Op deze pagina staan mijn meningen en belevenissen uit 2018. Bijdragen uit dit jaar vind je in het aktuele
log .
Niks boven Groningen
IJsselstein - 26 december 2018 - Kerst is de periode van lichtjes in de kou. Ik had bedacht dit jaar
de lichtjes op te zoeken in het noorden, de stad Groningen.
Groningen is in grootte de achtste stad van Nederland, daarmee ook de enige grote stad in het noorden
van Nederland. De stad stamt uit de vroege middeleeuwen en heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in het
noorden van Nederland. Niet lang na de middeleeuwen, in 1614, werd de universiteit opgericht. Aanvankelijk
had deze enkel een predikantenopleiding, maar in de loop der jaren en eeuwen is het uitgegroeid tot één van
de grootste universiteiten van Nederland. De Rijksuniverstiteit en Hanzehogeschool bieden tegenwoordig samen
honderdvijfenzeventig verschillende studierichtingen. Het heeft er toe geleid dat Groningen momenteel de
jongste stad van Nederland is, met ruim vijftigduizend studenten aan universiteit en hogeschool. In de
stad is dat goed merkbaar. De stad is levendig, met een ruim aanbod aan winkels én heel veel horeca. Dat
zich onder die vijftigduizend studenten ook veel internationale studenten bevinden, is ook goed merkbaar.
Afgelopen dagen ben ik net zo vaak in het Engels als in het Nederlands aangesproken. Net als in andere steden,
is veel personeel in de horeca van buitenlandse komaf.
Eeste kerstdag vond ik een mooie dag om de omgeving te bekijken. "Mooi wandelweer", zei het weerbericht,
dus ik besloot dat wandelend te doen. Vanuit de stad ben ik eerst richting het Hoornsemeer gelopen, aan de
zuidkant van de stad. Tegen het meer ligt een schitterende nieuwbouwwijk, met prachtig uitzicht op water en
natuur. Langs het meer ben ik door Eelderwolde richting Paterswolde gelopen, om bij hotel Paterswolde een
koffiestop te maken. De koffie smaakte prima, het hotel leek me vooral in de zomerdag mooi liggen. Met deze
dagen zag het er erg rustig uit. Vanaf hier vervolgde ik mijn tocht naar Haren, een dorp onder Groningen
wat per 1 januari ook onderdeel wordt van de gemeente Groningen. Het dorp ligt schittend in de Groningse
natuur, op eerste kerstdag was het er ook vooral rustig. Vanaf het dorp was het nog maar een korte afstand
terug naar Groningen. Langs het station liep ik weer terug richting binnenstad, waar het ook op deze dag
nog levendig was. Voor me uit huppelden een moeder en dochter de stad in. "Fijne kerst, wel goed eten hè!",
riep een zwerver ze toe voor het Groninger museum. Moeders beloofde goed te snoepen, vroljk liep iedereen
verder. Ook ik liep de stad in, om 's avonds goed te eten tijdens het kerstdiner.
Heb jij ook een vrolijke kerst? Email mij!
Old Dutch in Arnhem
IJsselstein - 9 december 2018 - Afgelopen dagen was ik in Arnhem. Ik kwam er voor het Mega Piraten
Festijn en overnachtte in hotel Old Dutch.
Arnhem
is gelegen in het oosten van Nederland, het is de hoofdstad van Gelderland. Aan de noordzijde liggen de
bossen en heuvels van de Veluwe. Aan de zuidzijde is het landschap van de grote rivieren te vinden, waarvan
de Rijn dwars door de stad loopt. De binnenstad ligt aan de noordzijde van de Rijn, waarbij het gebied
tussen Rijn en station de laatste jaren steeds meer opknapt. In het zuiden van de stad ligt ook het Gelredome.
Het is het voetbalstadion van Vitesse, maar staat ook bekend als het grootste theater van Nederland. Regelmatig
zijn er grote concerten. Ook ik was er al verschillende malen, o.a. bij Doe Maar. Gisterenavond was er de
finale van het Mega Piraten Festijn. Dit is een concert van allerlei Nederlandse artiesten, voornamelijk
Nederlandstalig. Door het jaar heen wordt het op verschillende plaatsen in Nederland gehouden in een grote
tent, de afsluiting van de tour is traditioneel aan het einde van het jaar in het Gelredome. De meeste
artiesten deden één nummer, grotere namen konden er meer doen. Deze grotere namen waren o.a. Dino Martin,
Lee Towers, Mooi Wark en, zowel letterlijk als figuurlijk groot, Lange Frans. Het beste voor het laatst
bewaren was ook hier weer van toepassing. De één na laatste artiest was Gerard Joling, de afsluiting
Snollebollekes. Die laatste bewees ten overvloede dat muziek niet ingewikkeld hoeft te zijn om er een
knalfeest van te maken. Met 32.000 mensen van links naar rechts is niet alleen feest, vanaf de tribune was
het ook een geweldig gezicht.
Op weg naar Arnhem toe, hoorde ik dat er een protest van gele hesjes gepland stond. Ik heb ze niet gezien,
Parijse toestanden zijn gelukkig uitgebleven. Vandaag las ik dat er twaalf mensen op de demonstatie af waren
gekomen, die toch nog drie uur door de stad gelopen hebben. Hoewel ik meer voor dan tegen ben, was hun dagbesteding
daarmee niet veel anders dan die van mij. Ook ik heb de middag gebruikt om door Arnhem te lopen. In de
binnenstad trof ik de landelijke winkelketens en prima eettentjes, aan de rand van de binnenstad meer lokale
winkels. Het is een opzet die in veel steden terug te vinden is. Overnachten heb ik gedaan bij hotel Old Dutch.
Het is gelegen tegenover het Centraal Station, in een straat met meer hotels. De kamer was klein maar netjes,
het ontbijt goed verzorgd. Na het concert genoot ik er nog even na. Sluitingstijd zou middernacht zijn, even
voor middernacht werden aankomende gasten al doorgestuurd. Aan de bar zag ik even na middernacht de tap nog
lopen, ook ik kreeg nog een tweede glas wijn: "We gaan zo dicht, maar één ronde kan nog." Dat veranderde niet.
Terwijl ik mijn laatste slok nam om richting kamer te gaan, zag ik aan de bar nog een fles open getrokken
worden. Vanmorgen bij het ontbijt was iedereen weer paraat, dus het zal goed gekomen zijn. Ik heb er heerlijk
geslapen. Bij een volgend concert in het grootste theater van Nederland, wordt het waarschijnlijk weer Old Dutch.
Houd jij ook van Nederlandse hotels en muziek? Email mij!
Zwarte Piet, wie wil hem niet?
IJsselstein - 19 november 2018 - Zeven jaar geleden is een groep een discussie begonnen over Zwarte
Piet. Sindsdien zijn de discussies feller en feller geworden. Wijsheid lijkt soms ver te zoeken.
Het
Sinterklaasfeest is een Nederlandse traditie welke ook wordt gevierd in Vlaanderen, de Nederlandse Antillen
en Suriname. Het verhaal is kinderijk eenvoudig. Sinterklaas komt ieder jaar uit Spanje naar Nederland en
geeft de avond voor zijn verjaardag cadeautjes aan de kinderen. Omdat hij dat niet allemaal alleen kan, heeft
hij hulp van Zwarte Pieten. Deze zijn zwart omdat ze de cadeau's niet bij de voordeur afgeven, maar door de
schoorsteen naar binnen brengen. Schoorstenen zijn nou eenmaal zwart van roet, dus dat zijn de Pieten ook. De
verjaardag van Sinterklaas is 6 december, drie weken daarvoor komt hij aan met de stoomboot. In tussenliggende
weken mogen kinderen de schoen bij de schoorsteen zetten, bij voorkeur met wat lekkers voor het paard van Sinterklaas.
De Pieten wisselen het lekkers voor het paard dan voor wat lekkers voor het kind, zoals pepernoten of ander snoepgoed
wat er deze dagen bijhoort. Volwassenen maken er hun eigen feest van. Ze zetten uiteraard geen schoen, maar trekken
lootjes, kopen cadeau's voor elkaar, maken suprises en gedichten. Hiermee is het het enige feest wat in heel
Nederland gevierd wordt, ongeacht geloof, ras of regio. Net als in andere landen mensen trots zijn op hun nationale
feesten en gebruiken, zijn Nederlanders trots op dit feest. Iedereen heeft goede herinneringen aan dit feest in de
kindertijd, vrijwel iedereen maakt er een feestje van op 5 december. Het verbroedert, is onderdeel van de cultuur.
Sinds zeven jaar is de verbroedering minder. Een actiegroep met de allervriendelijkste naam 'Kick Out Zwarte Piet'
had bedacht dat Zwarte Piet racistisch is. Het argument is dat Zwarte Piet lijkt op slaven uit een ver verleden. Om
deze reden zouden donker gekleurde mensen benadeeld worden. Sindsdien zijn er jaarlijks demonstraties bij de intochten.
Mij lijkt het vooral een gebrek aan humor, zelfspot en zelfrespect om op deze wijze naar een figuur als Zwarte Piet te
kijken. Daar slachtoffer van zijn omdat voorouders mogelijk enkele eeuwen terug slaven met een vergelijkbaar uiterlijk
waren, lijkt niet meer dan een gezochte slachtofferrol. Dat is wellicht comfortabel, maar zeker niet sterk. De kern is echter
een andere. Dat is dat het Sinterklaasfeest het enige Nederlandse feest is wat het gehele volk viert. Daarmee is het een
bindmiddel in de samenleving. Door hier tegen te ageren, wordt het diepste sentiment in die samenleving geraakt, wat zich
uit in buitengewoon felle discussies. Daarmee lijkt het daadwerkelijke doel van de protestacties bereikt, namelijk
ontwrichting van een multiculturele samenleving met tolerante inwoners. Politiek leiderschap ontbreekt, alleen een intelligent
populist als Geert Wilders voelt dit feilloos aan. Hooligans voelen zich geroepen in te grijpen met methoden die zij gewoon
zijn in het stadion. Met zulke vrienden hebben Sint en Piet geen vijanden meer nodig. Politiek links ageert tegen het geweld
van de hooligans, politiek rechts draait om de kern heen, het politieke midden is oorverdovend stil. De eerste politicus die
durft te benoemen welk probleem hier daadwerkelijk speelt en daar stelling tegen inneemt, heeft mijn stem.
Ga jij komende weken ook een gezellig feestje vieren met Sint en Piet? Email mij!
Edwin Evers Band
IJsselstein - 12 november 2018 - Als 21 jaar staat een groot deel van Nederland op met Edwin Evers. Ik doe
dat al zo een 23 jaar niet meer, maar was wel bij zijn theatershow.
Edwin Evers
is vooral bekend van zijn ochtendshow op Radio 538. Dat doet hij nu zo een achttien jaar, de drie jaar
daarvoor maakte hij zijn ochtendshow voor de KRO op Radio 3. Begonnen met zijn ochtendshow is hij bij Hitradio
1224, midden jaren '90. Het was een spin off van Veronica waar hij destijds werkte. Zijn professionele loopbaan
bij de radio was begonnen in '91, bij het toenmalige Power FM. Met deze loopbaan is het één van de meest
succesvolle radiomakers uit de Nederlandse radiogeschiedenis. Nog nooit maakte iemand zo lang een dagelijkse
show op de landelijke radio. Het marktaandeel is nog altijd zeer behoorlijk. Radio 538 is de best beluisterde
zender van Nederland én de enige zender waar de ochtendshow het gemiddeld beter doet dan de rest van de dag.
Enkel door Edwin Evers, is het bij alle andere landelijke radiozenders andersom. Daar zal dan ook opgelucht
gereageerd zijn toen hij bekend maakte einde van het jaar te stoppen. Eind december neemt hij afscheid met
een uitzending van zes uur 's morgens tot zes uur 's avonds. Daarna zal hij in ieder geval voorlopig niet op
de radio te beluisteren zijn. Vervelen zal hij zich niet, muziek maken doet hij net zo graag als muziek draaien.
Afgelopen vrijdagavond stond Edwin Evers met zijn band in de stadsschouwburg van Nijmegen. De band is een zeer
complete popband, met drums, percussie, gitaar, bas, toetsen en blazers. Ferry van Leeuwen en Maxime, beiden niet
onbekend, nemen de zang voor hun rekening. Edwin Evers en Tessa Boonkamp zingen ook, maar wisselen dat af met drums.
Mooi om te zien bij deze band is de lol in het spelen. Er worden voornamelijk covers gespeeld, van bekende popbands.
Afgelopen vrijdag zong Edwin Evers één zelf geschreven nummer, ook niet onverdienstelijk. De link met de radioshow
is er ook. De onvermijdelijke stemmen kwamen terug, waarbij Edwin Evers er zo te horen op los improviseerde. De
broertjes De Boer hadden in ieder geval ambitie bij NEC, wat het in Nijmegen uiteraard goed doet. Het laatste half
uur was "Die verruckte halbe Stunde", ook bekend uit de ochtendshow. Nadat de eerste twee uur wat rustiger waren
geweest, met tijd voor verhalen tussendoor, ging het laatste half uur los met feestmuziek. Radar Love was de laatste
toegift, uitermate toepasselijk voor een drummende radiodeejay. Daarmee zat de show van ruim twee en een half uur
zonder pauze erop. Ik had ervan genoten, muziek maken doet Edwin Evers minimaal zo goed als muziek draaien.
Hoor jij Edwin Evers ook bij voorkeur op het podium? Email mij!
Afval in IJsselstein
IJsselstein - 4 november 2018 - Afgelopen woensdagavond organiseerde de gemeente IJsselstein een
informatiebijeenkomst over afval. Alle stoelen waren bezet, het was duidelijk dat het onderwerp leeft.
Er zijn
in Nederland drie methoden voor inzameling van gemeentelijk afval: nascheiding, diftar en omgekeerd inzamelen.
Bij nascheiding wordt al het afval in één bak aangeboden en na inzameling gescheiden. Diftar is een methode
waarbij inwoners van een gemeente voor afval betalen. Hierbij is restafval duurder dan recyclebaar afval, wat
moet motiveren om zo veel mogelijk te scheiden. Omgekeerd inzamelen betekent dat recyclebare stromen vaak
worden ingezameld, met een hoge service. Restafval wordt minder vaak ingezameld en moet meestal weggebracht
worden. Tijdens de informatiebijeenkomst werd uitgelegd dat de gemeente IJsselstein voor de laatste methode
heeft gekozen. Verandering van beleid wordt dat PMD in kliko's i.p.v. zakken ingezameld gaat worden. Daarmee
is een proef gedaan in één wijk. Zowel de inzamelresultaten als de tevredenheid van de inwoners zijn daar
toegenomen, wat reden is het in heel IJsselstein toe te gaan passen. Daarnaast gaat de frequentie van ophalen
van restafval omlaag. Voor woningen op een perceel van minder van 130 m2, geldt tevens dat restafval naar
ondergrondse containers gebracht moet gaan worden. Woningen op een groter perceel behouden de kliko, maar deze
gaat maar eens per vier weken geledigd worden. Tijdens de presentatie werd mij duidelijk dat er goed over
nagedacht is, met een goede mix tussen milieudoelstellingen, tevredenheid van inwoners en efficiëncy. Het enige
wat me niet duidelijk werd, is de logicia in het inzamelen van restafval. Waarom hoeven inwoners met een groot
huis niet naar een ondergrondse container te lopen, terwijl anderen dat wel moeten?
De informatiebijeenkomst was georganiseerd in de Ontmoetingskerk in IJsselstein. Binnen leek het meer een
zalencentrum dan een kerk, maar dat maakte het wel geschikt voor deze bijeenkomst. De wethouder begon met een
introductie, daarna nam een beleidsambtenaar het woord over. Hierbij stelden de heren zich pas voor nadat gevraagd
was wie ze waren. Ze leken enigszins verbaasd waren dat ze niet bekend waren, wat op mij komisch over kwam. Van
de toehoorders deden de meeste aanwezigen ook niet meer dan toehoren, een enkeling liet zich horen. Zo was er de
onvermijdelijke kriticus die overal commentaar op had, tot hij de resultaten van een enquete zag. Het commentaar
beperkte zich daarna tot het uiten van verbazing. Eén dame gaf eerlijk toe nooit afval te scheiden en kwam met
verhalen waarom afvalscheiding niet zou werken. Erg grappig was dat de beleidsambtenaar haar woorden continue
verdraaide, waardoor het ondersteuning van zijn verhaal leek. Op een ander moment begreep de ambtenaar een vraag
niet, waarna deze uit het publiek beantwoord werd. Dit waren incidenten in zijn optreden. Ondanks dat hij zittend
presenteerde vanachter zijn laptop, was het verhaal inhoudelijk goed. Implementatie van het beleid zal zo een
twee jaar duren. Ik ben benieuwd of het afval in IJsselstein over twee jaar daadwerkelijk meer gerecycled wordt,
het zou een mooi resultaat zijn.
In welke kliko deponeer jij je afval? Email mij!
Ziekenhuizen falliet
IJsselstein - 28 oktober 2018 - Het is een unicum in Nederland, maar toch gebeurde het afgelopen week:
ziekenhuizen gingen falliet. Zin en onzin kwam in de media.
