EVS.NU Edwin's homepage

Blij dat ik hier ben

IJsselstein - 17 november 2024 - Terwijl in Den Haag de laatste discussies gevoerd werden over wegpesten van een bewindspersoon vanwege haar komaf, was ik een weekend naar Zoutelande. De schoonmaak in het hotel was voornamelijk Aziatisch, het ontbijt werd aangevuld door een dame met hoofddoek, de receptioniste was origineel Zeeuws en de gasten waren Duits, Belgisch en Nederlands. Nederlandser kan het niet.

De heenreis duurde langer dan verwacht,. Rond drie uur 's middags reed ik weg uit Utrecht. Bijna een uur later verliet ik Utrecht, om vervolgens geconfronterd te worden met een afgesloten brug bij Gorinchem. Uiteindelijk was ik half negen 's avonds in Zoutelande, terwijl ik rond half zes verwacht had. Gelukkig was de hotelbar open, zodat de avond toch nog goed afgesloten kon worden. De volgende ochtend besloot ik koffie te gaan drinken in het centrum van het dorp, wat erg gezellig bleek te zijn. Ik landde bij café De Fiets, waar ik die avond ook van een heerlijk diner genoot. In de middag bezocht ik Domburg, een badplaats aan de Noordzee. Het bleek een gezellig dorpje in mooi duinlandschap te zijn.

De volgende dag wandelde ik naar Westkapelle. Dit dorp ligt op de hoek van Walcheren waar de Westerschelde in de Noordzee stroomt. Ik lunchte in het centrum, om daarna naar het strand te lopen. Nabij het punt waar de de Westerschelde de Noordzee instroomt, lagen bloemen bij een monument. Dat was op meer plekken in deze omgeving. Het is deze maand tachtig jaar geleden dat Walcheren bevrijd werd van de Duitse bezetting. Hiermee kwam voor de bevolking van Walcheren een einde aan een periode van nazisme, waarin mensen werden veroordeeld op komaf, religie en/of geaardheid. De afgelopen tijd zijn er diverse herdenkingen geweest, waarbij mensen ongetwijfeld de hoop uitspraken dat komaf, religie en/of geaardheid geen reden meer mag zijn voor andere behandeling. Voor de geallieerden was de inname van Walcheren een belangrijke strategische slag. Het maakte de vaarroute naar de Antwerpse haven vrij, wat essentieel was voor bevoorrading van de geallieerde troepen in Europa. Die avond at ik bij strandhuis De Branding. Boven de ingang hing een bord met de opdruk 'Wij zitten hier in het oude strandhuis, blij dat ik hier ben'. Binnen at ik bami met gebakken ei en kipsaté, ook heerlijk Nederlands.

Tegenstellingen

IJsselstein - 3 oktober 2024 - Tolerantie is altijd een belangrijk begrip geweest in de Nederlandse cultuur. De laatste tijd lijken tegenstellingen toe te nemen, met afnemende tolerantie. Het lijkt mij een zorgelijke ontwikkeling.

Afgelopen weekend liep ik door de Nijmeegse binnenstad. Er hing een affiche met de opdruk 'In Nijmegen wonen 162.215 gelukszoekers'. Voor me liep een jong stel. De jongedame verwonderde zich: "Zoveel asielzoekers in één stad kan toch niet waar zijn?" Haar vriend legde uit dat dit niet het aantal asielzoekers is, maar het totaal aantal inwoners van Nijmegen. Iedereen is immers op zoek naar geluk in het leven, is de achterliggende gedachte. Dat is niet voorbehouden aan asielzoekers. Het voorval maakt wel exact duidelijk wat de invloed is van stemmingmakerij door politiek en (social) media. Een asielzoeker is inmiddels synoniem voor gelukszoeker, waarbij de associatie van een gelukszoeker iemand is die geluk zoekt zonder ervoor te werken. Een fijnere schuldige voor alles waar Nederlanders last van hebben is niet denkbaar. Het maakt het leven zeer overzichtelijk, goed en fout is helder voor iedereen. Het nemen van eigen verantwoordelijkheid is niet meer nodig. De asielzoeker is de schuldige.

Van veel dossiers zou gezegd kunnen worden dat er een crisis is. De woningmarkt, mobiliteit, klimaat en energie zijn prima voorbeelden. Mischien kan dit ook wel gezegd worden van de wijze waarop de regeringen Rutte de opvang van asielzoekers geregeld hebben. Dat maakt de komst van hele gemiddelde aantallen asielzoekers nog geen crisis. Dan heb ik het nog niet eens over de juridische betekenis van een crisis. Toch ziet onze huidige regering reden een asielcrisis uit te roepen waarbij het kabinet beslissingen kan nemen zonder dat vooraf instemming van het parlement nodig is. De beleving maakt de crisis, volgens premier Schoof. Het is de volgende stap in stemmingmakerij: regeren op basis van beleving i.p.v. feiten en toekomstvisie. Goed voor het uitvergroten van tegenstellingen is het zeker, goed voor het land is anders. Net als in andere kringen de woorden zwart en wit in zijn om de tegenstellingen tussen mensen te vergroten, maakt dit kabinet zich hiermee schuldig aan creëren van tegenstellingen uit machtsbelang. De enige onbekende is waar die macht toe gaat leiden. Ik heb zomaar het idee dat de woningmarkt, mobiliteit, klimaat, energie en 18 miljoen gelukszoekers er weinig baat bij hebben.

Laatste dag Travemunde

Travemunde - 31 augustus 2024 - Het was alweer de laatste dag Travemunde. Morgenochtend vroeg vertrek ik weer richting Nederland. Zo een week gaat snel, ook het vinden van gewoontes gaat snel.

