen, met een vangnet als dat niet kan. De zorg voor de aarde is momenteel misschien wel
het meest nijpend. Ieder jaar gebruiken we meer grondstoffen dan de aarde in een jaar aan kan. Deze hypotheek op
de natuur is even houdbaar, maar niet langdurig. Voor opvolgende generaties hebben we de plicht de aarde leefbaar
te houden. Een ander gebruik van grondstoffen, met name van energiebronnen, is daarvoor onontbeerlijk. Geld is
randvoorwaardelijk hierin. Zonder gezonde financiën heeft geen enkele organisatie een toekomst, zo ook de overheid
niet. Samengevat noem ik de richting Groen Liberaal, dat is echter geen lijst op het stembiljet.
Welke partij heeft uitgangspunten welke hierbij aansluiten? Op welke wijze zijn deze uitgangspunten vertaald in
het verkiezingsprogramma? Hoe wordt dit vervolgens in praktijk gebracht? Met antwoord op deze drie vragen kan ik
mijn stem bepalen. De eerste ronde was vrij eenvoudig. Socialistische, christelijke en populistische partijen
vielen allen af. Op het thema vrijheid staan deze partijen te ver van mij af. Daarmee bleven over, van links naar
rechts, GroenLinks, D66 en de VVD. GroenLinks scoorde verreweg het beste op de eerste vraag. De partij streeft een
geweldig economisch model na, duurzamer is niet mogelijk. Ondanks de in vorm geniale campagne, uit het zich echter
niet in een aansprekend verkiezingsprogramma. In mijn optiek wordt te veel de kant gekozen van mensen die zelf
geen verantwoordelijkheid nemen. Het programma van de VVD sprak daarin meer aan, met op een aantal onderwerpen hele
pragmatische, maar aansprekende denkrichtingen. Op vraag twee scoorde de VVD daarmee als beste. In praktijk maakt
deze partij echter vaak conservatieve keuzes welke ik slecht kan rijmen met het programma. Vraag drie leverde
daardoor het derde antwoord op, D66. De uitgangspunten zijn wel heel pragmatisch, het programma op een aantal
immateriele onderwerpen weinig duurzaam. Als oppositiepartij is deze partij echter altijd constructief gebleven, in
campagnetijd is het niet te beroerd realistische doch impopulaire standpunten te verwoorden. Daarmee laat deze partij
wel zien verantwoordelijkheid voor de toekomst van Nederland aan te kunnen, zonder liberale waarden uit het oog te
verliezen. Geweldige uitgangspunten, een realistisch programma of praktische politiek, dat wordt dus mijn keuze.
Wat wordt jouw keuze? Email mij!
Pak je flyer terug
IJsselstein - 12 maart 2017 - Terwijl Tayyip Erdogan het campagne voeren voor Mark Rutte overbodig maakt,
proberen andere politici in het laatste weekend nog kiezers te overtuigen. Er worden volop flyers verspreid.
Overtuigend zijn deze niet altijd.
Gisterenmiddag genoot
ik van de zon en een cola op een Baarns terras, terwijl voor het terras verschillende politieke partijen campagne
voerden. D66 en GroenLinks stonden gebroederlijk naar elkaar op De Brink, de SGP daar achter. ChristenUnie, SP en
VVD vormden vlak daarnaast een vreemde combinatie. Het Forum voor Democratie stond er tegenover en het CDA was
even verderop aanwezig, in de Laanstraat, de winkelstraat van Baarn. Allen deelden flyers uit, in de hoop dat de tekst
op de flyer de laatste zwevende kiezer naar de partij op de flyer toe doet zweven. Zelf vind ik dat een achterhaalde
vorm van campagne voeren. Op het wereldwijde web is een veelvoud van informatie te vinden. Wat ik wil weten, kan ik
op de website van betreffende partijen vinden. Flyers zijn voor mij niet veel meer dan verspilling van inkt en bomen.
Zeker voor partijen die duurzame omgang met grondstoffen nastreven, vind ik het ongeloofwaardig om flyers uit te
delen. Aansprekender vond ik de discussies die ik zag ontstaan. Twee actieve leden van D66 spraken winkelend publiek
aan en probeerden zichtbaar mensen te overtuigen. Of dat lukte, zullen we nooit weten. Bij de SGP werden passanten
aangesproken, ook zij probeerden in discussie te gaan. Dat leek minder goed te lukken, maar de poging was dapper.
Andere campagne voerende actievelingen waren vooral met elkaar in gesprek. Als de gesprekken een voorbode van de
coalitie-onderhandelingen waren, wordt het een links-liberale samenwerking. De christelijke partijen deden niet mee,
waren vooral met zichzelf in gesprek.
Vanmiddag kwam ik thuis en vond ik een flyer in de brievenbus. 'Pak je stem terug', was de tekst die het Forum voor
Democratie erop gezet had. Deze chique concurrent van de PVV probeert zetels te verkrijgen met o.a. minder immigratie
en het invoeren van bindende referenda. Het idee van bindende referenda is dat politici daarmee gedwongen worden te
luisteren naar kiezers. Veel nieuwe politieke bewegingen zijn opgekomen met dit idee, tot nu toe is het niet verder
gekomen dan het invoeren van raadgevende referenda. Mij lijkt dat meer dan voldoende. Volksvertegenwoordigers worden
gekozen om het volk te vertegenwoordigen. Door die vertegenwoordiging kunnen vervolgens op basis van principes en
partijprogramma's weloverwogen keuzes worden gemaakt. Wordt dit niet goed gedaan, kunnen de vertegenwoordigers bij de
volgende verkiezingen naar huis gestuurd worden. Daarmee is er in tussentijd alle gelegenheid voor genuanceerde
afwegingen, uiteraard met waarborgen als inspraakrondes en twee kamers in het parlement. Een referendum geeft vaak de
keuze 'ja' of 'nee', waarbij de 'ja, als...' en 'nee, tenzij...' niet mogelijk zijn. Dat maakt het voor mij een ongeschikt
middel om genuanceerde vraagstukken te behandelen. Waar het uiteindelijk om draait, is dat politici naar hun kiezers
luisteren. Zelf heb ik een 'ja nee'-sticker op de brievenbus. Dat betekent dat huis aan huis bladen welkom zijn, maar
reclame niet. Politieke partijen die zo een sticker niet lezen, luisteren duidelijk niet. Pak je flyer terug, is daarom
mijn antwoord aan het Forum voor Democratie.
Flyer jij voor een partij? Email mij!
Wat te kiezen?