Op 9 oktober werd
de jaarrekening gepresenteerd van de MC IJsselmeerziekhuizen, samen met het MC Slotervaart in Amsterdam onderdeel
van de MC Groep. Een verlies van een miljoen euro werd gerapporteerd, met daarbij het volste vertrouwen dat het
goed komt in de toekomst. Twee weken later bleek het niet goed te komen. De MC Groep vroeg surseance van betaling
aan en een dag later waren de ziekenhuizen falliet. Inmiddels zijn de ziekenhuizen ontruimd, het personeel ontslagen
en de patiënten overgeplaatst naar andere ziekenhuizen. De belangrijkste oorzaak lijkt het personeelstekort in de
zorg. Door de aantrekkende economie, moet de zorg op de arbeidsmarkt concurreren met bedrijven die aantrekkelijker
werk aanbieden. Personeelstekorten lopen daardoor op, waardoor productie niet gehaald wordt. Dit leidt tot afnemende
inkomsten, terwijl vaste kosten in stand blijven. Het is een probleem waar veel ziekenhuizen momenteel last van
hebben. Bij de MC Groep lijkt gekozen voor inhuur van duur personeel om toch productie te draaien, terwijl daarmee
kosten voor ingrepen duurder werden dan de opbrengsten. Net als in ieder ander bedrijf, gaat dat op termijn niet
goed. Fallissement was onontkoombaar.
Vorig jaar was ik in het Boven IJ Ziekenhuis. Men wist me daar te vertellen dat ik op dat moment in één van de
elf Amsterdamse ziekenhuizen was. Dat is natuurlijk veel te veel voor een stad met de omvang van Amsterdam, dus heel
vreemd is het niet dat in deze regio ziekenhuizen ophouden te bestaan. Behalve een personeelstekort, was er in deze
regio dus ook een capaciteitsoverschot. In deze werkelijkheid is het niet vreemd dat één of meerdere ziekenhuizen
moeten sluiten. In de media en de politiek ontbrak afgelopen week deze nuance. Femke Halsema liet zich al snel zien
in het Slotervaart. Ze vond het allemaal vreselijk en kwam melden dat de zorgverzekeraars nu aan de slag moesten. Wat
deze mening van een niet betrokken bestuurder toevoegde, bleef geheel onduidelijk. Zorgverzekeraars zijn de
belangrijkste debiteuren voor ziekenhuzen, maar geen eigenaar, geen aandeelhouder en niet bestuurlijk verantwoordelijk.
Volgens de SP ligt het allemaal aan de marktwerking. Het verband tussen marktwerking en personeelstekorten werd niet
geduid, morgen organiseert de SP protest. De partij is tegen, zoals altijd. In de media werd veelvuldig gemeld dat
de overheid wel banken redt, maar geen ziekenhuizen. De journalisten die dat opschreven, zijn allemaal de DSB Bank
vergeten. Wat de DSB Bank binnen het bankwezen was, was de MC Groep binnen de zorg. Het waren ziekenhuizen met tevreden
klanten, maar de bedrijfsvoering was niet op orde. Voor de klanten van DSB was het vervelend dat de bank falliet ging,
voor de patiënten van de MC groep is het misschien nog vervelender. Zoals de DSB echter niet essentieel was voor het
betalingsverkeer, was de MC Groep dat niet voor de zorg in Nederland. Er blijven voldoende ziekenhuizen over die
kwalitatief goede zorg kunnen leveren. Blij met het (zorg)personeel van de MC Groep, dat zullen die ziekenhuizen zeker
zijn. Verder is het niets anders dan ieder ander fallissement in iedere andere markt.
Vind jij goede zorg ook belangrijker dan een fallissement? Email mij!
Sittard - Maastricht
IJsselstein - 21 oktober 2018 - Een kleine drie jaar geleden liep ik de eerste etappe van het Pieterpad, van
Pieterburen naar Winssum. Afgelopen week heb ik de laatste twee etappes gelopen, naar het eindpunt op de Sint
Pietersberg in Maastricht.
Dinsdag stond de etappe van
Sittard naar Strabeek op het programma, van dat laatste heb ik station Houthem gemaakt. Dat ligt tegen elkaar aan,
aan de noordwestzijde van Valkenburg. 's Morgens nam ik de trein uit Valkenburg, waar ik mijn hotel had. Na een
overstap in Maastricht kwam ik in Sittard aan. Saillant detail was dat zowel in Valkenburg als in Maastricht de
trein net weg reed terwijl ik aan kwam lopen, wat me 's middags in Houthem nog een keer zou gebeuren. Het maakte
niet uit. Het was mooi weer en ik had geen enkele haast. Vanaf statiomn Sittard ging de route eerst door de stad,
waar het met opviel dat ondanks het mooie weer de bladeren wel massaal van de bomen vielen. Eén vrouw was aan het
opruimen: "Kom je helpen?" vroeg ze. Ik had wat anders te doen, namelijk het Pieterpad voltooien. Via Puth liep
in naar Spaubeek, waar ik de lunch gepland had. Daar had de horeca daar niet op gerekend, alles was gesloten.
Gelukkig was de Spar wel open en ook deze had een prima lunch in de aanbieding. Het smaakte me goed, op een bankje
op het plein voor de Spar. Vanaf Spaubeek ging de route via Genhout naar Houthem, met vlak vor Houthem nog een
stevige klim. Snel daarna was ik pp het station, met nog maar één etappe te gaan.
Donderdag liep ik de laatste etappe, van station Houthem naar de Pietersberg in Maastricht. In Valkenburg reed
de trein deze keer niet voor me weg, dat zou me de gehele dag niet meer overkomen. Het weer was net zo goed, warm
en zonnig, uniek in oktober. Verder was de start van de laatste etappe zoals het einde van de vorige: een stevige
klim, deze keer naar het dorp met de toepasselijke naam Berg. Vanaf daar liep ik al snel Maastricht in, om in het
centrum een lunch te nemen. Ik deed dit op de fietsknooppunten, zoals ik de meeste etappes gelopen heb. De
etappeplaatsen heb ik aangehouden van het Pieterpad, maar de routes vaak aangepast, over het algemeen aan knooppunten
van de ANWB. Redenen daarvoor waren dat deze beter aangegeven staan en de routes dan altijd goed te wandelen zijn,
zonder wielanden en modderpaden. Vanaf het centrum van Maastricht heb ik wel de markeringen van het Pieterpad aangehouden.
Al na enkele straten werd ik er aan herinnerd dat dit geen heel goede bewegwijzering is. Samen met andere wandelaars
zocht ik naar het pad wat ik hebben moest, de aanwijzing maakte alleen duidelijk dat ik vanaf de goede weg het kruispunt
op kwam. Uiteindelijk vond ik het, waarna ik al snel de Pietersberg op liep. Het eindpunt bleek een uitzichtpunt te
zijn, met fenomenaal uitzicht op de ENCI groeve en omgeving. Het was verder geen opvallend punt. Als ik de dag daarvoor
geen foto had gezien op internet, was ik er waarschijnlijk langs gelopen. Mijn conclusie was dat Groningers beter begrijpen
hoe je een punt markeert, het beginpunt was immers bij een goede kroeg. Die heb ik daarom maar opgezocht bij het station
van Maastricht, om de aankomst te vieren met Limburgse vlaai. Deze smaakte er niet minder op, de tocht ik voltooid. Op
naar de volgende uitdaging!
Heb jij het Pieterpad ook gelopen? Email mij!
CleanMed 2018
IJsselstein - 14 oktober 2018 - Afgelopen woensdag t/m vrijdag was de CleanMed 2018. Het is een jaarlijks
congres over duurzaamheid in de zorg, dit keer in het Radboudumc in Nijmegen. Woensdag was voor de formaliteiten,
donderdag en vrijdag was ik erbij.
De zorg is in Nederland en Europa,
maar ook wereldwijd, één van de grootste bedrijfstakken. Er gebeuren hele mooie dingen om mensen te genezen, maar
tegelijkertijd is het één van de grote 'ziekmakende' vervuilers. De uitstoot van CO2, verbruik en verspilling van
grondstoffen, het zijn allemaal neveneffecten met een negatieve impact voor mens en milieu. Vele individuen worden
beter door het collectief te belasten met vervuiling en verspilling, dat is feitelijk de situatie. Technologische
ontwikkeling maakt dit alleen maar zorgwekkender. Door technologische ontwikkeling nemen vraag en productie in de
zorg toe, maar daarmee ook de vervuiling en verspilling. Anno 2018 lijkt dat onverantwoord. Om deze ontwikkeling te
keren, is er wereldwijd aandacht voor verduurzaming van de zorg. Echt lukken doet dat nog niet, maar ideeën en
initiatieven zijn er volop. Over deze problematiek ging de CleanMed, met deelnemers uit de gehele wereld. Omdat
het deze keer in Nijmegen was, waren er dit jaar veel deelnemers uit Nederland, Noord Europa en, zoals altijd, de
Verenigde Staten.
Inkoopcriteria kunnen verschil maken, dat was één van de belangrijke conclusies. De zorg kent lange supply chains,
welke vaak niet transparant zijn. Ziekenhuizen schrijven massaal medicijnen voor en medische hulpmiddelen worden in
grote aantallen verbruikt, maar herkomst is vaak onduidelijk. Duidelijk is wel dat er op sociaal vlak en in milieueffect
wel het nodige te behalen is. Energie is een ander voorbeeld waarbij inkoopcriteria verschil kunnen maken. Ziekenhuizen
gebruiken inmense hoeveelheden energie, vergelijkbaar met het gebruik van hele steden. Inkopen van hernieuwbare energie
i.p.v. energie uit fossiele brandstoffen, maakt een behoorlijk verschil. Zelf was ik o.a. bij een sessie van een Deense
zorgorganisatie die initiatief nam om tot gezamenlijke criteira te komen, wat mij betreft een mooi initiatief. Ook was
ik bij een sessie welke inging op vervuiling van oppervlaktewater met medicijnresten. Hoewel de presentaties daar wel heel
erg wetenschappelijk waren, ontstond wel een interessante discussie: is de producent, de voorschrijver, de gebruiker of
de waterzuivering verantwoordelijk voor deze problematiek en welke acties kunnen al die partijen in de keten nemen? Het
antwoord is natuurlijk dat het enkel oplosbaar is als de gehele keten verantwoordelijkheid neemt, maar zo ver waren nog
lang niet alle deelnemers. Het einde op vrijdagmiddag bestond uit een drietal plenaire presentaties. Eén van de presentaties
maakte nogmaals duidelijk welke kant de wereld opgaat als we niet snel gaan verduurzamen. Het klonk als een preek voor eigen
parochie, maar toch was het goed die feiten nog eens te horen. De laatste presentie was van een CEO van een ziekenhuis uit
Californië en ging over leiderschap: "I don't need the federal government to do what is needed!" Het was duidelijk geen
aanhanger van klimaatontkenner Trump, maar inspirerend was het zeker. Het weekend dacht ik er nog even over na, genietend
van een stevig opwarmende aarde.
Vind jij duurzame zorg ook belangrijk? Email mij!
Stoppen op het hoogtepunt
IJsselstein - 7 oktober 2018 - Gosteren heeft Alexander Pechtold bekend gemaakt te stoppen als kamerlid,
fractievoorziter en partijleider van D66. Stoppen op het hoogtepunt is niet gelukt, was mijn conclusie.
Zomer 2005 verlaatte Thom
de Graaf de Haagse politiek en kwam Alexander Pechtold als minister naar Den Haag. Een jaar later nam hij,
samen met zijn partijgenoten, ontslag als minister. Het kabinet viel en D66 werd geminimaliseerd tot een partij
met drie zetels, waarvan er één voor Alexander Pechtold was. Hij werd fractievoorzitter en ondanks het kleine
aantal zetels van D66 ontwikkelde hij zich als snel tot oppositieleider. In 2010 wist hij als lijsttrekker de
partij te laten groeien tot tien zetels, in 2012 tot twaalf zetels en in 2017 tot negentien zetels. Niet
onbelangrijk daarbij is dat Alexander Pechtold zich altijd heeft uitgesproken tegen het rechts populisme, met
stevige aanvaringen met Geert Wilders tot gevolg. Beiden hadden er profijt van, Geert Wilders zal stiekem
balen van het vertrek van zijn eeuwige opponent. In de laatste periode, tussen 2012 en 1017, maakte Pechtold
furore met de constructieve oppositie waar in het verleden ook voorgangers succesvol mee waren geweest. Door
het kabinet te steunen bij plannen die anders niet door het parlement kwamen, wist hij invloed te krijgen welke
leidde tot successen voor D66. Na de verkiezingen in 2017 wist hij de zetelwinst om te zetten in regeringsdeelname.
De partij vormt momenteel samen met VVD, CDA en ChristenUnie het kabinet.
Hoe sterk Alexander Pechtold was als oppositieleider, zo beperkt lijkt hij geweest in de onderhandelingen
over een nieuw kabinet. Ondanks dat D66 onmisbaar was voor iedere realistische coalitie, is in de onderhandelingen
veel ingeleverd. Het meest opvallend is het referendum, kroonjuweel van de door D66 gepropageerde bestuurlijke
vernieuwing. Ooit is dit door veel inzet van D66 ingevoerd, door het huidige kabinet is het pijlsnel afgeschaft.
Het meest pijnlijk was wel dat een D66-minister deze klus mocht klaren. Op medisch ethisch gebied zijn geen
afspraken gemaakt, het is "agree to disagree". Dat levert weinig conflicten, maar ook zeker geen resultaten op.
Wat overblijft, zijn klimaatafspraken, Het is evident dat deze nodig zijn en Nederland heeft hier akkoorden voor
getekend. De consequenties blijven politiek ingewikkeld, maar hier heeft D66 wel punten binnen gehaald. Het
straalt niet op de partij af, er staan ook te veel zaken tegenover die andere partijen hebben binnen gehaald.
Wat Pechtold nu gaat doen, is niet bekend. De PVV in Gelderland heeft alvast een motie ingediend, om te voorkomen
dat Pechtold daar Commissaris van de Koning wordt. De motie heeft het niet gehaald, er waren ook nog geen sollicitaties.
Of die er gaat komen, zullen we zien. Eerst is interessant wie Pechtold gaat opvolgen als fractievoorzitter. Met
dit regeerakkoord, lijkt het mij zeker geen benijdenswaardige positie. We zullen zien wie die uitdaging aandurft.
Wie wil jij als fractievoorzitter van D66? Email mij!
Montfort - Sittard
IJsselstein - 23 september 2018 - Het einde komt in zicht, gisteren ben ik van Montfort naar Sittard gelopen.
Nog twee etapes, dan ben ik van Pieterburen in het uiterste noorden naar de Pietersberg in het uiterste zuiden
van Nederland gewandeld. Daarmee heb ik dezelfde route ook andersom gedaan, met het openbaar vervoer. Dat was
gisteren de grootste uitdaging.
Rond half elf was ik in
Montfort en begon ik mijn route. Montfort bleek een aardig dorpje, hoewel er zaterdagmorgen nog weinig te
beleven was. Alleen bij de lokale supermarkt zag ik al wat drukte. Vanaf daar ging de route door licht glooiend
gebied richting Havert in Duitsland. Eindbestemming Sittard ligt op het smalste deel van Nederland, vlakbij
België en aan de Duitse grens. De meest logische route ging daardoor een deel door Duitsland. Ik had gehoopt
er een Duitse bakker met verse broodjes te treffen, maar trof er enkel een sigarettenautomaat. Die gebruik ik
niet, dus ik verliet het dorp zonder wat te kopen. Een half uur later was ik weer aan de grens, waar ik direct
Sittard in liep. De weg was er opgebroken, wat het even zoeken maakte. Al snel had ik door dat het centrum
alsmaar rechtdoor was, goed te vinden dus. In het centrum van Sittard zaten uiteraard meer dan genoeg lunchgelegenheden.
Ik koos voor eetcafé De Buren aan De Markt. Het broodje kip smaakte er uitstekend, terwijl ik op dat moment
blij werd dat er in Havert niks was. Ik zat nog geen drie minuten of de regen barstte los, bij een eerdere
lunch had ik erin gelopen.
Vanaf De Markt was het nog tien minuutjes lopen naar het station. Daar aangekomen, zag ik het volgende op
de lichtborden: "Er rijden geen treinen van/naar Roermond. Er rijden vervangende bussen." Nu is Montfort uit
Sittard richting Roermond, dus ik ging op zoek naar de vervangende bussen. Personeel van NS was nergens te bekennen,
gelukkig wist de medewerker van AH To Go me te vertellen dat bussen van NS aan de achterijde van het station
komen. Daar aangekomen, zag ik inderdaad een haltepaal. Ik besloot daar te wachten, toen ik in mijn ooghoek een
trein richting Roermond zag vertrekken. Voor mij was het reden toch nog even het perron op te lopen, waar de
trein naar Roermond wel op de borden stond. Ondanks dat ook nog omgroepen werd dat geen treinen van en naar
Roermond reden, kwamen er twee aan. Op dat moment was er weer een omroepbericht, nu met de uitleg dat er geen
treinen reden tussen Roermond en Weert. Ik stapte de intercity in, welke i.v.m. storing niet vertrok. Een snelle
blik op de OV-app leerde me dat ik beter met de stoptrein kon, om in Echt de bus naar Montfort te nemen. Snel
stapte ik over. Vijf minuutjes later vertrok de stoptrein, even later stopte deze in Echt. De bus kwam snel daarna
en bracht mij terug bij mijn auto in Montfort. Ik was niks later dan gepland, maar de krantenartikelen over
communicatie van NS begrijp ik nu een stuk beter.