's Morgen ging er geen wekker op de heerlijk rustige kamer, wat uitslapen heerlijk maakte. Voor het ontbijt had ik de eerste dag al Junge die Bäckerei gevonden. Het lag bij het hotel om de hoek, tegenover het station, en serveerde prima ontbijt met koffie, broodjes en zoet beleg. De kunst was om niet tegelijk met de trein aan te komen, want dan was het in één keer druk. De afsluiting van de dag was bij de bar van vakantieresort Aja, gelegen aan de boulevard. "Ein guter Tag beginnt mit Kaffee und endet mit Wein", stond op een bord boven de bar geschreven. Daar kon ik mij goed in vinden. De iets gekoelde Merlot smaakte uitstekend en werd door serveeerster Kübra uitermate vriendelijk geserveerd. Lunchen en dineren deed ik bij wisselende restaurants, maar stelde ook geen enkele keer teleur.

Deze dag heb ik gevuld met weinig. In de ochtend ben ik door het park gewandeld, vervolgens langs de boulevard en souvernirwinkeltjes. Daarna heb ik nog een keer de veerboot naar Priwall genomen. Daar ben ik terug gelopen naar het voet-/fietsveer, om deze weer terug te nemen. Na de lunch heb ik genoten van de zon en het uitzicht op zee. Inmiddels liggen de koffers weer in de auto, is de wekker gezet en heb ik Kúbra vriendelijk gedag gezegd. Een heerlijke week vakantie zit erop!

Nogmaals Niendorf

Travemunde - 30 augustus 2024 - Twee dagen terug was ik naar Niendorf gelopen. Vandaag ben ik er nogmaals geweest, ditmaal met de bus. Zo had ik wat meer gelegenheid de plaats goed te bekijken.

De bus vertrekt vlakbij het hotel en doet er slechts tien minuten over. Een verre reis was het dus niet. Ik stapte uit op de plek tot waar ik eergisteren lopend gekomen was, om vanaf daar verder te wandelen. Daarbij ontdekte ik dat Niendorf uit twee delen bestond. Eén deel is tot waar ik gewandeld was, met een binnenzwembad, een kleine pier in zee en diverse winkeltjes en eettentjes aan zee. Vanaf daar loopt de boulevard achter een smalle duin door naar het andere deel. Daar bevinden zich een jachthaven en eveneens wat winkels en eetgelegenheden. Ik keek er wat rond, om vervolgens weer terug te lopen richting het deel met de kleine pier. Daar at ik wat bij een bakker op het terras, om vervolgens de bus weer terug te nemen naar Travemunde.

Ditmaal trof ik en vrouw achter het stuur van de bus. Ze had een wat andere benadering dan haar mannelijke collega's die ik eerder getroffen had. "Haben Sie ein Kurkarte?" vroeg ze. Dat is de kaart om het strand gratis te betreden en deze bleek korting op te leveren. Vervolgens printte ze één kaartje, i.p.v. twee wat ik tot dan gewend was. "Das kostet weniger Papier", zei ze lachend. Vervolgens reed ze in eenzelfde tien minuten als 's morgens terug richting Travemunde, waar ik nog wat rondkeek. De temperatuur was zo een tien graden lager dan gisteren, dus het aantal badgasten wat ook aanzienlijk minder. Erg vond ik het niet. Het is nog steeds goed weer om in de korte broek en sandalen te lopen, op het terras te eten en te genieten op de boulevards. Daarmee was het weer een heerlijke vakantiedag.

Tropische Priwall

Travemunde - 29 augustus 2024 - Vandaag was het zinderend heet aan de Noord Duitse kust. Dat maakte het geen dag voor een lange wandeling. maar wel een mooie dag voor een rondje Priwall.

Priwall hoort bij Travemunde en is het schiereiland aan de overzijde van de Trave. 's Morgens liep ik langs het strand naar het voet-/fietsveer, dat enkele meters vanaf de monding van de Trave in Oostzee de Trave oversteekt. Voor €1,90 stond ik enkele minuten later aan de overkant. Als eerste ben ik wandelend het schiereiland overgstoken, naar de andere zijde. Het eerste deel was vooral rustig met redeljk vlak duinlandschap en brede stranden. Het tweede deel bestond vooral uit vakantiehuisjes, met direct aan de waterkant een camping met voornamelijk seizoenplaatsen. Het water aan de andere zijde van het schiereiland was vooral rustig. Op enkele vissers na, zag ik er weinig mensen. Dit gezien hebbende, vervolgde ik mijn weg. Verderop was een Edeka met bakkerij daarbij. De koffieautomaat was helaas even buiten gebruik, maar de frisse jus d'orange smaakte gelukkig ook uitstekend bij het warme weer. Op het terras onder de boemen was het heerlijk vertoeven.

Na deze pauze liep ik terug naar de drukkere kant van het schiereiland. Volgens Google Maps was er een markthal, maar deze keer wist Google toch niet alles goed. De markthal bestond uit een eetgelegenheid met twee counters. Hoewel het er schitterend nieuw uitzag, met ruime appartementen en een mooie jachthaven, was deze kant minder sfeervol dan de overzijde. Er zijn minder winkels en restaurants, het aantal terrassen is beperkt. Het verklaart wel waarom iedere dag veel mensen 's morgens de oversteek maken naar de kant van Travemunde waar ik het hotel heb en 's middags weer terug. Na de lunch en nog wat relaxen in de schaduw aan het water, nam ik de veerboot ook weer terug. Deze keer nam ik de verderop gelegen veerboot, waar ook auto's op gaan. De prijs was hetzelfde, ook deze oversteek duurde niet langer dan enkele minuten. Later in de middag heb ik nog wat verkoeling gezocht met de voeten in zee, voor meer inspanning was het toch echt te warm.

Easy Niendorf

Travemunde - 28 augustus 2024 - Deze dag van de vakantie was om te wandelen. Met heerlijk zonnig weer wandelde ik langs de kustlijn van Travemunde naar Niendorf en weer terug.