IJsselstein - 7 maart 2017 - Nog een week, dan zijn de verkiezingen. Deze gaan over de samenstelling van de
Tweede Kamer en zal leiden tot een nieuwe regering. De vraag is of we weten wat we kunnen kiezen.
In de peilingen en
debatten zijn er drie onderwerpen die met enige regelmaat terug keren. Het eerste is het eigen risico in de zorg. De
linkse partijen willen daar vanaf, waarbij premie- en/of belastingverhoging het middel is om dat te betalen. Vooral
de PvdA maakt zich daarmee ongeloofwaardig, het heeft immers in de afgelopen regeerperiode het eigen risico drie maal
verhoogd. Het is exemplarisch voor de inzet van de PvdA in deze campagne. Het probeert de verschillen met de VVD te
benadrukken, wat enkel lukt door zich af te zetten tegen het gevoerde beleid. Met medeverantwoordelijkheid voor dat
beleid, is dat een vreemde keuze. Tweede onderwerp wat tot discussie leidt, is de AOW leeftijd. Nederlanders worden
steeds ouder, wat de AOW kostbaarder maakt. Bij invoering van de AOW hadden mensen gemiddeld de laatste tien jaar van
hun leven een uitkering, inmiddels is dat meer dan vijftien jaar. Dat betekent dat mensen in ongeveer de helft van hun
leven het inkomen voor het gehele leven moeten verdienen. Deze produktiviteit is in praktijk onhaalbaar. Om deze reden
is de keuze gemaakt de AOW leeftijd geleidelijk te verhogen. Een partij als 50+ heeft als belangrijkste standpunt het
terugdraaien van de AOW leeftijd naar 65 jaar. In de verkiezingskoorts gaan sommige partijen daar in mee, anderen lijken
realistischer. Het laatste onderwerp wat tot discussie leidt, is de Nederlandse identiteit. GroenLinks vindt Zwarte
Piet er niet bijhoren, het CDA gaat jonge kinderen het Wilhelmus weer leren, de PVV wil alle Marokkanen het land uit
hebben, D66 staat voor een zelfmoordpil, de VVD beschermt de joods christelijke tradities, de SGP wil de zondagsrust
in ere herstellen en de ChristenUnie is druk met het moeilijk maken van prostitutie. Het is maar goed dat Nederland een
coalitieland is, wat er voor zorgt dat na de verkiezingen diversiteit de enige realistische keuze is. Persoonlijk vind
ik al deze standpunten over identiteit ridicuul en lijkt de multiculturele samenleving mij een feit. De Nederlandse
gebruiken en tradities kunnen daar volgens mij gewoon een dominant onderdeel van zijn.
Waar het niet over gaat, is waar het in werkelijkheid over gaat. Er zijn twee soorten kiezers. Eén groep stemt tegen,
wat over het algemeen leidt tot stemmen voor SP of PVV. Dat zijn ingewikkelde stemmen, omdat de parlementaire democratie
uitgaat van stemmen vóór standpunten. Tegen stemmen kan niet. Een stem voor de PVV is een stem voor het sluiten van de
grenzen, geen stem tegen Mark Rutte of Alexander Pechtold. Gelukkig begrijpen verreweg de meeste kiezers dat en stemmen
de meeste mensen voor de standpunten van een politieke partij. Met vier jaar regeren voor de boeg, is de vraag wat het
vergezicht is van deze partijen. Onderwerpen als eigen risico in de zorg, de AOW leeftijd en de Nederlandse identiteit
zijn niet meer dan een uitvloeisel daarvan. Hoe kijken de partijen aan tegen de vrijheden en verantwoordelijkheden van het
individu en de staat? Welke visie hebben partijen op het economisch model en de rol van de overheid daarin? Op welke wijze
willen partijen de aarde leefbaar houden voor toekomstige generaties? Welke consequenties hebben de antwoorden op deze vragen
voor de praktische politieke vraagstukken van vandaag én morgen? Met beantwoording van deze vragen, is mij duidelijk waar
partijen voor staan. Niet enkel het standpunt voor het vraagstuk in de eerste week is dan helder, maar ook de uitgangspunten
waarmee de komende vier jaar beleid gevormd gaat worden. Het eerste debat wat hierover gevoerd gaat worden, zal mij meer
informatie geven dan alle standpunten welke ik tot nu toe heb kunnen horen.
Stem jij ook voor visie? Email mij!
Van Sleen naar Coevorden
IJsselstein - 5 maart 2017 - Half januari had ik de Pieterpad etappe van Schoonloo naar Sleen voltooid, gisteren
was het tijd voor de volgende etappe naar Coevorden. Het werd een mooie dag, welke begon en eindigde in Emmen.
Sleen ligt vlakbij Emmen, alwaar ik een
hotel geboekt had. Ik had bedacht 's morgens de bus richting Sleen te nemen en 's middags de trein uit Coevorden terug
nar Emmen. Bij de overstap van bus in de morgen, reed de lijn welke ik naar Sleen wilde nemen net weg. Ik koos ervoor
toch de auto te nemen en deze later weer op te halen in Sleen. Terug op het station in Emmen, na de wandeling, zag ik
dat de bus richting Sleen snel zou vertrekken. Moe van het lopen, vond ik het ook niet erg om nog even in een bus te
zitten. Mijn keuze was dus snel gemaakt. Net zo snel vertrok de bus, tot mijn verassing passeerde deze de overstaphalte
van die ochtend aan de andere kant van de straat. Schijnbaar was ik die ochtend nog niet zo wakker als ik dacht. Even
later stond de bus stil voor een wegopbreking. "Meestal weet een passagier wel een oplossing," hoorde ik de verkeersleiding
tegen de chauffeur zeggen. Een oudere dame voelde zich aangesproken, ze leidde de chauffeur naar een weg waar een brommobiel
net op past. Niet getreurd, ze wist nog wel een andere afslag. Nadat deze net zo smal leek, legde de chauffeur uit dat hij
liever niet in een sloot belandde. Hij koos ervoor om te rijden via de autoweg, waardoor hij uit tegengestelde richting
Sleen in reed. Vol verbazing werd de bus aanschouwd door passagiers die deze vanaf de andere kant verwachtten, maar vlakbij
mijn auto kon ik weer uitstappen. Met een glimlach reed ik terug naar Emmen, deze keer aan de goede kant van de weg.