Vind jij de communicatie van NS wel duidelijk? Email mij!
Swalmen - Montfort
IJsselstein - 16 september 2018 - Het Pieterpad eindigt in het zuidelijkste deel van Limburg, gisteren
ben ik Zuid Limburg in gelopen. Het was een mooie etappe van Swalmen naar Montfort.
De vorige etappe eindigde
bij het station van Swalmen, logischerwijs begon deze etappe er ook. Het eerste deel ging langs de papierfabriek
van Swalmen, wat er wat rommelig uitzag. Later in Roermond liep ik langs een nog veel grotere papierfabriek.
Deze was vooral heel groot. Daartusen kwam ik door de plaats Asselt. Ik kon het niet. De naam doet vermoeden
dat het bij Overasselt en Nederasselt ligt, maar dat is niet het geval. Het is gemeente Roermond. Het is
echitterend gelegen, op heuvels direct aan de Maas. Ter plekke besloot ik dat ik er nog eens terug ga komen,
maar deze keer wilde ik mijn etappe vervolgen. Door de uiterwaarden liep de route naar Roermond, waas ik
rond twaalf uur was. Het was een mooie tijd voor een lunch in het centrum. Na in Roermond nog wat schitterende
woonwijken gepasseerd te hebben stak ik de A73 over bij de zuidelijke in- en uitgang van de tunnel. Vanaf daar
ging het door wat eentonig landbouwgebied richting Montfort, wat er wel weer gezellig uitzag. De ijssalon
boodt ook heerlijke drank, een half uurtje later ging de bus terug.
In Montfort zag ik een poster met reclame voor de Emté in Montfoort. Dat zal een spelfout geweest zijn.
Montfoort ligt in Utrecht, vlakbij Woerden. Montfort ligt onder Roermond, in de gemeente Roerdalen. Andere
plaatsen in deze gemeente zijn Posterholt, Herkenbosch, Melick, Sint Odillenberg en Vlodrop. De gemeente is
ontstaan door een gemeentelijke herindeling in 2007. Behalve de geografische ligging, is er weinig historisch
of cultureel verband tussen de verschillende dorpen. Religieus is er wel samenhang, zoals in vrijwel heel
Limburg zijn vrijwel alle dorpen van oorsprong katholiek. Ieder dorp heeft nog steeds zijn eigen kerk, hoewel
zoals overal de vraag is hoe lang dat nog voortduurt. De bus terug reed door Sint Odillenberg, waar ook het
gemeentehuis staat. Het zag er uit als een modern gebouw, waarschijnlijk gebouwd na de gemeentelijke herindeling.
Een half uur daarna was ik weer op station Swalmen. Een lekkere dag wandelen zat erop, binnenkort volgt de
volgende etappe vanuit Montfort.
Wandel jij ook door het Limburgs landschap? Email mij!
Lili en Howick
IJsselstein - 12 september 2018 - Na een week die in het nieuws las als een spannend boek, mochten Lili en
Howick blijven. Wat leren we van dit verhaal?
Lili
en Howick zijn twee van oorsprong Armeense kinderen welke op zeer jonge leeftijd met hun moeder naar Nederland
gekomen zijn. De moeder heeft asiel aangevraagd, maar dit was afgewezen. Keer op keer heeft ze beroep aangetekend.
Ondertusen zijn de kinderen hier opgegroeid, naar school gegaan en daarmee feitelijk Nederlandse kinderen geworden.
Zo spreken ze Nederlands, geen Armeens. Ze zijn inmiddels twaalf en dertien jaar oud. Vorig jaar werd duidelijk
dat er echt geen kans was op asiel en is de moeder terug gegaan naar Armenië. De kinderen zijn ondergebracht bij
een pleeggezin. Na lang soebatten en vele rechtszaken, was vorige week besloten dat ook de kinderen terug moesten.
Eind vorige week besloot de staatssecretaris geen uitzondering te maken voor deze kinderen, welk besluit vrijdag
nogmaals door een rechter bekrachtigd werd. Zaterdagmiddag zouden ze uitgezet worden, zaterdagmorgen liepen de
kinderen weg. Vlak daarna nam de statssecretaris alsnog het besluit dat de kinderen mochten blijven, waarna ze
snel weer terecht waren. De kinderen waren blij, Nederland was opgelucht. Wetten en regels zijn belangrijk, maar
deze in Nederland opgegroeide kinderen waren te geliefd geworden om enkel de wetten en regels toe te passen.
Oorzaak van dit verhaal is dat asielzoekers in het verleden vrijwel eindeloos konden rekken. Ondertussen werd
kinderen onderwijs aangeboden, waardoor gezinnen met kinderen inburgerden. Deze gezinnen met kinderen na tien jaar
hoop terug sturen, is geen humaan beleid. Tegelijkertijd begrijpt iedereen dat Nederland vluchtelingen op moet vangen,
maar gelukzoekers beter in eigen land kunnen blijven. Om die reden zijn de procedures veranderd. Binnen twee weken
is nu duidelijk of een asielaanvraag kans maakt, enkele maanden later is definitief duidelijk of de asielaanvraag gehonoreerd
wordt. Gelukzoekers worden terug gestuurd, vluchtelingen worden welkom geheten met een taal- en inburgeringscursus.
Hiermee sterft het probleem zoals ontstaan is met Lili en Howick langzaam maar zeker uit. Wat blijft, is dat
asielzoekers soms tussen wal en schip vallen. Volgens de regels mogen ze niet blijven, maar toch is het verhaal zo
schrijnend dat asiel gewenst is. In de huidige wetgeving is het dan de staatssecretaris die beslist of iemand mag
blijven. Deze casus heeft wat mij betreft weer aangetoond dat dit de latste weeffout is in de door Job Cohen ingevoerde
wetgeving. Staatssecretarissen zijn poitici en nemen politieke besluiten, met een politiek belang. Dit zijn menselijke
beoordelingen welke objectief en onafhankelijk genomen moeten worden, zonder effect op de eerstkomende verkiezingen.
Beter zou zijn een aangewezen rechter, ombudsman of andere onafhankelijke beoordelaar aan te wijzen die over de
uitzondering kan beslissen. Veel onnodige discussies zouden voorkomen worden als politici deze les gaan leren van
Lili en Howick, in de hoop dat deze kinderen nog een aantal jaren zorgeloos kind kunnen zijn.
Gun jij kinderen ook een onbezorgde kindertijd? Email mij!
Open dag theater Pantalone
IJsselstein - 9 september 2018 - Nu de vakantieperiode weer voorbij is, begint ook het theaterseizoen weer.
Bij theater Pantalone begint dat de laatste jaren steevast met een open dag. Vandaag was het zo ver, de open dag
2018.
De
open dag biedt de gelegenheid om een kijkje achter de schermen van het theater te kijken, maar ook om proeflessen
te nemen. Zo was er toneel- en zangles. Achter de schermen was de grime actief, waar vele kinderen zich lieten
schmincken. Tussendoor liepen mensen die de speurtocht door het gebouw deden, op jacht naar de hoofdprijs voor
die dag. In de foyer was het een gezellige drukte. Er stond een kraam waar mensen informatie konden krijgen over
de voorstellingen en activiteiten van het komende seizoen en uiteraard was ook de bar geopend. Er ontstonden geen
lange rijen, maar het liep gezellig door. Menige bekende liet zijn gezicht zien of kwam eens horen wat er komend
seizoen allemaal op stapel staat, maar ook onbekenden kwamen binnen lopen. "Ik kwam langs fietsen en zag de deur
open. Wat leuk wat hier allemaal is, ik kende die helemaal niet!", hoorde ik een man zeggen terwijl hij een kopje
koffie nam. Daarnaast is zo een open dag altijd een mooie gelegenheid om bij te praten met de vele vrijwilligers.
Dat ging na de open dag nog een paar uur door, tijdens de barbecue voor vrijwilligers die na de open dag georganiseerd
was.
Het programma wat voor komend seizoen op de planning staat, is weer behoorlijk gevarieerd. Er komen vier totaal
verschillende produkties van Kwibus, twee voor kinderen en twee voor volwassenen. Tributebandjes zijn er ook weer,
van o.a. The Stones, Yes, Herman Brood en zoals ieder jaar The Beatles. Andere weekenden zijn er andee optredens,
o.a. eigen muziek, cabaret en kindertheater. Hiermee is het weer een programma voor alle leeftijden, vele muzieksmaken
en ieders humor. Vandaag speelde Since21 driemaal een half uur in de foyer, als muzikale omlijsting van de open dag.
Het is een klassieke rockband met drums, toetsen, bas, gitaar en zang, die covers brengt van bands als Pearl Jam en
The Golden Earring. Mocht je dit "ouwe lullen muziek" vinden, is Since21 zeker een aanrader. De muzikanten zijn
vier jonge jongens die nog op de middelbare school zitten, de zangeres niets ouder. Ik vroeg de zangeres hoe ze
als jongeren op dit genre gekomen zijn. Het antwoord was helder: "Ik weet het niet. De jongens hebben me gevraagd.
Zij wilden dit graag spelen en ik vond het eigenlijk wel hele lekkere muziek." Dat was het ook, zeker met haar stem
en het enthousiaste spel van de bandleden. Daarmee verzorgden ze een prima opening van het seizoen, met ongetwijfeld
nog meer van deze hoogtepunten in het verschiet.
Voor welke voorstelling heb jij kaarten? Email mij!
Zomer in Zürich
IJsselstein - 3 september 2018 - Vandaag zijn de laatste scholen weer begonnen, eerder al waren de laatste
bouwvakers weer aan de slag. De grote vakanties zitten erop. De laatste week heb ik er ook nog even van genoten,
in het Zwitserse Zürich.
Zürich
is gelegen in de noordoosten van Zwitserland, aan de Zürich See. Het is de grootste stad van Zwitserland en één van
de belangrijke economische motoren van het land. Vrijwel alle grote banken hebben er vestigingen, binnen Europa
is het een belangrijk financieel centrum. Het centrum is opgedeeld in twee delen, gescheiden door de rivier de
Limmat. Aan de westzijde van de rivier zijn de grote banken, dure winkels en warenhuizen gevestigd. Het heeft een
chique uitstraling. De oostzijde is anders. Verder van de rivier is de universtiteit gehuisvest, tussen universiteit
en rivier ligt een wijk met smalle straatjes, restaurantjes, authentieke winkels en vooral veel gezelligheid. Voor
Zwitsterland bijzonder is dat het ook een buitengewoon progressieve stad is, wat vooral in dit stadsdeel goed
zichtbaar is. Verkoop van cannabis is legaal, coffeeshops zijn een normaal onderdeel van het straatbeeld. Dat
geldt ook voor nachtclubs. Op straat is het overdag druk, maar 's avonds vol. Dit deel van de stad leeft van
zakenlui, studenten, toeristen en andere feestvierders die de sfeer er goed in brengen.
De eerste drie dagen van mijn verblijf in de stad was het "Dörflifäscht" festival. Dat betekende dat op vrijdag
en zaterdag tot twee uur 's nachts feest was op straat, op zondag tot tien uur 's avonds. Het hotel stond midden
in het festival, met een d.j. voor de deur. Die keuze was dus niet moeilijk, dat werd feesten tot in de nacht. De
d.j. voor het hotel draaide mijn smaak niet, maar een plein verderop was dat anders. Leuke live muziek en andere
spectaculaire optredens vulden er de avond, met dansende vuurspugers als hoogtepunt. Later in de week werd het
's avonds en 's nachts minder luidruchtig. De "Safaribar "
boodt onderdak voor de avonden, de omgeving vermaak voor overdag. De watervallen van Schaffhausen, de nabijgelegen
Uetliberg met uitzicht- en wandelmogelijkheden, de stad Luzern en uiteraard de Zürich See waren mijn bestemmingen
overdag, allen garant staand voor ontspannen vakantieplezier. Vrijdag bracht de auto mij weer terug richting Nederland.
Gelukkig kon na zoveel ontspanning zelfs de ellenlange file mij niet meer van slag krijgen. De Duitse snelwegen boden
een perfecte voorbereiding voor de weken die komen gaan. Met Zürich als herinnering, heb ik dan in ieder geval een
goede herinnering om aan terug te denken.
Waar was jij op vakantie? Email mij!
Na gebruik opeten
IJsselstein - 21 augustus 2018 - Ondanks of dankzij de bloedhete zomer is het dit jaar niet echt komkommertijd
geworden. Rustig op de weg was het wel, maar het nieuws werd weinig minder deze zomer. Desalniettemin wordt wel
een omzetstijging van komkommers verwacht.
Sporters en
politici die vakantie vieren, leiden over het algemeen tot flinke afname van het nieuws. Er is altijd wel één politicus
die denkt het nieuws te kunnen halen met een rare uitspraak in deze tijd, meestal van het kaliber wat de rest van het
jaar het nieuws niet haalt. Dit jaar was het echter een serieuze Minister van Buitenlandse Zaken die oliedomme uitspraken
deed. Dan is het opeens toch serieus nieuws. Natuurgeweld deed de rest. De droogte in Nederland en de gevolgen daarvan
beheersten uiteraard de krantenkoppen, maar de aarbevingen in Lombok deden de aarde pas echt op de grondvesten schuiven.
Er schijnen weinig huizen meer overeind te staan. Daarmee vergeleken, is een geannuleerde vakantievlucht klein leed. Het
overkwam de passagiers van Ryann Air massaal, omdat piloten staakten. Met het aantrekken van de economie en het bijbehorende
tekort aan arbeidskrachten, is staken ook weer in de mode. Eerder dit jaar waren de buspassagiers al de dupe, binnen de
vakbond is er nog steeds discussie over de vraag of het wel resultaat opgeleverd heeft. Bij de politie is niet gestaakt,
maar wel actie gevoerd. Zo was er op het dancefestival Decibel minder politie dan anders aanwezig. Het bleek er vele malen
relexter dan andere jaren. De actie heeft daarmee nog geen betere arbeidsvoorwaarden opgeleverd, maar wel de discussie op
gang gebracht over massale politie-inzet bij evenementen.
Boeren kunnen dit jaar een keer met recht klagen, over de droogte. Met name de gewassen welke gebruikt worden in de
veehouderij, zoals maïs en gras, hebben flink te leiden gehad onder de hoge temperaturen en bijbehorende droogte. Goudgeel
behoren alleen de korenvelden te zijn, maar de weilanden deden er dit jaar niet voor onder. Voor de teelt van komkommers
maakt het weinig uit. Deze worden geteelt in de glastuinbouw, waar hoge temperaturen alleen maar gewenst zijn. De omzet
van de frisse groente was in 2017 wat afgenomen, maar het lijkt me sterk dat deze daling voortzet in 2018. Warm weer doet
de consumptie van frisse salades en dorstlessende groenten immers toenemen. Daarnaast heeft het nog een aantal andere
eigenschappen welke gunstig zijn na zwoele zomeravonden. Het omvat weinig calorieën, maar wel heel veel mineralen. Dit
maakt het goed voor de huid, fijn na een dagje zonnen. Het is echter ook goed voor de bloeddruk, ook niet verkeerd na een
heet dagje. Daarnaast is het goed voor de spijsvertering, waar ook velen wat ongemakken in ervaren met de vele warme dagen
in de afgelopen zomer. Deze effecten zijn er natuurlijk pas na het opeten. Wat de gezondheidseffecten zijn van gebruik voor
het opeten, is nog niet bekend.
Waarvoor gebruik jij komkommers? Email mij!
Reuver - Swalmen
Plasmolen - 4 augustus 2018 - Terwijl de warmte aanhoudt, houd ik het wandelen van het Pieterpad vol. Vandaag liep ik
een klein stukje, van Reuver naar Swalmen.
Of het Pieterpad
door Reuver komt, weet ik eigenlijk niet eens. De etappe loopt van Venlo naar Swalmen. Twee weken terug was ik van Venlo
naar Reuver gelopen, wat ik in de hitte van toen een mooie tocht voor een dag vond. Vandaag heb ik het laatste stukje naar
Swalmen gelopen, zodat ik daar de etappe naar Montfort weer op kan pakken. Het landschap tussen Reuver en Swalmen is mooi.
Het bestaat uit bossen en landbouwgronden. Met deze temperaturen is het net zuid Europa, met veel geel gras, dorre bomen
en gewassen die enkel door veel sproeien overleven. Vakantiegevoel geeft het wel, om er doorheen te lopen. Aangekomen in
Swalmen, dacht ik op mijn app te zien dat de snelweg er dwars doorheen liep. Ik vroeg me af waar ik over kon steken. Dat
zag ik niet, toen ik bedacht dat ik er bovenop stond. De beroemde tunnels voor Roermond gaan onder Swalmen door. Vervolgens
wilde ik lunchen in Swalmen. Slechts een cafe had de deur open, maar daarachter werd me verteld dat het nog gesloten was.
De trein terug naar Reuver leek me de oplossing.