Niendorf is een badplaats op ongeveer zes kilometer van Travemunde, aan dezelfde Oostzee gelegen. Het grote verschil is dat Niendorf echt een badplaats is, terwijl Travemunde daarnaast ook een belangrijke havenplaats is in de verbinding tussen Midden Europa en Scandinavië. Het landschap tussen Travemunde en Niendorf is heuvelachtig, tot aan de kust. Op enkele plaatsen is zandstrand, soms is er kiezelstrand, op andere delen lopen de rotsen rechtstreeks de zee in. Ondanks dat ik direct langs de kustlijn liep, had ik daardoor nog aardig stijgende en dalende paden. Halverwege de route lag 'Die Hermannshöhe', een restaurant met prima koffie op de heenweg en lekkere frisse ginger ale op de terugweg. In Niendorf was een vestiging van 'Junge die bäckerij', dezelfde keten als van het ontbijt in Travemunde. Hier lunchte ik met een Strammer Max, de Duitse variant van een uitsmijter. Het geheel maakte het een fijne wandeling, waarbij ik niet de enige was die er zo over dacht. Zowel heen als terug was het gezellig druk op de wandelpaden, kwam ik ook meerdere keren dezelfde mensen tegen.

Terug in Travemunde viel mijn oog op de betaalautomaten bij het strand. In Niendorf leek het strand vrij toegsnkelijk, maar in Travemunde is dat niet zo. Als overnachtend toerist betaal ik drie euro per dag voor toegang tot het strand. Daarvoor krijg ik een kaart, welke naast toegang tot het strand ook recht geeft op diverse kortingen. Voor dagjesmensen geldt dat niet. Zij moeten bij betreden van het strand betalen bij een betaalautomaat, zoals we dat in Nederland bij parkeerautomaten doen. Tot mijn verbazing zag ik bij deze betaalautomaten het logo van EasyPark. Dat is een handige app die ik gebruik om mijn auto betaald te parkeren. Op straat kan betaald worden door aan- en af te melden bij de app, wat aanzienlijk eenvoudiger en nauwkeuriger is dan een kaartje kopen bij de automaat. In parkeergarages gaat de slagboom automatisch open bij in- en uitrijden. Alle kosten worden verrekend op de creditcard. Schijnbaar is deze service ook beschikbaar om jezelf in Travemunde op het strand in te parkeren. Ik deed dat niet parkeerde mezelf in op een bankje op de boulevard. Het was er goed bijkomen van een heerlijke wandeling langs de Oostzeekust.

Retourtje Lubeck

Travemunde - 27 augustus 2024 - Na ontbeten te hebben bij dezelfde bakker als gisteren in Travemnde, heb ik aan de overzijde van de straat de bus naar Lubeck genomen. Het is een oude stad met mooie gebouwen.

Lubeck was in de middeleeuwen één van de belangrijke Hanzesteden. Dat was een verbond van steden rond de Oostzee en de Noordzee die onderling handel dreven op een destijds moderne wijze. Lubeck was één van de steden met een rechtbank, waar handelsgeschillen beslecht werden. Schijnbaar verdiende de kerk er ook goed aan, want de 'Altstad' heeft veel oude kerkgebouwen. Daarnaast staan er nog een aantal oude gebouwen uit afgelopen eeuwen, maar het grootste deel is vrij nieuw. Er zitten voornamelijk grote winkelketens, afgewisseld met lokale restaurants en enkele fastfoodketens. Daarin wijkt Lubeck weinig af van andere grotere steden. Het is er fijn winkelen, tussendoor is het goed mogelijk enkele oude gebouwen te bekijken. Een echt mooie middeleeuwse stad is het niet. Daarvoor zijn er te veel nieuwe gebouwen en de vele auto's en bussen in het centrum dragen ook niet bij aan een historisch stadsbeeld.

Het openbaar vervoer is Duitsland is, zoals veel, net wat minder modern dan in Nederland. Wachtend op de bus, staat aangegeven hoe laat de bus komt. Dat oogt modern. Op de geplande tijd kwam een bus om in te stappen in beeld, de bus zelf kwam tien minuten later. Eenmaal ingestapt, kon ik een kaartje kopen bij de chauffeur. Dat werd geprint. Betalen kon wel met de pin, hoewel de meeste Duitsers dat contant deden. Andere passagiers stapten in met een abonnementskaart op papier of een QR code welke ze op de telefoon aan de chauffeur lieten zien. Hoe de chauffeur de QR code kon lezen, was mij een raadsel. Geen raadsel was dat het in o.a. Nederland en Engeland gebruikelijke in- en uitchecken met een betaalpas nog verre toekomst was. Op de terugweg leek ik schijnbaar al zo ingeburgerd dat een Duitser aan me vroeg waar hij uit moest stappen om in het centrum van Travemunde te komen. HIj had geluk, dat was de enige bestemming die ik hem kon vertellen. Eenmaal daar aangekomen, vertelde ik het hem. Gelukkig nam een andere Duitser het uitleggen van de weg buitrn de bus van me over, want dat was me na slechts anderhalve dag nog niet gelukt. Het hotel vinden lukt gelukkig wel, in het toeristische Travemunde nabij Lubeck.

Rondkijken in Travemunde

Travemunde - 26 augustus 2024 - Vandaag was de eerste volle dag Travemunde. Deze heb ik gebruikt om de plaats uitgebreid te bekijken.

Vanmorgen heb ik ontbeten bij de bakker om de hoek, een bakker zoals velen in Duitsland. Ik moest even wachten op het croissantje, maar deze was vervolgens wel heerlijk warm en vers. Na het ontbijt ben ik rustig over de boulevard richting haven gelopen. Langs de boulevard zijn aan de ene kant hotels, winkels en eettentjes. Bij zee is aan de andere kant een breed zandstrand, in de Trave liggen jachten en zeilschepen aan de boulevard. Beide zijn leuk om te zien. Af en toe komt een groot schip door de Trave van of naar zee varen. Het zijn veerboten van Stena Line of containerschepen. De haven voor deze schepen ligt aan de overkant, te bereiken met diverse veerbootjes. Deze heb ik niet genomen. Ik ben doorgelopen naar het einde van de jachthaven. HIer worden direct aan de haven nieuwe appartementen gebouwd. Daarachter ligt het oudere deel, met een oud kerkje en traditionele vakwerkhuisjes. De sfeer is gelijk heel anders dan op de toeristische boulevard, maar het was zeker leuk om ook dit even te zien.