De wandeling ging door mooi landschap, waar in Emmen weinig van over was. De plaats ligt als een 8 in het landschap,
met aan de zijkant van één van de cirkels het centrum. Behalve dat dit een aparte indeling van de plaats oplevert, leek
de stadsvernieuwing ook niet heel goed gelukt. Het centrum heeft oneindig grote parkeerplaatsen. Waarschijnlijk zijn deze
er om de 's zomerse bezoekers van Wildlands een parkeerplaats te geven, wat naast het centrum ligt. Het levert grote open
vlakten op, die weinig gezelligheid uitstralen. Daartussen staan enkele oude gebouwen, omringd door nieuwbouw. Midden in
het centrum is een overdekt winkelcentrum, daarbuiten is het een afwisseling van winkels, horeca en woonflats. Hoewel het
winkelbestand zeker niet onaardig was, vond ik het totale gebrek aan samenhang het meest opvallende. Het klassieke gebouw
met de flat op de foto, is kenmerkend voor het gehele centrum. Er staan niet alleen maar lelijke gebouwen, maar een mooie
foto maken gaat niet lukken. Op ieder punt zal een flat of soortgelijke betonnen kolos in beeld komen. Zelf had ik een hotel
aan de rand van het centrum, het Hampshire Hotel Emmen. Ook dit was gelegen aan een winderige parkeerplaats. Binnen was daar
weinig van te merken. De kamers waren ruim, de bar gezellig, het ontbijt uitgebreid en het personeel zeer vriendelijk. Het
was er goed bijkomen na een mooie wandeling met bijzondere busrit, wat het weekend in het onsamenhangende Emmen toch nog
gezellig maakte.
Waar wandel jij? Email mij!
Politiek in de stad
IJsselstein - 20 februari 2017 - Nog ruim drie weken, dan zijn de landelijke verkiezingen. IJsselstein heeft dan een
nieuw college, nadat het vorige college onlangs gevallen was.
Gedurende de vorige
raadsperiode is besloten tot ambtelijke samenwerking met de gemeente Montfoort. Op 1 januari 2014 is deze van start
gegaan, waarmee het aan het huidige college was om deze samenwerking de eerste jaren vorm te geven. Dat is niet goed
gelukt. Afgelopen najaar werd de IJsselsteinse gemeenteraad op de dag van een raadsvergadering over financiën geïnformeerd
over ontstane tekorten. Dat maakte duidelijk dat het college de situatie niet onder controle had, mede omdat in de gemeente
Montfoort de informatievoorziening aan de gemeenteraad wel op orde was. In januari bleek jaarlijks structureel €800.000 euro
extra nodig te zijn om de samenwerking voort te zetten. Verantwoordelijk wethouder Huib Veldhuijsen (VVD) trekt zijn
conclusies en stapt op. Vervolgens bleek de €800.0000 euro niet te kloppen, er is jaarlijks €1.700.000 nodig. Een motie
van wantrouwen volgt, maar de coalitie blijft in stand. Wel wordt een raadscommissie benoemd die de samenwerking strakker
gaat volgen. Nadat enkele weken later ook nog een tekort van €1.500.000 boven water komt over gemaakte kosten in 2016,
besluiten de overgebleven wethouders van CDA en D66 ook op te stappen. Hiermee is de crisis compleet.
Vandaag is een nieuw akkoord gesloten tussen D66, CDA, GroenLinks en SP. De wethouders van CDA en D66 komen terug,
daarnaast komen er wethouders van de twee andere partijen. Veel tijd om nieuw beleid te maken krijgen ze niet, volgend
jaar zijn er alweer raadsverkiezingen. Voortzetten van datgene wat goed gaat en puin ruimen in de samenwerking met
Montfoort zijn de enige zaken die nog mogelijk zijn. De discussie is of dit een acceptabele zet is. De VVD roept hard dat
teruggetreden wethouders niet terug kunnen keren. Hun eigen wethouder was verantwoordelijk voor de samenwerking en heeft
de puinhoop laten ontstaan. De andere wethouders hadden andere portefeuilles waar wel succesvol beleid op werd gevoerd.
Ze zijn opgestapt als 'erfgenamen van het beleid van de VVD-wethouder'. Het ligt dus iets genuanceerder dan de VVD roept,
maar tegelijkertijd is het wel een opgestapt college wat onmiddelijk terug komt. Geloofwaardig lijkt anders. Binnen een college
wordt ook collegiale samenwerking verwacht, hoe is deze verlopen? Het zal binnenskamers blijven, maar het lijkt onwaarschijnlijk
dat de blijvende wethouders geen enkele weet hadden van de ontstane situatie. Voor GroenLinks en SP is het een kans. Bij een
goede samenwerking in het komende jaar, kan de huidige coalitie waarschijnlijk na de verkiezingen door. De kans is immers gering
dat deze vier partijen dan geen meerderheid hebben. Veel zal afhangen van de opvolging van de samenwerking met Montfoort. Wordt
deze puinhoop opgeruimd, heeft dit college een knap staaltje werk geleverd. Lukt dat niet, lijkt het mij bij de verkiezingen
in 2018 zeker tijd om het behouden pluche in te leveren.
Word jij wethouder? Email mij!
Zorg voor afval
IJsselstein - 12 februari 2017 - Vanmiddag sprak ik iemand die me vertelde druk te zijn op het werk. Mijn ervaring is
dat het niet erg is druk te zijn op het werk, zolang het maar leuk is. Zelf ben ik ook druk, een groot deel van mijn tijd
met afval. Dat is alles behalve erg, namelijk erg leuk.
Afval is afval en moet
zo snel mogelijk vernietigd worden, was jarenlang een gangbare gedachte. In de jaren '70 van de vorige eeuw veranderde
die gedachte. Kamerlid Ad Lansink diende in 1979 een motie in die blijvend een stempel zou drukken op het Nederlandse afvalbeleid.
De Ladder van Lansink werd een standaard voor omgaan met afval en onderscheidt vijf vormen: preventie, hergebruik, recycling,
verbranding en storten. Hierbij heeft preventie de voorkeur en is storten het minst wenselijk. De achterliggende gedachte is
dat afval over het algemeen bestaat uit weliswaar gebruikte, maar tevens zeer kostbare grondstoffen. Het opnieuw gebruiken
van deze grondstoffen is milieuvriendelijker en vaak ook rendabeler dan het opnieuw delven van grondstoffen. In de eerste
jaren werden voornamelijk specifieke, relatief dure grondtoffen uit het afval gehaald, zoals papier en metalen. Later zijn
daar stromen bijgekomen als groente-, fruit- en tuinafval en plastics. Ook aan de zorg is deze ontwikkeling niet voorbij
gegaan. Er wordt volop afval gescheiden, rekening houdende met de specifieke kenmerken van afval uit de zorg. Net als in
huishoudens en andere bedrijven, worden stromen als papier, karton, folies, glas, batterijen, chemicaliën, etensresten,
oliën, etc. etc. gescheiden ingezameld en verwerkt. Het grote verschil met huishoudens en andere bedrijfstakken is dat
hiermee ongeveer een derde van het afval wordt gerecycled of hergebruikt, terwijl dat elders meer dan de helft is.