Op het station riep een meisje met een fiets me vanaf het perron aan de overkant. Ze vertelde me dat de trein er aan de
linker- ipv rechterzijde atopt. Dat was erg aardig van haar. Had ze het niet gezegd, had ik de trein gezien en gemist. Nu
stapte ik een vriendelijk praatje en een minuut later in. Vijf minuten later was ik alweer terug in Reuver. Het meisje
fietste er vandoor, ik liep richting centrum. Daar ging ik zitten op het terras van restaurant Het goede leven. Ik bestelde
ice tea. "We hebben alleen zelf gemaakte", zei de serveerster. Dat bleek ook verse gemaakte, met een geweldige smaak. Ik nam
er nog een, plus een omelet en daarna een espresso. Ruim een uur later liep ik weer richting auto. Veel kilometers had ik
niet gemaakt, maar de mooie ervaringen waren er niet minder om.
Wat beleef jij deze hete zomer? Email mij!
Tussen Nijmegen en Reuver
Plasmolen - 22 juli 2018 - Vrijdagavond was de laatste avond van se vierdaagsefeesten, zaterdag kwam ik bij met een
halve etappe Pieterpad.
Nooit was de
zomer zo mooi en nooit waren de vierdaagsefeesten zo goed bezocht. Zo een 1,6 miljoen mensen hebben de feesten bezocht,
waarbij ik voor zes tel. Alleen dinsdag heb ik over geslagen. Vrijdag wist de serveerster bij De Blonde Pater mij favoriete
drankje uit het hoofd, xus het was niet onopgemerkt gebleven. Vanaf het terras liep ik vrijdagavond richting Grote Markt,
waar Fragment en Wir sind Spitze die avond speelden. Wir sind Spitze is de meest bekende van de twee, maar wist het plein
niet overvol te houden. Dat lukte Fragment wel, met een bizarre mix van pop, rock en Nederlandstalig. Met name het
laatste klinkt erg grapoig uit de mond van de Engelse zanger annex drummer. Feest en polonaise was er bij beide bands.
Na 'You never walk alone' door Fragment deed Wir sind Spitze nog een laatste set, maar vond ik het tijd om huiswaarts
te lopen.
Lopen deed ik de volgende dag ook, van Venlo naar Reuver. Reuver is een dorp tussen Venlo en Roermond, vooral bekend
van het Landal park De Lommerbergen. De route van Venlo naar Reuver slingerde weer langs de Maas, evenals de voorgaande
etappes. Hoogtepunt van de route was het kasteeldorp Steyl. Ik kon het niet, maar het bleek een schitterend historisch
dorp aan de oever van de Maas. In Reuver wilde ik de trein van kwart voor drie terug nemen naar Venlo. Exact op die tijd
klonk het volgende uit de speakers: "De trein van kwart voor drie rijdt vandaag niet. U kunt de trein van kwart over drie
nemen." Gelukkig ging er om tien voor drie ook een bus, waardoor ik kwart over drie weer terug was in Venlo.
You never walk alone? Email mij!
Swolgen - Venlo
Plasmolen - 17 juli 2018 - Terwijl vanuit Nijmegen ruim veertigduizend mensen een rondje Elst liepen, liep ik
heerlijk rustig de volgende etappe van het Pieterpad. Deze ging van Swolgen naar Venlo.
Dit deel van het Pieterpad
slingert rond de Maas naar beneden. Vanaf Swolgen ging het via Broekhuizenvorst en Broekhuizen richting Lottum, om
daar met een veerpont de Maas over te steken. Deze kwam aan in Lomm. Aan de oostzijde van de Maas liep de route
vervolgens verder richting Velden, voor mij een mooie plaats om te lunchen. Zoals dat in ieder Limburgs dorp kan,
deed ik dat in het café tegenover de kerk. Het smaakte uitstekend en het terras bood goed uitzicht op het levendige
kerkplein. Ik kon er perfect nagenieten van het eerste deel van de wandeling, door afwisselend landschap.
Vanaf Velden ging de route verder langs de Maas ricbting Venlo, tot mijn verassing door een gebied met veel
glastuinbouw. Het laatste stuk ging door de stad. Eerst passeerde ik een bedrijventerrein, vervolgens mooie uiterwaarden
in de stad om via het centrum naar het station te lopen. Daar aangekomen, was het tijd voor een sanitaire pauze. Ik zocht
het toilet op het station, een Duits stelletje stond er vragend bij te kijken. Het bleek een toegangsdeur welke open ging
met een munt van vijftig cent. Na gewisseld te hebben bij het loket, kon ik de deur openen. Ik concludeerde dat vijftig
cent veel gevraagd was voor het gebodene, gelukkig had ik zakdoekjes bij me. Het Duitse stelletje was inmiddels verdwenen.
Dat was ik vijf minuten later ook weer, met trein en bus terug richting Swolgen.
Heb jij ook lekker gewandeld deze zomer? Email mij!
Vierlingsbeek - Swolgen
Plasmolen - 10 juli 2018 - Vandaag was de hittegolf een dagje op vakantie. Ik vond het een mooie dag voor de
volgende etappe van het Pieterpad, van Vierlingsbeek naar Swolgen.
De etappe begon bij
het station van Vierlingsbeek. Vanaf daar liep het eerst door het dorp, wat groter was dan ik dacht. Het plein
in het centrum zag er mooi uit, met een indrukwekkende kerk. Vanuit het dorp ging de route langs de Maas richting
Maashees en Geijsteren. Even voorbij Maashees vroeg een groepje meiden van Jong Nederland de weg naar 'De Rosmolen'.
Ik moest het antwoord schuldig blijven, maar ze hadden mee kunnen lopen. Het bleek even voorbij Geijsteren te zijn.
Het volgende dorp was Oostrum, waar ik rond lunchtijd was. De lokale kroeg bleek alleen drank in het assortiment
te hebben, maar gelukkig kon de barkeepster me wel de weg naar het cafetaria vertellen. De patat smaakte er uistekend,
de hamburger niet minder. Via Meerlo liep ik daarna naar Swolgen, eindpunt van deze etappe. In de buurt van de kerk
verwachtte ik een bushalte, welke er ook was. Een half uurtje later stapte ik in, om in Venray op de trein terug naar
Vierlingsbeek te stappen. In de trein bedacht ik dat de hittegolf inderdaad een dagje onderbroken was, maar het toch
een heerlijke zomerse dag was geweest. Precies toen ik uitstapte, was dat even anders. De minuut die ik nodig had om
mijn auto te bereiken, was voldoende om kletsnat te worden. Het mocht de pret niet meer drukken, ik had weer een
heerlijke dag Pieterpad gehad.
Geniet jij ook van de zomer? Email mij!
Afval in Aarhus
IJsselstein - 20 juni mei 2018 - Vorige week was ik in Aarhus in Denemarken. Ik was er op een conferentie
over afval uit ziekenhuizen. Dit zijn in ieder land grote bergen. Wat bleek, is dat het in Europa overal
dezelfde bergen zijn.
Plastics zijn het geluk van de twintigste eeuw en het ongeluk van de eenentwintigste eeuw, las ik laatst. Het
leek me een treffende uitspraak. Plastic hebben immers in de afgelopen eeuw ontwikkeling van eindeloos veel
producten mogelijk gemaakt, welke de mensheid veel voorspoed gebracht hebben. Een deel daarvan betreft producten
in ziekenhuizen. Spuiten zijn het meest treffende voorbeeld, maar ook lijnen, toedieningssystemen, pipetten en
niet te vergeten verpakkingsmaterialen worden massaal gebruikt in ziekenhuizen. Het brengt ons nog steeds heel
veel mogelijkheden tot genezing van mensen die er anders niet geweest waren. Tegelijkertijd is de afvalberg
ziekmakend. Om al die producten te kunnen produceren, worden ieder jaar meer grondstoffen aan de aarde onttrokken
dan deze aankan. Het afval zelf verdwijnt in Europa massaal in de verbrandingsoven, waar de kostbare grondstoffen
na eenmalig gebruik worden vernietigd. Dat de lucht hier niet schoner van wordt, mag geen verassing zijn. De
uitdaging van deze eeuw is dus om de voorspoed te behouden, maar de vernietiging van grondstoffen te voorkomen.
In theorie kan dat door circulair met grondstoffen om te gaan, de gebruikte producten niet te verbranden maar
te recyclen. In praktijk lukt dat maar zeer beperkt. De conferentie ging over de vraag hoe dit veranderd kan
worden.
De organisatie was in handen van het Aarhus University Hospital. Deelnemers waren ziekenhuizen en beleidsmakers
uit Finland, Noorwegen, Engeland, Nederland en natuurlijk Denemarken zelf. Daarnaast was er een vertegenwoordiger
van een afvalverwerker en van een leverancier van verpakkingen. Zelf mocht ik presenteren hoe we dit in Nederland
aanpakken, een voorbeeld voor een land als Denemarken. Andere presentaties waren er van een ziekenhuis in Finland,
de afvalverwerker, de leverancier van verpakkingen en de organisatie van de conferentie. Die laatste had een kleine
benchmark gehouden tussen verschillende ziekenhuizen en landen. Na iedere presentatie was er evaluatie in kleine
groepen, vervolgens een plenaire disussie. Deze werkvorm werkte goed. In kleine groepen werd diepte bereikt, door de
plenaire discussie kreeg iedereen wel alle denkrichtingen mee. Het meest interessant vond ik de presentatie van de
leverancier van verpakkingen. Zij schetste als eerste een beeld van de markt. Duidelijk werd dat enkele wereldwijde
distributeurs inkopen bij een zeer groot aantal toeleveranciers en leveren aan heel veel ziekenhuizen. Als leverancier
van verpakkingen, vertegenwoordigde zij één van de toeleveranciers. Vervolgens ging ze in op mogelijke verduurzaming
van verpakkingen, met de soms tegenstrijdige wensen die dat op kan leveren. Haar advies was te focussen op recycling
van verpakkingen, een begrijpelijk advies gezien de beperkte beschikbaarheid van grondstoffen. Voorlopig levert deze
strategie echter nog enkel meerkosten op voor de ziekenhuizen, wat de kans op succes uiteraard minimaal wordt. Hoe
dit mogelijk veranderd kan worden, waren we in twee dagen niet over uitgepraat. Dat we doelen delen en dezelfde vragen
aan distributeurs gaan stellen, was echter al een heel mooi resultaat van twee dagen Aarhus.
Recycle jij je grondstoffen ook? Email mij!
Gennep - Vierlingsbeek
IJsselstein - 17 juni mei 2018 - Gisteren was het weer tijd voor een etappe van het Pieterpad. Deze keer
ging de route van Gennep naar Vierlingsbeek.
Vanuit
Gennep ging het eerst naar Heijen, een klein dorp wat tegen Gennep aan ligt. Na Heijen vervolgde de route door
de uiterwaarden van de Maas, naar de pont ter hoogte van Afferden. Hoewel ik vaak in de omgeving ben, had ik
dit deel van de uiterwaarden nog nooit gezien. Ter plekke heb ik besloten dat het niet de laatste keer geweest
is, het is een erg mooi gebied om te wandelen. Weides en bosschages wisselen elkaar af met zicht op de Maas,
waarlangs op diverse plekken recreatiepunten gecreëerd zijn. Na de pont genomen te hebben, ging het eerst naar
Vortum-Mullem, een klein dorp in de gemeente Boxmeer. Vanaf daar ging het naar Groeningen, zo mogelijk een nog
kleiner dorp in diezelfde gemeente. Vanaf daar was het niet ver meer naar Vierlingsbeek, waar het station mijn
eindpunt voor deze dag was.
Aangekomen bij het station, bleek de trein niet te rijden. Bussen verzorgden het vervoer. Ik vroeg aan de
chauffeur van een bus of ik mee kon naar Molenhoek, maar het bleek tot Boxmeer te zijn. Vanaf daar reed de trein
weer en kon ik deze naar Molenhoek nemen. Mijn plan was om vanaf daar de bus weer naar Plasmolen te nemen, zoals
ik daar 's morgens de bus richting Gennep had genomen. Wachtend in Boxmeer, kwam er echter een bus richting Gennep
aan. Dat leek sneller en bleek ook zo te zijn. De bus was eerder in Gennep dan de trein uit Boxmeer zou vertrekken.
In Gennep stapte ik uit, om te wachten op bus 83 richting Plasmolen. De chauffeuse stapte ook uit, ze vroeg of ik
richting Venlo ging. Nadat duidelijk werd dat ik naar Plasmolen moest, vertelde ze dat ik dan weer in dezelfde bus
kon stappen. "Wordt jij 83?", vroeg ik. "Nee, dat hoop ik wel te halen, maar zo oud ben ik nog lang niet", antwoordde
ze lachend. Net zo lachend stapte ik weer in, om als één van de weinige passagiers gezellig mee terug naar Plasmolen
te rijden. Daar stapte ik uit. De chauffeuse reed alleen verder, ik had een mooie wandel- en bustocht achter de rug.
Welke bus neem jij terug? Email mij!
Reizen in Denemerken
Plasmolen - 16 juni mei 2018 - Afgelopen week had ik dinsdag en woensdag een conferentie in Aarhus. Dat
is de tweede stad van Denemarken, gelegen op het schiereiland boven Hamburg. Ik besloot met de auto te gaan en
maandag de stad te bekijken.
Volgens
de navigatie in mijn auto is het van Plasmolen naar Aarhus ruim zes en een half uur rijden. Dat zal lukken zonder
opstoppingen en pauzes. Mijn heen- en terugreis duurden beiden acht uur, wat ik zeker niet slecht vond. Heen ben
op zondag gereden, via het Ruhrgebied, Osnabruck, Bremen en Hamburg. Uiteraard deden de Duitsers hun naam eer aan.
Zoals ze bekend staan om de kuilen op het strand, maken ze van iedere snelweg een "baustelle". De meesten kon ik
snel passeren, alleen bij Bremen gaf het meer oponthoud. Met een kleine omweg kon ik de ergste file vermijden.
Terug waren het de baustellen voor en na de Elbetunnel bij Hamburg die vertraging veroorzaakte. Voor mij was het
opvallend dat de file ook in de tunnel stond, wat eigenlijk geen problemen gaf. In Nederland wordt file in een
tunnel ten allen tijde voorkomen, wat tot eindeloze files voor de tunnels leidt. Bij Bremen ben ik op de terugweg
rechtsaf geslagen, om via Oldenburg, Assen en Zwolle terug te rijden. Wegwerkzaamheden ben ik in Nederland niet
meer tegen gekomen. Wel viel het me na enkele dagen Duitsland en Denemarken op dat alleen in Nederland spitstroken,
wisselende maximum snelheden en eindeloos veel matrixborden het wegbeeld bepalen. Al met al was ik blij dat ik
de auto genomen had. Een andere bezoeker van de conferentie had het vliegtuig genomen en was zeven en een half uur
op reis geweest, met vooral veel wachttijd op vliegvelden. De vrijheid van een eigen auto vind ik dan toch prettiger.
Aarhus had ik zelf voordien nog nooit van gehoord, maar het is een aanrader voor iedereen die van stedentrips houdt.
Het is geen hele grote stad. Wel is de stad mooi en vooral gezellig. Mensen zijn open en aanspreekbaar, het voelt
veilig en vertrouwd om door de stad te lopen. Maandagmorgen vroeg ik aan de receptioniste van het hotel of zij
tips had. Ze nam uitgebreid de tijd en adviseerde o.a. het openluchtmuseum. Dat bleek een goed advies. Het is gelegen
aan de rand van het centrum en een stadspark en is compact gebouwd. Daarmee is in de stad een klein, oud stadje ontstaan
met Deense gebouwen uit de laatste eeuwen. In één van de gebouwen speelden acteurs dat het 1830 was, wat erg leuk was
om mee te beleven. Later die dag probeerde ik een buskaart te kopen. Bij de bushaltes zelf kon dat niet, in de bus kon
het bij een automaat. Dat werkte met zones, een voor mij als toerist redelijk onbegrijpelijk systeem. Reizen kon ook
via de app, vertelde een vriendelijke jongedame me. Die had ik uiteraard ook niet, maar ik zag ook iets over toeristenkaarten
staan. Die zouden te koop zijn bij het interlokale busstation, wist dezelfde vriendelijke jongedame. Daar aangekomen zag
ik een rij. Aan het einde van de rij werd me vriendelijk vertreld dat de busmaatschapij geen toeristenkaarten verkocht,
maar de toeristeninfo in de bibliotheek wel. Het was om de hoek, wederom trof ik een vriendelijke jongedame. Zij had de
kaarten in de aanbieding, tachtig euro voor drie dagen, met tevens gratis toegang tot alle musea. Na uitgelegd te hebben
dat ik geen tijd meer had voor museumbezoek, begreep ze dat haar aanbieding wat duur was. Ze riep eeen collega. Deze
liep met mij naar een computer, waar we samen op een Deense website een goedkope buskaart voor drie dagen kochten. Het
systeem was wat ingewikkeld, maar de Deense hulpvaardigheid maakte veel goed!
Hoe reis jij in het buitenland? Email mij!
Vierdaagse van Diever
IJsselstein - 27 mei 2018 - Deze dagen is de vierdaagse van Diever. Meedoen kan per dag, ik liep afgelopen
donderdag de eerste dag mee.