Het avondeten heb ik genuttigd bij een Italiaans restaurant vlakbij het hotel. Zelden is mijn eten zo snel geserveerd, binnen enkele minuten na bestellen stond de Tagiatelli Bolognaise voor mijn neus. Het smaakte er niet minder om. Wel ging het zo snel dat ik toch maar een toetje nam om wat langer te zitten. Ik bestelde een Cassata Siciliana, een traditioneel Italiaans toetje met ijs en vruchten. "Bar oder karte", vroeg de ober daarna. Doe maar koffie, was mijn antwoord. Verrast nam hij ook deze bestelling op. Deze kwam op normaal tempo, dus na aanzienlijk meer tijd dan het hoofdgerecht. Dat was niet erg. Het terras ligt op een hoek nabij het station. Dat maakt het leuk mensen kijken, al dan niet rennend om de bus te halen. Na de koffie was het dan toch tijd om af te rekenen. "Karte", was mijn keuze. "Betaling akkoord" kwam op het scherm nadat ik mijn Nederlandse pinpas bij het appraat gehouden had. IK verwacht dat er vaker te zien, het was voor herhaling vatbaar.

Op naar Travemunde

Travemunde - 25 augustus 2024 - Komende week heb ik nog een week vakantie, om de zomer af te sluiten. Ik heb deze vakantie in Travemunde, een badplaats aan de Noord Duitse Oostzeekust.

Travemunde ligt ten noordoosten van Hamburg. Het is bekend als badplaats, maar bij veel mensen nog bekender als havenplaats waar veerboten richting Denemarken en Zweden vertrekken. Deze zal ik niet nemen, ik heb een hotel om een week hier te blijven. Het is Villa Wellenraush, een klassiek Duits hotel vlakbij het strand. De reis er naartoe was ook klassiek Duits. Tegen negen uur vanmorgen vertrok ik uit Plasmolen, rond half vier 's middags arriveerde ik in Travemunde. De eerste uren reden heerlijk door, maar daarna waren het net wat meer 'baustellen' dan fijn is op een langere autorit. Gelukkig liep het niet helemaal vast, wat ik aan de overzijde van de weg wel zag gebeuren. Daar moet ik voor de terugweg volgende week maar wat op bedenken, want stilstaan houd ik niet van.

Eenmaal aangekomen, heb ik de directe omgeving van het hotel bekeken. Er is een strand met zeer veel strandstoelen en een boulevard welke voornamelijk langs de rivier loopt. Daar liggen schitterende boten, o.a. een ouderwetse viermaster. Langs de bouleverd zijn verschillende terrasjes, waar ik er bij één van een drankje genoten heb. Later heb ik gegeten bij een restaurant tussen het hotel en het strand. Zo een eerste vakantiedag in Duitsland vond ik een mooi moment voor een Wiener Schnitzel. Daar dacht het restaurant anders over, ik kreeg er twee. Met aardappelen en groente daarbij was dat uiteraard net te veel, maar smaken deed het wel. Komende week zal ik nog wat andere restaurants proberen. Ik zag gelukkig al wel meerdere nationaliteiten, dus twee schnitzels zal niet iedere dag op het menu hoeven.

Retour Culemborg

IJselstein - 11 augustus 2024 - Een boot wil ik niet hebben, maar meevaren is soms best leuk. Vorig jaar vertelde ik vrienden met een boot eens naar Culemborg gewandeld te zijn. Het idee ontstond om naar Culemborg te lopen en te varen, elkaar daar te treffen en de volgende dag samen terug te varen. Afgelopen weekend was het zover.

Zaterdag rond tien uur vertrok ik lopend uit IJsselstein. De eerste etappestop was in Vianen. De Voorstraat daar kent enkele leuke terrasjes en één daarvan vond ik zeer geschikt voor de lunch. De volgende stop was bij Fort Everdingen, langs de Lekdijk, aan het begin van de Hollandse Waterlinie. Op het terrein zit een leuk tentje met terras. Ik had het laatste tafeltje in de schaduw, waardoor later nog Duitse fietsers aanschuiven. Vanaf Fort Everdingen was het nog zo een drie kwartier lopen naar het centrum van Culemborg, waar mijn appartement voor die nacht was.

Het appartement bleek in een historisch woonhuis. Na twee keer bellen deed een aardige, ietwat overenthousiaste man open. Hij was vooral goed in praten en kon dan ook uitstekend uitleggen wat het appartement en de omgeving te bieden hadden. Het appartement was verder erg ruim, met een buitenzijde, een woonkamer met open keuken, een badkamer en slaapkamer. Enig nadeel vond ik dat de slaapkamer luxaflex ipv gordijnen had, waardoor het vrij licht bleef. Groot voordeel was de ligging in een zijstraat van de hoofdstraat van Culemborg. Daar bevindt zich Tapperij De Poortwachter. Daar had ik de vorige keer binnen gegeten en nu op het terras. Het werd er snel laat.

Zondagmorgen tien uur zouden we vertrekken met de boot. Na een rondje Albert Heijn voor de noodzakelijke boodschappen, vertrokken we rond kwart over tien. De eerste stop was de sluis bij Hagestein, waar we ongeveer twee meter zakten. Vianen was weer de plaats voor de lunch, deze keer aan boord. De volgende sluis was bij Vreeswijk. Waarom hier gesluist moest worden, was mij onduidelijk. Ik merkte geen hoogteverschil. Daarna hadden we nog een tussenstop, de ijscotent van Jutphaas. IJsselstein was vanaf daar nog maar een klein stukje varen, waarmee ik weer terug was bij mijn beginpunt.

Van Deventer tot Nijmegen

IJselstein - 26 mei 2024 - Afgelopen week ben ik van Deventer naar Nijmegen gewandeld, van hotel naar hotel. Het wandelen was heerlijk. De hotels waren dat ook, maar verschil was er zeker.