I.t.t. andere bedrijfstakken hebben zorginstellingen twee aparte afvalstromen, te weten specifiek ziekenhuisafval en
niet specifiek ziekenhuisafval. De eerste betreft al het afval wat infectieus en mutageen is, daarmee is het een afvalstroom
die gevaarlijk is voor mens en dier. Het betreft o.a. artikelen welke besmet zijn door patiënten met infecties, anatomische resten
en cytostatica. Verreweg het meeste van dit afval wordt verbrand bij de Zavin, een verbrandingsoven welke daar speciaal voor
is. In de ziekenhuizen wordt het verpakt in afvalvaten welke luchtdicht afgesloten zijn en na sluiten niet meer open kunnen,
zodat het veilig vervoerd kan worden. Bij de Zavin wordt het met verpakking verbrand. Daarmee wordt het zeer veilig verwerkt,
maar wordt het nimmer gerecycled. Hiermee gaan dus kostbare grondstoffen verloren, terwijl het ook voor deze stroom niet nodig
is. Tegenwoordig zijn er diverse technieken beschikbaar om dit soort gevaarlijk afval ongevaarlijk te maken. Sterilisatie is
een oude techniek die ingezet kan worden om een groot deel van het afval weer ongevaarlijk te maken, een andere is bijvoorbeeld
superkritische vergassing waarbij afval op hoge temperatuur wordt terug gebracht naar de elementaire stoffen die het in zich
heeft. Sommige ziekenhuizen gebruiken een Pharmafilter, waarbij het afval wordt vermalen, via het riool wordt afgevoerd en
vervolgens wordt omgezet in energie. Daarmee wordt geen recycling bereikt, maar wel voorkomen dat verpakkingen worden gebruikt
en verbrand. De tweede stroom betreft niet specifiek ziekenhuisafval. Dat is restafval uit een ziekenhuis, hetzelfde als
huishoudens in grijze en oranje kliko's deponeren. Doordat dit gecodeerd is als afval uit een ziekenhuis, wordt het zelden
gerecycled. Verbranding, meestal met energieterugwinning, is hiervoor de meest gebruikte verwerkingsmethode. Ook hiermee
gaan veel grondstoffen verloren, o.a. plastics welke vanuit de huishoudens veelal gerecycled worden. De uitdaging is om te
komen tot een soortgelijke wijze van recycling te komen als vanuit o.a. huishoudens wordt gerealiseerd. Wet- en regelgeving
maakt dat soms lastig. Zo is bijvoorbeeld voor gemeenten geld beschikbaar om plastics te recyclen, terwijl dat voor bedrijven
als ziekenhuizen niet beschikbaar is. De aparte coderingen maken het ook niet makkelijker. Waar of niet, alle ziekenhuisafval
behoudt de naam van gevaarlijk afval. Sorteren van dat afval, vrijwel altijd ook nog na inzameling nodig om tot recycling te komen,
willen maar weinig bedrijven doen met afval uit ziekenhuizen. Zin en onzin scheiden, intelligent scheiden aan de bron, technisch
hoogstaande verwerking, goede samenwerking en communicatie, het is allemaal nodig om tot duurzamer verwerking van afval uit
ziekenhuizen te komen. Werk is werk, maar deze duurzame uitdaging maakt het in ieder geval zeer boeiend.
Heb jij ook leuk werk? Email mij!
Samenwerken doet niemand alleen. Afgelopen jaar is in samenwerking met ketenpartners gewerkt aan verduurzaming van afval in
het keten innovatieprogramma Zorgeloos afval .
Pilletje nodig?
IJsselstein - 11 februari 2017 - Gisteren in het nieuws: het aantal abortussen in Nederland is het afgelopen jaar
gestegen. De Rutgers Stichting pleitte daarom voor terugkeer van de anticonceptiepil in het basispakket van de verplichte
zorgverzekering. Minister Edith Schippers verwees het voorstel direct richting prullenbak.
In 2015 ondergingen 30.803 vrouwen in
Nederland een abortus, 442 meer dan in het voorgaande jaar. Sinds 2008 daalde het aantal abortussen juist ieder jaar
licht. Die neergaande trend zet zich dus niet door. Een verschuiving heeft plaats gevonden in de leeftijdsgroep waarbij
abortus het meest voorkomt. Voorheen was dat de leeftijdsgroep 20 to 25 jaar, het laatste onderzochte jaar betrof het de
leeftijdsgroep 25 tot 30 jaar. Ineke van der Vlugt van Rutgers zegt daarover het volgende: "We weten nu nog te weinig over
de oorzaken. Eén daarvan zou kunnen zijn dat anticonceptie voor sommigen te duur is. Het zou zeker helpen als anticonceptie
weer standaard wordt vergoed." Ze kent de oorzaken dus niet, maar ongeacht die oorzaken denkt ze de oplossing te weten. Dat
lijkt mij heel bijzonder, erg onderbouwd komt het in ieder geval niet over. Door met deze quote op de voorpagina van een
aantal grote dagbladen te gaan staan, wordt wel stemming gemaakt. De mening van een deskundige van een geronommeerde stichting
wil namelijk weleens invloed hebben op de meningen van anderen. In dit geval lijkt mij dat uitermate kwalijk. De uitspraak is
namelijk niet alleen slecht onderbouwd, maar ook simpelweg niet waar.