Woensdagmiddag al konden de
startbewijzen opgehaald worden bij Het Kasteel in Diever, start- en finishlokatie van de vierdaagse. I.t.t. wat
de naam doet vermoeden, is dat geen kasteel. Het is een groepsaccommodatie aan de rand van het dorp, gevestigd
in een voormalige boerderij. De oude deel, nu horecazaal, doet tijdens de vierdaagse dienst als startbureau.
Woensdag konden de startbewijzen er opgehaald worden, wat een aardige rij opleverde. Gelukkig was een van de
vrijwilligsters zo slim de rij op te splitsen in de verschillende afstanden, waardoor de wachttijd uiteindelijk
erg meeviel. Donderdagmorgen kreeg ik er de routebeschrijving mee. Mijn afstand werd aangegeven met gele pijlen,
stond bovenaan. Het was de enige nuttige aanwijzing. De pijlen waren duidelijk. Dat de aanwijzingen op papier niet
veel meer inhielden dan "volg de pijlen", maakte niet uit.
Het weer was goed, strakblauwe lucht en een graadje of 25. De route ging door typisch Drents landschap,
afwisselende weides, bossen en hier daar een bloemenveld. Stempel- en rustposten waren goed geregeld, gemiddeld
om de vijf kilometer. Aan het begin van de middag liep ik Diever weer in. Na mijn stempelkaart ingeleverd te hebben
bij Het Kasteel, ging ik het dorp nog even in. Op een terras bestelde ik een pannenkoek. Een kat nam ook plaats aan
tafel, als volleerde tafeldame zat ze op de stoel naast me. Dat was me iets te brutaal. Even later zat ze naast me
op de grond, met twee ogen die me verleidelijk aankeken. Dat werd me te veel, ik gaf twee stukjes pannenkoek. Even
later werd een extra bord op het terras geplaatst: "De kat niet voeren." Ik hoorde de serveerster zeggen dat ze
niet begreep waarom dat bord nodig was. Ik wist wel beter.
Wat vind jij te verleidelijk? Email mij!
Groesbeek - Gennep
IJsselstein - 13 mei 2018 - Met het bereiken van de provincie Limburg heb ik afgelopen zaterdag weer
een mijlpaal bereikt in het Pieterpoad. De etappe ging deze keer van het Gelderse Groesbeek naar het Limburgse
Gennep.
De laatste etappe was
geëindigd op het terras van Le Monde in Groesbeek. Daar voor de deur begon de etappe afgelopen zaterdag, deze
keer zonder gebruik te maken van het terras. De route liep van Groesbeek door het nabijgelegen Breedeweg naar
de Duitse grens, om door een heel klein stukje Duitsland te gaan. Vanaf daar ging het een berg over richting
Milsbeek, met restaurant De Diepen op de grens van de gemeente, de provincie en het land. Voor mij was het meer
dan voldoende reden om daar wel het terras te betreden. In de zon genoot ik van koffie en een pannenkoek,
vriendelijke geserveerd met uitzicht op de grens. Daarna vervolgde de route niet richting Milsbeek, maar
over de grensweg richting voormalig klooster Roepaen. Vlak daarachter ging het richting Ottersum, om vervolgens
Gennep in te lopen. Daarmee was ik ook weer twee uur verder, op het eindpunt van deze etappe, tijd voor het volgende
terras. Dat werd 't Geveltje in het centrum van Gennep, een aanrader voor de liefhebber van mensen kijken.
Terwijl Groesbeek de laatste jaren een facelift heeft ondergaan tot een modern, aantrekkelijk toeristisch
centrum, lijkt de hoogconjunctuur aan het centrum van Gennep voorbij te gaan. Supermarkten zijn er veel, zo
ongeveer alle grote ketens zijn vertegenwoordigd. De Lidl ontbreeekt nog, maar die is in aanbouw. Dat deed de
Coop besluiten de winkel te sluiten, net als vele andere winkeliers in het dorp zijn gestopt. Velen zijn vertrokken
uit het centrum. Dat gebeurt in meer steden en dorpen, maar in Gennep komt er niets voor terug. Het gevolg is een
centrum met veel leegstand, wat het minder aantrekkelijk maakt. Gaat het zo door, zullen ongetwijfeld nog meer
winkels sneuvelen. Begrijpelijk is het niet. Het dorp heeft een mooi historisch centrum, er wonen redelijk veel
mensen in de nabije omgeving en daarnaast is er ook nog een grote Centerparcs aanwezig. Gezien het aantal
supermarkten, is er ook voldoende winkelend publiek. Als eindpunt van deze etappe van het Pieterpad was het
echter prima, met terras en bushalte voor de bus terug. Ongetwijfeld zal het ook een prima beginpunt zijn voor
de volgende etappe, over een week of vier van Gennep naar Vierlingsbeek.
Wandel jij ook van terras naar terras? Email mij!
Stilte op 4 mei
IJsselstein - 4 mei 2018 - Vandaag is het dodenherdenking, met vanavond twee minuten stilte. Een actiegroep
had bedacht tijdens die twee minuten stilte een lawaaiprotest te organiseren. Gelukkig is men uiteindelijk zo
wijs dat niet te doen.
Op 4 mei herdenkt
Nederland alle Nederlandse slachtoffers sinds de Tweede Wereldoorlog. Dit zijn militairen en burgers die stierven
in oorlogssituaties en bij vredesoperaties. De Nederlandse vlag hangt halfstok en om 20.00 uur is het 2 minuten stil.
Deze herdenking is er sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Tot 1961 had de herdenking alleen betrekking op de
Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. In 1961 werd dit veranderd. Sindsdien worden tijdens de Nationale
Herdenking ook de gevallenen tijdens andere militaire conflicten en vredesoperaties herdacht.Dit betreft niet alleen
Nederlandse militairen, alle gevallenen worden herdacht. Dat laatste ligt gevoelig, als het bijvoorbeeld gaat over
Duitse slachtoffers. Ook deze worden echter herdacht. In 1968 is besloten de herdenking altijd op 4 mei te houden en
geen rekening meer te houden met zon- en feestdagen. Reden daarvan was dat iedere religie andere rust- en feestdagen
heeft. De datum aanpassen voor één religie, zou tekort doen aan de andere religies.
Enkele weken terug kwam de actiegroep #Geen4MeivoorMij in het nieuws. De groep wilde de Nationale Herdenking op
De Dam in Amsterdam verstoren met een lawaaiprotest. De gemeente Amsterdam verbood daarop het protest, wat leidde
tot een rechtszaak die gisteren plaats vond. De rechter stond niet toe dat de actiegroep vlak voor de twee minuten
stilte tijdens de Nationale Dodenherdenking op de Dam een luchtalarm af laat gaan. De demonstratie is volgens de
rechter een verstoring van de openbare orde en dus een strafbaar feit. Initiatiefnemer Rogier Meijerink zei daarop
zich niet aan de uitspraak te gaan houden. Hij zei dat hij de rechtbank als een koloniaal instituut ziet en alsnog
naar de Dam komt om "te gaan schreeuwen". Meijerink zou zich daar dan samen met zijn aanhangers tussen het publiek
verspreiden. Hij gaf dit eerder in gesprek met de politie ook al aan en daarom werd de man ook een gebiedsverbod
opgelegd. Dat betekent dat hij zich vrijdag tussen 18.00 en 22.00 uur niet in de buurt van de Dam mag begeven.Ook dit
werd gehandhaafd door de rechter. Vandaag kwam de actiegroep met een persbericht: "Onze boodschap maakt de meeste impact
door nu ons lawaaiprotest af te blazen, ons doel is bereikt." Het doel van deze actiegroep was dat niet alleen witte
slachtoffers werden herdacht, maar ook andere slachtoffers van oorlog en (koloniaal) geweld. Daar kon sinds 1961 al
geen discussie meer over bestaan. In 2018 om die reden alsnog de herdenking willen verstoren, is dus niets meer dan
lawaai. Gelukkig blijft het vanavond stil, zodat we alle mensen die stierven in oorlogssituaties in rust kunnen
herdenken.
Ben jij vanavond ook twee minuten stil? Email mij!
Koningsdag 2018
IJsselstein - 29 april 2018 - Afgelopen vrijdag was het Koningsdag. De koning en zijn familie vierden het in
Groningen, ik was in Arnhem.
Voor de koninklijke
familie lijkt de tijd van koekhappen en andere rare capriolen definitief voorbij. Nadat Beatrix een einde maakte
aan het defilé op Soestdijk, heeft Willem Alexander de flauwe volksspelen beëindigd. Zelfs een ouderwetse traditie
als een koningshuis gaat met de tijd mee, zo blijkt maar weer. Dit jaar stond een bezoek aan Groningen op het
programma. Zelf vind ik het één van de leukere steden van het land. De studentikoze gezelligheid in combinatie
met de Groningse nuchterheid doen het goed in de historische stad, die de tijd goed overleeft heeft. De provincie
Groningen is er één met meerdere gezichten. Behalve het grote verschil tussen stad en plattenland, zijn er ook
grote verschillen tussen de plattenlandsgemeentes. Het zuiden van de provincie biedt afwisselend natuurschoon,
met heidegebieden, plassen en bossen. Het noordoosten is de absolute uithoek van het land. Behalve dat dit
geografisch zo is, geeft het gebied ook die indruk. Eindeloze weides bepalen het uitzicht, met hier en daar
steden en dorpen waar de ontwikkeling aan voorblij lijkt te zijn gegaan. Het is dit gebied wat getroffen wordt
door de aardbevingen als gevolg van de gaswinning. Buitengewoon terecht heeft het kabinet onlangs besloten de
gaskraan dicht te draaien, na deze vijf jaar terug nog verder opengedraaid te hebben. Willem Alexander sprak
erover met inwoners van het gebied. Hoewel het enkel symbolische waarde kan hebben, is het wat mij betreft
een sympathiek gebaar om te laten merken dat er ook aan Noordoost Groningen gedacht wordt in het verre Den Haag.
In Arnhem is Koningsdag enkele jaren terug groter opgezet om de extreme drukte in de trein naar Amsterdam
te verminderen. Dat is gelukt. Ik weet niet of de trein minder vol zit, maar in Arnhem is in ieder geval een leuk
feest ontstaan. Kleedjes en kraampjes met oude rommel heb ik niet kunnen ontdekken, daarvoor kan men in die regio
naar het Nijmeegse Goffertpark. In Arnhem is het één groot muziekfeest. Op vrijwel alle pleinen staan podia waar
bandjes en d.j.'s hun kunsten vertonen. Echt grote namen zijn er weinig, overdag waren Wolter Kroes en Ronnie
Ruysdaal de meest bekende artiesten die optraden. Op de sfeer had het geen invloed, onbekende namen kunnen net
zo goed zijn. Zo stond op het Jansplein de band Anderkovver. In de middag liep ik het plein op, terwijl deze band
op een podium voor de kerk Africa van Toto speelde. Dat was voor mij reden me aan te sluiten bij het publiek,
waar ik zeker geen spijt van had. De band bleek allerlei klassiekers uit de jaren '70 en '80 te spelen, zowel
Engels- als Nederlandstalig. Op het plein was het gezellig druk, net als in de rest van de stad. Na het optreden
heb ik nog wat rond gelopen, om te eindigen op het terras van Arnhems Meisje. Met uitzicht op een Jansbeek met
of zonder oranje vissen, was het heerlijk genieten op deze moderne Koningsdag.
Hoe was jouw Koningsdag? Email mij!
Sint Jorismars
IJsselstein - 22 april 2018 - Gisteren was in Ede de Sint Jorismars, een wandeltocht welke georganiseerd
was door Scouting Langenberggroep uit Ede. Het was een schitterende tocht over de Ginkelse heide en directe
omgeving.
"Bij het pannenkoekenhuis
rechtaf" of "Bij het pannenkoekenhuis linksaf": dat waren de routebeschrijvingen welke ik kreeg toen ik chauffeur
was in militaire dienst. Ik was dat in Ede, vlakbij het clubhuis van de Scouting Langenberggroep. Hoewel in de
afgelopen decennia veel veranderd is, stond het pannenkoekenhuis er nog steeds. Bij het pannenkoekenhuis rechtdoor,
zou de goede omschrijving van de wandeltocht zijn geweest. Links- en rechtsaf is het de N224, rechtdoor gaat het
richting Veluwe en Ginkelse heide. Ik had gekozen voor de afstand van vijftien kilometer, maar ook afstanden van
vijf, tien, twintig of dertig kilometer waren mogelijk. De kortere afstanden werden veelal gelopen door
scoutinggroepen met kinderen, de langere afstanden door volwassen wandelaars. De route was zeer afwisselend, over
de heide en door de bossen. Doordat het landschap er licht glooiend is, waren er ook mooie uitzichtpunten.De
organisatie was goed. Op verschillende plekken waren rustpunten, waar drank en snoep verkrijgbaar waren. De route
stond aangegeven met pijltjes. Ook dit was grondig gedaan, zelf miste ik slechts op één punt een pijl. Daarin was
ik de enige niet, waarschijnlijk was de pijl weggehaald. Gelukkig is het met Google Maps tegenwoordig eenvoudig om
de route weer terug te vinden, wat snel lukte.
Bij terugkomst lagen er waardebonnen voor het pannenkoekenhuis, met een gratis pannenkoek voor de tweede persoon.
In combinatie met het schitterende weer, maakte dat het terras van het pannenkoekenhuis wel zeer aantrekkelijk. Een
pannenkoek met ananas was mijn keuze, die bleek prima. Daarnaast koos in icetea en koffie, goed voor de dorst na een
paar uur lopen in de warme zon. Bij het afrekenen waren pannenkoek en koffie gratis en kreeg ik weer een waardebon voor
tien euro korting bij het volgende bezoek. Klantenbinding heeft men daar dus wel begrepen. Hoelang de bon geldig is,
heb ik niet naar gekeken. Ede is geen plaats waar ik heel vaak kom, het is voor mij meer een plaats van herinneringen.
Die zijn er deze zaterdag in ieder geval weer bij gekomen, en goede ook. Als er volgend jaar weer een Sint Jorismars is,
kan het zomaar zijn dat ik me wederom meld bij de Scouting Langenberggroep.
Heb jij ook herinneringen aan Ede? Email mij!
Millingen - Groesbeek
IJsselstein - 15 april 2018 - Na twee weken terug tot Millingen gekomen te zijn, heb ik afgelopen zaterdag
de volgende etappe van het Pieterpad gelopen. Een groot deel van de route ging door Duitsland, om in het
Nederlandse Groesbeek te eindigen.
Millingen en
Groesbeek liggen beide in de gemeente Berg en Dal, maar zoals vorige keer al gepost is er weinig connectie tussen
de dorpen. Dat is er ook niet met het openbaar vervoer. De truc was deze keer de auto in Nijmegen parkeren, om
vanaf daar de bus naar Millingen te nemen. Vanuit Groesbeek kon ik de bus weer naar hetzelfde station in Nijmegen
nemen. De bus naar Millingen nam de toeristische route, via Beek, Ubbergen, Erlecom, Leuth en Kekerdom. Het was
een zeer mooie route, met eerst schitterend berglandschap en daarna afwisselend polderlandschap. Dat was de
wandelroute van Millingen naar Groesbeek niet. Deze liep via het Duitse Niel, Zyfflich en Wyler. Allen zijn
kleine dorpjes, omringd door weides en akkers. Bij Wyler ligt de grens met Nederland en daar werd het landschap
weer mooier. Het bleef polder, maar wel met uitzicht op glooiende bossen. Opvallend vond ik het grote aantal
paarden en maneges in deze omgeving. Aan het einde van de route door dit stuk polder lag Groesbeek, mijn bestemming
voor die dag.
Groesbeek is gelegen aan de rand van de bossen en redelijk toeristisch. Aan de rand van het dorp liggen een
grote camping en een bungelowpark, in het centrum diverse horecagelegenheden met terassen. Afgelopen jaren heeft
dit een behoorlijke facelift gehad. Nieuwe winkels en appartementen zijn gebouwd, pleinen zijn opnieuw bestraat.
Dit heeft zijn effect gehad, het dorpscentrum oogt modern én gezellig. Ik besloot een lunch te nemen bij Le Monde,
één van de oudere restaurants in het centrum van Groesbeek. Het is traditioneel, goed en goedkoop. Een driegangenmenu
kost vijftien euro, op de kaart staan gerechten als schnitzel en biefstuk. De lunchkaart is iets uitgebreider. Zo
staan er diverse soorten tosti's op de kaart, maar ook uitsmijters, broodjes met warm beleg en broodjes met koud
beleg. Ik koos voor de huzarensalade XL met stokbrood. Een smakelijke salade, sla, gerookte zalm en vers stokbrood
werden geserveerd, zeker geen verkeerde lunch na twintig kilometer wandelen. Vlakbij het terras was de bushalte,
waar de bus naar Nijmegen vertrok. Deze nam ik ook, over enkele weken kom ik weer terug in Groesbeek voor de volgende
etappe naar Gennep.
Lunch jij ook weleens in Groesbeek? Email mij!
Tolkamer - Millingen
IJsselstein - 4 april 2018 - De laatste etappe van het Pieterpad had ik tot Tolkamer gelopen, afgelopen
zaterdag ben ik naar Millingen gelopen.