In Deventer overnachtte ik bij hotel Royal aan De Brink. Dat is midden in de stad en het was ook een typisch stadshotel. Beneden was een café-restaurant, de kamers waren boven. Ik werd gastvrij ontvangen en kreeg zoals gevraagd een rustige kamer, achterin de gang op de bovenste verdieping. Dat bleek 's nachts wat tegen te vallen. Met raam open was er veel geluid van de straat, met raam dicht was het warm en benauwd. Daarnaast waren de buren nogal luidruchtig. Dat werd echter pijlsnel opgelost na één telefoontje met de receptie, wat natuurlijk een pluspunt is voor het hotel. Het was het enige hotel waar ik ontbijt had. Onduidelijk was hoe lang de vleeswaren buiten de koeling stonden, nooit heb ik ergens drogere croissantjes geproefd, maar de koffie was goed. Typisch een stadshotel dus.

In Zutphen had ik het lokale Hampshire hotel, aan de rand van de binnenstad. Dit was ook een stadshotel, maar wel van andere (prijs)klasse. De kamer was ruim en echt rustig, de badkamer had een heerlijk bad en het pand was werkelijk schitterend. De hotelbar was wat rustig, maar slechts enkele straten verder was een plein met alle typen horeca die men zich wensen kan.

De volgende plaats was Ellecom, waar ik verbleef in Fletcher hotel Avegoor. Het ligt prachtig in de vrije natuur en de gebouwen zijn erg mooi. Bezweet stond ik met mijn rugzak voor de receptioniste: "Wat is het kenteken van uw auto?" Het was kenmerkend voor betreffende receptioniste, die persoonlijke aandacht geen onderdeel van gastvrijheid had gemaakt. Ze had ook haar eigen interpretatie van tijdafspraken: "U kunt inchecken vanaf drie uur. Dat is vanaf, kan dus ook later worden." Even later, rond drie uur, haalde ik de kamersleutel op bij haar collega, die gelukkig wel gastvrijheid in haar genen had. Buitengewoon vriendelijk stond ze me te woord, gaf later ook een eerlijke tip: "De wachttijd in onze horeca kan wat oplopen vandaag." Ik at bij de lokale Chinees. Terwijl ik 's avonds een drankje nam in het hotel, hoorde ik mensen vragen of ze na twee uur wachten toch eens hun hamburger en kip saté konden krijgen. De volgende dag at ik weer in een lokaal restaurant, om de ochtend daarna uit te checken bij de uiterst vriendelijke receptioniste. Die avond las ik dat Fletcher geen Thuisbezorgd meer wil in de hotels. Ik begreep wel waarom dat populair is, ondanks dat ik eenieder de lokatie en de kamers kan aanraden. Binnen de verhouding prijs kwaliteit was het zonder twijfel de beste keuze van de week.

Na naar Arnhem gelopen te hebben, checkte ik in bij het daar gelegen Bastion hotel. Ook dit hotel ligt aan de rand van het centrum van de binnenstad, vlakbij de Rijnkade. Ik was vroeg: "U bent vroeg, dus u heeft geluk. U kunt kiezen tussen de derde en vierde verdieping." Dat is fijne gastvrijheid. Ik kreeg een schitterende kamer op de vierde verdieping, rustig gelegen aan de binnenplaats. De kamer was ruim en had een fijn zitje. 's Nachts was het er heerlijk rustig, zodat ik goed uitgerust aan mijn tocht naar Nijmegen kon beginnen.

In Nijmegen had ik het Mercure hotel, vlakbij het station. De kamer was compact, maar zat ingenieus in elkaar. Hierdoor was het van alle benodigdheden voorzien, zelfs een koelkast ontbrak niet. Verder is het een typisch zakenhotel. Voor overnachtingen is het prima, maar zonder eigen laptop heeft de lounge niet veel te bieden. De ligging bij het station maakt echter dat het centrum op loopafstand is. Daar zijn voldoende cafés en restaurants, zodat gezelligheid dichtbij is. Daarmee was het een prima hotel om goed bij te komen van een weekje wandelen.

Dodenherdenking 2024

IJselstein - 4 mei 2024 - Vanavond heb ik op televisie naar de dodenherdenking op De Dam in Amsterdam gekeken. Verschillende kransen werden gelegd, o.a. door Martin Bosma, voorzitter van de Tweede Kamer. Ik voelde enig ongemak.

Tijdens de dodenherdenking worden alle slachtoffers van oorlogen en vredesmissies sinds de Tweede Wereldoorlog herdacht. Voor zo ver het mogelijk is onderscheid te maken in het kwaad van oorlogen, is de Tweede Wereldoorlog uniek geweest in het kwaad wat dat heeft gebracht, Dit beperkte zich immers niet tot een klassieke oorlog waarbij land veroverd wordt, maar leidde in Europa tot een regime wat geënt was op uitsluiting van bevolkingsgroepen op basis van religie, cultuur en/of sexuele voorkeur. Dit ging zo ver dat hele bevolkingsgroepen systematisch werden uitgemoord in concentratiekampen. Getalsmatig heeft in Nederland de Joodse gemeenschap hier het meest van geleden, met meer dan honderdduizend slachtoffers. Deze afschuwelijke episode in de Europese geschiedenis staat bekend onder de naam Holocaust. Eenieder zal het eens zijn dat dit nooit meer mag gebeuren. Het is dan ook goed dat dit jaarlijks herdacht wordt in bijzijn van o.a. het staatshoofd, de premier en de voorzitters van de kamers van het parlement. De eerste toespraak dit jaar was van Marijn Spruit, een vijftienjarig meisje uit Sittard. Zij vertelde over haar overgrootouders, die elkaar hadden ontmoet in voormalig Nederlands-Indië. "Tijdens de oorlog zat hij in Japanse interneringskampen. Ondanks het lijden en het verdriet, heeft hij hoop en liefde gevonden. Het was daar, in die duisternis, dat hij mijn overgroot oma ontmoette. Zij was verpleegster, die met haar zorgzaamheid en medeleven, licht bracht in de donkerste tijden. Hun verhaal is een herinnering aan de kracht van liefde en doorzettingsvermogen, zelfs in de moeilijkste tijden."