Het wel of niet opnemen van de anticonceptiepil in het basispakket zitten twee elementen aan, een principiële en een
praktische. De principiële vraag of anticonceptie een individuele verantwoordelijkheid is, of een individueel risico met
dusdanige financiële impact dat een collectieve regeling zoals een verzekering noodzakelijk is. De vraag stellen is hem bijna
beantwoorden. Een anticonceptiepil kost zo een zes euro per maand, bij een regelmatig sexleven is het gebruik van condooms
duurder. De financiële impact is dus zeer gering. Daarnaast is anticonceptie geen risico als het oplopen van een ziekte, maar
een bewuste keuze. Principieel lijkt er dus geen reden de pil in het basispakket op te nemen. De tweede vraag is of het in
praktijk zou helpen om het aantal abortussen te doen afnemen. Het argument daarvoor is dat vrouwen de zes euro per maand niet
kunnen betalen. Mocht het in het basispakket komen, valt dat bedrag zeer ruim onder het eigen risico. Vrouwen in de vruchtbare
leeftijd gebruiken dat eigen risico zelden volledig, hoge ziektekosten komen vooral voor op hogere leeftijd. Enkel voor dat
kleine percentage vrouwen dat het eigen risico wel volledig gebruikt, zou het dus in praktijk verschil maken. Het ridicule in
het verhaal is dat van dat kleine percentage, een substanbtieel deel wordt gebruikt voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Vrouwen
die deze behandeling krijgen, zullen zeker geen abortus laten plegen. Daarmee blijft er slechts een hele kleine groep over die
zes euro per maand kwijt is aan de anticonceptiepil, terwijl deze bij opname in het basispakket wel vergoed zou worden. Ook voor
deze kleine groep geldt dat ook zonder opname in het basispakket het de goedkoopste vorm van anticonceptie blijft. Gratis is leuk,
maar koopgedrag wordt ook beïnvloed door andere prijsverschillen. Iedere vrouw die rationele overwegingen maakt op basis van prijs,
zal nu ook de anticonceptiepil gebruiken. Er zullen ook andere overwegingen zijn, maar die zullen niet anders zijn als het gratis
wordt. Samenvattend zal vrijwel geen enkele vrouw voordeel hebben van de pil in het basispakket. Die kleine groep vrouwen die wel
voordeel heeft, heeft nu enkel zes euro per maand minder voordeel. Hoe iemand in deze wetenschap kan beweren dat vergoeding van de
anticonceptiepil met zekerheid gaat leiden tot minder abortussen, is mij een raadsel.
Erger jij je ook aan domme aannames? Email mij!
Sexting
IJsselstein - 6 februari 2017 - Morgen is het Safer Internet Day. Op deze dag wordt in meer dan honderd landen
aandacht gevraagd voor veilig internetgebruik door jongeren. Sexting, het elkaar showen van pikante beelden, is
daarbij een onderwerp wat volop aandacht krijgt.
Internet is groot geworden met sex. Zoals
met veel produkten het geval is, is sex gebruikt om mensen naar internet toe te lokken. Technologie is onwikkeld met
foto's, films, chatsites en andere sexueel georiënteerde websites. Later heeft het internet zich ontwikkeld tot wat
het nu is, met zeer veel commercieel interessante toepassingen waarvan de meeste niets met sex van doen hebben. Wat
in al die jaren niet is veranderd, is dat jongeren expirimenteren met sex. Anders dan twintig jaar terug is dat internet
ook hiervoor gebruikt wordt. Onderzoeksresultaten geven aan dat twee tot acht procent van de jongeren weleens expliciete
beelden deelt via het internet. Vandaag was Safer Internet Centre Nederland in het nieuws met het bericht dat via
screenshots ook beelden van Snapchat bewaard en gedeeld kunnen worden. Het idee was om jongeren daarvoor te waarschuwen,
wat mij een onderschatting van de kennis van jongeren lijkt. In een collumn van Sylvia Witteman las ik dat zij haar
kinderen de tip gaf foto's van gezicht of lichaam te delen als ze dat willen, maar nooit foto's waar beiden opstaan.
Dat lijkt mij persoonlijk al meer aansluiten bij de belevingswereld van de gemiddelde tiener. Tegelijkertijd lijkt
verstandige omgang met privé beelden mij anders, maar daar kunnen meningen over verschillen. Waar het natuurlijk om
gaat, is dat tieners moeten leren wie wel en niet te vertrouwen zijn. Via een naaktfoto op het wereldwijde web leren
dat mensen niet te vertrouwen zijn in het voor zichzelf houden van foto's, is echter een les die niemand gegund is.
In theater Pantalone is komende twee weekenden een toneelstuk van theaterstischting Kwibus over dit onderwerp te zien,
genaamd Girls like that. Het gaat over een klas op een middelbare school. Meiden die elkaar al kennen vanaf de kleuterschool
zitten ook daar weer bij elkaar. Iemand krijgt een naaktfoto van medeleerling Scarlett. In een mum van tijd is de foto via
appjes over de hele school verspreid. Het is het nieuws van de dag. Iedereen heeft daar zo zijn mening over, ook de jongens.
Er doen de wildste geruchten te ronde. Maar hoe staat Scarlett hierin? Zullen we het haar vragen? Liever geen contact, je
wordt al snel geassocieerd met zo’n meisje zoals zij. Toch maakt iedereen zich ongerust als Scarlett niet op school komt.
Veertien jongeren spelen dit stuk van schrijver Evan Placey. Komend weekend is het te zien op vrijdag- en zaterdagavond, het
weekend erna op zaterdagavond en zondagmiddag. Op zondag ben ik achter de bar te vinden, netjes gekleed, benieuwd naar de
reacties die het stuk gaat opleveren. Ik ben benieuwd wat het effect gaat zijn.
Zie ik jou ook bij Girls like that? Email mij!
Onguur klimaat?
IJsselstein - 25 januari 2017 - Een week terug heeft de Verenigde Staten o.l.v. Barack Obama een half miljard
dollar toegekend aan het Green Climate Fund om arme landen te steunen in de voorbereiding op klimaatverandering.
Vandaag heeft de nieuwe Amerikaanse president Donald Trump het Amerikaanse Milieuagentschap bevolen om hun pagina
over klimaatverandering offline te halen. Er kan veel veranderen in een week tijd, de vraag is welke klimaatverandering
Nederland wil.
Klimaatproblematiek is geen eenvoudig verhaal. De laatste Elfstedentocht is twintig jaar terug, maar verder merken
we in het dagelijks leven bar weinig van klimaatverandering. Oorzaken en gevolgen zijn niet eenvoudig te duiden, vaak
zijn meerdere interpretaties mogelijk. Dat maakt het ook mogelijk de problemen te ontkennen, wat het leven in en de problemen
van de huidige tijd vele malen overzichtelijker maakt. Klimaatproblematiek staat echter niet op zichzelf, parallel aan
deze problematiek zijn ook milieuproblemen en economische bedreigingen te benoemen welke wel begrijpelijk zijn. Vaak zijn
deze even zorgelijk. Twee voorbeelden zijn luchtverontreiniging en grondstoffenschaarste. Alles wat ademt heelft last van
luchtverontreiniging, zo ook de mens. Minder uitstoot van schadelijke stoffen is goed voor het klimaat, maar op korte
termijn ook prettig voor de ademhaling van de mens. Mocht iemand dat niet snappen, verdient het de aanbeveling om met
een flinke verkoudheid goed in te ademen op de A10 en daarna door te rijden naar het strand. Grondstoffenschaarste is ook
zo een tastbaar onderwerp. Aan de pomp zijn de olieprijzen momenteel relatief laag, wat op de gehele oliemarkt geldt. Hiermee
zijn alternatieven voor olie slecht terug te verdienen, dus op lange termijn is deze lage prijs goed voor olie producerende
landen. Eenieder kan echter begrijpen dat er een einde komt aan de olie die uit de grond komt, nog los van de vraag of
we afhankelijk willen zijn van olie producerende landen. Met een gebrek aan olie komen niet alleen voertuigen stil te staan,
ook alle plastic produkten zijn dan niet meer te produceren. Een zoektocht naar alternatieven is daarmee niet alleen goed
voor klimaat en milieu, maar ook voor economische ontwikkeling.