De etappe loopt
eigenlijk van Braamt naar Millingen, maar dat is een vervelende verbinding met het openbaar vervoer. Het laatste
stukje naar Millingen is een fiets- en voetveer over de Waal welke maar eens per twee uur vaart. Vervolgens is
het met bus en trein ook een uurtje of twee terug naar Braamt. Ik was dus de vorige keer tot Tolkamer gelopen,
wat wel goede verbindingen heeft. Afgelopen zaterdag heb ik in Millingen de veer genomen, om vanaf de overzijde
heen en weer naar Tolkamer te lopen. Daarmee heb ik dat stuk dus dubbel gelopen, maar het was slechts vier
kilometer. Na eerst geluncht te hebben bovenaan de veerstoep, nam ik de veer. Deze was in enkele minuten over,
waarna ik naar Tolkamer ben gelopen. Dit stuk route ging door een mooi recreatiegebied, met een recreatieplas en
een stuk bos. Na gearriveerd te zijn in Tolkamer, ben ik dezelfde route weer terug gelopen. Tot mijn verbazing
lag de veerboot er nog. De schipper had er zin in, want hij vaarde een keer extra om me over te zetten. Zo was
ik na ruim anderhalf uur alweer terug in Millingen, waar ik het centrum nog even in gelopen ben. Een lekker terras
maakte de dag compleet, gelukkig was het er goed weer voor. Volgende week staat de etappe van Millingen naar
Groesbeek op het programma. Hopelijk is het dan net zo zonnig.
Het dorp heet sinds 1954 voluit Millingen aan de Rijn, daarvoor heette het gewoon Millingen. Waarom het zo is
geen heten, is niet meer geheel duidelijk. Het is wel een twijfelachtige naam, het ligt niet aan de natuurlijke
loop van de Rijn. Deze lag iets noordelijker, maar is door menselijk ingrijpen verlegd. Vlak voorbij Millingen is
iedere twijfel over en wordt het de Waal. Tot 1 januari 2015 is het een zelfstandige gemeente geweest, waar de
omliggende dorpen ook onder vielen. Sinds 2015 is het echter onderdeel van de gemeente Berg en Dal. Het andere
grote dorp in die gemeente is Groesbeek, eindpunt van de volgende etappe Pieterpad. Verder is er weinig connectie
tussen de dorpen. De kortste weg loopt via Duitsland, openbaar vervoer loopt via Nijmegen. De bewoners van Millingen
zijn voor grotere winkels meer aangwezen op het Duitse Kleve, dat ligt slechts elf kilometer weg. Nijmegen is
twintig kilometer. Dat geldt ook voor Arnhem, maar dan moet het fiets-/voetveer genomen worden. Met de auto is
het ruim dertig kilometer. Het maakt het dorp wat geïsoleerd, wat leidt tot een rijk verenigingsleven in het dorp
zelf. Ook een feest als carnaval wordt er uitgebreid gevierd. De willekeurige wandelaar merkt daar verder weinig
van. Die loopt gewoon door een gezellig dorp, maar komt wel altijd van ver.
Wandel jij ook weleens in een uithoek van het land? Email mij!
Mannen van Mars
IJsselstein - 25 maart 2018 - Het zal een jaar of twintig terug zijn dat ik voor het laatst een bioscoop had
bezocht, maar toch kreeg ik een bioscoopbon cadeau. Afgelopen vrijdagavond heb ik deze ingewisseld, bij de 'Mannen
van Mars'.
Peter loopt in de
supermarkt als hij zijn vroegere klasgenoot Edwin tegenkomt. Ze hebben beide een uitnodiging gehad voor de reünie
van het Marsman college, waar ze samen op de middelbare school zaten. Samen besluiten ze er een weekend weg van
te maken, samen met Mark. De drie mannen gaan op pad, maar ontdekken al rap dat de jaren hun sporen hebben
achter gelaten. Zo worstelt Peter met zijn mannelijkheid sinds hij niet meer zonder leesbril kan, is Mark zijn
vrouw er vandoor gegaan met de relatietherapeut en lukt het Edwin niet het geluk te vinden met alle vrouwen die
hij om zijn vingers windt. In de film volgt de ene hilarische gebeurtenis de ander op. Toeval bestaat niet, maar
in deze film is toeval niet meer dan logica. Uiteidelijk belanden ze op de schoolreünie, waar alles samen komt. Op
de terugweg beseffen de heren dat ze het zo slecht nog niet getroffen hebben, waarbij het toch nog tot een goed
einde komt. Iemand die een geëngageerde film met diepzinnig thema zoekt, zal ik deze film niet aanraden. Wie een
avond wil lachen om een film met een filterdunne tweede laag, zal zich bij deze film zeker vermaken. Dat deed ik
ook.
Twintig jaar geleden bestond een bioscoop uit een zaal met lange rije stoelen voor een groot scherm. Halverwege
de film was er altijd pauze, waarin frisdrank en popcorn verkocht werd. Na de pauze was het geluid van popcorn
standaard onderdeel van iedere film. Hierbij was de zaal geheel donker, de rijen waren lang en de beenruimte beperkt.
Bij een goede film boodt deze voldoende afleiding voor een leuke avond. Was de film minder leuk, overheerste het
geluid van popcorn en de vraag wat anderen uitspookten in de donkere zaal. Vrijdagavond was ik in de bioscoop van
Malden en ontdekte dat deze beleving volledig veranderd was. Een foyer was er niet, enkel een kassa met ingangen tot
de zalen. In de zaal bestonden de zitplaatsen uit luxe fauteuils met daarvoor een tafeltje. Op het tafeltje stond
een lampje, via een knopje kon de bediening geroepen worden. Deze kwamen aan tafel de gewenste consumpties opnemen,
om deze even later ook te brengen. Storend was het op geen enkele wijze. Het zicht op de film was uitstekend, het
volume voldoende luid om geen hinder te hebben van andere gasten en serveersters. Het maakte de avond uit compleet,
na goed gelachten te hebben om de Mannen van Mars.
Ga jij weleens naar de film? Email mij!
Privacy privé?
IJsselstein - 18 maart 2018 - Gisteren liep ik in Arnhem een openbaar toilet in. 'Om vandalisme te voorkomen,
wordt hier gefilmd', zag ik op een bordje staan. Gelukkig hing de camera bij de wasbakken, niet in de toilethokjes
of bij de urinoirs. Dat zal niet interessant zijn voor een pornosite, zoals de beelden van sauna Oase in Overasselt.
Ik vroeg me wel af hoe nodig het nou echt is om camara's op te hangen in sanitaire ruimtes.
Op Youtube staat een
in mijn ogen geniaal filmpje van Roel Maanderink:
Ik heb niks te verbergen . Het maakt feilloos duidelijk hoe naïef mensen zijn als het gaat om privacy. Komende
woensdag is het referendum over de zgn. sleepwet, de wet waarin (o.a.) bepaald wordt hoe inlichtendiensten om mogen
gaan met informatie vanaf het internet. Het gaat dan niet om informatie die mensen zelf op Facebook, Twitter, Youtube
of een homepage zetten, maar over het scannen van dataverkeer bij internetprovijders. Wie communiceert met wie, met
welk medium? Nu mag dat alleen gericht, volgens de nieuwe wet mag dat ook ongericht om daarna de relevante data eruit
te halen. Dat betekent dat ook dataverkeer van onschuldige mensen getapt en opgeslagen gaat worden. Wel is het zo dat
onafhankelijke toetsing vooraf vereist wordt. Het referendum is raadgevend en gaat over de gehele wet, niet alleen over
deze onderdelen. Als een meerderheid voor is, zal de wet met zekerheid ongewijzigd ingevoerd worden. Is een meerderheid
tegen, bestaat er een kans dat de wet aangepast gaat worden. Verplicht is dat niet, het parlement bepaalt. Zelf vind ik
het meest verontrustende dat de internetsite van de overheid over deze wet geruststellende teksten i.p.v. objectieve
informatie biedt. Waarom moet de overheid ons gerust stellen als de feiten duidelijk zijn? AIVD-directeur Rob Bertholee
stelt dat bedrijven als Facebook, Twitter en Tinder meer weten dan de AIVD mag. Dat zal, maar het verschil is natuurlijk
dat mensen zelf kiezen voor deze commerciële diensten met commerciële belangen. Die keuze is er niet bij de taps van de
AIVD.
Ondertussen maakt sauna Oase uit Overasselt duidelijk hoe dom sommige mensen omgaan met privacy. Deze sauna wilde
geen intiem gedrag in de kleedkamers en had bedacht camera's op te hangen om dat te voorkomen. Hoe de camerabeelden
daar aan bijdroegen, is niet geheel duidelijk. Wel is duidelijk dat de beelden opvraagbaar waren via internet en de
beelden zijn geplaatst op een pornosite. Schijnbaar zijn ook mensen die zich aan- en uitkleden interessant op dat soort
sites, ondanks dat het pornogehalte mij wat laag lijkt. Nadat bekend was geworden dat op die manier het Nederlands dames
handbalteam naakt op internet was gekomen, was de rel geboren. Aanvankelijk stelde de eigenaar van de sauna zich als
slachtoffer op. Hij kon er ook niets aan doen dat de beelden gehackt en op internet geplaatst waren. Later begreep hij
dat hij zelf de grootste crimineel was, hij was immers degene die de naakte gasten gefilmd had. Een excuus volgde, waarna
ook nog een verborgen camera gevonden werd. Daarna werd het stil, wel kwam er een uiterst treffende reactie op de Facebookpagina
van de sauna: 'Om de tuin staan hoge hekken en hagen om gluurders tegen te houden, maar de camerabeelden zijn vrij te
verkrijgen op internet. In welk tijdperk leven jullie?' Nu zijn mensen die zich omkleden nog redelijk onschuldig, maar
het verhaal maakt goed duidelijk hoe laconiek sommige bedrijven omgaan met de privacy van hun klanten. In hoeverre we
de overheid daarin vertrouwen, zal woensdag blijken.
Wat heb jij te verbergen? Email mij!
Braamt - Tolkamer
IJsselstein - 12 maart 2018 - Zaterdag was het weer tijd voor een etappe Pieterpad, deze keer van Braamt
naar Tolkamer.
De etappe loopt eigenlijk
van Braamt naar Millingen. Het laatste deel bestaat uit een oversteek met een veerboot. In deze periode vaart
deze boot maar eens in de twee uur. Vervolgens ligt Millingen op een vrijwel onbereikbare lokatie, wat het moeilijk
maakt terug te gaan naar het beginpunt. Om die reden had ik een hotel in Zevenaar geboekt en de route ingekort
tot Tolkamer. Zowel Braamt als Tolkamer hebben goede verbindingen met Zevenaar, dus dat maakte het goed te doen.
Heen en weer van Millingen naar Tolkamer is makkelijk te lopen in twee uur, dus dat wordt het volgende deel met begin
en einde in Millingen. Het gebied tussen Braamt en Tolkamer was mij onbekend, het is een onbekende uithoek van
Nederland. Het bleek schitterend. Van Braamt ging de route naar Zeddam, door polderlandschap. Bij Zeddam ging
de route de heuvels in. Dit gebied is een uithoek van het land, maar een aanrader voor iedereen die van wandelen
houdt. Het is licht glooiend, met mooi afwisselend bos- en heidelandschap. Dat deel van de route eindigde in Elten,
een Duits dorp aan de grens met Nederland. Ik nam er een kop koffie bij een bakker. Komisch om te horen waren de
conversaties waarbij de klanten Nederlands en de bediendes Duits spraken, terwijl ze elkaar prima begrepen. Van
Elten naar Tolkamer ging de route door Lobith. Het is bekend omdat de Rijn er Nederland in stroomt, maar heel
bijzonder was dat deel van de route verder niet.
Zevenaar kon ik alleen van de afslag op de snelweg. Mijn verwachting was dat een een zogenaamd slaapdorp zou
zijn, niet meer dan een forensenplaats van Arnhem. Weg van de snelweg bleek ook hier een meevaller. Het dorpscentrum
was goed voorzien van winkels en horeca, op de vrijdagavond ook behoorlijk levendig. Bij de lokale juwelier kocht
ik een nieuw horlogebandje. Uiterst vriendelijk werd ik geholpen, waarbij ter plekke een mooi bandje van goed
kleurende gesp werd voorzien. Even later belandde ik bij grand café Zeven, aan een plein met meerdere horecagelegenheden.
Op de terrassen zat slechts nog een enkele roker, binnen was het gezellig druk. Mensen aten aan eettafeltjes,
ik zat heerlijk ontspannen aan een lager zitje. De drank was er snel en smaakte goed, een prima voorbereiding
voor de wandeling op de dag erna. Na die wandeling kwam ik nogmaals terug bij Zeven, ook de lunch was er goed
verzorgd. Zo heb ik weer een stukje Nederland leren kennen, over enkele weken laat ik me graag verrassen in Millingen.
Hoe leer jij Nederland kennen? Email mij!
Best of Britain in Almelo
IJsselstein - 3 maart 2018 - Afgelopen najaar liep ik door het centrum van Almelo en zag het theaterhotel
Almelo staan. Het leek me een leuk idee dat eens te bezoeken. Afgelopen weekend was het zo ver, ik zag er de
voorstelling Best of Britain.
Het theaterhotel in
Almelo is één van de weinigen in zijn soort. Dat het bestaat, is te danken aan de slechte financiële situatie
van de gemeente Almelo in de jaren '80. Het lokale theater kostte meer dan het opbracht en de gemeente kon
de tekorten niet meer dekken. De familie Van der Valk, tot dat moment onervaren in de theaterwereld, durfde
het wel aan. De theaterzaal werd intact gehouden, daar omheen werd alles verbouwd. In 1991 was de opening en
stond er een hotel, theater én congrescentrum van formaat in het centrum van Almelo. In het theater zijn ieder
jaar ruim honderd voorstellingen. Het hotel biedt alles wat een ander hotel met kaketoe in het logo ook biedt.
Het heeft ruime kamers en prima gelegenheden om te eten en te drinken. Het bijzondere van het theaterhotel is
dat het restaurant van het hotel en de lounge van het theater in elkaar overlopen, wat een levendige sfeer
geeft. Bovendien is het een ideale opzet voor een avond uit, vooraf eten en daarna naar het theater. Met
overnachting erbij vond ik het helemaal compleet.
Best of Britain is een initiatief van Syb van der Ploeg, voorheen bekend als zanger van de Friese rockband
De Kast. Het idee is om een avondvullend programma te verzorgen met historische hits uit Groot Brittannië, een
land wat ontzettend veel grootheden in de popmuziek heeft voortgebracht. In de jaren '60 waren de Beatles en
de Stones de grootheden van de wereld, beide afkomstig uit Groot Brittannië. De decennia daarna werd het niet
minder. In de Best of Britain wordt een avondvullend programma verzorgd met deze muziek, waarbij naast Syb van
der Ploeg ook Edward Reekers, Maarten Peters en Brenda Bee zingen. De show begon met een klein stukje "Bohemian
Rhapsody", wat in z'n geheel de toegift was. Daarmee was het rond. Er tusssen zaten nummers van grootheden als
Elton John, Supertramp, U2, Level 42, Sting, The Police, Alan Parsons, Phil Collins en Pink Floyd. Leuk om te
zien was hoe de bandleden elkaar het plezier en de successen op het podium gunden, zonder daarmee het publiek
te vergeten. In de afwisseling van diverse soorten muziek en verhalen over muziek, kon de avond voor het publiek
niet meer stuk. Rustig luisteren naar ballads en verhalen, klappen en spingen bij de steviger nummers, het
zat er allemaal in. Na de toegift nam ik een drankje in het hotelrestaurant, terwijl de band nog wat gesigneerde
CD's probeerde te slijten in de foyer. Hoe goed de muziek ook is, hoe groot de zangers in Nederland ook zijn, na
afloop is het tijd voor de gesigneerde CD's. Ook daarin is Nederland een stuk kleiner dan Groot Brittannië,
zelfs in het luxe theaterhotel.
Koop jij wel gesigneerde CD's? Email mij!
Winter in Tilburg
IJsselstein - 25 februari 2018 - Het was vandaag een mooie, zonnige winterdag. Ik vond het een goede
dag om een koopzondag te bezoeken in een mij onbekende stad. Het werd Tilburg, gelegen in het Brabantse land.
De naam Tilburg komt
voor het eerst voor in geschriften uit 1191, maar het zou nog eeuwen duren voor het een stad van belang werd.
Rond 1600 ontwikkelde het zoch tot tot de belangrijkste wolstad van Brabant en zo een twee eeuwen later was
de textielindustrie in Tilburg één van de belangrijkste van Nederland. In die tijd, op 18 april 1809, kreeg de
stad ook stadsrechten. In de decennia daarna kwamen belangrijke verbindingen tot stad, zoals wegverbindingen
met Breda en Den Bosch, een spoorverbinding met Breda en in 1916 het Wilhelminakanaal. Gedurende de Tweede
Wereldoorlog krijgt de stad de nodige bombardementen te verwerken, na de oorlog volgt een snelle wederopbouw.