Martin Bosma legde een krans als voorzitter van de Tweede Kamer. Hij lijkt mij een kundig voorzitter en het lijkt mij goed dat deze functionaris een krans legt tijdens dodenherdenking. Hij is in de Tweeede Kamer gekozen namens de PVV, die o.a. het volgende in het verkiezingsprogramma heeft staan: 'Nederland is geen islamitisch land: geen islamitische scholen, korans en moskeeën'. Nederland is geen islamitisch land. Zo zijn we bijvoorbeeld vrij op christelijke feestdagen, niet op islamitische feestdagen. Alcohol en varkensvlees zijn gangbare producten in Nederland en kledingvoorschriften in de openbare ruimte zijn verre van islamitisch. Nederland kent wel vrijheid van religie en de islam is er één van. Met het willen verbieden van islamitische scholen, korans en moskeeën, wordt een religie een plaats in de samenleving ontnomen. Daarmee wordt niet aangezet tot moord, laat staan tot systematisch uitmoorden van bevolkingsgroepen. Er wordt wel aangezet tot het maken van onderscheid tussen bevolkingsgroepen, op basis van religie. Over christelijke scholen, bijbels en kerken staat immers geen woord in het verkiezingsprogramma van de PVV. Het overschrijden van die principiële grens, maakte voor mij vanavond het ongemak.

Noordelijke avonturen

Zeegse - 27 maart 2024 - De afgelopen jaren heb ik de goede gewoonte gekregen om aan het begin van het voorjaar enkele dagen naar het hoge noorden te gaan. Dit jaar is het een hotel in Zeegse geworden, nabij Zuidlaren.

Maandagmorgen vertrok ik uit Plasmolen, met een tussenstop rond lunchtijd in Zwolle. Ik besloot te lunchen bij Chicking in het centrum van Zwolle. Dat oogt als een fast-foodzaak, maar is het niet. Alles wordt vers bereid. Ik bestelde een broodje pittige kip en acht wings. Dat laatste vond ik wat veel, maar minder stond niet in het keuzemenu. Terwijl ik wachtte, kwam een islamitisch ogende dame binnen. Schijnbaar was ze het niet of deed ze niet aan de ramadan, want ze bestelde een pizza om mee te nemen. Terwijl deze gemaakt werd, kwam ze naast me zitten. Haar Nederlands was niet heel goed, maar het aanbod van enkele wings verstond ze. Daarmee was mijn probleem weer opgelost, want het bleek inderdaad te veel voor mij alleen.

Later die dag arriveerde ik in het hotel. "Bij ons mag u meer verwachten", stond in de hal. Dat gold niet voor het aantal parkeerplaatsen. Ik kon mijn diesel alleen nog kwijt op een oplaadpunt voor elektrische auto's. Volgens de receptioniste kwam dat door het grote aantal bezoekers aan een vergadering, wat zich in de loop van de dag op zou lossen. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Verder bleek het prima verzorgd. Ik trof een ruime kamer, met rust en mooi uitzicht aan de achterzijde van het gebouw. Eten deed ik die avond bij Brinkzicht in Zuidlaren. Het is een eenvoudig restaurant, zoals de naam al zegt gelegen aan De Brink. Vooraf nam ik mosterdsoep, als hoofdgerecht een ribeye welke geserveerd werd met aardappeltjes, salade en patat. Ingewikkeld was het niet, smakelijk wel. Daarna nam ik nog een drankje bij grand café Zuidlaren. Het leuke van dit soort dorpscafés is dat er direct aansprak is aan de bar, altijd gezellig.

Dinsdag besloot ik de grens eens over te gaan, naar Bunde. Het is het eerste dorp over de grens bij Bad Nieuweschans. Groot bleek het niet te zijn, wel zag het er gezelig uit. Midden in het centrum, onderaan de kerk,zat een bakker annex lunchroom. Dat zal er één met Duitse logica geweest zijn, want tussen half één en twee was de zaak gesloten. Gelukkig zat aan de rand van het dorpscentrum nog een winkelcentrum met eveneens een bakkerij annex lunchroom welke wel geopend was. Hierna vervolgde ik mijn weg wederom naar Zuidlaren, om 's avonds bij de lokale Chinees van het diner te genieten. De gerechten werden geserveerd door een Nederlandse dame in traditioneel Chinese kledij, maar smaakten ook uitstekend. Uiteraard ontbrak de kroepoek niet, zoals het er aan niks ontbrak. Grand café Zuidlaren is gesloten op dinsdag, dus ik ging direct weer naar mijn hotel. Schijnbaar werd er weinig vergaderd, want deze keer was de parkeerplaats vrijwel leeg.

Woensdagmorgen vond ik het tijd voor ontspanning, waar ik de sauna in Peize voor uitgekozen had. Het is een uitgebreid complex met zowel binnen als buiten meerdere sauna's en baden. Ik had een aanbieding gevonden met koffie en gebak erbij. Het was een smakelijke onderbreking. In het complex waardeerde ik vooral het uitgebreide aanbod aan baden. Er is een zwembad wat deels binnen en deels buiten is. Daarnaast zijn er binnen nog een whirlpool en buiten een warm bad en twee bubbelbaden. Tussendoor bezocht ik de infraroodsauna. Deze kon per persoon aangezet worden door de hand voor een knop te houden. Op mijn hand reageerde deze niet. Gelukkig was een vrouw zo aardig het voor mij te doen. Schijnbaar was vrouwelijke intuïtie nodig. Terug in de kleedkamer stonden twee mensen met hun hoofd in een kluisje. Enkele uren zonder telefoon was ze niet gelukt. Het is maar welke ontspanning je zoekt, dacht ik.