De Verenigde Staten gaat deze ontwikkeling de komende vier jaar niet doormaken, zoveel is duidelijk. Protectionisme is
het antwoord op de huidige problematiek, wat op korte termijn zeker tot economische opleving kan leiden. Op lange termijn
is het verhaal anders. Ten eerste leiden importbeperkingen bijna per definitie tot exportbeperkingen en vrij snel daarna
tot beperkte innovatie. Die innovatie is immers niet nodig in een land waar concurrerende technologieën uit het buitenland
geen kans maken. Op korte termijn kan een land prima functioneren zonder technologische vooruitgang. Op lange termijn zijn
die technoligieën echter onontbeerlijk voor economische groei. Daarbij komt het ontkennen van milieuproblematiek, welke
milieuvriendelijke innovatie onmogelijk maakt. Zo wordt de zoektocht naar alternatieve grondstoffen niet gestimuleerd
met ontkenning van grondstoffenschaarste. Hiervoor geldt hetzelfde als voor technologische ontwikkeling. De komende jaren
kan een land prima functioneren met olie als belangrijkste grondstof. Op lange termijn zullen alternatieve grondstoffen de
motor voor de economie worden. In een land als China wordt dat uitstekend begrepen. Nu al heeft dit land de leidende positie
in technologische vernieuwing overgenomen van de westerse wereld. Vergeleken met Shanghai, lijken Silicon Valley en Eindhoven
prehistorische dorpen. De volgende stap zal zijn dat China leidend wordt in de wereldeconomie. Voor Nederland is de vraag wat
wat wij willen. De meest eenvoudige mogelijkheid is het Amerikaanse voorbeeld volgen, wat we al decennia lang doen. Onaangename
bijkomstigheid is wel dat Nederland zelf weinig grondstoffen heeft en vooral geld verdient met export, internationale distributie
en creativiteit. Economische opleving zal hier op korte termijn daarom al beperkt zijn. Een veilig gevoel zal het wel geven,
opgesloten achter de dijken. Dat daarna die dijken overstromen, is nu nog niet te merken. Toch is dat wat we moeten voorkomen,
willen we ook toekomstige generaties een goed leven geven. Open stellen van grenzen voor samenwerking op technologisch gebied,
ruimte geven aan concurrentie en stimuleren van innovaties om de klimaatverandering tegen te gaan, leiden tot onzekerheid en
daarmee onveilige gevoelens in de eerste jaren. Pas daarna zullen technologische vernieuwingen, bedrijven met concurrentiekracht
en gebruik van alternatieve grondstoffen letterlijk én figuurlijk leiden tot een beter klimaat. Dat is dan wel het klimaat waarin
het prettig leven is, die de stormen op de weg er naartoe waard zijn. Laten wij daarom als Nederland erkennen dat de wijsheid niet
meer uit het westen komt en kiezen voor voorspoed door vooruitgang.
Welk klimaat vind jij fijn? Email mij!
Wie met wie
IJsselstein - 22 januari 2017 - Gisteren was ik in Dordrecht. Symphatisanten van de SP waren aan het flyeren, ondertussen
een gezellig praatje makend met leden van D66. Het leek me een vreemde coalitie, maar goed dat dit mogelijk is in een
democratie. Over een kleine twee maanden weten we wie de meeste zetels heeft gewonnen. Echt veel zullen het er voor geen
enkele partij zijn. Daarvoor is het Nederlandse politieke landschap te veel verplinterd.
Afgelopen week is de Amerikaanse president
Trump aan zijn taak begonnen. Hij nam een aftrap met een ongekend felle toespraak voor een relatief klein publiek. De man is
gekozen met een minderheid van stemmen, wat in een democratie met districtenstelsel goed mogelijk is. Het is een totaal andere
situatie dan in Nederland, waar de regering niet rechtstreeks wordt gekozen. Na de verkiezingen voor de Tweede Kamer kunnen de
gekozen partijen in onderhandeling. Na geslaagde onderhandelingen beëdigigt de koning een nieuwe regering. Wat het meest
democratisch is, kan lang over gesproken worden. Duidelijk is wel dat het Nederlandse systeem leidt tot een parlement waar
werkelijk alle meningen vertegenwoordigd zijn. Het heeft zijn charme, maar maakt het formeren van een regering niet eenvoudiger.
Veel van de huidige discussies gaan daarom al over de coalities welke na de verkiezingen gevormd kunnen worden. De inhoud wil
daarbij nog weleens vergeten worden. Verkiezingsprogramma's zijn geschreven en doorberekend, kieswijzers geven advies op basis
van quotes uit die programma's, maar de werkelijke inhoud en wel of niet aanvaardbare compromissen krijgen in de media erg
weinig aandacht.
In de landelijke media wordt de inhoud voornamelijk behandeld tijdens de verkiezingsdebatten op televisie. RTL is één van
de zenders die zo een verkiezingsdebat organiseert, met de vier partijen die het hoogst scoren in de peilingen. Nu al is duidelijk
dat op basis daarvan VVD, PVV en CDA deel kunnen nemen aan dit debat. Onduidelijk is of D66, GroenLinks, SP of PvdA als vierde
partij aan kan schuiven. Een van de ideeën is daarom om vooraf een debat met deze vier partijen te organiseren en de winnaar van
het debat mee te laten doen aan het debat met VVD, PVV en CDA. Hiermee krijgen in ieder geval alle redelijk grote partijen een
kans om aan debatten op de landelijke televisie mee te doen. Mij lijkt het een aardig idee, maar dan lijkt het me nog interessanter
om het idee verder door te voeren. Voor kiezers is een debat tussen bijvoorbeeld PVV en GroenLinks niet heel interessant. Geert
Wilders en Jesse Klaver zullen geen kiezer bij elkaar weghalen, maar beiden de mogelijkheid aangrijpen verschillen uit te vergroten.