Nog steeds zijn de wijken van de wederopbouw prominent aanwezig in de stad. In de jaren '60 verdween de
wolindustrie, er kwamen bedrijventerreinen aan de rand van de stad voor terug. Vanaf 1975 werden bouwplannen
voor de binnenstad gerealiseerd. Aanvankelijk werd er veel gesloopt, waarbij in de plannen vooral doorstroming
van autoverkeer de ruimte kreeg. Later werd ingezien dat dit niet ging leiden tot een sfeervolle binnenstad
en is het beleid veranderd. Vanmiddag liep ik door een moderne binnenstad, waar oude gebouwen en nieuwbouw,
wonen en winkelen en vervoer en recreatie op een prettige manier samen gingen.
Hoewel in de negentiene eeuw al de eerste wegen tussen Den Bosch en Tilburg zijn aangelegd, ligt daar nu
nog steeds geen snelweg. Heen ben ik bij Vught de A2 af gegaan, om vanaf daar binnendoor naar Tilburg te rijden.
Volgens google was het de kortste weg, terug ben ik desalnietemin over Waalwijk gereden. Zowel tijd als afstand
heb ik niet opgemeten, maar het leek me sneller. In Tilburg zelf heb ik de auto in een parkeergarage gelaten en
winkels in het centrum bezocht. Eén van de winkels welke ik bezocht, was het overal aanwezige Kruidvat. Op
afstand keek ik naar cassieres en afrekenende klanten bij de kassa. Een jongedame had afgerekend en verliet de
winkel, waarna het alarm bij de detectiepoortjes afging. Geschrokken keek ze om, waarna ze haar tas uitpakte in
de aanbiedingenbak voor de poortjes. Met twee gekochte potten zalf liep ze terug naar de kassa, waarop de poortjes
niet afgingen. De cassiere vroeg of ze haar tas nogmaals door de poortjes wilde halen, wat ze deed. Wederom bleef
het stil, waarna de jongedame zonder problemen de winkel kon verlaten. Even kruisde mijn ogen haar blik, verlegen
keek ze terug. Terwijl zij snel verder liep, viel mijn oog op een tube vaginale creme in de aanbiedingenbak.
Waar schaam jij je voor? Email mij!
Oxfam Nowip
IJsselstein - 24 februari 2018 - Na de katholieke kerk, de sportverenigingen en de filmscene, is het nu de beurt
aan de hulporganisaties. Ook mensen die in deze sector actief zijn, blijken zich schuldig te maken aan sexueel misbruik.
De reactie is wederom verontwaardiging, maar de goede vragen worden zelden gesteld.
Begin februari
werd bekend dat na de aardbeving in Haïti Britse hulpverleners van Oxfam sexfeesten hebben gehouden. Deze werden
gehoud in woningen die door de hulporganisatie werden betaald. Hulpverleners bleken er sex gehad te hebben met
lokale prostituees, waarschijnlijk voor een deel minderjarig. In 2011 is binnen Oxfam onderzoek gedaan naar het
incident en zijn vier mensen ontslagen. Aangifte bij de autoriteiten in Haïti is niet gedaan. Volgens Oxfam heeft
dit niets met een doofpot te maken, maar met de verwachting dat de Haïtiaanse autoriteiten er niets aan zouden
doen. In de afgelopen weken bleek het misbruik op Haïti geen incident. Ook bij andere hulporganisaties blijkt de
sexuele nood van medewerkers af en toe hoog. Sex met slachtoffers van rampen, al dan niet minderjarig en/of
afhankelijk van betreffende hulpverleners, blijkt vaak voor te komen. Minister Kaag van Ontwikkelingssamenwerking
reageert met harde maatregelen. Ze heeft het over een zerotolerancebeleid voor sexueel grensoverschrijdend gedrag
en wil subsidies stop zetten van organisaties die geen maatregelen nemen. Ze wil dat in crisisgebieden meldpunten
komen waar mensen wangedrag van hulpverleners kunnen melden.
In de media worden de voorbeelden breed uitgemeten, de verhalen met expliciete voorbeelden doen het goed. Ambassadeurs
en donateurs van goede doelen trekken zich terug, schande sprekend over het sexueel misbruik. Slechts een enkeling
doet het anders, zoals Dolf Jansen. In een felle discussie met Mathijs van Nieuwkerk durfde hij de stelling aan dat
Oxfam nog steeds heel goed werk doet, met voornamelijk integere mensen, die daadwerkelijk het verschil maken voor
mensen in rampgebieden. Dat is zeker een kant van het verhaal. Net zoals niet iedere priester, sportcoach of regisseur
een enge pedofiel is die uitsluitend aan zijn eigen lusten denkt, zijn verreweg de meeste hulpverleners integere mensen
die het beste voor hebben met de hulpbehoevende medemens. De andere kant van het verhaal is lastiger en wordt vrijwel
nergens benoemd. Het is de aloude theorie van Maslow, de behoeftepiramide waarin lichamelijke behoeften als sex, eten en
drinken onderin staan. Is in deze behoeften niet voorzien, worden mensen niet gelukkig. Hulporganisaties brengen eten en drinken,
regelen dat ongetwijfeld ook voor hun medewerkers. Sexuele behoeften heeft ieder mens evenzo goed. Het spreekt voor zich dat
hulporganisaties daarin niet voorzien. Dat kunnen mensen zelf, hulporganisaties kunnen volstaan met het faciliteren van
anticonceptie. De hulpverleners die eten, drinken, huisvesting, onderwijs en medische zorg komen brengen, zijn zelf echter
ook maandenlang weg van huis, haard en geliefden. Geen van die hulpverleners zal echter bewust gekozen hebben voor een
celibatair leven. Zerotolerence, meldpunten, intrekken van subsidies, stoppen met doneren, het zijn begrijpelijke reacties
op schandalen met misbruik. Zolang als we in Nederland massa's toeristen naar Amsterdam lokken met de Oudezijds als grootste
attractie, lijkt het mij vooral hypocriet om de begrijpelijke behoefte van hulpverleners onbesproken te laten. Zonder misbruik
goed te keuren, enkel verontwaardiging zal de menselijke behoefte niks minder maken.
Ben jij ook zo verontwaardigd? Email mij!
GroenLinks aanbesteden?
IJsselstein - 23 februari 2018 - Morgen staat in het Algemeen Dagblad en veel van de regionale dagbladen
een interview met Jesse Klaver. Met de gemeenteraadsverkiezingen in zicht, spreekt hij zich uit tegen het
Europees aanbesteden van zorg door de gemeentes.
Over Europees aanbesteden
bestaan veel misverstanden. Het is een bron van veel juridische procedures en zeker niet eenvoudig, maar dat
maakt de beginselen niet verkeerd. Het uitgangspunt is dat overheidsgelden niet willekeurig uitgegeven
worden aan private partijen, maar volgens vier beginselen worden aanbesteed. Deze beginselen zijn non-discrimitie,
gelijke behandeling (objectiviteit), transparantie en proportionaliteit. Op basis van deze beginselen zijn regels
opgesteld om inkoopprocessen uit te voeren, met drempelbedragen waarboven deze regels gelden. In Nederland zijn
deze regels vastgelegd in de Aanbestedingswet 2012. Net als hogere overheden en publieke instellingen, zijn
gemeenten verplicht aan deze regels te voldoen. Voor inkoop van zorg is het drempelbedrag een contractwaarde van
€750.000,-. Verreweg de meeste gemeenten geven meer uit aan zorg en zullen hun contracten dus Europees moeten
aanbesteden. Dit betekent dat de procedures gevolgd moeten worden, dat de beginselen gehanteerd dienen te worden
en dat niet uitsluitend op prijs gegund mag worden. Kwaliteit moet meetellen in de gunning. Waar de wet niets
over zegt, is over hoe kwaliteit gedefinieerd wordt. Aanbestedende diensten zijn vrij om kwaliteitseisen te
stellen en daar waarde aan toe te kennen.
Jesse Klaver stelt voor Europa, maar tegen de marktwerking in de zorg te zijn. Om die laatste reden wil hij
het verplicht Europees aanbesteden van zorgprodukten door gemeenten afschaffen. Dat kan op twee manieren. De
eerste manier is dat gemeenten zelf de zorg gaan leveren. Dan staat de markt buiten spel, maar daarvoor is geen
aanpassing van de aanbestedingswet nodig. Er wordt dan immers geen zorg meer ingekocht, dus daarmee is de
aanbestedingswet niet van toepassing. Een gesprek met de Europese commissie, wat Jesse Klaver over dit onderwerp
wil voeren, is dan niet nodig. De tweede manier is dat gemeenten zorg op een andere wijze gaan inkopen. In dat
geval zouden de beginselen van Europees aanbesteden niet meer van toepassing zijn, kan er dus discriminerend,
subjectief, non-transparant en disproportioneel ingekocht worden. Voor een partij als GroenLinks lijkt mij dat
ook een vreemd standpunt, geen partij ageert immers zó fel tegen bijvoorbeeld dicriminatie. In de voorbeelden die
Jesse Klaver noemt, gaat het om toepassing van kwaliteitseisen. Uitbuiting van personeel, te weinig uren voor
cliënten, te weinig keuze in het aanbod, het zijn allemaal zaken die het gevolg zijn van aanbesteden op de
verkeerde kwaliteitscriteria. Populair roepen dat we moeten stoppen met marktwerking en Europees aanbesteden is
dan niet de oplossing. Deze zit in de goede manier van aanbesteden, het aanstellen van wethouders die oog hebben
voor mensen en de begroting, i.p.v. alleen de begroting. Ook daar is geen gesprek met de Europese commissie voor
nodig, dat vraagt enkel om het maken van de goede keuzes in de komende verkiezingstijd. Ik hoop dat de lokale
helden van GroenLinks dat beter begrijpen dan hun landelijk gezicht.
Hoe wil jij overheidsgelden uitgeven? Email mij!
Raadgevend referendum
IJsselstein - 20 februari 2018 - In het regeerakkoord is afgesproken het raadgevend referendum af te
schaffen. D66 zet daarbij één van de oude kroonjuwelen bij het grof vuil, de vraag is of het vertrouwen
in de politiek daarmee toeneemt.
In de eerste decennia
van de twintigste eeuw werd al gesproken over referenda. Sociaal democraten en vrijzinnig democraten pleitten
daar destijds voor. Christelijke partijen, met een meerderheid in Eerste en Tweede Kamer, waren echter tegen.
Eind jaren '60 nam de populariteit van christelijke partijen af en kwam een partij als D66 in het parlement.
Deze pleitte sterk voor meer directe democratie en daarmee kwamen de referenda ook weer op de agenda. Pas bij
de paarse kabinetten in de jaren '90 kwam het onderwerp weer ter sprake. Uiteindelijk sneuvelde het wetsvoorstel
voor voor referenda tijdens 'De nacht van Wiegel' in de Eerste Kamer, wat destijds ook leidde tot een
kabinetscrisis. De volgende stap was dat er een tijdelijke referendumwet kwam. Dit compromis omvatte zulke
strenge voorwaarden voor het houden van een referendum, dat er in praktijk nooit gebruik van is gemaakt.
Desondanks werd in 2005 een referendum gehouden over de Europese Grondwet, wat tot een opkomst van 63% leidde.
Dit succes maakte de weg vrij voor niet-bindende correctieve referenda, kortweg het raadgevend referendum. Het
lukte D66 om samen met GroenLinks en PvdA een initiatiefwet in te dienen en hier een meerderheid voor te vinden.
Alleen de christelijke partijen stemden tegen, maar de tijd van meerderheden voor christelijke partijen behoorden
op dat moment al heel lang tot het verleden.
De volgende stap leek een grondwetswijziging om bindende correctieve referenda in te voeren. Aanvankelijk
leek dit een stap te ver, maar in 2013 stofde de PVV het voorstel af. Een meerderheid was daarmee bereikt.
Voor een grondwetswijziging dient echter na de verkiezingen nogmaals een meerderheid aanwezig te zijn in het
parlement. Vorig jaar na de verkiezingen bleek deze verdwenen, o.a. doordat D66 tegen stemde. Met de kabinetsformatie
werd vervolgens afgesproken ook het raadgevend referendum af te schaffen. Minister Ollongren van D66 heeft
daarmee de twijfelachtige eer gekregen het werk van haar voormalige partijgenoten in de kamer teniet te doen.
Met verve verdedigt ze het standpunt: "Wat ik slecht vind voor het vertrouwen van mensen in de politiek is een
raadgevend referendum waarmee je keuze van 'ja' of 'nee' lijkt voor te leggen, maar als het nee wordt, komen
mensen er later achter dat de regering helemaal niet dat advies hoeft op te volgen." Wat mij slecht lijkt voor
het vertrouwen in de politiek, is dat partijen veertig jaar staan voor een standpunt om het omwille van een paar
ministersposten in te ruilen. Initiatiefnemer Boris van der Ham formuleerde het als volgt: "Het is heel gek dat
je een democratisch instrument van burgers afneemt en er niets voor in de plaats geeft. Als je als partij echt
staat voor mensen betrekken bij de politiek, dan moet je met een alternatief komen." Ik ben benieuwd of er
één kamerlid is die zich dat aantrekt. Zonder ooit groot voorstander te zijn geweest van referenda, lijkt me dat
een uitstekende correctie van het regeerakkoord.
Wat vind jij democratische politiek? Email mij!
Zelhem - Braamt
IJsselstein - 18 februari 2018 - Afgelopen weekend was het weer tijd voor het Pieterpad, deze keer
stond de etappe van Zelhem naar Braamt op het programma. Dat is een rondje Doetinchem, wat dus een weekend
Doetinchem opleverde.
De etappe begon
met een busrit van Doetinchem naar Zelhem en eindigde met een busrit van Braamt terug naar Doetinchem. Vanaf
Zelhem liep de route eerst door poldergebied richting Doetinchem. Het was afwisselend polderlandschap, de
weides werden afgewisseld met bomenrijen, een enkel beekje en landelijke boerderijen. Vervolgens ging de route
door Doetinchem, eerst woonwijken, daarna het centrum, vervolgens een bedrijventerrein. Na het bedrijventerrein
volgde een brug over de snelweg, om vanaf daar weer door afwisselend polderlandschap naar Braamt te lopen. Dat
bleek een klein dorp. Winkels waren er niet, wel waren er twee restaurants in het centrum. In één van de restaurants
ging ik naar binnen. Ik was de enige, een jonge jongen leek verrast mij te zien. Hij ging even vragen of lunchen
mogelijk was, dat bleek. Ik koos Spaanse sandwich, een sandwich met rauwe ham, gebakken ei en heel veel knoflook.
Ook in dit rustige Nederlandse dorp bleek dat uitstekend te smaken, het was een prima maaltijd na een lekkere wandeling.
Mijn hotel had ik in Doetinchem, in het centrum. Doetinchem is een oudere stad met midden in de binnenstad een plein
met een kerk. Dat is het altijd al geweest, in schriften uit de negende eeuw wordt gesproken over een nederzetting
met kerk. Nabij de kerk zijn winkels en horeca, het is duidelijk een uitgaangsstad voor de regio. Veel is daghoreca,
enkele straten zijn gevuld met horeca voor avond en nacht. Het winkelbestand is minder sterk. Veel winkels staan
leeg, diverse winkels hadden ook opheffingsuitverkoop. Vaak betreft het grote ketens die ook elders in het land
onderuit gegaan zijn, zoals V&D, Scheer en Foppen en Kijkshop. Het verschil is dat in Doetinchem geen van de panden
weer gevuld is met andere winkels. Winkels die er nog zitten, zijn vaak goedkope ketens die weinig extra bieden in het
straatbeeld. Hier en daar liggen ook terreinen braak, waarbij het mij niet duidelijk was of daar eerst wel winkels hebben
gestaan. Al met al gaf het mij de indruk dat de hoogconjunctuur van het moment de Doetinchemse detailhandel gepasseerd heeft.
Vreemd genoeg leek de horeca er minder last van te hebben, deze was 's avonds goed gevuld. Na het wandelen was het er goed
stappen, een mooie combinatie in de omgeving van het Pieterpad.
Stap jij ook in de omgeving van het Pieterpad? Email mij!
Als de rook om je hoofd is verdwenen
IJsselstein - 13 februari 2018 - Vandaag heeft een rechter van het hooggerechtshof uitgesproken dat roken
ook niet mag worden toegestaan in rookruimtes van horecagelegenheden. Het is een volgende stap in het ontmoedigen
van roken.
Net als Amerika, is
roken ontdekt door Columbus. Hij zette Spanjaarden aan wal op de Bahama's en daar zagen zij mensen roken. Deze
gewoonte werd megenomen naar Spanje, waarna het al snel in heel Europa en de rest van de wereld gewoon werd. In
de eerste eeuwen waren het vooral sigaar en pijp, vanaf het begin van de vorige eeuw werd de sigaret steeds
populairder. In de jaren '50 werd duidelijk dat roken heel ongezond is. Het bevat behoorlijke hoeveelheden nicotine,
teer, koolmonoxide en stikstofmonoxide en daarnaast nog een aantal andere schadelijke stoffen, waaronder aceton.