De middag was voor de stad Groningen. In de middag bezocht ik wat winkels. Aan het einde van de middag wilde ik een Grieks restaurant bezoeken. Het restaurant wat ik in mijn hoofd had, bleek een leegstand pand geworden. Gelukkig wist ik nog een andere. "La Cubanita" stond er op de deur. Ondanks dat het pand nog Grieks oogde, was dat dus ook geen Griek meer. Google Maps bood uitkomst, om de hoek bleek en Groekse taverne te zitten. Ik kwam als tweede binnen, binnen tien minuten daarna zat de zaak half vol. Het dreigde daardoor wat rommelig te worden, maar dat loste zich snel op. De bediening was Engelstalig, maar vriendelijk. Mijm moussaka smaakte meer dan uitstekend, met patat, boontjes en salade als bijgerechten. Met gevulde maag verliet ik Groningen weer. Nog één nachtje Zeegse, morgenochtend vertrek ik weer richting Plasmolen.

Twee jaar oorlog

IJsselstein - 26 februari 2024 - Afgelopen weekend was het twee jaar geleden dat Rusland Oekraïne binnenviel. Sindsdien is er een oorlog gaande op het Europese continent. We zijn vele verwoestingen, doden en gewonden verder, zonder enig resultaat.

Het volgende schreef ik er twee jaar geleden over: "Ordinair landjepik, met een klassieke oorlog uit de boekjes. Dat is wat Rusland begonnen is. Op meerdere fronten lijkt het tegen te vallen. Het Oekraïnse leger biedt meer weerstand dan ooit verwacht." Sindsdien is de siuatie onveranderd. Nog steeds biedt Oekraïne meer weerstand dan Rusland ooit had verwacht, met (financiële) steun uit de gehele westerse wereld. Wat niet onveranderd is, is het aantal slachtoffers. Zo een 10.000 burgers zijn gedood en ongeveer 20.000 burgers zijn gewond geraakt als gevolg van de gevechten. Volgens president Zelensky zijn er ruim 30.000 Oekraïnse militairen gesneuveld en de schatting van het aantal Russische gesneuvelde militairen is 100.000. Dat laatste is niet te verifiëren. Rusland zegt alleen dat het aantal te hoog is ingeschat, maar geeft geen getallen. Het zijn sowieso onbevattelijke aantallen, met onvoorstelbaar veel verdriet. Enig resultaat is er niet. Dat lijkt voorlopig ook zo te blijven. Rusland blijft militairen sturen, Oekraïne blijft verdedigen en wordt in staat gesteld materiële verliezen te vervangen. Daarmee is een situatie ontstaan die niet tot winst of verlies leidt, enkel tot enige verplaatsing van het front. Een einde daarvan is voorlopig niet in zicht. Onderhandelingen zijn er niet. Dat lijkt ook ondoenlijk, want volstrekt onduidelijk is wat de inzet van partijen kan zijn. Oekraïne zal de vrijheid nooit opgeven en Rusland zal geen aftocht zonder aantoonbaar resultaat accepteren. Daarmee is er geen basis voor onderhandelingen.

Ondertussen heeft Nederland een langdurig verdrag met Oekraïne gesloten voor blijvende steun in oorlog en wederopbouw. Het demissionaire kabinet heeft dat, evenals een aantal andere Europese landen, afgesloten met steun van vrijwel het gehele parlement. Alleen SP en PVV waren tegen. De PVV heeft onder druk van coalitieonderhandelingen wel aangegeven dat het in een kabinet Oekraïne i.p.v. Rusland wil steunen, maar wil zich er niet langdurig aan verbinden. Schijnbaar is de bewondering van Poetin nog te groot binnen die partij, maar wordt wel begrepen dat een coalitie onmogelijk wordt met steun aan Rusland. De SP steunt Oekraïne wel vanaf het begin, maar wil geen garanties geven voor wapenleveranties. Het denkt Oekraïne en Rusland op die manier richting ondrhandeling te kunnen bewegen. Mij lijkt dat getuigen van een naïviteit die ongetwijfeld volle zalen trekt op het ooit eveneens socialistische Rode Plein, maar verder Oekraïne keihard laat vallen. Gelukkig denken de andere partijen er anders over en is de langdurige steun voor Oekraïne wel met ruime meerderheid aangenomen. Tegelijkertijd leidt het ook op geen enkele wijze tot vrede voor de Oekraïnse bevolking. Twee jaar kan op deze wijze drie of vier jaar worden, maar ergens zal toch iets moeten gebeuren om deze oorlog te beëindigen. Dat dit niet kan door op te geven, is duidelijk. Hoe dat wel kan, lijkt op dit moment helemaal niemand te weten. Hopelijk gaat dat komend jaar veranderen, zodat de 10.000, 20.000, 30.000 en 100.000 niet meer verdubbelen.

Afvalcijfers UMC Utrecht

IJsselstein - 11 februari 2024 - Begin februari heb ik op het werk de afvalcijfers van 2023 weer opgeteld. We maken mooie stappen richting een circulair UMC Utrecht, maar voorlopig hebben we nog genoeg te doen.

De totale hoeveelheid afval is afgenomen. Dat is natuurlijk het beste voor het milieu. Recycling van afval is immers goed als er afval is, maar kost energie en levert emissies op. Geen afval betekent helemaal geen vervuiling, Afgelopen jaar is o.a. de hoeveelheid voeding in het afval afgenomen. Dat duidt erop dat onze acties tegen voedselverspilling hun vruchten afwerpen.

In de Green Deal Duurzame Zorg hebben we ons gecommitteerd aan maximaal 25% ongesorteerd restafval in 2030. Daarin zijn we goed op weg. De afgelopen tien jaar is dit percentage gedaald van 59% naar 45% in 2023. De belangrijkste slag daarin is meer bronscheiding geweest. Met vijftig afvalstromen aan de achterdeur, is daarin het einde wel in zicht. De volgende slag zal in nascheiding en verwerking gemaakt moeten worden, in ons contractmanagement dus. Met een afvalbranche die goed verdient aan 'waste2energy', wordt dat nog een flinke uitdaging.

Het recycling percentage is momenteel 44%. Dat is voor een ziekenhuis ongekend hoog, maar nog lang niet wat we ambiëren. Beter recyclebare producten en hoogwaardiger verwerking zullen hiertoe moeten leiden. Hopelijk kunnen we daar komend jaar met onze innovatieve partners weer stappen in zetten. Op naar nog minder afval en meer dan 50% recycling!