Daarmee kunnen beiden stemmen winnen van partijen die niet meedoen. Voor het grote debat voorrondes met gelijkgestemde partijen,
lijkt mij daarom vele malen interessanter. Laat GroenLinks maar in discussie gaan met de Partij voor de Dieren, het CDA met de
ChristenUnie en de PVV met het Forum voor Democratie. Duidelijk wordt dan of de verschillen werkelijk marginaal of substantieel
zijn, en in welke nuances de verschillen tussen de partijen zitten. Hoe verschillend denken de partijen over zaken die ze zelf
niet agenderen, waar zit nou echt het verschil in de thema's waar betreffende partijen zich mee profileren? Als tijdens zo een
debat blijkt dat de verschillen minimaal zijn, kan de kiezer altijd nog op basis van kleur shawl, meest humoristische tweet of
mooiste ogen zijn keuze maken. De inhoud of het gebrek daaraan heeft dan wel een kans gehad, waar het nu nog blijft hangen in
korte quotes over de vraag wie wel of niet met wie wil.
Wie met wie wil jij bij de koning zien? Email mij!
Van Schoonloo naar Sleen
IJsselstein - 15 januari 2017 - Gisteren was het weer zo ver, tijd voor de volgende etappe van het Pieterpad. Deze
liep van Schoonloo naar Sleen. Het was het weer niet om door het bos te struinen, maar de fietsknooppunten boden een
mooi alternatief Pieterpad.
De vorige etappe eindigde
bij restaurant Hegeman in Schoonloo, dus logischerwijs begon de etappe daar deze keer ook. Schoonloo lag er schitterend
bij, tussen de bossen en heidevelden welke wit waren van de sneeuw. Het maakte de bospaden waar het Pieterpad overheen
ging echter slecht begaanbaar. De fietsknooppunten boden uitkomst, deze liepen over mooie, grotendeels schone fietspaden.
De eerste plaats op de route was De Kiel, het noordelijkste gehucht van de gemeente Coevorden. Dat is dan weer één van de
twee zuidelijkste gemeenten van Drenthe. Vanaf De Kiel gingen de knooppunten door de bossen, met een bocht om Schoonoord
heen. Vlak voor Sleen kwam de route de bossen uit, in een landbouwgebied met voornamelijk akkerbouw. Zo zonnig als het aan
het begin van de route was geweest, zo stevig sneeuwde het daar. Ik vond het dus alles behalve erg Sleen te bereiken. Daar
aangekomen, bleek het een mooi groen dorp met slechts één horecagelegenheid. Deze was gesloten, maar gelukkig stond er een
bord richting bushalte. Deze was snel gevonden, waarna de bus me weer naar restaurant Hegeman bracht. Op het menu stond brood
met hete kip, die smaakte me uitstekend.
Mijn hotel was hotel 'Abdij De Westerburcht' in Westerbork, zeven kilometer van Schoonloo. Westerbork staat bekend om het kamp
Westerbork, maar dat ligt enkele kilometers buiten het dorp. In het dorp zelf is weinig te merken van deze zwarte bladzijde
uit de Nederlandse geschiedenis. Het is een typisch Drents toeristendorp. In het centrum ligt een Brink, daar omheen diverse
winkels, restaurants en hotel 'Abdij De Westerburcht'. Een abdij is een mannen- of vrouwenklooster, dat is het hotel uiteraard
niet. Wel komen in het hotel accenten van kloosters terug, in kleurstelling, keuze van meubilair en gotische vormen van
ramen, spiegels, etc. Zeker niet passend bij een mannen- of vrouwenklooster, is een sauna. Deze hoort wel bij het hotel,
is gelegen aan de andere zijde van de parkeerplaats. Na het wandelen in de sneeuw, was het er gisterenmiddag heerlijk opwarmen.
Het bleek een kleine sauna, met twee saunacabines en een Turks stoombad. Koffie, thee en frisdrank was aanwezig in een kleine
pantry en kon gratis gepakt worden. Als eerste koos ik voor het Turks stoombad, wat zich snel met stoom vulde. Snel daarna
kwam ook een dame binnen. "Ik zie niks", zei ze. Een kleine vijf minuten later was alles weer zichtbaar, maar daarmee daalde
ook de temperatuur. Beiden verlieten we het stoombad. Ik stapte over naar een saunacabine, waar de temperatuur wel constant was.
De spieren werden goed warm, het laatste luie zweet kwam eruit. Afkoelen deed ik daarna op het dakterras. Na 's morgens in de
koude sneeuw gewandeld te hebben, was het een mooie ervaring om het ook nog even warm te hebben in de sneeuw.
Heb jij het ook weleens warm in de koude sneeuw? Email mij!
Focus op vrijheid
IJsselstein - 8 januari 2017 - Afgelopen dagen waren twee reacties op terrorisme in het nieuws: de paus past zijn
leven niet aan, onze zuiderburen willen controle op grensoverschrijdend bus- en treinverkeer invoeren. De paus lijkt
op de goede dingen te focussen.
Het plan van onze zuiderburen is om
eenieder die met het openbaar vervoer de grens over gaat een aantal formulieren in te laten vullen. Een ticket zou
altijd op naam gekocht moeten worden, bij in- en uitstappen zouden ticket en paspoort gecontroleerd moeten worden. Op
de formulieren zou het een en ander over reisdoel en bagage opgenomen kunnen worden. Het idee zal zijn dat de passagier
geweigerd kan worden als bomaanslag als reisdoel ingevuld wordt en semtex als bagage. Dat moet het openbaar vervoer dan
veiliger maken. Of dit daadwerkelijk bereikt wordt, is maar de vraag. Weinig passagiers zullen immers dit reisdoel
invullen. Wordt iets anders ingevuld, is het verdomd lastig te achterhalen wat iemand echt komt doen. Een terrorist die
anoniem een bus wil opblazen, kan altijd nog de stadsbus nemen. Wat het wel doet, is de mobiliteit van mensen inperken.
Voor een jaarlijkse vakantie zal de registratie niet zo een punt zijn. Anders is dat voor dagelijks grensoverschrijdend
verkeer van forensen en winkelend publiek. Voor de forens wordt de auto wel heel aanlokkelijk, voor het winkelend publiek
die webwinkel die ook goedkope buitenlandse produkten heeft. Dat laatste maakt de steden in de grensregio een stuk minder
gevarieerd en aantrekkelijk. De maatregel bereikt dus exact het tegengestelde van wat we willen, namelijk aangenaam leven
in vrijheid. Dat is wellicht aanvaardbaar als het risico op een zeer onaangename dood wordt ingeperkt, maar dat lijkt niet
meer dan illusie.