Longkanker, COPD en hart- en vaatziekten zijn de meest ernstige ziekten die door roken veroorzaakt worden. Daarnaast
stinkt het, gaan mensen er van hoesten en wordt de adem aanzienlijk minder fris. Pas decennia later drong dat echt
door tot grote delen van de bevolking. In de jaren '80 kwamen waarschuwingen op de verpakkingen te staan, rookverboden
ontstonden massaal in de jaren '90. Het recht op een rookvrije werkplek werd ingevoerd in 2004, sinds 2008 is roken
in de horeca niet meer toegestaan en vanaf 2014 mogen er alleen nog maar rookwaren worden verkocht aan volwassenen.
Het beleid heeft effect, roken is steeds minder normaal geworden. Toch rookt nog steeds ongeveer een vierde deel
van de Nederlandse bevolking, met desastreuse gevolgen voor de gezondheid van die Nederlanders. Het is zo desastreus
dat het rookgedrag goed is voor de kosten van de gezondheidszorg. Rokers leven gemiddeld zoveel korter dan niet-rokers
dat de kosten van rokers gemiddeld minder zijn dan van niet-rokers.
Bij invoer van het rookverbod in de horeca is een uitzondering gemaakt voor rookruimtes. In afgesloten ruimtes waar
geen personeel komt, mag nog gerookt worden. Er zijn horecagelegenheden welke hier flink in geïnvesteerd hebben, om
rokers als klant te behouden. Andere gelegenheden hebben eenvoudiger ruimtes gecreëerd, de meeste gelegenheden sturen
rokers naar buiten. Dat laatste veroorzaakt af en toe dat het voor de deur drukker is dan binnen. Clean Air Nederland,
een club van anti-rokers, verzette zich tegen de rookruimtes en heeft daar enkele jaren geleden een rechtszaak voor
aangespannen. In 2016 gaf de rechter de club ongelijk, maar vandaag sprak de rechter in hoger beroep een ander oordeel.
Deze uitspraak is gedaan op basis van een verdrag wat Nederland heeft met de Wereldgezondheidsorganisatie. In dat verdrag
staat dat ieder land maatregelen moet nemen tegen blootstelling aan tabaksrook in publieke ruimtes. Het gerechtshof
oordeelde vandaag dat rookruimtes in de horeca daar ook onder vallen, met als één van de argumenten dat bezoekers sociale
druk kunnen ervaren om de ruimte te betreden. Van dat laatste argument lijkt mij dat mensen altijd nog zelf een keuze
maken, maar het verbod past wel in het streven naar een rookvrije samenleving. Anderzijds zullen mensen niet snel stoppen
met roken omdat het in de horeca niet meer kan, de overlast voor de deur zal toenemen met het sluiten van rookruimtes.
Voor horecagelegenheden die geïnvesteerd hebben in ruimtes met adequate luchtbehandeling, lijkt het zuur. Het zijn forse
investeringen welke dan in één keer afgeschreven kunnen worden. De vraag is wat het ministerie gaat doen. Het kan nog in
cassatie bij de hoge raad. Dan verdedigt het ministerie van volksgezondheid de faciliteiten voor rokers, terwijl het
streven naar een rookvrije samenleving beleid is. Anderzijds is het regelgeving van datzelfde ministerie wat gecorrigeerd
wordt, er kunnen goede redenen zijn daar tegen in cassatie te gaan. Ik ben benieuwd, ondertussen genietend van rookvrije
horeca zonder sociale druk om toch een stinkend rookhol te betreden.
Rook jij wel mee? Email mij!
Dulfer in Pantalone
IJsselstein - 4 februari 2018 - Afgelopen vrijdagavond stond Hans Dulfer voor de tweede keer in theater
Pantalone. Een uitverkochte zaal leverde het niet op, een mooie avond wel.
Theater Pantalone is
opgericht als onderkomen van theaterstichting Kwibus, die voornamelijk toneel en musical brengt. Dat is niet
voldoende om het theater voldoende bezet te hebben. Naast toneel en musical, staat daarom ieder jaar ook een
muziekprogrammering in Pantalone geprogrammeerd. Met de jaren blijken tributebands garant te staan voor succes,
deze trekken volle zalen. Koren doen het ook goed, al is het maar omdat de zaal dan vol zit als er alleen maar
familie komt kijken. Klassiek bleek geen succes. Enkele jaren is geprobeerd om in samenwerking met het conservatorium
een klassiek programma op de zondagmiddagmiddag te brengen, maar hiervoor was het gemiddeld aantal bezoekers op twee
handen te tellen. Vorig jaar stond er voor het eerst een bekende naam, Hans Dulfer. Het werd een geweldig feest, met
enkele tientallen mensen in de zaal. De verwachting was dat dit jaar met meer publiciteit de zaal wel vol zou komen.
Het mocht niet zo zijn, wel werd het met 43 bezoekers wederom een geweldig feest.
Er was getwijfeld of het met deze kaartverkoop wel door moest gaan, maar daar wilde de 77 jarige saxofonist
niet van weten. Wat minder verdienen was het probleem niet, maar spelen zou hij. Dat bleek ook op het podium,
waar het enthousiasme vanaf spatte. De band bestond uit een drumer, een gitarist, een bassist, een trompettist
en uiteraard bandleider en saxofonist Hans Dulfer zelf. Hierbij gaf Hans Dukder alle ruimte aan zijn bandleden.
In de traditie van de jazz mocht er geïmproviseerd worden en kreeg iedereen de ruimte voor solo's. Stevig klonk
het wel, het was niet de rustige jazz die wellicht wordt verwacht van een 77-jarige. Na enkele nummers merkte
Hans Dulfer op dat er gedanst mocht worden. Dat gaf weinig resultaat. Een nummer later concludeerde Hans Dulfer
dat ook, wat wel het gewenste resultaat had. Weer even later vroeg hij of pauze gewenst was. Uiteraard niet: "Dan
gaan we door, als jullie beloven dat jullie de organisatie niet met de drank laten zitten." Die belofte werd nagekomen,
ik had genoeg te doen achter de bar. Eén bezoeker was zo attent drank voor de band te halen: "Weet jij wat die mannen
drinken?" Ik legde uit dat ik voor het optreden koffie en bier aan ze had verkocht, maar nog niet alle bandleden
bij de bar waren geweest. "Doe dan maar vier bier en water voor Hans", was de reactie. "Water hebben we in trays
achter de coulissen, gratis voor bandleden", antwoordde ik naar waarheid. Hans Dulfer dronk inderdaad transparante
vloeistof, uit eigen flesjes. Het zou kunnen zijn dat hij IJsselsteins water niet lekker vindt, ik verwachtte wat
anders. De bezoeker besloot gelukkig alleen vier bier mee te nemen. Na afloop nam Hans Dulfer een twix en een kitkat.
Drank hoefde hij niet: "Ik heb alleen trek in wat zoets."
Houd jij ook van zoet na een optreden? Email mij!
Vorden - Zelhem
IJsselstein - 21 januari 2018 - Na eind vorig jaar tot Vorden gekomen te zijn, ben ik dit weekend begonnen in
het tweede boek van het Pieterpad. De etappe van Vorden naar Zelhem stond op het programma.
Het Pieterpad zelf neemt de
kortste route door de weides, ik besloot via het Gelderse dorp Hengelo te lopen, niet te verwarren met de stad
Hengelo in Overijssel. Het maakte de route enkele kilometers langer, maar het bleek een goede keuze. Tegenover
de kerk van Hengelo zat een leuk eetcafé, zoals het hoort in Nederlandse dorpen. Het heette 'Jansen en Jansen'
en boodt een traditionele lunchtkaart met tosti's, uitsmijters en ander belegd brood. Ik koos voor bruin brood
met runderkroketten, wat uitstekend smaakte. Voor Hengelo was de route al mooi, met o.a. het passeren van Kasteel
Vorden. Vlakbij stond een wegwijzer van het Pieterpad. 'Pieterburen 232 km' en 'Sint Pietersberg 256 km' stond
erop, wat betekent dat ik met de etappe naar Zelhem de helft gepasseerd ben. Na Hengelo was het landschap
niet minder mooi, met weides, beekjes, bomenrijen en hier en daar bebouwing. Zelhem bleek een iets groter dorp,
het was even door het dorp lopen naar het centrum. Over vier weken start daar mijn volgende etappe, richting
Braamt.
Overnacht heb ik weer in Vorden, net als de kerstdagen. De vorige keer schreef ik dat hotel Bakker wat
gedateerd was, dat was het hotel zelf ook opgevallen. Op de parkeerplaats stond een afvalcontainer. Bij het
inchecken vertelde de hoteleigenaar dat de kamers opgeknapt worden. Het gebouw waar ik de vorige keer verbleef,
was nu leeg. Er werd geschilderd. Voor de overnachting was het geen enkel probleem, het gebouw tegenover het
hoofdgebouw bleek ook bij het hotel te behoren. Ik kreeg er een schitterende, ruime kamer met uitzicht op het
gezellige dorpsplein van Vorden. Dat was het ook weer, met goed eten bij Chinees restaurant Fah Seng, op
vrijdagavond gezellige drankjes bij café De Herberg en zaterdagavond niet minder gezelligheid bij grand café
Het Meesterhuis. Vanmorgen na het ontbijt ben ik vertrokken, deze gezellige etappeplaats van het Pieterpad
achter me latend. Als de komende etappeplaatsen net zo gezellig zijn, staat me nog heel wat wandelplezier en
gezelligheid te wachten!
Welk dorp vind jij gezellig? Email mij!
Winter in Harderwijk
IJsselstein - 7 januari 2018 - Afgelopen zaterdag was ik in Harderwijk. De tijd had er niet stil gestaan, nu
was het wintertijd in de stad.
Harderwijk is gelegen aan de rand
van de Veluwe, tussen de A28 en het Wolderwijd. Dat laatste is één van de randmeren, in het verleden lag Harderwijk
aan de Zuiderzee. In die tijd leefde de bevolking vooral van visserij, wat nu nog te zien in aan een aantal
palingrokerijen. Tegenwoordig is toerisme de belangrijkste bron van inkomsten. Grote publiekstrekker is het
dofinarium. Daarnaast trekken de stranden, sauna- en welnessresort De Zwaluwhoeve en de jachthavens ook veel
toeristen. De historische binnenstad is in 1969 tot beschermd stadsgezicht verklaard en telt een kleine honderd
monumenten. Hieraan is te zien dat het in de middeleeuwen een Hanzestad was, waarin het aan rijkdom niet ontbrak.
Aan handelsgeest ontbreekt het nog steeds niet in de historische stad. Terwijl de directe omgeving een baken van
zondagsrust is, is het in Harderwijk zeven dagen in de week levendig met winkels, horeca en buitenleven.
In de binnenstad was het afgelopen zaterdag wintertijd. Behalve dat het gewoon een koude dag in januari was,
waren er winterse aanbiedingen en activiteiten. Zo stond op het plein in het midden van de stad een kunstijsbaan
waar volop gebruik van werd gemaakt. Ik heb er even staan kijken, waarna ik ben doorgelopen naar de boulevard.
Deze was het afgelopen jaar behoorlijk veranderd. Waar deze eerste bestond uit restaurants, terassen, souvenirwinkels
en een grote parkeerplaats, was het nu een straat aan het water geworden,. De souvenirwinkels waren met de grond
gelijk gemaakt, op de plek van de parkeerplaats stroomde water met daarover bruggetjes richting strand en dolfinarium.
Jammer vond ik dat er toch nog parkeerplaatsen waren gecreëerd op de smal geworden straat, waardoor het uitzicht in
de restaurants bestond uit auto's. De enkele auto's die daar geparkeerd konden worden, was elders ook wel ruimte voor
geweest. In dat geval was er een leuke boulevard om te wandelen ontstaan, i.p.v. een smalle autoweg met parkeerhavens.
Even verderop was het ook wintertijd, hoewel de kledij anders deed vermoeden. In badkleding werd een warming up gedaan,
waarna een frisse verlate nieuwjaarsduik in het Wolderwijd werd genomen. Ik zag het gebeuren met een warme kop thee
op tafel. Even later liepen mensen in badjas huiswaarts, terwijl anderen zich omkleedden in een tent. Twee heren
vonden dat waarschijnlijk te weinig privacy bieden, ze kleedden zich om achter een caravan naast betreffende tent.
Vanaf de boulevard stonden ze volop in het zicht, enkele dames zag ik voorzichtig die kant op kijken. Ik liet me de
thee smaken, om even later nog wat winkels in de historische Hanzestad op te zoeken.
Wat doe jij in de wintertijd? Email mij!
Gelukkig Nieuwjaar!
IJsselstein - 1 januari 2018 - Het jaar 2017 is alweer voorbij, we staan aan het begin van 2018. Zaterdag
al viel de eerste vuurwerkdode te betreuren, in Swifterband. Afgelopen nacht is het nieuwe jaar voor meer mensen
verknald, zelf heb ik het bij een knallende kurk gehouden.
Het jaar 2017 zal de Nederlandse
geschiedenis in gaan als het jaar met de langste kabinetsformatie ooit. Het schijnt dat een demissionair kabinet
goed is voor de economie van een land, dus zo erg was dat niet. Economisch gaat het ook meer dan goed met Nederland,
hoewel dat waarschijnlijk meer aan conjunctuur dan aan beleid ligt. Het lijkt daarmee tijd om te investeren in
doelen welke op lange termijn belangrijk zijn, zoals het op gang brengen van de circulaire economie. Of de coalitie
van compromissen daarmee aan de slag gaat, zal het komende jaar blijken. Het goede nieuws kwam afgelopen jaar uit
de sportwereld. Tom Doumoulin won de Giro, Anna van der Breggen de vrouwelijke variant daarvan, het duo Sven Kramer
en Ireen Wüst was weer niet bij te houden op de schaats, Dafne Schippers niet op de trimschoenen, Ranomi Kromowidjojo
was wederom onze ster in badpak, voetballen is eindelijk een vrouwensport geworden, bij de naam Max denkt niemand meer
aan een seniorenomroep en om dezelfde reden denkt bij de naam Verstappen niemand meer aan een grindbak. Het meest
spraakmakend was misschien wel #metoo. Nadat enkele jaren terug seksueel misbruik in kerk en sport bekend werden, kwam
afgelopen jaar de discussie over seksuele omgangsvormen pas goed op gang. Het is te hopen dat het komend jaar gaat
leiden tot omgangsvormen waarbij iedereen vrij en blij kan genieten, uit vrije wil en met respect voor ieders grenzen
en goede bedoelingen. Durex heeft er in ieder geval vertrouwen in, op de radio hoorde ik dat de Etos het merk in de
reclame had. Twee voor de prijs van één, hoe grensoverschrijdend is dat.
Mijn goede voornemen voor 2018 is het uitlopen van het Pieterpad. Najaar 2015 liep ik de eerste etappe van Pieterburen
naar Winsum, vorige week wandelde ik van Laren naar Vorden. Daarmee heb ik de provincies Groningen, Drenthe en Overijssel
gehad, plus twee van de zes etappes in Gelderland. Komend jaar wil ik de laatste vier etappes in Gelderland lopen, evenals
de etappes in Limburg. Het doel is om kerst 2018 de Pietersberg te beklimmen en daarmee het Pieterpad uit te lopen. Het
leuke van het Pieterpad is het ontdekken van Nederland. Behalve dat het fijne fysieke inspanning vergt om de kilometers
te lopen, is het ook een tocht langs dorpen, steden, uitzichtpunten, hotels, restaurants en kroegen. Overal is het anders,
maar nergens was het onaangenaam. De Groningse weides, Drentse heides, Overijsselse bossen, Gelderse landgoederen, alle
landschappen hebben zo hun eigen charmes. Dat geldt ook voor de dorpen en steden. Nuchtere humor in Groningen, gezellige
gastvrijheid in Drenthe, ontspannen overnachtingen in Overijssel, het was allemaal heerlijk. Ik ben benieuwd wat de komende
etappes gaan brengen, aan natuurschoon en belevenissen. Op deze site zal ik weer verslag doen, uit vrije wil en met respect
voor ieders grenzen en goede bedoelingen.
Wat is jouw goede voornemen? Email mij!
Mijn meningen en belevenissen uit 2022 zijn te vinden in het log archief 2022
Mijn meningen en belevenissen uit 2021 zijn te vinden in het log archief 2021
Mijn meningen en belevenissen uit 2020 zijn te vinden in het log archief 2020
Mijn meningen en belevenissen uit 2019 zijn te vinden in het log archief 2019
Mijn meningen en belevenissen uit 2017 zijn te vinden in het log archief 2017
Mijn meningen en belevenissen uit 2016 zijn te vinden in het log archief 2016
Mijn meningen en belevenissen uit 2015 zijn te vinden in het log archief 2015
Mijn meningen en belevenissen uit 2014 zijn te vinden in het log archief 2014
Mijn meningen en belevenissen uit 2013 zijn te vinden in het log archief 2013
Mijn meningen en belevenissen uit 2012 zijn te vinden in het log archief 2012
Mijn meningen en belevenissen uit 2011 zijn te vinden in het log archief 2011
Mijn meningen en belevenissen uit 2010 zijn te vinden in het log archief 2010
Mijn meningen en belevenissen uit 2009 zijn te vinden in het log archief 2009
Mijn meningen en belevenissen uit 2008 zijn te vinden in het log archief 2008
Mijn meningen en belevenissen uit 2007 zijn te vinden in het log archief 2007
Mijn meningen en belevenissen uit 2006 zijn te vinden in het log archief 2006
© EVS.NU