Demonstraties of provocaties?

IJsselstein - 14 januari 2024 - Afgelopen donderdag fietste ik van Plasmolen naar Nijmegen, vrijdag ging ik uit eten in Arnhem. Dat was goed gekozen, want zaterdag was het in geen van beide steden gezellig.

In Nijmegen protesteerde de actiegroep Extinction Rebellion. Deze protestactie richtte zich tegen het opwekken van energie met fossiele brandstoffen. Enkele jaren terug is in Nijmegen de kolencentrale gesloten, maar de energieproductie is nog wel nodig in Nederland. Er komt daarom een duurzaam energiepark, met energie van wind en zon, plus een energiecentrale op waterstof. Momenteel is waterstof echter nog onvoldoende beschikbaar om een energiecentrale in werking te houden, dus er wordt een aanvang gemaakt met gas. Dat levert nu al aanzienlijk minder emissie op dan kolen en op termijn wordt het volledig duurzaam. Mij lijkt dat een goed voorbeeld van vooruit denken, maar Extinction Rebellion denkt er anders over. Burgemeester Hubert Bruls wees het Kronenburger Park toe als lokatie voor protest, maar dat bleef het niet. De demonstranten verspreidden zich over de stad en uiteindelijk werd de Oranjesingel bezet. Dit is de doorgaande weg van Waalbrug naar Keizer Karel Plein, één van de belangrijkste toegangswegen van de stad. Files in de gehele stad waren het gevolg, met bijbehorede emissies. De ME mocht aan de slag, die de demonstranten met slijptollen verwijderde. Hierna keerde de rust terug. Hoewel ik ook denk dat gebruik van fossiele brandstoffen afgebouwd moet worden, denk ik niet dat Extinction Rebellion goed gedaan heeft met deze actie. De weg der geleidelijkheid is vaak beter dan provocatief asfalt bezetten, dat leidt alleen maar tot antipathie.

In Arnhem had de Nederlandse voorman van Pegida bedacht om zaterdag een koran te verbranden. Dit zou een protest zijn. Volgens Ahmed Marcouch, burgemeester van Arnhem, is dit vanwege het recht op demonstratie toegestaan in zijn stad. Enige voorwaarde is dat het in een vuurkorf gebeurt. Ondanks wetten, regels en lokale verodeningen lijkt het verbranden van boeken mij nooit een goed idee, maar ik begrijp ook dat het niet wenselijk is om ieder slecht idee te verbieden. Of het dan vervolgens als demonstratie gefaciliteerd moet worden, lijkt mij wel een andere vraag. In Arnhem is besloten dat te doen. Uiteraard was het in werkelijkheid niks meer dan een nare provocatie en dat is gelukt. De tegendemonstratie kon de toestemming niet geweigerd worden. Deze had zeker vreedzame elementen, maar uiteindelijk kwam het tot meerdere confrontaties tussen politie en Pegida enerzijds en de tegendemonstranten anderzijds. De Koran is niet verbrand, wel zijn meerdere mensen gewond geraakt. Eén van hen is de voorman van Pegida die met vuurkorf, aansteker en koran gekomen was. Ahmed Marcouch verdedigt de gebeurtenissen met een beroep op wet- en regelgeving. Mij lijkt het recht op demonstratief provoceren prima, maar inzet van de ME om provocateurs te beschermen het andere uiterste.

Gelukkig 2024

IJsselstein - 1 januari 2024 - De vuurwerkslachtoffers zijn weer geholpen, oliebollenkramen gaan zich opmaken voor de kermissen van het voorjaar en ik ben, zoals velen, het nieuwe jaar begonnen met een glaasjes champagne.

Het jaar 2023 was het warmste en het natste jaar sinds de metingen van het KNMI in Nederland. Met name de laatste drie maanden hebben we dat geweten. Het bleef maar regenen. Slechter weer kan ik mij niet herinneren, zeker niet zo langdurig. Het levert mooie, indrukwekkende plaatjes op bij de grote rivieren, maar fijn is toch anders. Die mooie plaatjes zijn er gewoonlijk ook als eind maart het smeltwater komt. Het vervelende van het gure weer vind ik dat het bijna niet goed mogelijk is wat buiten te doen. Een bezoek aan de stad eindigt al snel aan een warme kop koffie in een overdekt winkelcentrum, een lange wandeling door de natuur is al helemaal niet goed mogelijk. Binnen zitten met regen op de ramen is best een keer gezellig, maar na drie maanden wordt dat toch anders. Helaas zal 2024 de eerste week niet veel anders zijn. Hopelijk komt er snel een hogedrukgevbied richting Nederland, waardoor dit weer voorlopig weer richting Britse en Ierse eilanden vertrokken is. Voor de lange termijn is het natuurlijk de vraag of dit een gevolg is van klimaatverandering, Het lijkt er nu op dat het warmterecord dat wel is, maar de vele regen domme pech is. Laten we hopen dat we in 2024 meer geluk hebben.

Natuurlijk is geluk niet volledig afhankelijk van het weer. Zoals ongeluk af te dwingen is door (verkeerde omgang met) vuurwerk, kunnen goede voornemen tot geluk leiden. Professioneel wil ik komend jaar weer een heel klein steentje bijdragen aan een duurzamer samenleving, persoonlijk heb ik de nodige vakantieplannen. Eind maart staat weer een weekje Drenthe op het programma, half mei een wandelvakantie van Deventer naar Plasmolen, eind augustus een week Travemünde aan de Noord Duitse kust. Tussen de vakanties in zal ik doordeweeks veel in IJsselstein zijn, met ongetwijfeld weer veel gezellige uurtjes in theater Pantalone. De weekenden en de weken voor en van de Vierdaagsefeesten, zal ik weer in Plasmolen vertoeven. Uiteraard zal ik mijn belevenissen hier blijven delen, evenals mijn mening over alles waar ik een mening over wil verkondigen. Voor nu wens ik iedereen het allerbeste voor 2024, met volop zonneschijn in ieders leven.