De paus denkt anders over deze problematiek. Eén van zijn voorgangers is slachtoffer geweest van een aanslag, andere
voorgangers reisden in een pausmobiel met pantserglas of zwaar beveiligde limousines. Hij tourt zelf liever met zijn blauwe,
onbeveiligde Ford Focus door Rome: "Misschien ben ik wel roekeloos, maar ik heb geen angst voor mezelf. Wel ben ik altijd
bezorgd over de veiligheid van de mensen die met me meereizen en de mensen die ik ontmoet in de landen die ik bezoek. Het
risico op een gevaarlijke gek blijft altijd bestaan. Maar ik vertrouw op de Heer." Die laatste is dezelfde uit wiens naam
al eeuwen lang aanslagen gepleegd worden, hoewel de naam van die heer wat wisselt met de religie die gehanteerd wordt om de
aanslag te rechtvaardigen. Dat aspect maakt de uitspraak misschien wat naief. Toch kunnen de Belgische politici een voorbeeld
nemen aan de achterliggende gedachte. Niet toegeven aan angst, geeft onmiskenbaar blijk van leiderschap. Het risico op een
gevaarlijke gek blijft altijd bestaan, wat we ook doen. Zolang we ons leven er niet op aanpassen, hebben we er het minste
last van. De paus rijdt vrij rond in zijn Ford, laten wij dat vooral ook blijven doen in trein en bus.
Wil jij ook weleens spontaan de trein in? Email mij!
Goede voornemens?
IJsselstein - 1 januari 2017 - De bubbels en oliebollen zitten achter de kiezen, vuurwerkliefhebbers hebben zich als
vanouds gemuteerd in vuurwerkslachtoffers en morgen is het voor velen tijd om zoenende collega's te ontwijken. De jaarwisseling
is weer geweest, zoals ieder jaar is de vraag wat komend jaar gaat brengen.
Daar aan voorafgaand
is natuurlijk de vraag hoe 2016 de geschiedenisboekjes in kan. Het begon en eindigde met bizar nieuws van onze oosterburen.
Op nieuwjaarsnacht waren er massaal aanrandingen en verkrachtingen op het Domplein in Keulen, enkele dagen voor kerst
werd een vrachtwagen als moordwapen ingezet op de kerstmarkt bij de Gedächtniskirche in Berlijn. Tekenend vind ik dat
twee dagen later de markt weer open ging: "We moeten hoe dan ook open", zei één van de standhouders. "Ze krijgen ons er
niet onder." Terreur en criminaliteit is van alle tijden, maar dit is natuurlijk waar het om gaat. Met deze kracht is
het niet de terreur, maar de wilskracht welke overleeft. In Nederland was het sluiten van de V&D een belangrijk nieuwsfeit.
Na jarenlang prominent aanwezig geweest te zijn in alle grote steden en winkelcentra, sloot deze keten de deuren. Inspelen
op het online winkelen, met andere functies voor fysieke winkels, was niet gelukt. Er was een website, maar deze kampte
vooral met het grote aantal aankopen wat geretourneerd werd. De winkels waren nog steeds geweldig om te kijken, maar kopen
deden mensen daarna bij Bol.com. Het enige onderdeel wat wel goed liep, was de horecatak La Place. Het goede nieuws is dat
deze overgenomen is door Jumbo, het andere goede nieuws is dat de meeste winkellokaties alweer ingenomen zijn door andere
ketens. Het staat symbool voor deze tijd. Grote zekerheden verdwijnen, maar er komen ook kansen voor mensen die doorzetten.
De vraag is wie de tijd maken, de slachtoffers van de verdwijnende zekerheden of de standhouders die hoe dan ook open gaan.
Het jaar 2017 zal met zekerheid een voor Nederland politiek belangrijk jaar worden, in maart zijn er verkiezingen voor de
Tweede Kamer. De discussies binnen de partijen zijn gevoerd, de lijsttrekkers gekozen. Komende maanden zal de campagne gevoerd
worden. In de media gaat deze tot nu toe over immigratie, terreur en criminaliteit, bij voorkeur in samenhang. De boze blanke man
als slachtoffer doet het goed in het nieuws. Er zijn partijen die daar wel bij varen. Interessant wordt of dit ook de onderwerpen
in de campagnes zullen zijn. Objectief gezien leven we immers in een veilig land waar het zeer goed toeven is, met minder
criminaliteit dan we enkele jaren terug nog gewoon waren. Uitdagingen op lange termijn zijn van en geheel andere orde, zoals de
ontwikkeling van milieu en economie. Grondstoffen worden schaarser, de mobiliteit zit aan de grenzen van de mogelijkheden binnen
de huidige infrastructuur, de vraag naar gezondheidszorg neemt meer toe dan de economie kan groeien. Hierbij is mondialisering
een feit. Grenscontrole of niet, met het wereldwijde web is de wereld al jarenlang niet meer dan één groot dorp. Hoe richting
gegeven gaat worden aan deze ontwikkelingen, is wat echt belangrijk is voor de toekomst van Nederland. Wint het slachtoffer van
de verdwijnende zekerheden, of gaan we met open vizier de grote uitdagingen van deze tijd tegemoet? Een goede discussie over hoe
we dat laatste gaan doen, lijkt mij beste voornemen voor de campagne 2017.
Wat is jouw goede voornemen? Email mij!
Mijn meningen en belevenissen uit 2022 zijn te vinden in het log archief 2022
Mijn meningen en belevenissen uit 2021 zijn te vinden in het log archief 2021
Mijn meningen en belevenissen uit 2020 zijn te vinden in het log archief 2020
Mijn meningen en belevenissen uit 2019 zijn te vinden in het log archief 2019
Mijn meningen en belevenissen uit 2018 zijn te vinden in het log archief 2018
Mijn meningen en belevenissen uit 2016 zijn te vinden in het log archief 2016
Mijn meningen en belevenissen uit 2015 zijn te vinden in het log archief 2015
Mijn meningen en belevenissen uit 2014 zijn te vinden in het log archief 2014
Mijn meningen en belevenissen uit 2013 zijn te vinden in het log archief 2013
Mijn meningen en belevenissen uit 2012 zijn te vinden in het log archief 2012
Mijn meningen en belevenissen uit 2011 zijn te vinden in het log archief 2011
Mijn meningen en belevenissen uit 2010 zijn te vinden in het log archief 2010
Mijn meningen en belevenissen uit 2009 zijn te vinden in het log archief 2009
Mijn meningen en belevenissen uit 2008 zijn te vinden in het log archief 2008
Mijn meningen en belevenissen uit 2007 zijn te vinden in het log archief 2007
Mijn meningen en belevenissen uit 2006 zijn te vinden in het log archief 2006
© EVS.NU